Dagblaðið - 24.11.1980, Page 7

I
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 1980.
Sinfónían
spjarar sig
Tónleikar Sinfónkihljómsveitar íslands í Há-
skólabfói 20. nóvember.
Stjórnandi: Karsten Andersen.
Einsöngvari: SiegHnde Kahmann.
Efnbskrá: Olaf KieUand: Tveir þrattir úr Con
certo Grosso Norvegese; Richard Georg
Strauss: Vier letzte Lieder; WoHgang
Amadeus Mozart: Sinfónfa nr. 41 I C-dúr KV
551, Júpfter.
Þegar fjallað er um Sinfóníu-
hljómsveit íslands verður ekki
gengið fram hjá nafni Olavs
Kiellands svo mikið og gott sem
hans uppalendastarf var á barn-
dómsárum sveitarinnar.
Smágleymska
Það er því hreint undrunarefni
að menn skuli ekki muna ,, gamla
þrælapískinn” betur en svo, að í
prógrammi téðra tónleika standi,
,, — og er Concerto Grosso
Norvegese líklega hið eina af hans
stærri verkum, sem flutt hefur
verið á íslandi.” Kannski að það
hafi verið ómark þegar Kielland
stjórnaði Sinfóníu sinni hér í
byrjun sjöunda áratugarsins. En
hvað er svona smágleymska hjá því
stóra glappaskoti hins alþjóðlega
tónlistarheims að láta gamla
Kielland aldrei leika sinfóníur
Brahms inn á hljómplötur með ein-
hverri góðri hljómsveit. — Svo í
kvöld, þegar Brúðarmarsinn og
Hallingurinn voru leiknir,
sannfærðist ég um, að þau væru
alls ekki neitt raup, ummælin, sem
eignuð eru gamla manninum, að
hann þekkti leyndardóm Harðang-
ursfiðlunnar betur en nokkur annar
Norðmaður.
Af miklu
að miðla
Svanasöngur Richards Strauss,
Fjögur hinstu ljóð, verka svo
makalaust einföld, laglínunnar
vegna, þótt ekki skorti flúrið í
hljómsveitarþáttinn. Sieglinde
Kahmann söng þau eftirminnilega.
Hún er ein þeirra söngkvenna sem
kunna að notfæra sér hvernig rödd-
in dökknar með aldrinum, en
reynslan og skólinn blivur. Slíkur
söngvari hefur af miklu að miðla.
Ætli þeir
brostu ekki
út í annað
Hljómsveitin lét ekki sitt eftir
liggja og verður að telja hana hafa
unnið óvenju gott verk. Ætli það
brosti ekki einhver út í annað, sem
fengi að heyra að hún hafi mátt
spila Richard Strauss með fimm
cellóum og heilum þremur bössum.
Það var með ólíkindum hvernig
hljómsveitinni tókst að þræða
gullinn veg góðs jafnvægis í leik
sínum.
Svo lauk þessum ágætu tónleik-
um með Júpíter. Flutningurinn
verkaði heldur þurr og á vissum
augnablikum styrfinn. Að því leyti
var ekki um að ræða spurriingu um
getu, heldur stíl. Hljómsveitinni
hefði að mínu mati verið full vel
treystandi til að varðveita glæsileik
Júpíters þótt hún hefði verið hvött
til meiri mýktar.
Karsten Andersen stýrði liðinu
styrkri hendi, eins og þegar best lét í
tíð hans, sem aðalstjórnanda. Hann
varðveitti eldmóð Kiellands, og
honum er ekki síst að þakka frábær
flutningur Hinstu ljóða Strauss. Og
Sinfónían spjarar sig, þó fáliðuðsé.
-EM.
Sieglinde Kahmann — „hefur af
miklu afl miflla.”
KúrekastígvéI
á dömur
og herra
SKÓVERZLUN
Póstsendum
ÞORÐAR PÉTURSSONAR
Laugavegi 95 — Sími 13570 — Kirkjustræti 8 v/Austurvöll — Sími 14181