Dagblaðið - 29.05.1979, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 29. MAÍ 1979.
Símar: 29330/29331
Dodge Dart Swinger árg. '72, ekinn
70 þús. 6 cyl., sjálfsk., hvítur m/blá-
um vinyltoppi, mjög fallegur og
góóurbíll. Verð 2,6 millj.
Saab 99 árg. ’73, drapplitur, sumar-
dekk, vetrardekk, útvarp, segulband.
Skoðaður '79, skipti á Camáro árg.
'70—’71 koma til greina.
Mazda 818 árg. ’74, 2ja dyra, ekinn
66 þús., grár, gott lakk, útvarp.
Skipti á mjög ódýrum bíl koma til
greina (ca 500 þús.). Verð 1900 þús.
Ma/.da 929 árg. ’76, grænn, 4 cyl.,
beinsk., ekinn 41 þús. (íullfallegur og
góður bíll. Kinn eigandi. Verð 3,6
millj.
BÍLASALAN
VITAT0RGI
Ingvar Gíslason alþm.:
T1LLÖGURNAR ÚT1L0K-
UDU EKKIHV0R ADRA
Athugasemd við rítstjómargrein
Dagblaðið ræðst þannig á mig í rit-
stjórnargrein í gær að furðu gegnir.
Þar er staðreyndum algerlega snúið
við. í greininni er sagt að ég hafi sem
forseti neðri deildar „misst sjónar á
þingsköpum” og valdið því að
bændur „urðu af nokkrum milljörð-
um króna”.
Til hvers er þessi tröllalygi, Jónas
Kristjánsson?
Fyrr má nú vera að þú rekir erindi
krataliðsins í einu og öllu. En að snúa
svo gersamlega við staðreyndum eins
og í þessu tilfelli er einum of
mikið.
Fylgdi
þingsköpum
Ég fór eftir réttum þingsköpum.
Ég bar undir þingdeild mina fram
komnar tillögur í rökréttu samhengi.
Þingdeildin tók þátt í atkvæða-
greiðslunni og skar sjálf úr um það
að hinar umdeildu tillögur útilokuðu
ekki hvor aðra. Það er mergurinn
málsins. Því miður hljóp Sighvatur
Björgvinsson alvarlega á sig þegar
kom til lokaafgreiðslu málsins. Það
leyndi sér ekki að maðurinn var
skapsmunalega ekki í jafnvægi þessa
stundina, því að hann æsti menn upp
til ofbeldisaðgerða gegn mér og allri
þingdeildinni. Minna mátd ekki gagn
gera. Ég hef fyrirgefið Sighvati gerðir
hans, enda veit ég að hann er oft
hvatvís og honum verður stundum á í
messunni. Og ég vil segja Dagblaðinu
,það í fullri vinsemd að þó að maður
geti séð i gegnum fingur sér við Sig-
hvat í máli sem þessu, þá er óþarfi að
mæla upp i honum hvatvísina. Sig-
hvatur hefur m.a. gengið með þá
furðulegu grillu alla tíð að tillaga
hans sé svo snjöll og yfirgripsmikil að
hún útilokaði af sjálfu sér heimild til
þess að ábyrgjast sérstakt lán fyrir
Framleiðsluráð landbúnaðarins, eins
og þeir lögðu til Stefán Valgeirsson,
Lúðvík Jósepsson, Finnur Torfi
Stefánsson og Þóarinn Sigurjónsson.
Eins og aðrar grillur var þessi skoðun
Sighvats eintóm della, sem ekkert
mark var á takandi, síst fyrir þingfor-
seta.
Hlægileg
hegöun
sjálfstæðismanna
En þó að Sighvatur hlypi á sig og
hegðaði sér óþinglega, þá var það
smáræði hjá því að horfa upp á við-
brögð sumra sjálfstæðismanna á
þessari umræddu stundu. Sumt af því
sem þá bar fyrir augu var næsta
skoplegt, reyndar harmskoplegt þvi
að hér var um óþinglega hegðun að
ræða, sem ekki er sæmandi mönnum
eins og Geir Hallgrímssyni og Matt-
híasi Mathiesen. Dagblaðið ætti að
vanda um við þessa menn, en láta
hina i friði sem fóru að lögum og
gerðu rétt.
Og hvað merkir það hjá Jónasi
Kristjánssyni að bændur hafi „orðið
af” milljónum króna?
Getur J ónas svarað því hvers vegna
bændur urðu af þessum peningum?
Hverjir felldu tillöguna um
ábyrgðarheimildina fyrir Fram-
leiðsluráð? Ekki voru það fram-
sóknarmenn. Ekki gerði ég það.
Þeir sem felldu þessa tillögu voru
alþýðuflokksmenn og sjálfstæðis-
menn. Þeim verður ekki fagnað
„heima í héraði”, því að þeir gerðust
áníðslumenn á bændastéttinni.
Alþýðuflokksmenn og sjálfstæðis-
menn (Geirsliðar) beittu ofbeldi til
þess að réttarbætur sem Framsóknar-
menn gerðu tillögu um næðu fram að
ganga. Þeirra er sökin ogskömmin.
IngvarGislason.
Raddir
lesenda
H jólreiðastíga í borgina
Áhugamaður um hjólreiðar skrifar:
Eftir síðustu eldsneytishækkun
hef ég mikið verið að bræða það með
mér að fara nú að hjóla um borgina.
Veðrið hefur að vísu ekki verið upp á
það bezta en stendur vonandi allt til
bóta. En það er annað sem háir mér
og öðrum meira og það er að við
getum í rauninni hvergi verið.
Á götunum þar sem okkur er sam-
kvæmt lögum ædað að hjóla er
mikið af bílum sem fara hratt og taka
bílstjórar lítt eða ekkert tillit til fólks
á hjólum. Á gangstéttunum er hins
vegar gangandi fólk eins og vera ber
og því örðugt að komast þar um án
þess að valda smápúsúum og þar
með óánægðuaugnatilliti.
Þegar sjálfstæðismenn sátu að
völdum í borginni lófuðu þeir fólki
hjólreiðastígum víða. Við það stóðu
þeir ekki nema að hluta og eftir að
þeir fóru frá völdum hefur ekkert
heyrzt um málið. Vilja nú ekki
kommar, kratar og framsóknarmenn
taka höndum saman og bæta úr
vanda hjólreiðafólks. Þeim ætti að
vera málið skylt, þar sem mikill hjól-
reiðaáhugamaður situr í borgar-
stjórninni og ætti hann að skilja
betur en flestir þann vanda sem við
blasir.
Opnunar-
tímiLands-
bókasafns-
ins
— ranghermi leiðrétt
Finnbogi Guðmundsson landsbóka-
vörðurskrifar:
Ólafur E. Einarsson forstjóri ritaði
í Dagblaðið föstudaginn 25. maí
kjallaragrein er nefnist Vafasamur
sparnaður. Hann ræðir þar nokkuð
um Landsbókasafnið, hlutverk þess
og starfsemi. Honum þykir mikið til
Safnahússins koma, einkum hið ytra,
en finnst nokkuð drungalegt í lestrar-
sölum, þegar inn er komið, og þá
þurfi að færa ,,í léttara og nýtízku-
legra form”. Hann lætur þó vel yfir
afgreiðslunni í safninu, „því þar er
frábært starfsfólk að verki”.
Opiötil kl. 7
En „það, sem ekki verður komizt
hjá að kvarta yfir, er hinn takmark-
aði opnunartími lestrarsala.” Ólafur
heldur nefnilega,- að lestrarsalir séu
fimm daga vikunnar, mánud.—
föstud., einungis opnir frá kl. 9 að
morgni til kl. 5 e.h„ en sannleikurinn
er sá, að þeir eru opnir þessa daga til
kl. 7 e.h. eða tveimur tímum lengur á
dag en hann gerir sér grein fyrir.
Þegar hann segir síðar, að safnið hafi
um árabil verið opið allt til kl. 10 á
kvöldin umrædda daga, gætir hann
þess ekki, að lestrarsalir voru þá ekki
opnaðir fyú en kl. 10 f.h. og lokað
var um hádegi, kl. 12—13, og aftur
um kvöldmatarleytið, kl. 19—20, eða
að opnunartíminn var jafnlangur
samtals þessa daga og hann er nú,
þ.e. tíu stundir ádag.
Opnunartími á
laugardögum
Það er hins vegar rétt, að opnunar-
tíminn hefur verið styttur á laugar-
dögum, fyrst þrjár stundir, þegar
farið var að loka kl. 16 á laugardög-
um á tímabilinu sept.—maí, og nú
síðast á þessu ári kl. 12 á hádegi.
Ástæðan er sú, að nægilegt fé fékkst
ekki til að halda opnu til kl. 16, þótt
eftir væri leitað bæði við ráðuneyti
og fjárveitinganefnd. Um það verður
þó sótt að nýju, því að æskilegt er að
geta haft opið nokkru lengur á
laugardögum.
Sumarmánuðina júní, júlí og ágúst
er þó lokað á laugardögum, enda að-
sókn þá lítil miðað við það sem er
vetur, vor og haust.
Hefði Ólafur E. Einarsson vitað,
að lestrarsalir væru opnir til kl. 19
fimm daga vikunnar og opnunartím-
inn alls verið í raun hinn sami og
hann hafði þá verið um langt árabil,
hefði hann ekki tekið svo til orða, að
verið væri „að takmarka á grófan
háttaðgang almennings aðsafninu”. í
mörgum hliðstæðum söfnum, t.a.m.
á Norðurlöndum, fá menn ekki
bækur afgreiddar úr bókageymslum
eftir kl. 17 á daginn, þótt þeir geti
setið þar við lestur og ritstörf nokkru
lengur. Opnunartími á laugardögum
hefur þar og verið skertur, eflaust af
svipuðum ástæðum og hér. Starfs-
fólk bókasafna sem annarra stofnana
vill gjarna geta lokið vinnuviku á
fimm dögum eins og aðrir, og eftir að
greiða verður laugardagsvinnu mun
hærra verði, kostar það auðvitað sitt
að halda opnu á þeim degi.
Ég hef sem betur fer þau ár, sem ég
hef unnið í Landsbókasafni, naumast
heyrt nokkurn hafa orð á því, að þar
væri drungalegt í lestrarsölum,
heldur miklu fremur, að þeir kynnu
vel við sig þar og þætti húsið ekki
síður viðkunnanlegt hið innra en
ytra.