Dagblaðið - 28.04.1980, Blaðsíða 14

14
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 28. APRlL 1980.
Þrjátíu aldraöir Norðmenn
í heimsókn hjá íslenzkum
jafiiöldrum sínum
Fatafellurí
Varmárlaug
Það er ekki aðeins í Læragjá, sem
fólk fækkar fötum á ólíklegustu tím-
um sólarhringsins. Sundlaugin við
Varmá í Mosfellssveit fer ekki var-
hluta af heimsókn slikra fatafellna.
Eru þá sumir ekkert að hafa fyrir því
að hafa nokkra spjör á sér.
Sundlaugarverðir hafa þó ráð
undir rifi hverju og hafa augun hjá
sér jafnt á nóttu sem degi. Mun það
hafa borið við að þeim nöktu hefur
heldur brugðið i brún við að finna
alls enga spjör á sundlaugarbakka til
þess að hylja nekt sína með.
Hver tók fötin? Það fellur grunur
en . . .
Sigurður Bjömsson óperusöngvari syngur fyrir aldraða landa sína og
jafnaldra þeirra norska.
Geirþrúður Hildur Bernhöft elli-
málafulltrúi flutti ávarp á kvöldvök-
unni og kynnir var Helena Halldórs-
dóttir fulltrúi við' félagsstarf eldri
borgara í Reykjavík. Ekki má gleyma
veitingunum, sem voru að góðum
íslenzkum sið, flatkökur með hangi-
keti, rjómapönnukökurogkaffi.-JH
Góðir gestir eru nú hérlendis og I sem eru félagar í Nes-klúbbnum í
munu dvelja í vikutíma. Þetta eru 30 Romerike. Á kvöldvöku, sem haldin
aldraðir Norðmenn, ellilífeyrisþegar, | var á Hótel Sögu á sunnudagskvöld
Ekki er annað að sji en allir skemmti sér vel og gefur kvöldvakan á
sunnudag góðar vonir um góða skemmtun.
DB-myndir Ragnar TH.
hittu Norðmennirnir jafnaldra sína
íslenzka og var kátt á hjalla svo sem
vænta mátti.
Áætlað er, að kvöldvökur sem
þessi verði þáttur í félagstarfi eldri
borgara í Reykjavík næsta vetur, en
forsmekkinn fengu menn á sunnu-
dag. Margt var til skemmtunar fyrir
gamla fólkið frá Noregi og íslandi. *
Sigurður Björnsson óperusöngvari
söng við undirleik Agnesar Löve,
Karlakór Reykjavíkur söng og
Jóhannes Pétursson tók nokkur Iög á
nikkuna. Líklegt má telja að
harmóníkan hafi rifjað upp gamlar
og góðar minningar fyrri ára hjá
mörgumgestinum.
FÓLK
„LOFTIÐ ER TÆRT OG
SÉST TIL HIMINS”
Hanna Pálsdóttir, „fósturmóðir” Jose Luis Lopez Ayala, var lengi i stjórn Nem-
endaskipta þjóðkirkjunnar. Hún sagði að oftast færu um 20 skiptinemar héðan á
ári en kannski 13 kæmu hingað. Fólk væri hrætt við að taka skiptinema hér. Það
væri hins vegar hinn mesti óþarfi, þvi að þcgar upp væri staðið væri það hin mesta
ánægja. Það hefði hún sjálf reynt.
„Eitthvert skemmtilegasta ár, sem
ég hef lifað var fyrir 6 árum, þegar ég
var hér skiptinemi. Ég eignaðist hér
marga vini. íslendingar eru svo ein-
staklega traustir og taka manni svo
vel,” segir Jose Luis Lopez Ayala,
sem er aftur kominn hingað til eyj-
unnar köldu frá Mexíkóborg. Hann
dvelur um þessar mundir hjá „fóstur-
foreldrum” sínum, séra Jóni
Bjarman og Hönnu Pálsdóttur, á
Háaleitisbrautinni. (Fósturforeldrar
eða hinn pabbi minn og mamma eru
þeir oft kallaðir sem taka til sín
skiptinema).
í Mexikóborg fer hitinn yfir 40
gráður á sumrin. „Engum dettur í
hug að vera með loftkælingu í húsum
sinum. Maður finnur ekkert fyrir hil-
anum, kannski vegna þess að þar er
mikil mengun og mistur,” segir Jose,
en viðurkennir að það eina sem að
Islandi megi finna sé veðurfarið. „En
loftið er tært og maður sér til him-
ins.”
Og hvað er svo Mexikani að gera
hér? Jú, eftir dvölina ánægjulegu
ákvað hann að Ijúka námi í arki-
tektúr. Síðan byrjaði hann að vinna í
Mexíkóborg við fag sitt 1978 og
ákvað síðan að koma til íslands og
reyna fyrir sér hér. Nú er hann búinn
að vera í einn mánuð, en hefur orðið
fyrir vonbrigðum, því að ekki eitt
einasta atvinnutilboð hefur rekið á
fjörur hans, þrátt fyrir ákafar til-
raunir. Hanna Pálsdóttir blandar sér
nú inn í umræðurnar og segir að þau
hjónin hafi reynt allt sem þeim hefur
getað dottið í hug til þess að útvega
þessum fóstursyni sínum atvinnu
nema að auglýsa.
Jose hefur þó fengið svolítið að
gera hjá Módelsamtökunum við aug-
lýsingateiknun, en þegar hann var hér
fyrst sýndi hann föt fyrir samtökin.
Betur hefur honum gengið að fá’
íbúð. Fékk 2ja herbergja ibúð með
húsgögnum fyrir 85 þús. krónur á
mánuði.
Hér er engin
stéttaskipting, en í
Mexíkó...
„Jú, lífið í Mexíkó er allt öðru vísi
en hér,” segir hann. „Hér er engin
stéttaskipting, en í Mexíkó,” og nú
þarf Jose að leggja mikla áherzlu á
orð sin eins og fólki frá spænsku-
mælandi löndum er svo tamt, þótt
raunar tali hann ensku við okkur. ,,í
Mexíkó eru það fyrst konur og karl-
menn, síðan er það hástétt, miðstétt
og lágstétt. Ef maður fer út með
stúlku spyr hún fyrst: Hvað gerir
pabbi þinn, hvernig bíl áttu og í
hvaða háskóla ertu?” Jose tilheyrir
miðstéttinni.
Við spyrjum hvað hann eigi við
með því að tala um konur og karl-
menn i sambandi við stéttaskiptingu.
„Jú, hér á íslandi ganga allir í
gallabuxum. Það er ekki hægt að
merkja það á klæðaburði eða klipp-
ingu hvort maður horfir á eftir strák
eða stelpu. í Mexíkó gilda allt aðrir
siðir. Þar eiga konur að vera kven-
legar og fyrst og fremst eiginkonur,”
segir Jose okkur. „Þetta er santt að
breytast smám saman. T.d. er systir
min læknir, en það er óvenjulegt að
kona sé læknir í Mexíkó.
Eitt hafa þó mexíkanskar og yfir-
leitt spænskumælandi konur fram
yfir margar kynsystur sínar. Jose
hefur tvö eftirnöfn. Annað er Lopez,
sem er fjölskyldunafn föður hans og
hitt er fjölskyldunafn móður hans,
Ayala. Að ættarnafn móður sé notað
í sambandi við skírn barna er ekki al-
gengt úti í hinum stóra heimi. Ekki
einu sinni á tslandi.
Vitanlega á Jose heilmörg áhuga-
mál. Hann hefur einu sinni farið á
skíði hér og kom allur hruflaður i
framan úr þeirri ferð. Hann var ekki
búinn að átta sig á því að betra væri
að detta á bakhlutann, en ekki renna
sér niður brekkurnar á maganum.
— segir Jose Luis
Lopez Ayala frá
Mexíkó, sem var
skiptinemi á íslandi
fyrir sex árum og
hyggst dveljast hér
næstu árin
Hitti íslenzka
senjórítu af tilviljun
„Ég hef samt verið á sjóskíðum.
Alcapulco er ekki nema 6 tíma ferð
frá Mexíkóborg og þar er sjórinn
fínn. Annars er það einkennilegt
hvað heimurinn er lítill. Ég sá þar
fallega „senjorítu” sem ég þóttist sjá
á klæðaburði að væri islenzk. Ég
sagði því við hana: Hvað ertu að gera
hér, er ekki gaman? Hún var islenzk
og varð í meira lagi hissa.” í Mexikó
búa um 60 inilljónir manna.
Jose sagðist ætla að vera hér í I—2
ár, ef hann fengi þá eitthvað að gera.
í Mexíkó eru fjölskyldubönd ákaf-
lega sterk. Piltar jafnt sem stúlkur
dvelja venjulega í föðurhúsum þar til
þau gifta sig.
— Ef hann næði sér i íslenzkt
kvonfang?
„Ja, þá er aldrei að vita.”
- EVI
Sko. Það rikir stéttaskipting i Mexlkó. Fyrst:
Konur og karlar. Konur eiga fyrst og fremst að
vera ciginkonur og vera kvenlegar.
Svo er það lágstéttin.
Sfðan miðstéttin.
Fyrir ofan allt er það hástéttin, þeir rfku.
DB-myndir Bjarnleifur.