Dagblaðið - 02.03.1979, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 2. MARZ 1979.
3
Með kveðju til Tómasar frá húsbyggjanda:
SALTIÐ í GRAUTINN
Bréfritari segir að hundruð, ef ekki þúsundir, hafi beðið vikum og mánuðum saman eftir húsnæðismálaláni.
Grjóti skrifar:
Hvernig líður þeirri hungurlús í
formi húsnæðismálaláns sem við
vesaslir og auðtrúa húsbyggjendur
höfum sótt um og bíðum eftir?
Hundruð, ef ekki þúsundir hús-
byggjenda og íbúðarkaupenda hafa
beðið vikum og mánuðum saman
eftir þessu láni, án nokkurrar fyrir-
sjáanlegrar breytingar þar á.
Líklega er hvergi í hinum vestræna
heimi eins illa búið að þessari stétt:
manna og hér á Fróni. í stað þess að
geta gengið að einni lánastofnun, sem
lánar 80—90% íbúðarverðs til 25—
35 ára, þá verða menn að eyða ærn-
um tíma og tilkostnaði í það að snapa
upp skammtímalán hjá nokkrum
bönkum og sparisjóðum og ýmsum
fyrirtækjum, langtímalán hjá 1—2
lífeyrissjóðum og síðast en ekki síst
hjá Húsnæðismálastofnun rikisins,
sem komin er undir náð fjármála-
ráðuneytisins.
Sá sem þetta ritar er einn þeirra
sem lögðu inn fokheldisvottorð og
umsókn um 3,6 millj. króna lán fyrir
1. nóv. 1978, þrátt fyrir að það lægi í
loftinu að lánsupphæðin myndi
hækka í 5—5 1/2 millj. í jan. ’79.
Þetta var gert í þeirri frómu trú og
von að 1. hluti lánsins fengist af-
greiddur í lok jan. ’79, sem og var
geftð ákveðið fyrirheit um á skrif-
stofu Húsnæðismálastjórnar.
Sæll í sinni trú hélt maður áfram
framkvæmdum og sló galvaskur
víxla og önnur lán með gjalddaga á
þeim tíma. Nú í lok febrúar lætur
hungurlúsin enn ekkert á sér kræla.
Ástæðan er jú sú að háttvirt fjár-
málaráðuneyti leggur ekki fram það
fé sem því ber. Bragðvond víxlasúpan
sem framlengd var um síðustu mán-
aðamót fer því bráðum að sjóða upp
úr aftur, með tilheyrandi stressi, and-
vökum, aukinni vaxtabyrði og vinnu-
tapi vegna snúninga við björgunar-
störfin.
Þar sem jú einber manngæzkan og
bróðurkærleikurinn skín ávallt út úr
ásjónu blessaðs fjármálaráðherrans,
sem og annarra kollega hans, þá
rembist maður við að halda stefnunni
réttvísandi fram á'við. Reynt er að
skrapa saman nógu miklu til að halda
iðnaðarmönnunum gangandi —
smitaður af einbeitninni og sannfær-
ingunni í ásjónu og mæli ráðherr-
anna þegar þeir fullyrða að hér komi
aldrei til atvinnuleysis — víxlar eru
framlengdir, efniskaup eru gerð upp
á krit og skattgreiðslum slegið á frest
og vextir og dráttarvextir hrúgast
upp.
Á meðan leitar stjórnin okkar ást-
kæra í hverjum krók og kima að
smugu til að bæta á og bæta við
blessaða skattana og þá ekki hvað
sízt á húseigendur. Gleymdu því nú1
ekki í hita leiksins, Tómas vinur vor,
að því lengur sem við erum að koma
upp kofum okkar því lengur verður
þú að bíða eftir fasteignaskattinum,
eigin húsaleigunni, eignarskattinum
og hvað það nú allt heitir sem hverfur
í vasann þinn aftur.
Mér svona datt t hug að spyrja
staífsfólk hjá Húsnæðismálastofnun
ríkisins hvort ég fengi nú ekki nýja,
háa lánið (5,4 millj.) eftir allt það
sem á undan er gengið. — Svarið var,
eins og reyndar við var búizt, „nei,
því miður þá er það óframkvæman-
legt”. Ég þykist vita að blessaður
fjármálaráðherrann sé allur af vilja
gerður að kippa svona smámunum í
liðinn, það eina sem á vantar er lík-
lega bara ,,að erfitt er að að hnika
svona nokkru til”, og „peningana
þarf að nota til annarra stórum merk-
ari hluta”.
Hvaðer annars að frétta Tómas?
P.S. Þessi þriðjungur húsnæðismála-
lánsins er nú reyndar ekki nema svo
sem mánaðarlaun ráðherra — aldrei
að vita nema þeir spenni sínar slöku
ólar og gefi þau eftir í mánuð eða
svo, til bjargar nokkrum húsbyggj-
endum — nei annars, það var þetta
meðsaltið þeirra í grautinn . . .
Raddir
lesenda
Heimilis-
iæknir
Raddir lesenda taka við
skilaboðum til umsjónar-
manns þáttarins „Heimil-
islœknir svarar" í síma
27022, kl. 13-15 álla
virka daga.
Yf irlýsing frá Sverri Runólfssyni:
Mannréttindi verða
að vera númer eitt
Það voru mér ein mestu vonbrigði
í lífi mínu, þegar ég uppgötvaði að
Snæbjörn Jónasson vegamálastjóri
breytir um skoðun og ætlar víst að
ganga á bak orða sinna. Ég hef
nefnilega ávallt álitið Snæbjörn
Jónasson heiðarlegan mann og vona
að ég eigi eftir að reka mig á að það
álit hafi verið rétt. Sú er nefnilega
staðreyndin að ég hef ávallt staðið í
þeirri meiningu að ég hafi fengið það
loforð frá Snæbirni að ég fengi að
velja kafla sjálfur til tilraunar á vega-
gerðaraðferðinni „blöndun á
staðnum”, þegar ég væri búinn að
afgreiða þann kafla sem Vegagerð
ríkisins skammtaði mér á Kjalarnesi.
Flestir sem ég hef talað við um þetta
'telja það aðeins mannréttindi mín og
'„aðeins sjálfsagt og sanngjarnt”, að
ég fái að velja kafla á móti þar sem
ég fengi að ráða öllu, verklýsingu og
öðru. Eftirlit Vegagerðarinnar sæi
aðeins um að ég fylgdi settum
reglum, í samvinnu við Rannsóknar-
stofnun byggingariðnaðarins. Þann
23.1 fékk ég neikvætt svar frá Vega-
gerðinni. Ég spyr, hvað eru
mennirnir hræddir við? Vegagerðin
skammtaði mér þennan kafla á
Kjalarnesi og heimtaði að ég sæi um
alla þætti framkvæmdarinnar, en
ekki aðeins um „blöndun á
staðnum” þáttinn. Því þeir vissu að
ég yrði algjörlega háður þeim og
öðrum verktökum með tækin sem
uppá vantaði. Ég spyr aftur, hvað
kemur ræsagerð, eins ogég þurfti að
gera, „blöndun á staðnum”
aðferðinni við? Því miður var eins
km kafli ekki nægilega stórt verk til
að koma með alla þá samstæðu vega
gerðartækja sent nauðsynleg er til að
byggja vegi á hagkvæman hátt. Það
er synd hvað við erum langt á eftir
tímanum með góða vegi hér á landi.
Ef eitthvað fór öðruvísi uppi á
Kjalarnesi en Vegagerðin ætlaði sér,
var ekkert auðveldara fyrir þá en að
stöðva framkvæmdina. A meðan á
framkvæmdum stóð, var eftirlit
Vegagerðarinnar á staðnum á
hverjum degi. Ég vann algjörlega
undir þeirra eftirliti og þar að auki
samkvæmt verklýsingu Vega-
gerðarinnar á ræsum og undir-
stöðu.' Það var undirstaðan sem fór
fram úr kostnaðaráætlun. Eftir allar
þær skipulögðu tafir og skemmdar-
verk í minn garð.
„Blöndun á staðnum” þátturinn
fór ekki fram úr kostnaðaráætlun og
tók aðeins 4 verktíma, þegar við
loksins komumst að þeim þætti í
verkinu. Að lokum langar mig, hálft í
gamni, að scgja að ég vissi alltaf að
ég hefði góðan samning (up above)
viðalmátthimnaríki. Og tilviljanirnar
koma svo oft á réttum tima. Ég var
nefnilega undirverktaki fyrir fram-
leiðslu undirstöðuefnisins á lengingu
‘ i ,’irautarinnar tem islcnzku flug-
■ nnirnireruað æfa á, þegar
Douglas Aircraft þurfti á lengri braut
að halda fyrir þotur sínar.
Svo kemur maður heim og
manni er tilkynnt að maður hafi ekk-
ert vit á hlutunum. Eins og einn vinur
minn sagði: „Sverrir minn, þú fórst
vitlaust að, því þú áttir að tala
amerísku við þá”. Nú mun ég athuga
grundvöll til málsóknar gegn Vega-
gerðinni. Því ég lærði eitt i Banda-
ríkjunum í þau tuttugu og fimm ár
þar. Mannréttindi verða að vera
númer eitt.
Það sem mér finnst skorta mikið
hérheima er traust á milli manna.
Sverrir Runólfsson.
Kauptaxti hárgreiðslusveina:
Dagvinna
Ein sem hefur áhuga á hár-
greiðslunámi skrifar:
Mig langar til að vekja athygli
lesenda á kauptaxta hár-
greiðslusveina. Ég gæti trúað að fáir
vissu hve lágt kaupið er hjá þeim, því
miðað við kaup almennings í
landinu eru laun hárgreiðslusveina
mjög lág, þó þeir séu búnir að læra í
þrjú ár. Og miðað við annað iðnlært
fólk er þetta kaup fyrir neðan allar
hellur.
Kaup hárgreiðslusveina, eftir
kauptaxta 1. des. ’78, sem eru að
vinna á fyrsta ári eftir 3ja ára nám,
er: 161.808 kr. og hæsta kaup hjá
þeim þ.e.a.s. eftir 3. ár er: 179.093
kr. Þetta lága kaup stafar m.a. af
því að félag hárgreiðslusveina hefur.
verið dautt hingað til og meistarar'
á laugardögum
þar með ráðið kaupi þeirra að mestu
leyti og fengið um leið mjög ódýrt
vinnuafl.
Einnig vinna sveinar og nemar í
dagvinnu á laugardögum og held ég
að það sé eina stéttin í Iandinu sem
lætur bjóða sér slíkt. Þeir fá bara frí í
staðinn eftir hádegi á mánudögum
eða jafnmarga tima og þeir vinna á
laugardögum, og þar með er komið í
veg fyrir að þeir fái tvo samfellda
frídaga í viku.
Ég ætla að vona að sveinar og
nemar standi saman í því að krefjast
viðunandi launa þótt þeir eigi ekki
hægt um vik vegna yfirgangs
meistara og að við hin sem fyrir utan
þetta stöndum styðjum þá í einu og
öllu.
Bréfritari segir að kaup hárgreiðslu-
sveina sé fyrir neðan allar hellur.

Spurning
dagsins
Ferðu oft á hest-
bak?
(Spurt framan við hesthús Fáks)
Helgi Backmann: Ekki oft nú orðið. Eg
fór anzd oft fyrir 4 árum. Ég á einn hest
uppi í Borgarfirði.
Valdimar Jónsson: Já ég fer oft á hest-
bak. Ég á tvo hesta og hef annan hér en
hinn í Laxnesi.
Sigurður Stefánsson: Já ég fer oft á
hestbak. Svona 5—6 sinnum í viku. Ég
áeinn hest.
Haukur Leifs Hauksson: Ég vera svona
3—4 sinnum í viku á hestbak og á einn
hest sem ég geymi hér.
Geir Jón Karlsson, tamningamaður: Ég
á einn hest sem ég geymi hér og fer því
nokkuð oft á hestbak. Svona 3—4
sinnum í viku.
Jón Valur Guðmundsson: Nei ég Ter
ekki oft á hestbak og er hér aðeins með
vini mínum. Ég hef bara einu sinni
komiðá bak.
V