Dagblaðið - 17.10.1980, Side 2

Skipverji á Sporði RE16 svarar
taismönnum útgeröarinnar:
Stolnu pundin
komu kaup-
greiðslunum
ekkert við
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 17. OKTÓBER 1980.
Þegar ull er lögð inn greiðir Kaupfélagið ákveðið meðalverð fyrir hana. Endanlega verðið test ekki fyrr en búið er að meta
uliina en það er gert að loknum þvotti. -DB-mynd: Ragnar Th.
Guðmundur Grettir Jósefsson fyrr-
um skipverji á Sporði RE 16 hringdi:
Dagblaðið birtir 11. október
skemmtilega og hógværa frétt um að
kaupi skipverja á Sporði hafi verið
stolið i erlendri höfn. Einnig átti
okkur að hafa verið boðið uppgjör
og greiðsla upp í kaup sem útgerðin
skuldar okkur en við hafnað því.
Undarlegur málfiutningur það!
Rétt er að gera athugasemdir við
málflutning fulltrúa Fiskugga hf. sem
gerir út Sporð, en þeir eru heimildar-
menn DB-fréttarinnar.
Þeir segja að einn úr áhöfn (líklega
átt við mig) eigi 3ja mánaða uppsagn-
arfrest, aðrir 7 daga frest. Það kemur
mér spánskt fyrir sjónir. Var þessi
eini samþykkur þeirri skráningu og
hefur hann fengið gert upp og notið
þeirra kjara sem siíkri skráningu
fylgir? Á þeim plöggum sem ég hef er
ég skráður netamaöur og fæ kaup í
samræmi við það, öllu heldur ætti að
fá kaup sem ég ekki fæ greitt að
fullu.
Að kaupi okkar hafi verið stolið í
Fleetwood eru helber ósannindi. Þar
var stolið 5000 punda ávísun og laus-
um peningum að auki. Þessi upphæð
kom kaupgreiðslum ekkert við, enda
er það staðreynd að þrátt fyrir að
ávísunin skilaði sér aftur fengum við
ekki að njóta þess. Peningarnir fóru
upp í skuldahít útgerðarinnar hér
heima.
í DB segja Hafþór Svavarsson og
Hreiðar Bjarnason að skuld þeirra
við okkur fimm fyrrum skipverja sé á
bilinu 55—787 þús. á mann. Hið
réttí er að þeir skulda okkur
117.000—1,8 milljónir. Það þarf
ekki reikningsglögga menn til að
finna það út. Þeir fullyrða að ágúst-
mánuður sé uppgeröur til fulls og
september að miklum hluta. Rétt er
það, við höfum fengið uppgjörsnótu
fyrir september, en peningana ekki.
Við lifum skammt á einni nótu!
Alvarleg er líka ásökun þeirra að
við höfum „látið greipar sópa um
matvælageymslur skipsins” og stoliö
þar matföngum. Útgerðarmennirnir
ættu að fara sér hægar og líta í eigin
barm. Útgerðin ber ábyrgð á þemi
kosti sem geymdur er um borð og svo
vel þekki ég félaga mína að ég get
með góðri samvizku fullyrt að þeir
hafa ekkert tekið um borð ófrjálsri
hendi.”
(er& Sporðs RE-16 mótmaHr harðlega
fásökttnum nokkurra skipverja ogsnýr vöm ísökn:
„Kaupmu þeirra var
stolið íFleetwood”
„buðiHii þoim uppgjör en þeir neituðu
oghlopustábrottafsklpími”
„Mönnunuin slöð til boöa greiösla
inneignum slnum föstudaginn 3.
þklóber, inneignum 5 manna sem
ema frá 55 þús. kr. til 787 þús. kr. á
[mann eða alls tæplega 2,3 milljónum.
Þessu höfnuðu þeir af óþekktum
VásUeðum og hlupust á brott af skip-
[inu, einn með 3ja mánaða upp-
[sagnarfrest, hinir með 7 daga upp-
agnarfresl. Skipið hel'ur verið stopp
[i hctlan mánuð vegna aðgeröa mann-
[anna og kostað útgerðina allt að
rinni milljón kr. á dag að frálöldu
Vaflatapi. Við munum beita fullum
[rétti og hýrudraga þá.”
Þetta höfðu talsmenn útgeröar-
[fyrirtaekisins Fiskugga hf. að segja
lum rorsiðufrétt DB á fimmtudaginn.
iÞar var sagt frá deilu nokkurra
[manna úr áhöfn á Sporði RE 16 við
lúlgerðina um kaup sem þeir telja sig
leiga inni. Kom fram að sjómennirnir
[aettu inni 700—1800 þús. kr. hver, en
Iþeir Hafþór Svavarsson úlgcrðar-
fmaöur Sporðs og Hreiðar Bjarnason
skipstjóri og meðeigandi bátsins mót-
kmaela harðlega þeirri tölu sem allt of
árri og segja skuldina vera 2.3
[milljónir eins og áður segir.
„Þeir segjast eiga inni langt aftur i
I timann, en sannlcikurinn er sá að
Lágúster uppgerður að fullu og þeir
fengu fulla kauptryggingu fyrir sept-
'ember og 100 þús. að auki upp 1 sigl-
ingartúr til Fleetwood. Uppgjör fyrir
siglinguna er hins vegar enn ekki
komið frá Bretlandi.'
Aðspurðir um ástaeður inneignar
sjómannanna svöruðu þeir HafþórJ
og Hreiðar aö „þessir menn viti þaöl
fullvel”. Hafí einn úr áhöfninni*
stolið 8—9 milljónum kr.ri erlendum
gjaldeyri úr skipinu i höfn I Fleet-
wood I siglingarferðinni, peningum
sem átti að nota lil að borga mann-'
'skapnum kaup. Hafi lögregla þar i
borg verið I eina viku að leita manns- I
ins, fundið að lokum og 6,1 milljón (
af stolnu peningunum.
„Auk þess létu mennirnir greipar 1
'sópa um matvælageymslur skipsins J
og tæmdu þær áður en þeir fóru I
iland. Tjóniö er upp á nokkur
hundruð þúsund. Nákvæmari tölu |
vitum við ckki fyrr en plögg berast 1
frá Bretlandi um hvaða kostur var '
tekinn þar um borð.” sögðu Hafþór
og Hreiðar.
„Við mótmælum því að ekki hafi
verið. gert upp mánaðarlega. Þessi
útgerð hefur aldrei skuldað nema
,fyrir það að félagi mannanna stal
ipcningunum I Fleetwood," sögðu'
.þeir. __________ -ARH
Dýrt að verzla við kaupfélagið:
Skuldin tífaldaðist
|Áslaug Guðmundsdóttir, Hverfis-
götu 99, skrifar:
Tilefni þess að ég rita hér nokkrar
línur eru viðskipti mín við Kaupfélag
Árnesinga.
Kaupfélög, held ég, voru stofnuð á
sínum tima til að bæta hag viðskipta-
Jvinanna og félagsmanna. En ég er
Jviss um að enginn kaupmaður eða
stofnun sem ég hef haft viðskipti við í
pO ár, hefðu leikið mig jafn grátt og
éinmitt Kaupfélag Árnesinga.
Ég hef skipt við það frá 1956 er ég
gerðist félagsmaður. Ég hætti búskap
haustið 1977 í Reykjakoti, ölfusi og
flutti til Reykjavíkur. Þá skuldaði ég
um 80—90 þús. kr. f byrjun ágúst
’78 gerði ég mér ferð til Kaupfélags-
ins til að greiða skuldina alla, 92.162,
og létti mér við það stórlega því nú
taldi ég mig skuldlausa við Kaup-
félagið.
En viti menn. Þegar ég fór austur í
jólafrí að Reykjakoti höfðu borizt
reikningar þangað, fyrst einn lítill en
síðan komu þeir hver af öðrum og
allt í einu var talan orðin 32 þúsund.
Ég reiknaði með því að þetta væri
bara misskilningur (hafði ástæðu til
að ætla það þvi maðurinn minn varð
einu sinni fyrir þvi að vera ládnn
borga sama hlutinn tvisvar). Áfram
héldu reikningar að koma svo ég
talaði við innheimtustjórann og sagði
hann að ull sem ég lagði inn í apríl ’77
hafi verið svo slæm að Kaupfélagið
varð að skrifa skuld á mig, kr.
23.923, og meðvöxtum var hún orðin
hærri.
Ég sinnti þessu ekki frekar, fannst
þetta óréttlætí og hélt að þetta væri
nú ekki alvarlegt fyrir Kaupfélagið
þar sem ég áttí inn í stofnsjóði rúm-
lega 50 þúsund krónur eða tvöfalda
skuldina.
En nú tóku að berast hótanir um
uppboð á húsi mínu í Reykjavík. Ég
fór því austur og talaði við kaup-
félagsstjórann. Hann visaði á annan
mann og sá vísaði mér á lögfræðing
Kaupfélagsins í Reykjavik. Ég fór í
bæinn og hitti lögfræðinginn. Hann
sýndi mér reikninginn:
kaupfélagsins og tekur út vörur í
staðinn, getur það átt von á því að fá
skuld sem nemur næstum allri upp-
hæðinni sem það fékk fyrir ullina og
ef ekki er borgað er bara búið til
margföldunardæmi og loks eru eignir
manns settar á uppboð fyrir allri
skuldinni.
DB leitaði til Kaupfélags Árnesinga
og þar varð Guðni Guðnason að-
stoðarkaupfélagsstjóri fyrir svörum:
Guðni sagði að þegar ull væri lögð
Reiknlngsskuld 31/12.......................................kr. 23.923
Dráttarvextir 1/1 ’78—1111 ’80^................................ 16.785
Málskostnaður................................................... 78.500
Fjárnámsbeiðni og mót........................................... 32.000
Ferðakostnaður og dagpeningar v/fjárn........................... 30.000
Fjárnámsgr., vottar, þlnglýs. og mót........................... 24.400
Uppboðsbeiðni.................................................. 16.000
Afturköllun uppboðs og afiýsing................................. 17.300
Gjald til sýslumanns............................................. 7.930
Gjald 1%......................................................... 2.200
kr. 249.238
Já, dýrt er að verzla við kaupfélag-
ið. Mikið hefði verið hagkvæmara
fyrir mig að sækja fóðurbætinn
handa kindunum til Reykjavíkur og
fara með ullina um leið og selja hana
þar.
En ég var orðin ein við búskapinn,
maðurinn minn á spítala. Góðhjart-
aður maður tók að sér fyrir ekki neitt
að flytja fóðrið úr kaupfélaginu til
mín og tók hann ullina um leið til
baka og lagði inn í kaupfélagið.
Þegar ég var orðin skuldlaus var
búin tíl skuld, hún margfölduð, send
síðan til Reykjavíkur og margfölduð
þar betur. Ef fólk leggur inn ull til
inn væri greitt fyrir hana strax fast
verð hvort sem hún væri góð eða
vond. Síðan væri hún metin og lenda
þá sumir í góða flokknum og fá þeir
uppbót á ullina en þeir sem eiga ull
sem lendir í lágu mati sem er undir
fasta verðinu verða að greiða mis-
muninn.
Ull Áslaugar lenti í lágu mati og
var henni 'því sendur reikningur fyrir
mismuninum. Þrátt fyrir mörg bréf
sinnti hún ekki þessu máli.
Reglur stofnsjóðsins heimila ekki
greiðslur til manna sem eru í skuld
við félagið.
Farþegar SVR eiga ekki að
þurfa að hlusta á kanann
— það er móðgun við andstæðinga hersins
Borgþór Kjærnested hringdi:
Það er algjör lágmarkskrafa að
farþegum strætisvagna sé ekki boðið
að hlusta á erlenda útvarpsstöð. Ekki
ein einasta verzlun leyfir sér að bjóða
viðskiptavinum sínum upp á slíkt.
Flestir geta verið sammála um það
að fólk geti valið á sínu heimili hvað
það hlusti á en opinberar þjónustu-
stofnanir eiga ekki að bjóða upp á
annað en opinbera fjölmiðla. Annað
er dónaskapur gagnvart þeim 30%
þjóðarinnar sem skoðanakönnun DB
telur vera á mótí hernum.
Gleymum ■
ekkil
geðsjúkum ■
Kaupið tykil
18. október
^ Ekkert skal fullyrt um það, hvaða stöð
þessi ungi piltur er að hlusta á, en hann
virðist vera áncgður með dagskrána.
DB-mynd: Hörður.
Raddir
lesenda
KRISTJÁN MÁR
UNNARSSON