Dagblaðið - 14.09.1979, Blaðsíða 17

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1979.
17
Ólafi frá Gilsbakka fylgt til grafar:
Kirkjukórinn trylltíst úr hlátri
i miðri athöfninni
Olafur borinn úr kirkju.
Einarsson horfinn til þess framtíðar-
lands, sem bíður allra fyrr eða síðar.
Hann hvarf héðan sáttur við líf sitt. Og
honum mun farnast vel, því sælir eru
hjartahreinir. Já, miklir eru hjarta-
hreinir. Þeir hafa ekki af neinum rang-
lega tekið. Þvi biðjum við: Herra, nú
lætur þú þjón þinn í friði fara.”
Þessi ágæta líkræða var flutt í Tjarn-
arkirkju í Svarfaðardal laugardaginn
'25. ágúst. Jarðarförin sjálf var þó i
meira lagi sérstök og óvenjuleg. Prest-
urinn sem jarðsöng er nýliði í hempu og
hefur aldrei fengið blessun biskups til
að koma látnum undir græna torfu.
Kista Ólafs heitins á Gilsbakka var
borin tóm úr kirkju. Kirkjukórinn
trylltist úr hlátri í miðri athöfn og hló
dátt að klæðaburði tveggja kvenna sem
sátu með vota hvarma á kirkjubekk og
syrgðu Gilsbakkabóndann.
Eftir því sem næst verður komizt er
kristnihald í Svarfaðardal ekki cins illa
statt og myndin sem hér er dregin upp
gefur til kynna. Enda væri þá biskupi
ekki lil setunnar boðið að bregða sér i
vísitasíu norður í sveitir.
Nei, skýringin er sú að hér var verið
að taka upp atriði fyrir kvikmyndina
Land og synir eftir Indriða G. Þor-
steinsson. I prestsskrúðanum var
Indriði sjálfur og fórst það mætavel úr
hendi. Á kirkjubekknum og söngpalli
voru mættir þvegnir og stroknir Svarf-
dælingar, klæddir glæsifötum þeirra
tíma sem sagan gerist á. Nálægt tómri
kistu Ólafs heitins sat sonur hans,
Einar, sem Sigurður Sigurjónsson
leikur. Þar voru líka Tómas í Gils-
bakkakoti og Margrét dóttir hans, sem
Jón Sigurbjörnsson og Guðný Ragn-
arsdóttir leika.
Jarðarförin stóð heldur lengur en
gerist og gengur, eða i um fimm tíma.
Presturinn þurfti að fara með líkræð-
una æði oft áður en Ágúst Guðmunds-
son, leikstjóri, og samstarfsfólk hans
varð ánægt.
Er örugglega fátítt að ein trékista
hafi verið helguð og blessuð eins oft og
innilega og sú er hýsir Ólaf frá Gils-
bakka.
- t.H.
Einar Olafsson á Gilsbakka stendur við kistu föður síns. Hjá honum eru Tómas bóndi í Gilsbakkakoti og dóttir hans
Margrét. Með hlutverk þeirra fara Sigurður Sigurjónsson, Jón Sigurbjörnsson og Guðný Ragnarsdóttir.
— prestinn skorti blessun biskups
„Skrifað stendur: Sáðmaðurinn fór
út að sá sæði sínu. Og er hann var að sá
féll sumt sæði við götuna og varð
fótum troðið, og fuglar himinsins átu
það upp.
í dag kveðjum við bóndann Ólaf
Einarsson á Gilsbakka. Hann fæddist
12. janúar 1867 og ólst upp við öll al-
menn sveitastörf á heimili foreldra
sinna. Ölafur hóf búskap á föðurleifð
sinni 1895, giftist Rannveigu Vilhjálms-
dóttur og áttu þau einn son sem i dag
syrgir föður sinn genginn. Við syrgjum
hann lika, vinir hans.
Ólafur var maður, sem ólst upp í
frerum 19. aldar, en horfði jafnan
ótrauður inn í framtíðarlandið. Hann
var sáðmaðurinn, sem fyrirleit kyrr-
stöðuna og þann hugarheim sem baslið
skóp. Hann var fremstur í fylkingu
ungs fólks síns tíma sem batzt samtök-
um um að vinna íslandi allt, bæði i fé-
lagslegu og verzlunarlegu tilliti. Hann
ætlaðist ekki til neins fyrir sig. Því var
hann fátækur maður af veraldlegum
gæðum. En hann var hverjum manni
ríkari af hugsjónum. Nú er Ólafur