Dagblaðið - 20.06.1977, Blaðsíða 10

10
BLAÐIÐ
Utgefandi DagblaAið hf.
frjálst, óháð daghlað
Framkvasmdastjori: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Frettastjori: Jón Birgir Pótursson. Ritstjórnarfulltrui: Haukur Helgason. Skrifstofustjori ritstjórnar:
Johannes Roykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. Aðstoðarfróttastjóri: Atli Steinarsson. Safn: Jón
Ssevar Baldvinsson. Handrit: Ásgrimur Páisson.
BlaAamenn: Anna Bjarnason, Ásgeir Tómasson. Bragi Sigurðsson Dóra Stefánsdóttir. Gissur
Sigurðston. Hallur Hallsson, Helgi Petursson, Jakob F. Magnusson, Jónas Haraldsson, Katrin
Palsdottir, Ólafur Jónsson, ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmyndir: Bjarnloifur Bjarnleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaidkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E.M.
Hafldórsson.
Ritstjom Siðumula 12. Afgreiðsla Þverholti 2. Áskriftir, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
AAalsimi blaðsins 27022 (10 linur). Áskrift 1300 kr. á manuði innanlands. í lausasölu 70 kr.
eintakiA.
Satning og umbrot: DagblaAiA og Steindorsprent hf. Armula 5.
Mynda og plotugorA: Hilmirhf. SiAumula 12. Prentun: Arvakurhf. Skeifunni 19.
Nú er það stjórnarbolti
Eftir eins mánaðar þjark er
umræðugrundvöllur sáttanefndar
í kjaradeilunni loksins orðinn að
niðurstöðu deiluaðila. Þeir þurftu
heilan mánuö til að sannfæra sig
um, aö hugmyndir sáttanefndar
fólu í sér skynsamlega og góða
lausn á einkar erfiðum heildarsamningum um
kaup og kjör í landinu.
Einu umtalsverðu frávik niðurstöðunnar trá
hugmyndum sáttanefndar eru 5.000 króna
kauphækkun 1. júní á næsta ári og 4.000 króna
hækkun 1. september á sama ári. En þessar
hækkanir koma eins og hækkanir þessa árs
með sömu krónutölu á lág og há laun og eru því
í anda þeirrar tegundar láglaunastefnu, sem
kom fram í hinum upphaflega umræöugrund-
velli sáttanefndar.
í heild sýnir niðurstaðan, að sáttasemjar-
arnir hafa metið stöðuna og möguleika hennar
rétt, þegar þeir lögðu fram umræðugrundvöll-
inn. Hugmyndirnar þóttu djarfar á sínum tíma,
þar sem verkföll voru þá ekki hafin og menn
ekki vanir því að hlusta á sáttatillögur, fyrr en í
óefni er komið.
Því mióur lá við, að framtak sáttanefndar
yrði til einskis. I þessari viku áttu hin tiltölu-
lega afmörkuðu verkföll að breytast í alvar-
legri og dýrari verkföll. En Vestfirðingar
björguðu málinu með því að skera á hnútinn.
Það er þeirra sérsamningur, sem nú er með
nær engum frávikum orðinn að niðurstööu
kjarasamninganna.
Allir íslendingar geta varpað öndinni léttar
að loknum hinum umfangsmiklu kjara-
samningum. Að vísu er kálið ekki sopið, því að
mikil verðbólga mun fylgja í kjölfar samning-
anna. Víxlverkanir kaups og verðlags munu
leiða til tvöföldunar á krónutölum kaupsog
gífurlegra verðhækkana á hálfu öðru ári.
Þar með er boltinn kominn í hendur ríkis-
stjórnarinnar og stuðningsflokka hennar. Er
ekki laust við, að þaö komi vel á vondan, því aö
tregða ríkisstjórnarinnar gagnvart róttækum
aðgerðum til að liðka fyrir samningum er
meginástæóan fyrir því, að mikil kaupmáttar-
aukning næst ekki nema með mikilli veróbólgu.
Samtök launamanna hafa sett í samningana
skynsamlega fyrirvara, sem binda mjög hendur
ríkisstjórnarinnar í viðleitni hennar til að eyði-
leggja áhrif kjarasamninganna. Hingað til hafa
ríkisstjórnir yfirleitt komið eins og þjófur á
nóttu eftir samninga og haft á burt með sér
mestan hluta herfangsins.
Nú verður ríkisstjórnin að leita annarra og
raunhæfari leiða til að koma á jafnvægi í
þjóðarbúskapnum. Hún þarf að endurskoöa
hinar miklu fjárfestingar sínar og hinar miklu
lánveitingar til þjóðhagslega óhagkvæmrar
fjárfestingar í atvinnulífinu.
Ríkisstjórnir hafa hver fram af annarri
neitað að horfast í augu við þá staðreynd, að
íslenzka þjóðfélagió er af opinberri hálfu mun
verr rekið en þjóðfélög nágrannaríkjanna.
Mörg atriði þessa fáránlega rekstrar hafa verið
rakin í leiðurum Dagblaósins á undanförnum
mánuðum. Landbúnaðurinn er langt frá því að
vera eina bölið.
Þegar verðbólgan fer aó magnast eftir þessa
samningahrinu, verður erfiðara en nokkru
sinni fyrr fyrir íslenzka ríkisstjórn aó neita að
horfast í augu við staðreyndir.
r
DAOBLAÐIi). MANUDA<
:UR20. JÚNl 1977.
DACBLAÐIÐ. MANUDACUR 20. JUNl 1977.

Ræflamkkið
skelfir soma-
kæra Breta
Bretar eru fullir reiði, vand-
lætingar og skammar á tuttugu
og fimm ára valdaafmæli Elísa-
lielar drottningar yfir popp-
pliilu sem selzt hefur í tvö
hundruð þúsund eintökum. Þar
er Elísabet drottning kölluð
aumingi.
Þessi plata er það nýjasta i
..ræfla-rokkinu" svokallaða,
,,punk"-rokkinu. Plötusnúðar
útvarpsstöðva, sem yfirleitt
geta ráðið því hvort plata selst
eða ekki, hafa látið eins og
platan sé ekki til og fjöldi
hljómplötuverzlana neitar að
selja hana.
Samt sem áóur hefur
platan verið núnter tvö á listum
yfir mest seldu plöturnar í
Englandi í síðustu viku og búizt
er við að hún nái í efsta sæti i
þessari viku eða næstu.
Lagið heitir ,,Cuð blessi
drottninguna" (Cod Save the
Queen) og hljómsveitin heitir
„Kýnferðisbyssurnar“(The Sex
Pistols). Sú hljómsveit hefur
vakið mesta athygli'allra þeirra
ræflarokkhljómsveita sem
starfað hafa í Englandi undan-
farið ár eða svo. I textanum eru
m.a. þessi orð: „Guð blessi
drottninguna — fasistastjórn
gerði þig að aumingja."
Einnig segir: „Hún er engin
mannleg vera — i draumi
Englands er engin framtið."
í London líta menn á þetta
lag sem það svivirðilegasta af
öllu þvi svivirðilega, sem ræfla-
rokkæðið hefur haft í för með
sér, og er þá nokkuð langt
gengið. Til þessa hefur
sómakærum Bretum þótt nóg
um að heyra um ræflarokkara
pissa út um hótelglugga og vera
dauðadrukkna og hrækjandi á
flugvöllum.
Tímasetning útgáfu
plötunnar gat ekki verið
nákvæmari. Það var i sömu
viku og haldið var upp á 25 ára
valdaafmæli drottningar. Þing-
menn hafa ráðizt harkalega
gegn útgáfunni.
„Ef nota á poppmúsik til að
eyðileggja helgar stofnanir
okkar ætti að tortíma henni
áður,“ sagði Marcus Lipton,
þingmaður Verkamanna-
flokksins.
íhaldsþingmaðurinn Neville
Trotter hvatti til þess að sala og
dreifing plötunnar yrði bönn-
uð.
Þjóðfélagsfræðingar útskýra
ræflarokkið og æðið, sem því
hefur verið samfara í um það
bil eitt ár, með því að benda á
hörmulegt efnahagsástand í
landinu. Mikill fjöldi ung-
menna gengur atvinnulaus i
steinsteypufrumskógi borg-
anna og spenna og gremja fer
vaxandi.
Stjörnur ræflarokksins bera
nöfn eins og (Jrkynjaði Dee,
Rotni Johnny og Blóðþyrsti Sid.
Skotmörk þeirra virðast vera
undirstöður siðaðrar
framkomu, eins og eitt brezku
blaðanna orðaði það.
A götum London og fleiri
brezkra borga fjölgar stöðugt
ungum piltum og stúlkum í ein-
kennisklæðnaði ræflarokkar-
anna — rifnum og tættum
gallaklæðnaði eða leðurfatnaði
— með öryggisnælur i eyrum
og kinnum. Almenningi gengur
því illa að láta sem ekkert hafi í
skorizt og að fyrirbærið sé ekki
til.
Ræfla-tímarit spretta upp
eins og gorkúlur. Eitt þeirra
ber heitið ,,Á morgun allur
heimurinn" sem var slagorð
nasista i síðari heimsstyrjöld-
inni. I nýlegu eintaki var birt
samsett mynd af Carter Banda-
ríkjaforseta, Karli Bretaprins
og fleiri stjórnmálaleiðtogum
og „viðurkenndum" rokkstjörn-
um. Textinn undir myndinni
þykir ekki prenthæfur, segir í
Reuter-skeyti.
Það sem þykir hvað merki-
legast við umrædda nýjustu
plötu hljómsveitarinnar „Sex
Pistols" er að salan hefur fyrst
og fremst byggzt á orðspori.
Brezki hljómplötuiðnaðurinn
taldi það gjörsamlega útilokað.
Hljómplötufyrirtæki hljóm-
sveitarinnar, Virgin Records,
er lítið fyrirtæki en hefur verið
tekið alvarlega til þessa.
Enginn er kominn til með að
segja að svo verði ekki áfram.
Aftur á móti hlæja ræflarokk-
ararnir að tveim stórfyrir-
tækjum í EMI-samsteypunni
sem bæði riftuðu samningum
sínum við hljómsveitina — m.a.
vegna umræddrar pisskeppni á
hótelsvölum í London.
Virgin Records hefur grætt
vel á „God Save the Queen" og
á næstunni fá liðsmenn „Sex
Pistols" silfurplötu fyrir góða
sölu.
Ræflarokkararnir hrella
sómakæra Breta með því að
kalla sjálfa Elisabetu
drottningu (að ofan) aumingja
á tuttugu og fimm ára valdaaf-
mæli hennar. Neðri m.vndin er
af tveimur ræflarokkurum i
London sem lögreglan hefur
séð ástæðu til að athuga nánar.

Minnisblað
ráðherrans
1 síðastliðnum mánuði var
haldin í London ráðstefna sem
fjallaði um málefni Norður-
Atlantshafsbandalagsins.
Þarna voru samankomin
nokkur af stórmennum hins
vestræna heims og vitanlega
þar með talinn fulltrúi íslands.
Aðalumræðuefnið á mannfundi
þessum voru mál sem sérstak-
lega snerta málefni NATO i
nútíð og framtíð. Við þessar
umræður upplýstist það að
NATO stendur nokkuð að baki
Varsjárbandalagsins í tækni til
þess að tortíma mannkyninu.
Að sjálfsögðu þótti þetta ekki
gott og ráð voru fundin til þess
að leysa þennan vanda. Ekki
fóru sögur af því í heimsfrétt-
unum að fulltrúi Islands hefði
lagt þar mikið til mála en
nokkur bót er það að ákvoðið
var að utannkisráðherra
Islands skyldi skreppa vestur
um haf lil skrafs og ráðagerða
við bandarikjaforseta og önnur
stórmenni þar i landi nú í lok
þessa mánaðar um samskipti
landanna á þessu sviði.
Það er gamall og nýr siður að
þegar menn hafa áríðandi
erindum að gegna skrifa þeir
lítinn minnismiða til þess að
gleyma ekki neinu sem máli
skiptir. En þar sem ég veit að
opinberir starfsmenn eru
venjulega önnum kafnir þá
hefði ég viljað skrifa þennan
minnismiða fyrir utanríkisráð-
herrann okkar áður en hann
heldur í vesturveg. Kannski er
það nokkur ofdirfska af litlum
utangarðsmanni í pólitík að
bjóðast til slíks starfs en til
þess liggja þó nokkrar ástæður.
Ein er sú að utanrikisráðherra
okkar sem nú er, ásamt þeim
öðrum sem því embætti hafa
þjónað á undan honum, virðast
ekki hafa haft neinn slíkan
minnismiða í fórum sínum
þegar þeir hafa farið slíkar
ferðir og þá sem nú er fyrir-
huguð og þvi fallið niður að
gæta hagsmuna Islands og
íslendinga við eldri samninga-
gerðir. Önnur er sú ástæðan að
ég tilheyri þeint holming
íslendinga sem hægt er að tor-
tíma með einni sprengju, eins
og um hnútana hefir verið búið
■dðasta aldarfjórðunginn. en
það er vist meðfæddur eigin-
ieiki að klóra í bakkann.
Að undanförnu hefur maður
naumast litið svo i islenskt dag-
blað að ekki hafi verið þar feit-
letraðar fyrirsagnir greina um
hinn mikla vígbúnað rússa hér
á norðurslóðum. Ekki ætla
ág að gera minna úr þessum
skrifum en vert er en það
ttefir vakið furðu mína að
bessi sömu blöð hafa ekki
getið þess með einni línu að
við íslendingar erum alger-
Iega vanbúnir því að þess-
jm vígbúnaðí verði beint til
Jkkar, þrátt fyrir NATO-
varnirnar hér. Þessar varnir,
sem við búum við, eru eingöngu
miðaðar við tsland sem lífs-
nauðsynlega herstöð NATO og
Bandaríkjanna en fólkið í
landinu er varnarlaust. Ég hefi
áður sagt það að það er hægt að
tortíma helmingnum af
islendingum með einni
sprengju, þeim hlutanum sem
býr áStór-Reykjavíkursvæðinu.
Útgönguleiðin af þessu svæði
er aðeins ein brú. Ef liðsmenn
árásarafla sprengdu nú I loft
upp þessa brú er leiðin lokuð.
Fyrir nokkrum mánuðum sa
ég í einu dagblaðanna grein um
almannavarnir, þar voru
myndir af þeim stöðum sem
flytja átti fólk til af nefndu
landsvæði. Allir voru þessir
staðir norðan Holtavörðu-
heiðar. Hvernig færi um slíkan
flutning á fólki i stórum stíl. að
vetrarlagi? Ekki minnist ég
þess að sýnd væri nein aðstaða
til slíkra mannflutninga á
suðurlandi og þar er engin að-
staða til þess að sinna særðu
fólki. Ef nota þyrfti vogakerfi
okkar síðla vetrar til mikilla
flutninga er ekki hægt að
komast nema upp i Kollafjörð á
vesturleiðinni og til Þjórsár-
brúarinnar á austurleiðinni.
Eitt er það sem almenningur
hefir ekki gert sér grein fyrir,
og ekki heldur hafa þeir sem
þessi mál heyra undir haft opin
augun fyrir því, að því meiri
hernaðarþýðingu sem landið
hefir fyrir stríðandi stórþjóðir,
því meiri hætta fyrir fólkið sem
hér býr
Að undanförnu hafa erlend-
ir aðilar, sem best þekkja til
þessara mála, sagt það berum
orðum að Island væri NATO-
þjóðunum svo mikils virði að
enginn staður á jarðkúlunni
gæti komið i stað þess
hernaðarlega séð. Þá hafa þeir
sömu aðilar einnig lagt fjár-
hagslegt mat á framlag okkar
til NATO, að því leyti sem það
er hægt. Er hér um að ræða
svimháar fjárhæðir sem við
getum naumast áttað okkur á.
Þó mætti geta þess að sá maður
sem kunnugastur er þessum
málum, Dr. Luns, hefir sagt að
einn liður í framlagi okkar sé
álíka hár og fjárlög íslands
voru á siðasta ári margfölduð
sextíu og fimmfalt. Þetta er
fjárhæð sem við, hin litla
íslenska þjóð, höfum sparað
bandarískum skattborgurum i
útgjöldum, fyrir utan annan
sparnað og aðstöðu sem ekki
verður metin til fjár. Þeir sem
líta svo á að framlag okkar til
NATO sé ekki meira en eðlilegt
er fyrir vernáina gætu dundað
við það að reikna út hversu hátt
framlag annarra NATO-þjóða
sé þegar því hefir verið jafnað
niður á hvern þegn þeirra.
Kjallarinn
Aron Guðbrandsson
Það eru til íslendingar sem
eru svo bólgnir af þjóðarstolti
að þeir hafa gert þjóð sína að
aðhlægi. Þeir hafa talið að við
værum yfir það hafin að
hagnast á hermangi. Við þessa
menn vil ég segja eftirfarandi:
A hverjum degi er barist
einhvers staðar í heiminum.
Það er ekki okkar sök og við
getum ekkert við það ráðið. Við
höfuin andstyggð á manndráp-
um og öðrum hermdarverkum
og þeirri stórbrotnu evðilegg-
ingu og mannlegum þjáning-
um, sem styrjaldir valda. ett við
ráðum ekkert við þetla. Við
eigum heima i þessari syndugu
veröld og verðum að haga okkur
eflir því oi; l>jai.,-,.a því sem
11
s
fríhöfn
Kanaríeyjar undan
AfríKuströndum, sem margtr
Islendingar þekkja, eru sjö
samtals og íbúafjöldi ein og
hálf milljón.
Hótelrekstur og yfirleitt
allur rekstur, sem hugsasl
getur I sambandi við ferða-
marinaiðnaðinn, er geysilegur,
ávallt er aukning þar á og fjár-
magnsflæðið þar er geysilegt.
Eyjamar eru tollfrjálst og
skattfrjálst svæði. Mvndavélar
og hvers kyns rateindabunaður
er þar seldur á um þriðjungi af
verðinu sem hér er. Fjölmargir
nota því tækifærið og kaupa sér
eitthvað af þessum vörum og
taka með sér heim í dýrtiðina.
Þótt menn tolli vörurnar heima
verða þær samt ódýrari en
verzlanir hér geta selt þær á
Töluvert af innlendri verzlun
tapast á þennan hátt. Lítið
dæmi er ljósmyndafilma, sem
þar kostar um eitt þúsund
krónur íslenzkar en hér á
þriðja þúsund. Þeir eru ófáir
sem myndu vilja taka fleiri
myndir á myndavélarnar
sínar nér hetma en hafa ekki
efni á sökum hins háa verðlags.
Væri Island gert að frí-
verzlunarsvæði myndi innan-
landsneyzla aukast geysilega.
Tolltapið mætti vinna upp með
álagningu tekjuskattsprósentu
af heildarveltu.
Bylting ætti sér stað í
landinu og ymistegt pyrfti að
gera: Stækka flugfiotann, reisa
ný hótel, malbika alla vegi, fá
brú yfir Hvalfjörð og ferjur
yfir aðra firði.
Ferðamannastraumur hing-
að myndi tífaldast og allir
landsmenn myndu græða svo
mikið að þeir væru allir heims-
borgarar.
Þetta er að mörgu leyti betri
stefna en að innleiða hér
stóriðju. Við eigum að varast að
auka á mengun. Hve feginn er
ég að koma heim til tslands I
ferska loftið eftir útivist á
mengaðri erlendri grund, og
beir eru fleiri sem geta sagt það.
I sambandi við tollfrelsið
myndi spretta upp ýmiss konar
þjónustuiðnaður, svo sem
umskipun á vörum, geymsla og
eða hagræðing á milli markaða,
þjónusta sem ávallt yrði greitt
fyrir í erlendum gjaldeyri. Við
greiddum strax upp erlendar
skuldir okkar og héldum
stöðugleika með dugnaði hins
vinnandi fólks og traust á gjald-
miðil okkar útávið yrði aukið og
bjargað verður. Við höfum and-
styggð á öllu því sem kalla má
hermang en við eigum sam-
kvæmt viðurkenndu viðskipta-
lögmáli heimsins að krefjast
greiðslu fyrir það sem við
látum af hendi við aðra, hvort
sem það er þorskur eða aðstaða.
Meðalgreindur íslendingur
verður lika að gera sér ljóst að
verði styrjöld milli stórveld-
anna í austri og vestri verður
landið okkar blóðvöllur. Það
verður tekið af okkur til
hernaðarþarfa án þess að við,
sem eigum það, verðum spurð.
Við höfum reynsluna frá 1940.
Þá hefir því verið haldið
fram að okkur beri að taka tillit
til þeirra þjóða sem með okkur
eru i NATO. Þetta er vitanlega
rétt að vissu marki. En það er
þó eðlilegt að við tökum okkar
hagsmuni fram yfir þeirra.
Ekki er úr vegi að athuga þá
nærgætni sem þær hafa sýnt
okkur þegar okkur hefir legið
mest á. Margar af NATO-
þjóðunum hafa I sameiningu
með breta I broddi fylkingar
þurrkað upp fiskimiðin okkar á
umliðnum áratugum og loka-
þátturinn i þeim efnum er sá til
þessa dags að bretar hafa sent á
okkur herskip sin til þess að
hjálpa fiskiskipum sínum til
þess að ræna okkur lífsbjörg
inni. Ffnahagsbandalagið hefir
útilokað okkur frá mörkuðum
sinum með tollmúnim, brotar
hafa lokað f.vrir löndun a
islenskum fiski í breskum höfn-
um til þess að kúga okkur til
undirgefni. Þegar við báðum
Bandaríkin að lána okkur skip
til þess að verja landhelgina
fyrir bretum fongum við það
Kjallarinn
Fríðrik Á. Brekkan
hann jafnvel tekinn til at-^
hugunar sem eðlilegur og jafn-
vel gengið svo langt að skrá
hann við hliðina á öðrum gjald-
miðli, e.t.v.
Vinnudeilur myndu taka á
sig aðra mynd, eða hreinlega
hverfa, þar eð allir hefðu nóg
að gera.
Ekki veit ég hvaða áhrif það
hefur að varpa fram hug-
myndum sem þessum.
Ætli það veki nokkurn?
Er ekki sjálfseyðingar-
hvötin leiðarljós ráðamanna i
dag? Verða svona framfara-
hugmyndir ekki ávallt
bannvara?
Friðrik Ásmundsson-
Brekkan.
svar að ekkert skip væri til í
ameríska flotanum sem mundi
henta okkur til þeirra hluta.
Meira mætti tína til. En þegar á
allt er litið þá eru þetta þó
vinaþjóðir okkar sem á margan
hátt hafa líka sýnt okkur vin-
skap i verki, en ofanritað sýnir
okkur þó hvernig aðrar þjóðir
bregðast við þegar hagsmunir
þeirra eru i húfi. Eitt er það
sem mér hefir þótt merkilegast
í sambandi við dvöl banda-
ríkjamanna hér. Við höfum
veitt þeim iandvistarleyfi til
þess að verja íandið en við
höfum jafnframt krafist þess áf
þeim að þeir gerðu sem allra
minnst til þess að verja það og
einskis af þeim krafist til þess
að verja fólkið i landinu. Mér
finnst þó að það hefði verið
heilbrigð skynsemi að krefjast
þess að allar þessar varnir
væru eins fullkomnar og kostur
væri á og þann kostnað sem af
því leiddi bæri þeim að greiða.
Lélegar varnir eru verri en
engar varnir.
Samskipti Bandaríkjanna við
aðrar þjóðir, hvort sem þær eru
í NATO eða ekki, sýna það að
talið er eðlilegt að greiða f> rir
herr.aðarlega aðstöðu, ekki
síður en annað, og ntá þar til
nefna Tyrkland, Grikkland,
Spán, Portúgal og Noreg og
fleiri þjóðir. Allar þessar þjóðir
hafa annað mat á þjóðarstolt-
inu heldur en við islendingar.
Hjá þeim er það fólgið í þvi að
meta hagsmuni sína rétl þvi
þeir vita að viðsemjendur
þeirra sjá um sig. ()g þá er ég
koininn að minnismiðanum
f.vrir ráðherrann.
Bandaríkin hafa halt
hernaðaraðstöðu hér á landi í
meira en aldarfjórðung. Fyrir
þetta hafa þau ekkert greitt en
þetta hefir sparað þeim óhemju
útgjöld. Fyrir þetta væri eðli-
legt að þau greiddu íslending-
um fjárhæð sem jafngilti öllum
skuldum islenska ríkisins en .
það er ekki langt frá þvi að
vera 1/40 hlutinn af þeim
kostnaði, sem þau hefðu af því
að flytja sitt hafurtask úr landi
(sbr. áíit Dr. Luns).
Einn aðalliðurinn í vörnum
landsins og fólksins í landinu
eru samgöngumálin. Bandarík-
in leggi fram fjármagn til þess
að gera varanlega vegi um
landið, hafnir og flugvelli.
Þetta yrði gert af íslenskum
höndum með amerískri tækni,
Þetta er einn nauðsynlegasti
áfanginn í varnarkerfi landsins
og fólksins. Þetta kom greini-
lega í ljós hjá norðmönnum en
þeir hafa fengið frá NATO,
Kanada og Bandaríkjunum um
305 milljarða króna til sam-
göngubóta og fl. frá stríðslok-
um.
A heppilegum stað (hvera-
svæði)- á suðurlandi verði
komið upp aðstöðu til þess að
taka á móti sjúku og slösuðu
fólki sem flytja þyrfti frá fjöl-
býlissvæ'ðum við Faxaflóann ef
á þau yrði ráðist. Slíkt yrði
greitt af verndurum okkar en
framkvæmt af okkur siálfum.
Fjarskiptapjonusiunm verði
komið í fullkomið horf með
nýjustu tækjum á því sviði.
Allt þetta tilheyrir vörnurn
lands og þjóðar og mætti þar
meira tina til.
Aron Guðbrandsson
forstjóri