Dagblaðið - 12.05.1979, Side 24

24
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 12. MAÍ 1979.
Myndsjá f rá Myndlistarskólanum
Það er mikið um að vera í mynd-
listarskólum borgarinnar þessa helgi.
Myndlistarskólinn t Reykjavík, sem
nú hefur flutt starfsemi sína að
Laugavegi 118 ( hús Egils Vilhjálms-
sonar) úr Ásmundarsal, heldur
sumarsýningu á nýja staðnum.
Gengið er upp frá Rauðarárstíg. Þar
voru nemendur m.a. að leggja síð-
ustu hönd á verk sín. — Þeir eldri
unnu að skúlptúr, en yngsta kynslóð-
in skreytti af kappi. Myndlista- og
handíðaskóli íslands heldur upp á 40
ára afmæli sitt með glæsilegri sýn-
ingu að Kjarvalsstöðum, en þar er
auk þess haldin sýning á verkum Kurt
Zier sem átti mikinn þátt í þvi að
móta skólann á sínum tíma. Sú sýn-
ing stendur í næstu tvær vikur. Þar
voru vefnaðarkonur m.a. að velja úr
verkum sínum til upphengingar.
Mœðradagurinn erá morgun
mmm
mMmm
ð«i
s $M§m
í:' • 5
;
>•
V ■ ■ ■: •• . ;
ij -\w ■•; >
%
:; ■
' •. \ •-•■ .'5
• ■- WnVs
■ 2^!^j
...
'>•:
: ; ■

; . •'■■
h‘: :
mm
■■ : •: ': :

Ilffllii
':.:■ :■:. : :V': ■ :

Myndlist
Dyggðir landsbyggðarinnar
Þegar menn gera sér ferð i
Norræna húsið til að skoða myndlist
þar, ættu þeir að staldra við i and-
dyrinu stöku sinnum. Þar eru oft á
ferðinni sýningar sem ómaksins vert
er að berja augum og stundum eru
þær reyndar betri en sú list sem
hangir í kjallaranum. Nú hangir í
anddyrinu falleg sýning á 27 grafík-
verkum eftir sænska listamanninn
Svenrobert Lundquist og verður hún
þar til mánaðamóta. Lundquist er vel
látinn listamaður í heimalandi sínu,
en hann nam við Valands lista-
skólann á árunum 1963—67, sam-
tímis nokkrum íslenskum lista-
mönnum. Frá þeim tíma hefur hann
haldið fjölda einkasýninga — i
Stokkhólmi, Gautaborg, Malmö og
víða og verk hans er að finna í
söfnum víða um Norðurlönd. Þetta
er hins vegar fyrsta sýning hans hér.
Sígild grafík
Lundquist vinnur ætingar og
akvatintur og heldur þar sérstaklega
vel á spöðunum. Sjálfur segist hann
vera gamaldags í grafíkinni, án allra
fordóma gagnvart nýrri tækni og
tilraunum. Sé hlutbundin túlkun á
húsum, trjám og fólki upp til sveita
úr móð hefur Lundquist lögað mæla.
En sé það einnig orðið gamaldags að
kanna hverjar séu leikreglur tilver-
unnar og kjölfesturnar í hringiðunni,
og lýsa yfir trú á manneskjunni, —
þá er eitthvað meirá en lítið að.
Grafík Lundquists er hvorki gamal-
dags eða stundarfyrirbæri heldur eðli
legt framhald á þeirri sígildu og
manneskjulegu grafík sem gamlir
meistarar eins og Claude Lorraine og
Ruysdael framleiddu. Grafik þeirra
allra er rómantísk að því leyti að þeir
freista þess að finna tilfinningum
sínum samsvörun í hrynjandi náttúr-
unnar: kræklótt og lúin eik gat
táknað hugarangur, blómstrandi tré í
sumarvindi er vitni hamingju lista-
mannsins o.s.frv.
Einmana hús
En þessi grafík er einnig aðlaðandi
fyrir þá virðingu sem listamennirnir
bera fyrir sköpuninni og handverki
mannanna. Þessum eiginleikum
stafar af verku.n Lundquists. Tækni-
legt handbragð hans er fyrsta flokks,
en það ræður hvergi ferðinni. Lista-
maðurinn hyllir þær dyggðir sem
hann finnur úti á landsbyggðinni og
tákn þeirra eru stílhrein og elskuleg
húsin — stundum einmana og niður-
nídd en þó ávallt aðlaðandi og gest-
risin að sjá. Þetta tákngildi húsa í
verkum Lundquists minnir mann á
verk landa hans og vinar, Sixten
Haage, sem sýndi á sama stað fyrir
ári. En Haage tjáir einsemd og
jafnvel vonleysi borgarumhverfisins
meðan Lundquist fer vongóður nær-
færnum höndum um látlausa húskof-
ana úti á landi. Þetta eru stillileg
verk, en stundum er þögnin rofin af
stökum fugli sem flýgur út úr mynd-
inni (Vid Stenbrottet, nr. 12) eða þá
að allt í einu má sjá bónda á fleygi-
ferð niðri í horni myndflatarins, á
leið í póstkassann.
Ljósbrigði
Annars konar tilfinningu er að
finna í trjámyndum Lundquists, —
þar er meira að gerast er náttúran
lætur til sín taka, — sveigir trén,
hristir þau eða afklæðir. Eftirtektar-
verð er grafík Lundquists einnig að
því leyti hvað hann hefur næmt auga
fyrir öllum blæbrigðum ljóss og
hvernig hann kann að virkja það i
þágu þeirrar stemmningar sem mynd-
irnar eiga að miðla. Mér er sérstak-
lega eftirminnileg „Grannens lada”
(nr. 19) þar sem forgrunnur fer yfir í
kolsvart. Hér er djarft teflt — en
myndin tekst. Svenrobert Lundquist
er afburða listamaður á sínu sviði og
það verður enginn svikinn af því að
hinkra við i anddyrinu í Norræn^
húsinu.