Dagblaðið - 14.09.1979, Blaðsíða 16

16
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1979.
Kvikmyndun
Lands
ogsona
hátfnuðj
„Við erum um það bil hálfnuð með
upptökuna. Erfiðasta atriðið er þó
eftir. Það verður væntanlega tekið upp
um göngurnar," sögðu þeir Ágúst
Guðmundsson, leikstjóri, og Sigurður
Sverrir Pálsson, kvikmyndatöku-
maður, i stuttu samtali við blaðið á
dögunum. Kvikmyndun á Landi og
sonum eftir sögu Indriða G. Þorsteins-
sonar er í futlum gangi í Svarfaðardal.
Ætlunin er að reyna að taka hluta
myndarinnar í Tungurétt þegar þar
verður réttað um miðjan september.
ERFIÐASTA ATRIBIÐ
TEKH) UPP UM GÖNGUR
Ljóst er að mörg ljón eru í veginum,
svo sem nærvera fjölda ferðamanna
sem árlega leggur leið sína í réttirnar.
Verður rætt við yfirvöld sveitarinnar
um hvort hægt sé að koma upptökunni
við með góðu móti og þá hvernig.
Þeir Ágúst og Sigurður Sverrir
hældu óspart samstarfinu við fólkið i
byggðalögunum þar sem Land og synir
er tekin upp í. Flest atriðin eru kvik-
mynduð í Svarfaðardal. Einnig er tekið
upp á Hjalteyri við, Eyjafjörð og litil-
legaáDalvík.
Fjöldi Svarfdælinga kemur fram i
myndinni, 50—60 manns gizkuðu þeir
félagar á. Auk þess fólk frá Dalvík,'
Akureyri, Sauðárkróki og Siglufirði.
Þá fer fríður flokkur Svarfdælinga úr
dýraríkinu með stór og smá hlutverk:
Hundurinn Týri, hæna, heimalningur,
hestar, kindurogkýr.
Frumsýning
íjanúarlok
„Við fengum 9 milljónir úr kvik-
myndasjóði til afnota í sumar. Bankar
hafa lánað góða summu í viðbót.
Reiknað er með að þetta sé fyrirtæki
upp á einar 40—50 milljónir,” sagði
Ágúst. „Það er alltaf dýrt að gera
myndir sem gerast í gamla daga.
„Gamalt umhverfi” er nauðsynlegt,
gömul hús, gamlir búningar og þess
háttar. Þá þarf oft að breyta gömlum
húsum sem er kostnaðarsamt. Við
höfum getað haldið kostnaði mjög
niðri.
Til dæmis eru allir búningar fengnir
að láni og filmur sparaðar til hins ítr-
asta — full mikið reyndar fyrir smekk
Sigurðar Sverris!”
Og afrakstur sumarstarfsins, hvenær
kemst hann fyrir almenningssjónir?
„Við vonum að myndin verði frum-
sýnd í lok janúar á næsta ári. Og þá á
þremur stöðum á landinu. Hvar það
verður nákvæmlega er ekki ákveðið.”
-ARH.
Píumar skræktu og skríktu...
Á SENUNNISTÓÐ NIKKU-JÓIBULL-
SVEITTUR MEÐ OPNA BUXNAKLAUF
„Viljið þið tvö vera svo væn að
dansa valsinn dálítið innilega? Þrýstu
henni ögn betur að þér. Svona já, fínt.
Þú átt að vera léttslompaður og ekki
mjög liðtækur dansherra.
Og þú lifir þig inn í hlutverk þéttings-
drukkins manns. Færð þér slurk úr
fleygnum og tekur hressilega undir
sönginn!”
Eitthvað á þessa leið hljóðuðu fyrir-
skipanir Ágústs Guðmundssonar, leik-
stjóra kvikmyndarinnar Land og synir.
Yfir stóð upptaka á heljarmiklu og
fjörugu réttarballi sem sviðsett var i
samkomuhúsi Svarfdælinga á Grund.
þarna var saman komið fólk á öllum
aldri í sinu fínasta balldressi. Á senunni'
var Nikku-Jói bullsveittur með opna
buxnaklauf og spilaði tangóa, skottisa
og valsa af hjartans lyst. Hann átti
söngvatn á fleyg í seilingarfjarlægð og
staupaði sig gjarnan í pásum. Og dans-
inn dunaði tímunum saman af ógti'ar.
lífi og fjöri. Fleygar voru á lofti af og
til, drukknir herramenn lentu í rysking-
um úti á dansgólfi, píurnar skræktu og
skriktu. Sum pörin dönsuðu með
miklum glæsibrag, önnur voru hálf-
gildings álfar í fótamennt, Einar á Gils-'
bakka var sérlega álappalegur dans-
herra. Sum pörin fengu ljúfmannlega
skipun leikstjórans um að stunda daður
í valsinum. Ekkert par lenti þó í þeim
lukkupotti að fá skipun um að skiptast
á munnvatni í hita vangalagsins nema
Einar frá Gilsbakka og Margrét í Gils-
bakkakoti. Aðrir þurftu að sýna til-
finningalega stillingu. Allt var skipu-
lagt af Gústa. Mikið asskoti hlýtur að
vera kitlandi tilfinning að geta parað
heilan dansleik að vild: Ráðið því
hverjir mega kela, hverjir eru fullir,
hverjir dansa eins og englar, hverjir fá
kjaftshögg og hverjir rölta út undir
vegg að létta á sér.
rNikku-Jói sá um tónlistina. Fleygurinn i seilingarfjarlægð og innihaldið brúkað i
pásum. Bjarki Árnason frá Siglufirði fer með hlutverk Jóa. Þekktur og vinsæll nikk-
'iri ó \I ArAnrlon/ji
mikmyndatökunni —
ða.
tveir leikaranna spjalla saman og drevpa á eldvatninu milli
Jamm, bezt að fá sér einn drammara og hjóla svo í píurnar.
Leikurinn æsist. Kinar á Gilsbakka og Margrét í Gilsbakkakoti höfðu munnvatnsskipti i dansinum. Allt vandlcga skipulagt
af Gústa leikstjóra.