Dagblaðið - 18.10.1978, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 18.QKTÓBER 1978
WBIAÐW
irjálst, úháð dagblað
Útgefandi: Dagblaðifl hf.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. Eyjótfsson. Ritstjóri: Jónas Krístjánsson.
Fróttastjórí: Jón Birgir Pétursson. Ritstjómarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrífstofustjórí ritstjómar. Jó-
hannes Reykdal. Íþróttir Hallur Simonarson. Aflstoðarfróttastjórar Atii Steinarsson og ómar Valdú
marsson. Menningarmól: Aflalsteinn Ingólfsson. Handrit: Ásgrímur Pólsson.
Blaflamenn: Anna Bjamason, Ásgoir Tómasson, Bragi Sigurflsson, Dóra Stefónsdóttir, Elfn Alberts-
dóttir, Gissur Sigurflsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Hallur Hallsson, Hélgi Pótursson, Jónas Haraldsson,
Ólafur Geírsson, Ólafur Jónsson. Hönnun: Gufljón H. Pólsson.
Ljósmyndir: Arí Kristinsson, Ámi Páll Jóhannsson, Bjamleifur Bjamleifsson, Hörflur Vilhjálmsson,
Ragnar Th. Sigurflsson, Sveinn Þormóflsson.
Skrífstofustjórí: Ólafur Eyjótfsson. Gjaldkerí: Þráinn Þoríeifsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson. Dreifing-
arstjórí: Már E.M. Halldórsson.
Ritstjóm Síflumúla 12. Afgreiðsla, áskríftadeild, auglýsingar og skrífstofur Þverhohi 11.
Aflalsimi blaflsins er 27022 (10 linur). Áskríft 2400 kr. á mánufli innanlands. Í lausasölu 120 kr. eintakifl.
Setning og umbrot Dagblaflifl hf. Siflumúla 12. Mynda- og plötugerð: Hilmir hf. Siflumúla 12. Prentun:
Árvakur hf. Skeifunni 10.
Kraftaverkið í Keflavík
Dagblaðið óskar Keflvíkingum til
hamingju með frábæran árangur í
trimminu um helgina. Það eru fádæmi,
að þriðjungur íbúa bæjarfélags taki þátt i
aðgerð af þessu tagi.
Kröfurnar í trimmi þessu voru
svipaðar og í norrænu sundkeppninni. Máttu menn
velja milli nokkurra greina. Auk 200 metra sunds voru
það niu holu golfleikur, fimm kílómetra hjólreiðar eða
2,5 kílómetra skokk og ganga.
Tveir af hverjum þremur Keflvíkingum völdu skokkið
og gönguna. Sú tegund trimms er raunar aðgengilegust
almenningi. Hún þarfnast hvorki sérstaks útbúnaður né
sérstakrar þjálfunar.
Kannski er athyglisverðast, að skokk og ganga gera
ekki kröfur til dýrra íþróttamannvirkja hins opinbera.
Gangstéttirnar duga í flestum tilvikum. Æskilegt er þó,
að komið sé upp þurrum brautum í görðum og á opnum
svæðum.
Velgengni Keflvíkinga í trimmi er gott tækifæri til að
benda á, að nú um síðir eru heilsubótargöngur farnar að
ryðja sér til rúms hér á landi. Þeim fjölgar stöðugt, sem
bregða sér út á malbikið eða náttúruna um kvöld eða
helgar.
Skjólfatnaður er líka orðinn svo léttur og góður, að
veður er ekki lengur nein afsökun fyrir kyrrsetu. Við
getum ti immað ekkert síður en Norðmenn, sem löngum
hafa hugsað meira um heilsuna en aðrar þjóðir.
Alls ekki má gleyma þætti Útivistar og Ferðafélags
íslands í þessari ánægjulegu þróun. Undanfarin ár hafa
þessi félög boðið upp á skemmtilegar gönguferðir um
hverja helgi í nágrenni þéttbýlisins á suðvesturhorni
landsins.
Um síðustu helgi fór Ferðafélagið á Móskarðshnúka
og um suðurhlíðar Esju. Útivist fór í kræklingafjöru í
Hvalfirði, strandgöngu við Staðarborg og í tunglskins-
göngu.
Þessar ferðir eru sívaxandi þáttur í tómstundaiðju
manna á þessu svæði. Ungir sem gamlir hafa andlegt og
líkamlegt gagn og gaman af ferðunum. Þar á ofan eru
þær íþróttir, sem fjölskyldur geta stundað í sameiningu.
Athyglisvert er, að það er frjáls samkeppni, sem hleypt
hefur af stað hinu mikla framboði gönguferða. Áður en
félögin urðu tvö var framboðið ekki nema brot af því,
sem nú er.
Raunar ætti að verðlauna Útivist og Ferðafélagið með
sérstökum fjárveitingum. Þau hafa gert meira fyrir
heilsu manna en mörg íþróttafélögin, sem einblína á
keppnisíþróttir, sívælandi um hallir, velli og peninga.
Síðasta laugardag var í leiðara Dagblaðsins skorað á
ráðamenn sveitarfélaga og íþróttafélaga að láta
almenningsíþróttir meira til sín taka. Þar eru verkefnin
brýnni en í stjörnuíþróttum og kosta raunar minna fé.
Það kostar bæjarsjóð Keflavíkur ekki krónu, þegar
bæjarstjórinn skokkar í broddi fylkingar bæjarbúa. En
slíkt framtak er samt meira virði en beinir fjármunir, því
aðþað dregur athyglina að góðu málefni.
Árangur Keflvíkinga er hvatning til þeirra sjálfra að
láta nú ekki merkið niður falla. Fjölskyldur, vinahópar,
vinnufélagar, klúbbar og önnur samtök geta stuðlað að
varanlegri trimm-vakningu í bæjarfélaginu.
Ekki síður er árangurinn hvatning til íbúa og forráða-
manna annarra sveitarfélaga að kanna, hvort hliðstæð
kraftaverk sé ekki unnt að vinna víðar en í Keflavík.
/*
Kínverjar stórauka
viðskipti við Japani
og Vestur-Þjóð verja
Vilja senda kínverska námsmenn í þúsundatali til annarra
landa til að hraða þróuninni heimafyrir

Frá Sigurjóni Jóhannssyni frétta-
ritara DBÍ Noregi:
Hinir nýju leiðtogar í Kína virðast
hafa tekið upp nýja stefnu í efnahags-
málum og stefna nú markvisst að því
að hraða þeirri þróun að gera Kína að
efnahagslegu stórveldi. Hver sendi-
nefndin af annarri gistir nú Japan og
vestræn ríki til að kanna möguleika á
viðskiptum, eða ganga frá viðskipta-
samningum.
Eftir að Kínverjar og Japanir gerðu
friðarsáttmála sín á milli, hafa
viðskiptin milli landanna aukist mjög
hratt. í fyrra námu viðskiptin um 100
milljörðum ísl. króna, en á fyrstu 6
mánuðum þessa árs hafa verið gerð
viðskipti fyrir um 63 milljarða ísl.
króna. Japanir eru yfirleitt mjög
ánægðir yfir bættu sambandi milli
landanna, en nokkrir japanskir
iðnjöfrar hafa þó látið í ljósi þær
áhyggjur, að Japanir kunni að selja
Kínverjum tæki og tækniþekkingu of
ódýrt, og afleiðingin geti orðið sú, að
eftir nokkur ár verði Kínverjar búnir
að ná yfirhöndinni á nálægum
mörkuðum, sem Japanir hafa hingað
tilsetið einir að.
I viðskiptasamningi milli Japana og
Kínverja er gert ráð fyrir að Kínverjar
greiði Japönum einkum með oliu og
kolum, en sá galli er á gjöf Njarðar, að
Japanir eru ekki ánægðir með gæði
kínversku olíunnar (of þung og of
parafínrík) og verða þeir því senni-
legast að reisa a.m.k. tuttugu olíu-
hreinsunarstöðvar í Japan til að gera
markaðshæfa vöru úr kínversku olí-
unni. Kínverjar sækjast m.a. eftir að
kaupa af Japönum rafreikna, en
háþróaðar tæknivörur eru oft fram-
leiddar í Japan með einkaleyft frá
vestrænum stórfyrirtækjum, þannig
að samþykki þeirra fyrirtækja þarf að
vera fyrir hendi í slikum viðskiptum.
Æðsti maður Nippon stáliðjunnar í
Japan var nýlega á ferð í Kína, og
sagði hann við heimkomuná, að Kín-
verjar hefðu í hyggju að reisa í
samráði við Japana stærsta stáliðjuver
í heimi. Verður það reist í námunda
við Peking og gert ráð fyrir, að það
framleiði 10 milljón tonn af stáli á ári.
Fullvíst þykir, að Japanir muni gera
allt, sem í þeirra valdi stendur að
greiða fyrir viðskiptum við Kína. Við-
skipta- og iðnaðarráðherra Japana,
Toshio Komoto, sagði nýlega: „Ef við
stefnum ekki markvisst að auknum
viðskiptum við Kína, munu Evrópu-
menn eða Bandarikjamenn koma í
okkar stað.”
Kinverjar hafa haft forgöngu um
viðræður við Japani er snerta
hugsanleg vopnakaup, en þar eru
Japanir mjög á verði vegna afstöðu
Sovétríkjanna og reyndar líka Banda-
rikjanna. Japanir vilja ekki styggja
Sovétmenn, sem hafa að undanförnu
lagt sig í framkróka við að bæta
sambúðina við Japani, og svo eru
mörg japönskvopn smiðuð með banda-
rískum einkaleyfum. Háttsettir
hernaðarsérfræðingar frá Japan hafa
verið á ferð í Kína eftir að næstæðsti
yfirmaður kínverska hersins var í
Japan. Þessar heimsóknir eru ekki á
vegum opinberra aðila. Diplómatar i
Tokio telja ólíklegt, að nokkur
hernaðarsamvinna verði milli Japans
og Kína í náinni framtíð.
Kínverjar hafa að undanförnu sýnt
Vestur-Þjóðverjum mikinn áhuga, og
kínverskar sendinefndir gera nú
tíðreist til Bonn. Fyrir rúmum mánuði
var undirritaður samningur milli Kína
og V-Þýzkalands þess efnis, að vestur-
þýsk fyrirtæki taki að sér fram-
kvæmdir við námugröft í Kína. Gert
er ráð fyrir viðskiptum er nema um 8
milljörðum marka, og er þetta stærsti
viðskiptasamningur, sem V-
Milljónir ekki
þakkar verðar
v
Mér þykir nú orðið nóg um það
fjaðrafok, blaðaskrif, sem orðið hafa
út af sölu safngripa og lokun íslenzka
dýrasafnsins. Ekki færri en fjórar
blaðagreinar, eða greinarstúfar hafa
birzt í Morgunblaðinu og Dagblaðinu
um þennan atburð, auk blaðafrétta
um þetta óvenjulega uppboð. En allar
eru þessar greinar á einn veg, rang-
færslur og þungar, að mínu mati
ósæmilegar, ásakanir á yfirvöld og
ráðamenn þjóðfélagsins. Ég get þvi
ekki þagað lengur, enda þótt ég hafi
ætlað mér í fyrstu að láta þetta mál af-
skiptalaust meðöllu.
í Morgunblaðinu (Velvakanda) 7.
sept. sl. birtist óvenju löng grein á
þeim stað um brottnám safndýranna
(þá fyrirsagnarlaus), og strax daginn
eftir kom sama grein á sama stað, þá
með risastórri fyrirsögn: „Dýrin hans
Kristjáns”. Greinarhöfundur er
Sigurður Antonsson. 1 Dagblaðinu 16.
sept. er enn grein með fyrirsögninni:
„Að sjá gamlan mann gráta” (Undir-
fyrirsögn: „Nokkur orð um aðför yfir-
valda að dýrasafninu). Höfundur er A.
Vald. Og enn skrifar Axel grein i
Dagblaðið 28. sept. sl. með fyrir-
sögninni: „Enn gerist hin dauða borg
dauðari”. Það er ég viss um að ef
greinarhöfundarnir hefðu þekkt allar
aðstæður eins vel og ég, þá mundu
þeir ekki hafa sent þessar greinar frá
sér.
Ég get upplýst þá um það, að ég bjó
hjá Kristjáni S. Jósepssyni, stofnanda
og eiganda lslenzka dýrasafnsins, frá
3. okt. 1971 til 2. maí 1978, er hann
rak mig frá sér eftir 6 1/2 árs þjónustu
fyrir hann. Ég hafði fyrir hann
bókhaldið og skilaði af mér á þessum
tíma 6 skattframtölum. Auk þess vann
ég fjölmargt annað fyrir hann smátt
og stórt, meðal annars túlkaði ég fyrir
hann þegar erlendir gestir komu á
safnið, því Kristján er „mállaus” og
ólæs á öll erlend mál. Með þessu starfi
minu fyrir hann kynntist ég að sjálf-
sögðu „starfsemi” hans og fjármálunv
það vel, að ég efast um að nokkur
'annar sé þar kunnugri en ég fyrir
nefnt tímabil.
1 Morgunblaðinu 8. sept. segir S.A.
„Enn einu sinni er sálarlaus ófreskja á
ferð. Nú í líki skattheimtumannsins,
sem notar víkingaaðferðir til að geta
fært nokkrar verðlausar krónur i
gapandi gin hins opinbera
samneyslukerfis”. 1 Dagblaðinu 16.
sept. segir A. Vald. „Þetta innbrot var
að því leyti ólíkt þeim innbrotum, sem
oft má sjá fréttir um á síðum dag-
blaðanna, að ekki voru að verki
ótíndir þjófar og misindismenn heldur
borðalagt yftrvald í embættisnafni”.
Og A. Vald. heldur áfram og segir:
„.... að hér er gerð svlvirðileg atlaga að
samvizkusömum og heiðarlegum hug-
sjónamanni....” og enn segir A. Vald:
„....Því .skora ég á alla sanna dreng-
skaparmenn....og svara aðför þessari
á þann eina hátt, sem allra þjóða og
allra tima ójafnaðarmenn og kúgarar
skilja. ÞÖGN”. 1 sama blaði segir Axel
28. sept. ,,....Og auðvitað er það
borginni til skammar að láta
Selfyssinga hremma frá sér ýmsa góða
gripi, sem hefðu getað orðið góð
uppistaða i dýrasafn fyrir ungu
kynslóðina og reyndar hina eldri líka.
Það er bara eitt dæmi um aumingja-
skap þeirra manna og kvenna, sem
tekið hafa við stjórn borgarinnar”.
Hér er ekki verið að vanda starfs-
mönnum hins opinbera kveðjurnar.
Svo vildi til, að Kristján hringdi til