Dagblaðið - 13.11.1979, Qupperneq 10

10
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 1979.
MMBUÐIB
fijálst, áhað dagblað
Útgefandi: Dagblafliö hf.
Framkvœmdastjórí: Sveinn R. EyJóHsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
RitstjómarfuMtnji: Haukur Helgason. Fréttastjóri: ómar Valdknarsson.
Skrífstofustjóri rítstjómar: Jóhannes Reykdai.
(þróttir: HaMur Sknonarson. Menning: Aðaistainn Ingótfsson. Aflstoðarfróttastjóri: Jónas Haraidsson.
Handrit: Ásgrfmur Pálsson.
Blaflamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Atii Rúnar HaMdórsson, Atli Steinarsson, Bragi Sig-
urflsson, Dóra Stefánsdóttir, Elin Afcertsdóttir, Gissur Sigurflsson, Gunnlaugur A. Jónsson, ólafur
Geirsson, Sigurflur Sverrísson.
Hönnun: Hilmar Karísson.
LJÓsmyndir: Ámi Páll Jóhannsson, BJamleifur BJamieifsson, Hörflur Vilhjálmsson, Ragnar Th. Sig-
urflsson, Sveinn Þormóflsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. GJaldkeri: Þráinn Þorieifsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson. Drorfing-
arstjóri: Már E. M. HaRdórsson.
Ritstjóm Sfflumúla 12. Afgreiflsla, áskriftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aflablmi blaflsiná or 27022 (10 linur)
Setning og umbrot: Dagblaflifl hf., Sfflumúla 12. Mynda- og plötugerfl: HHmir hf., Siðumúla 12. Prentun:
Árvakur hf., Skeif unni 10.
Áskriftarverfl á mánufli kr. 4000. Verfl f lausasölu kr. 200 eintakifl.
Auðnuleysingjar
Auðnuleysi svífur yfir meirihluta
borgarstjórnar Reykjavíkur, ef meiri-
hluta skyldi kalla. Honum hefur tekizt
að gera hugmyndir um byggingu íbúða
vestan Glæsibæjar og austan Skeiðar-
vogs að helzta mun núverandi og fyrr-
verandi meirihluta.
Auðvitað er dýrt að undirbúa ný hverfi. Það var dýrt
í Breiðholti á sínum tíma. Og það verður einnig dýrt,
þegar röðin kemur að Úlfarsfelli. Þar þarf að leggja
götur og leiðslur fyrir vatn og skolp, síma og rafmagn.
Laukrétt er að reyna fremur að þétta byggðina í
borginni. Blanda þarf betur íbúða- og atvinnuhverfum
og létta þar með á samgönguæðum borgarinnar. Enn-
fremur þarf að sprauta lífi í einkar einhæfa miðborg.
Tvær leiðir eru færar til að þétta byggðina í borg-
inni. Önnur byggist á þeirri draumsýn, að unnt sé að
losna við flugvöllinn. Þa> væri unnt að reisa fjölmennt
hverfi, er endurspeglaði atvinnutækifæri miðborgar-
innar.
;,r Hin leiðin er að endurreisa ásinn milli Lækjartorgs
o^^lemmtorgs með stórhýsum, þar sem íbúðir séu á
öllum l&rtyfyæðum. Þetta tengist hugmyndum um, að
LaugavegurmlWAF^i göngugata, helzt yfirbyggð.
Hér er ekki rúm tn Íf&í^kja einstök atriði hugmynd-
arinnar um þéttingu byggðart.yið Laugaveginn. Það
hefur áður verið gert og hvergi vérið hrakið í neinum
einasta lið. Markmið hugmyndarinnar eru ljós:.,
Hlífa þarf fólki við veðrum og vindi, stytta ]5aíf
samgönguleiðir þess, minnka þarf notkun bensins og
bíla og breyta þarf lífvana miðborg i hressa og glaða
miðborg, uppsprettu mannlífs og menningar.
En svonefndur meirihluti borgarstjórnar hefur ekki
stórhug né dirfsku til slíkra aðgerða. Ekki fremur en
hann hefur efni á að undirbúa íbúðahverfi við Úlfars-
fell. Nú ræður nefnilega aumingjaskapurinn rikjum.
Það eina, sem hinum litlu körlum dettur í hug, er að
klípa af opnum svæðum borgarinnar, einnig þeim, sem
áður áttu að vera útivistarsvæði, hugsanlega tengd
opinberum stofnunum. Um þetta er nú deilt í borgar-
stjórn.
Meirihlutinn hefur fengið því framgengt, að kannað
verður, hvort ekki sé rétt að byggja íbúðir vestan
Glæsibæjar og austan Skeiðarvogs. En þetta þarf
raunar ekki að kanna, því að það er augljóslega frá-
leitt.
í fyrsta lagi þarf Reykjavík eins og aðrar borgir á
vissum ventlum að halda, auðum svæðum, sem grípa
má til, ef verulega brýnar aðstæður koma til sögunnar í
framtíðinni. Slíkar aðstæður skortir enn.
í öðru lagi þarf að byggja upp í borginni grænar líf-
æðar, samfelld kerfi Hljómskálagarða, Miklatúna og
Laugardala. Meðal annars þarf slíka samfellda lífæð
neðan úr Laugardal og upp í Heiðmörk.
Marklausar eru röksemdir um, að fækka megi auð-
um svæðum, af því að fólk noti ekki berangra til úti-
vistar. Auðnirnar vestan Glæsibæjar og austan
Skeiðarvogs á auðvitað að rækta upp með skógi. Þá
kemur fólkið.
Ennfremur eru marklausar röksemdir um, að fyrir-
huguð útivistarsvæði í Reykjavík séu þegar of mörg og
of stór. Þvert á móti eru þau of fá og of lítil.
Eftir 50 ára hægri stjórn í Reykjavík er ekki and-
skotalaust, að nýr andblær frá vinstri skuli einkum fela
í sér andlega og efnislega fátækt, skort á dirfsku og
stórhug.

Verður mynduð
„þjóðstjóm”?
Hér á dögunum birtist Sighvatur
Björgvinsson gervifjármálaráðherra
á sjónvarpsskjánum, búsaeldarlegur í
framan, og kvaðst vera búinn að
leysa öll vandamál ríkissjóðs með
einu pennastriki. Hann kvaðst ætla
að skera niður gjöld ríkissjóðs um
hálfan milljarð króna og skyldi
niðurskurðurinn fyrst og fremst bitna
á heilbrigðisstofnunum; sjúklingar á
íslandi væru það breiða bak sem
borið gæti vandann. Næsta dag
heyrðist í fyrirrennara hans, Tómasi
Ámasyni, og hann kvaðst mundu
hafa gert tvöfalt betur og skorið
niður hvers kyns samneyslukostnað
um heilan miljarð, hefði hann fengið
að sitja í stólnum sínum áfram. Þá
kom röðin að Ragnari Arnalds sem
kvað Sighvat vera^að ylja hræ sitt við
annarra eld, sjálfur kvaðst hann hafa
látið leggja í það mikla vinnu að
„spara” með fækkun kennslu-
stunda, samdrætti á kennslumagni og
skerðingu á samgöngumálum og taldi
sinn niðurskurðarhlut 300 miljónir
króna. Loks voru allir þessir gal-
vösku kosningaskákmenn gerðir
heimaskítsmát af leiðtogum Sjálf-
stæðisflokksins, sem kváðu einsætt
að skera fjárlög ríkisins niður um 35
miljarða króna. Þeir vildu uppræta
alla samneyslu en láta lögmál frum-
skógarins taka við, svo sem tíðkast í
rómönsku Ameríku. Auðvitað er
nokkur stigsmunur á þessum tillög-
um öllum en eðlismunur er enginn.
Állir þingflokkarnir vilja leysa eilífð-
arvandann með því að draga úr sam-
neyslu á sviði heilbrigðismála, menn-
ingarmála, samgöngumála o.s.frv.
Ég fæ ekki betur séð en verið sé að

®^ra grín
& SiT.
iO 1 --
^ refn fyri?7/'"ss°n 9erðf eMii^ein^886*127 j«i og
•• tfðmestu ákvAAl r;af^a9 var f 235 m‘ljónir kró^rntÖUr upP
jp^r ViArandi ÍK SSff
v-^'V

Arna,ds á blaðamannafundP^1 *agnar
rnaðurinn sem c, 1 g«r
- * isstí ,*ö
e(nannafundi í Q*r a^a' íyrirhugaöar von^Væmdum 8em
't^-ðVeA.Oeim ráðuni!f*r 9°9n frá ,u™ ásUeðum varh»?,af.e‘n,’ve‘-j-
5" '£>V>ann Stýrði I ^,Urn sem í;jj: ve«na deilna um'le t6•árinu
VSA^fkisstiórn opmfyrrverandi ,r 0 8 frv kn,n*ar.
Fiskirækt á íslandi
Innlendur at-
vinnurekstur —
eða erlendur?
Sjálfstæðisbaráttan
ævarandi
Nú höfum við Islendingar getað
glaðst yfír því um sinn að hafa öðlast
óskoruð yfirráð yfir öllum helstu
fiskimiðum okkar. Á þeim vettvangi
hafa stórkostlegir sigrar unnist á til-
tölulega skömmum tíma. Eftir er að
sönnu að sigrast á yfirgangstil-
burðum frænda okkar í Noregi í sam-
bandi við Jan Mayen, en einnig í því
máli hljótum við að fagna réttlátum
málalokum áður en langt um líður.
Sagt hefur verið að sjálfstæðisbar-
átta þjóða sé ævarandi. Landhelgis-
barátta okkar er nýjasta ábendingin
um að þannig sé þessu háttað hvað
okkur snertir. Vissulega höfum við
sýnt að við kunnum að berjast fyrir
sjálfstæði okkar, stjórnarfarslegu,
efnahagslegu og menningarlegu.
Spurningin er á hinn bóginn sú, hvort
við kunnum að varðveita þetta sjálf-
stæði lengur eða skemur, heilt og
óskert, en einnig það er sjálfstæðis-
barátta.
Eitt er vist: Á erlendri ásælni
verður seint lát. Jafnt lega landsins
okkar sem margvísleg auðlegð þess
mun halda áfram að freista útlendra
yfirgangsmanna og auðsafnara. Um
þetta þurfum við engar getgátur að
hafa uppi; staðreyndirnar blasa við
hver af annarri, og nýjar munu sífellt
koma í ljós.
Norðmenn ekki
af baki dottnir
Sögur herma að Norðmenn hafi
fyrir eina tíð kunnað vel að meta
landkosti á íslandi og talið hér gott
undir bú. Seinna vildu norskir
kóngar ráða hér ríki og fá af því
nokkurn arð. Og það er seigt i þess-
um norska áhuga á landinu okkar.
Nú ku þeir vilja fá aðgang að afrétt-
um okkar í hafinu, jarðhitanum
okkar — og Golfstraumnum við
ströndina! Þeir vilja m.ö.o. fá að
V.