Dagblaðið - 14.07.1976, Blaðsíða 2

DACHI.AÐH) — MIÐVIKIJDACUK 14. JULÍ 1970.
AÐ GETA STÁTAÐ
AF LAXVEIÐIÁ
Matthias Gunnarsson skrifar:
Ég hefði nú haldið aö við
Reykvikingar ættum allir
Elliðaárnar í sameiningu. Því
ættum við að geta veitt þar ef
við höfum áhuga á því. En eitt
gengur ekki yfir alla eins og
svo oft. Aðeins nokkrir karlar
fá að veiða þarna ef þeir þá
nenna því. Það er nefnilega
ekki fyrir venjulegt fólk að
gerast meðlimir í stangveiði-
félaginu, það er svo hræðilega
dýrt. Inntökugjaldið er átta
þúsund og ársgjaldiö fjögur
þúsund. Svo fá sumir þrjátiu
hálfs dags leyfi, en aðrir fá
aðeins hálfs dags le.vfi. Er þetta
sanngjarnt, eða hvað? Þessu
ætti að breyta þegar í stað. Allir
ættu að geta veitt að vild í þess-
ari á, en ekki okra svona á
þessu, svo venjulegt fólk úti-
lokist alveg.
Hvernig stendur á því að það
viðgengst að hleypa skólpi út í
árnar? Þarna rennur klóak og
enginn gerir neitt í því að lag-
færa þessi ósköp. Það nýjasta
er svo að smábátar eiga að fá
aðstöðu í m.vnni ánna. Þarna
verður því í framtíðinni
„heimili" alls konar hraðbáta
með kraftmiklum vélum.
Hvernig áhrif hefur þetta
eiginlega á laxinn?
Ef enginn hefur gert sér
grein fyrir því hve sérstök þessi
á er, þá er tími til kominn. Hvar
í heiminum finnum við á fulla
af laxi renna í gegnum höfuð-
borg lands? Það er auðvelt að
eyðileggja þetta, ef allir
leggjast á eitt og það er einnig
hægt að halda þessu ef við
stöndum saman um þennan
fjársjóð.
Oft má sjá laxinn stökkva
í Elliðaánum.

Sambýlið er ekki alltaf upp á það bezta í fjölbýlishúsunum.
EIGUM VIÐ AÐ BORGA
BRÚSANN ENDALAUST?
„Kona í blokk" hringdi:
Mig langar að koma með
fyrirspurn um hver séu réttindi
fólks í sambýlishúsum gagnvart
vanskilum annarra íbúa húss-
ins á sameiginlegum gjöldum.
Tek ég sem dæmi að hér í hús-
inu eru nokkrar íbúðir og allar
heyra þær undir sama mæli
hvað hitaveitu snertir. Undan-
farna mánuði hefur einn eig-
andinn ekki staðið skil á
greiðslum og hafa aðrir ibúar
orðið að greiða fyrir hann hita-
veitukostnað. Nú fer þetta að
verða anzi þreytandi þegar
maðurinn sýnir engan lit á að
borga. Á síðasta gjalddaga
ákváðum við að greiða ekki
frekari hitaveitugjöld fyrir
hann, en þá gerði Hitaveita
Reykjavíkur sér lítið fyrir og
lokaði fyrir rennsli heita
vatnsins í allt húsið. Nú spyr
ég, er þetta lögleg aðgerð og
hvers eiga hinir íbúarnir að
gjalda? Hvert getum við snúið
okkur í þessu sambandi?
DB sneri sér til Kristjáns Guð-
bjartssonar hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur með þessa fyrir-
spurn, en Rafmagnsveitan sér
um allan aflestur og innheimtu
fyrir Hitaveituna. Kristján
kvað þetta vera mjög algengt og
fullkomlega löglega aðgerð. Sé
sameiginlegur reikningur húss-
ins ekki greiddur að fullu hefur
Rafmagnsveitan fullan rétt til
að loka fyrir frekari afnot þar
til gerð hafa verið full skil. í
þessu sambandi eiga aðrir
eigendur hússins ekki annarra
kosta völ en að greiða alla upp-
hæðina, en þeir hafa síðan rétt
til að ganga í viðkomandi íbúð
til innheimtu gjaldanna, þ.e.a.s.
hægt er að gera fjárnám í
íbúðinni til greiðslu skuldanna.
Lögreglan, hvít og svört
— Viggó Oddsson skrifar um
kynþóttaóeirðir íSuður-Afríku
Viggó Oddson skrifar frá
Jóhannesarborg:
Ágreiningur
um tungumól
I S-Afrtku búa að sögn um 25
milljónir manna, um 5 millj.
hvítir. Af þessum hvítu eru 3/5
Búar„ eða þeir sem tala
afrikaans, sem er um 100 ára
gamalt mál eða nýtt afbrigði úr
hollenzku, þvi landnemarnir
týndu sínu máli. Ekki vildu
Búarnir tala ensku. Búarnir
eru nauða líkir okkur íslend-
ingum, maður þekkir þá frá
öðru fóli í 100 metra fjarlægð,
af fýlusvipnum sem þeir setja
upp. Þeir eru einnig öfgafullir
þjóðernissinnar sem telja mál
sitt það dýrmætasta i heimi.
Síðan 1955 hafa þeir heimtað að
afrikaans yrði notað að jöfnu á
við ensku í svertingjaskólum í
landinu. Þetta er það sama og
Danir krefðust þess að
helmingur námsgreina væri á
dönsku á Islandi. Svartir ung-
lingar undu þessu illa og vildu
aðeins læra á ensku. Búarnir
sem stjórna landinu hlustuðu
ekki á aðfinnslurnar.
Óeirðirnar
Rétt fyrir þjóðhátiðardag ís-
lendinga fóru nemar i einum
gagnfræðaskóla í SOWETO,
eða svertingjaborg sem hýsir
um milljón svertingja, í kröfu-
göngu að öðrum skólum til að
mótmæla kennslu á Búamáli.
Lögreglan, hvít og svört, reyndi
að loka götunni en þá ruddist
skarinn fram með steinkasti og
bareflum af ýmsu tagi. Ráðizt
var á bíla og fólk limlest, grýtt
og traðkað til bana, gamal-
menni, nunnur og allt kvikt.
Strætisvagnar, mjólkurbilar og
einkabílar voru brenndir, búðir
voru rændar og brenndar. Lög-
reglan skaut til að reyna að
dreifa fjöldanum og bjarga
þeim sem verið var að drepa,
sumir meiddust eða létust af
skotsárum. Ráðizt var á sjúkra-
bíla.
Árás á spítalann
Síðar voru gerðar nokkrar
árásir á hinn risastóra svert-
ingjaspítala Baragwanah, en
lögreglu tókst að koma í veg
fyrir að hann yrði brenndur.
Þegar svertingjarnir komu úr
vinnu um daginn breiddist ber-
serksgangurinn út, þeir
kveiktu í húsum og borgarskrif-
stofum í svertingjaborginni,
skólum og bílum, tugir strætis-
vagna hafa verið brenndir og
áratuga starf við heilsuvernd
og menningarmál eyðilagt.
Hvítir menn höfðu dagheimili
fyrir svertingjabörn,svo negra-
konur gætu stundað sin störf,
dýraspítala og hvaðeina. Nú er
öll þessi góðgerðarstarfsemi
búin að vera.
Skipulagðar óeirðir
Þann 18. júní voru óeirðirnar
ekki lengur „barnaleikur"
heldur skipulagðar óeirðir i
svertingjaborgunum. Lögregl-
an sá um að þær breiddust ekki
út og aðstoðaði brunalið og
sjúkralið við sín störf. Ein-
kennilegt er, að þetta var ekki
k.vnþáttastrið, heldur tungu-
málastríð, síðar tilgangslaust
æði eða berserksgangur. Svo
virðist sem svertingjar séu að
sparka í sjálfa sig og alla sem
vilja þeim vel. Negrarnir eru
ennþá eins og hálftamdir villi-
kettir, við minnstu röskun tryll-
ast þeir, brenna sín eigin hús
og skóla, sitja síðan með sárt
ennið.
Stúdentaœði
Það er og verður og hefur
verið um liðnar aldir að
unglingar við nám hafa valdið
margvíslegum vandræðum.
Þetta er eitt af því sem menn-
ingin verður að umbera með
ýmsum ráðum. Þetta var
þjóðarvandamál í Ameríku og
k.vnþáttavandamálin eru mikil
og vaxandi i Englandi og öðrum
Evrópulöndum. Það bitnar ætíð
fvrst á lögreglunni, þegar þarf
að hemja múginn, að vernda líf
og eigur hins almenna borgara.
Skyndiákvörðun eins eða fárra
manna á vakt hjá lögreglu
getur valdið úrslitum á neyðar-
stund, þegar meinlaus kröfu-
ganga unglinga verður að tryll-
ingslegu blóðbaði og eldhafi —
tilgangslausu æði, morðum og
brennum. Hvað eiga fáir lög-
reglumenn að gera? Þeir verða
að berjast fyrir sinu eigin lífi,
margir fjölskyldurnenn, einnig
að vernda lif og eigur lands-
manna, sjá um að eldur stjórn-
leysisins nái ekki að læsa sig í
undirstöður þjóðfélagsins.
I'rá óeirðiiiiiim i Siiðin-At'riku.
t
V