Dagblaðið

Ulloq

Dagblaðið - 14.08.1978, Qupperneq 12

Dagblaðið - 14.08.1978, Qupperneq 12
12 r Á dögunum var 11. „Heimsmót æskunnar” haldiö i Havana á Kúbu. Kjörorð móts þessa voru hvorki meira né minna en: „And-heimsvaldasinnuð samstaða, friður og vinátta”. Heiðursþátttakendur mótsins voru sjálfur Fidel Castro og bróðir hans, Raul Castro, varnarmálaráðherra. Sýnir það mæta vel hversu mikilvæg samkunda þetta var í augum ráða- manna Kúbu. Yfirlýst markmið Kúbu-mótsins var i samræmi við fyrrgreind kjörorð, en raunveruleikinn er allur annar. í raun eru „Heimsmót æskunnar” lítt dul- búnar halelúja-samkomur fyrir Sovét- ríkin. Þangað er reynt að draga fólk úr fjölmörgum löndum til að afla sovéskri heimsvaldastefnu nýrra bandamanna og treysta þá gömlu. Kúbumótið er augljósasta dæmið um þetta. Það þarf ekki annað en að líta á staðarvalið fyrir mótið að þessu sinni! Stoð og stytta Sovétríkjanna Kúba nútimans er rotið leppríki sovésku heimsvaldastefnunnar og DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 14. ÁGÚST 1978. ÞAR LEYNDIST FLAGÐ UNDIR FÖGRU SKINNI tekur beinan þátt í brölti risaveldisins Sovétríkjanna i Afríkulöndum. Talið er að um 50.000 kúbanskir hermenn séu í Afriku, þar af um 20.000 í Angóla. Þar voru þeir nýttir til að sundra þremur þjóðfrelsisfylkingum og hjálpa MPLA-stjórninni að vinna stundarsigur með sovéskum skriðdrek- um. Angólsk alþýða er ekki frekar frjáls í dag en hún var á dögum portú- gölsku nýlendustefnunnar. í Eritreu taka kúbanskir hermenn fullan þátt í hörkulegri baráttu gegn frelsishreyfmgum landsins. Að nafninu til eru þeir „sérfræðingar og ráðgjaf- ar” fasistaklíku Mengistu hershöfð- ingja i Eþíópiu. í stríðinu gegn alþýð- unni i Ogaden-héraðinu í fyrra og sl. vetur börðust Kúbumenn. Þaö sannaði vestur-sómaliska frelsisfylk- ingin einfaldlega með því að sýna kúb- anska fanga sem hún hafði klófest. Kúba er ekki óháð land í þess orðs merkingu. Castro dansar í einu og öllu eftir pipu Brésjnefs. Sovétríkin fjár- magna stríðsrekstur Kúbumanna í Afríku. Sovétríkin ráða í raun yfir dýr- mætasta hráefni landsins, sykrinum. Landið er í Komekon — arðránsappa- rati Sovétríkjanna i Austur-Evrópu og viðar. I utanríkismálum eru Sovétríkin og Kúba eins og samvaxnir tvíburar. Þess vegna hafa fjölmörg ríki, þar á meðal Sómalia, neitað harðlega að Kúba geti talist í hópi óháðra ríkja og krafist þess að næsta ráðstefna þessara ríkja verði ekki haldin i Havana á Kúbu á næsta ári, eins og fyrirhugað var. Að skipuleggja „samkomu gegn heimsvaldastefnu” á Kúbu er því hreinlega út í hött og fyrírlitlegt. Kúba er svartur sauður í ríkjahjörð þriðja heimsins. Ráðamenn þar taka virkan þátt í blóðugri baráttu gegn kúgaðrí al- þýðu i Afriku, reyna að sundra frelsis- baráttu og raungera áætlanir Sovét- ríkjanna um heimsyfirráð. Á meðan Castro þvaðraði í anda Brésjnefs um „heimsfrið, slökun, spennu, öryggi og alþjóðlegt samstarf’, hertu hermenn hans og taglhnýtingar Brésjnefs árásir sinará Eritreu! Gott að eiga góða að... Castro og Brésjnef þurfa nauðsyn- lega að smala saman góðu liði til að tala sinu máli um allan heim. Mál- staðurinn er slæmur og fleiri og fleiri sjá í gegn um lygavefinn sem spunn- inn er i kríngum glæpaverkin í Afríku. í þessu ljósi ber að skoða „Heimsmót æskunnar” á Kúbu 1978. Ekki veit ég hvort dæmið um islenzku þátttakendurna i mótinu er dæmigert fyrir önnur þátttökuríkiutan lepprikja Sovétríkjanna, en fróðlegt er að velta því fyrir sér. Á fyrri „Heims- mótum” hefur venjan verið sú að Æskulýðssamband Íslands hefur verið milligöngumaður um að taka við boðum og velja þátttakendur. 1 þetta sinn var ekki búizt við að þrugðið yrði út af venjunni. Samkvæmt upplýsingum forystumanns ÆSt var hins vegar ekkert samband haft við sambandið, heldur var haft beint sam- band við Fylkinguna, sem sendi siðan fulltrúa sina til Kúbu. Hvers vegna Fylkinguna? Jú, ætli það liggi ekki Ijóst fyrir. Fylkingin eru það stjórn- málasamtök á Íslandi sem verja Sovét- ríki nútimans: Fasisma innanlands og yfirgang um víða veröld — í nafni „alþjóðahyggju” (!). Morðvörgunum á Kúbu hefur þvi þótt mestur fengur í að fá fulltrúa þessara vina sína þángað. Má vænta ferskra upplýsinga um „alþjóðlega spennuslökun” Sovét- ríkjanna og Kúbu um víða veröld frá Fylkingunni næstu daga. Já, gott er að eiga góða að! Væntanlega veröur líka eitthvert lið i fleiri góðum vinum Sovétrikjanna hér á landi til að útbreiða „friðarboð- skapinn” frá Kúbu. Maria Þorsteins- dóttir, „ritstjóri og ábyrgðarmaður” Frétta frá Sovétrikjunum mun tölta léttfætt í prentsmiðju með handritin sín og hver veit nema þar sé fyrir Haukur Már, blaðafulltrúi Alþýðu- sambandsins, til að skipuleggja hug- leikinn boðskapinn fyrir uppsetjarana! Ef til vill hugsar Árni Bergmann líka hlýtt í austur og skrifar dálítinn sunnudagspistil um samkomuna hans Castros. Hver veit? í öllum löndum eiga Sovétrikin sér bandamenn, samtök og/eða ginstakl- inga. Bandamennirnir útreiða hug- myndafræði Kremlherranna og vinna heimsvaldastefnu þeirra samúð. Ég lit á slikt fólk sem ósættanlega and- „Mjög þarf nú að mörgu að hyggja” Á þessu ári hafa í þjóðfélagi voru orðið töluverð vatnaskil, þótt enn sé ekki sýnilegt hvaða farvegir verða fyrir valinu. Þrátt fyrir þetta er alltaf einhvers að vænta þegar ólga hleypur í þjóðlífið líkt og Kreppu. í síðustu al- þingiskosningum skaut upp einhverri glætu í heila alþýðunnar þegar upplýst var að stjórnin hefði verpt tómum fúl- eggjum. Fleiri en venjulega höfðu komið auga á að pólitik var annað meira en leikvöllur og laxadráttur vissra manna til lífsuppeldis og smá- þarfa. Hvað sem á gekk var kaup þessara manna aldrei í hættu. Aftur á móti var grátið þurrum tárum þótt kjósendur hlytu fæðuskort og atvinnuleysi. Nú eru þeir færri en áður sem telja að sér komi pólitik ekkert við, þeir séu allir eins þegar í ráðherrastólana sé komið. Fólk tekur því bara með brosi á vör að það sé keyrt á kjörstaðinn, sem er liður í þvi að flá af þvi fé og firra það hugsun. Þetta fánýta hjal um að fólki komi ekki pólitík við, stenst þvi aðeins, að kjósendur fylgist ekki með þing- manni, tillögum hans og störfum. Það er það eina sem þingmaður hræðist. Þeir eru likt og aðrir haldnir því rétt- læti að fara sina götu til fjár og valda, sé aðhaldið ekki til staðar. Fallöxin vof ir yfir Það þurfti nær þjóðargjaldþrot til að fólk eygði þetta. Þrátt fyrir góðæri til sjós og lands, gjafir og mútur í tugi ára, vofir nú fallöxin yfir þvi sem okkur er dýrmætast, frelsið. Heilar stéttir og einstaklingar eru búnir að draga sér allan þennan auð i gegnum verðbólgu, gjár og gjótur fjármálalifs- ins. Enginn veit tölu þeirra milljarða, sem faldir eru utan lands og innan. Þessi spilling er orðin fólki svo munn- töm að hver megi hirða af öðrum það sem hendur og hugur ná til. Hér dugir enginn hégómi, er haft eftir klerki einum er frúr nokkrar báðu hann um að taka drykkjumann til bænar af stólnum. Þetta fólk með hin nýju augu verður að gæta þess, að sá er það kaus hafi rétt við, sinni kröfum þess og siðbæti afæturnar. Upp- skurður verður að fara fram á mörgum stöðum í kerfinu ef nokkuð á að vinnast. Hér duga engar gamlar götóttar skóbætur fyrrverandi stjórn- enda. Samt megum við ekki heimta allt í einu, enda veit ég að fólk sættir sig við einhver óþægindi finnist því stefnt i rétta átt. öllu humbúkki mun það sveia og halda á önnur mið ef það þykist' svikið og verður þá næsta kosningagleði á öðrum stöðum en nú. Það er hægt að spara á ýmsan hátt ef tími vinnst til athugunar. Dagblaðið á þakkir skilið fyrir ýmsar ráðlegg- ingar sem það hefur birt á svonefnd- um neytendamarkaði. Umfram allt verður þó að gæta þess að borða holl- an mat, sem alltaf er ódýrastur. Maðurinn er að miklu það sem hann neytir og skeð gæti að hugsanir hans yrðu betri af hollu fæði. Það eykur lítið manngildi þótt kviður beri við loft, kinnar hangi á háls niður og undirhakan i milliverkinu. Þessir menn ættu að láta hugann reika til þeirra sem aldrei fá fylli sina og enda ævina í alls konar volæði og hungur- dauða. Sá eini sparnaður sem gildir, er sá er færir mönnum hollustu, og það mun gilda jafnt fyrir það sem kallað er líkami og sál. Eitt er það sem okkur skortir, það er rannsókn á matvælum. Við hendum einum fjórða af okkar ágæta kjöti, fitunni, annars rífa menn í sig þetta feita kjöt í matarveislum á stór- stöðum. Ég hefi lengi alið á þvi að rannsakaö yrði hvort sýrt kjöt er ekki hollara en nýtt, annars er allt í lausu lofti með þetta fituspursmál. Að henda mat tel ég glæp. Kæmi til að sýrð fita væri hollari, getur hvert heimili sýrt það feitasta af kjötinu í fernum undan mjólk i isskápnum heima hjá sér. Einu sinni var mér for- talað að húð og innmatur af sláturpen- ingi væri það fjörefnaríkasta af skepn- unni. Innmatur mun oft á haustum keyrður á hauga, úr frystihúsum. Besta kjötsúpa sem ég fæ er af þind- um, en þær munu nú ekki hátt skrif- aðar. Eins sé ég fólk henda roði af laxi, silungi, lúðu, steinbít og þorski. Þetta þykir mér herramannsfæða og verður gott af. Matarrannsóknir þurfa að koma og því hætt að rakka niður mat sem þjóðin hjarði á í þúsund ár og þó naumt skammtað. 1 hans stað hvolfa menn í sig óteljandi pillum, sem duga þó skammt. Grillið dunar i eyrum mik- inn hluta sólarhrings, best gæti ég trúað því að þessir grillarar yrðu grill- aðir á einhvern hátt á næsta hnetti. En þetta er menningin sem á að lyfta okkur, kannski hafa okkar heims- frægu sagnaritarar til forna kunnað grill. Grýlaí fjallkonulíki Aftur á móti held ég því fram, að pólitíkin vel grunduð eigi sífellt að færa okkur nýja heimssýn. Stjórnar- formin eru grundvöllurínn undir lífi okkar og velferð. Pólitíkin er ekkert annað en hagsmunabarátta bæði til handar og hugar. Fólk sem nú hefur skipt um vettvang ætti að athuga vel hvaða leið hæfir öllum best. Áhlaup duga oft skammt, ef ekki fylgir rökföst hugsun. Ekkert mannlegt á að vera okkur óviðkomandi. Við erum búin að sjá hvað afskiptaleysi okkar hefur skaðað þjóðina alla, þvi milljarða- mennirnir hafa lika tapað því verð- mesta, mannlegri hugsun. Útlend öfl hafa fært okkur Grýlu í fjallkonulíki, en það er okkar að láta hana ekki hafa siðasta oröiö, kunna skil á fjallkon- unni og eftirmyndinni, sem á að vísa heim til feðra sinna. Gerum við það ekki, stígum við með henni hrunadans íslenskrar menningar. Okkur vantar ekki vit til að velja og hafna heldur lifandi áhuga á velferð okkar og ann- arra, sem aldrei verður sundur greind. Hvert einasta okkar ber ábyrgð á heiminum, að sínum hluta. Okkar góða land býður upp á ótal valkosti, sem reynt er að kveða niður. Okkur vantar ekki í svip neina stór- iðju, sem skapar verksmiðjuþræla og sálardofa. Við okkur blasa ótal verk- efni til kjarabóta og siðbætingar. Þetta á að vera starf alþýðunnar og aldrei þrjóta. Starf þetta á ekkert skylt við það að drepa hverjir aðra, heldur kenna rándýrkendum faðirvorið, sem víðast hefur nú verið snúið upp á and- skotann. Við megum ekki ganga með þá hugsun að auðkýfmgar séu óbetran- legir, heldur sýna þeim fram á hvers Söluturn til sölu Söluturn á góðum stað í miðborginni til sölu. Þeir, sem áhuga hafa fyrir kaupunum leggi nafn sitt í lokuðu umslagi til Dagblaðsins merkt „Söluturn 78” fyrir 20. ágúst. Viljum ráða réttingamenn, bílamálara og aðstoðarmann á málningarverkstæði. Bílasmiðjan Kyndill, símar 35051 og 85040. á Kjallarinn Halldór Pjetursson lífið krefst af þeim. Þessi dásamlegi heimur bíður þcss að við gerum hann ennþá betri, sem aldrei verður gert með kúgun og manndrápi. Þeir sem teljast jafnaðarmenn mega ekki skilja þá stefnu þannig að hægt sé að gera alla jafna, það mundi ég kalla vinstri villu. Ég sé enga vankanta á þvi að sumir beri meira úr býtum en aðrir, megum ekki fara hraðar en það, að mennskan nái fari sinu. Menn sem skara fram úr hafa ekk- ert við það eitt að gera að safna auði. Þegar þessir menn hafa komið sér vel fyrir og engum háðir, ætti það að vera þeirra stóra mark, að setja þjóðarheill á oddinn, og slíka menn á að launa vel. Þetta yrði þeirra mesti gróði og þeirra niðja. Gleðin til auðsöfnunar mundi blikna undir þessu merki. Hann hefur unnið sér mannheill, sem aldrei er hægt að virða til peninga. Eitt ættum við að hunsa, þá háðungar lygi, að ekki sé nóg til handa öllum í þessum heimi, það hefur alltaf verið og verður, ef skynsemi ræður. Ég hlakka til að hitta á öðrum hnöttum hungurpostul- ana sem neita þessari staðreynd. Þá verða þeir minntir á heil fjöll af vörum sem auðhringar hlóðu saman, helltu yfir þetta eitri og kveiktu síðan í. Það skráði feitari tölu en hungurdauðinn í þriðja heiminum. Við erum svo vel sett að okkur ætti að heppnast að brjótast út úr hug- myndaheimi villimennskunnar, þokast áfram án valdníðslu. Fyrirheitna land- iö hleypur ekki frá okkur, bara við keppum þangað. Ég hygg að fjöldi ís- lendinga geti tekið undir þetta. Vinn- um heiðarlega öllum.í hag, ætti að vera boðorð okkar, en ekki kúlulagaðir kraftamenn á sviði einkagróðans. Halldór Pjetursson rithöfundur.

x

Dagblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.