Dagblaðið - 20.07.1981, Síða 12

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 20. JÚLÍ1981.
BIABIB
fzýáist, úháð dagblað
Útgofandi: Dagblaðiö hf. \ ^ “
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Aðstoóarritstjóri: Haukur Helgason. Fróttastjóri: Ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjóman Jóhannos Reykdal.
íþróttir: Hallur Simonarson. Menning: Aðalsteinn Ingólfsson. Aðstoðarfréttastjóri: Jónas Haraldsson.
Handrit: Ásgrímur Pálsson. Hönnun: Hilmar Karisson.
Blaðamenn: Anna Bjamason, Atii Rúnar Halldórsson, Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi Sig-
urðsson, Dóra Stefónsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gunnlaugur A. Jónsson, Inga Huld Hókonardóttir,
Kristján Már Unnarsson, Sigurður Sverrísson.
Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjamleifsson, Einar Ólason, Ragnar Th. Sigurðsson, Sigurður Þorri Sigurðsson
og Svoinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorlerfsson. Auglýsingastjóri: Már E.M. Hall
dórsson. Drorfingarstjóri: Valgeröur H. Sveinsdóttir.
Ritstjóm: Síðumúla 12. Afgreiðsla, áskriftadeild, auglýsingar og skrifstofur: Þverholti 11.
Aðalsimi blaðsins er 27022 (10 Ifnur).
Setning og umbrot: Dagblaðið hf., Slðumúla 12.
Mynda- og plötugorö: Hilmir hf., Siöumúia 12. Prentun: Árvakur hf., Skoifunni 10.
Askriftarverð á mánuði kr. 80,00. Verð í lausasölu kr. 5,00.
Sumirgetalært
Valdamenn á íslandi eiga yfirleitt
mjög erfitt með að viðurkenna mistök
sín. Þeim finnst niðurlægjandi að láta
almenningsálit beygja sig af rangri
braut inn á rétta. Þeir streitast við að
halda í metnaðinn.
Heilbrigðisyfirvöld streitast við að halda í undan-
þágu Mjólkursamsölunnar til að selja neytendum súra
og fúla mjólk. Borgaryfirvöld streitast við að grafa
upp Torfubrekkuna, þótt rökstudd mótmæli njóti al-
menns stuðnings.
Mjög fáir valdamenn átta sig á, að þeir verða menn
að meiri fyrir að viðurkenna mistök og kúvenda af
hinni röngu braut. Slíkt gerðist þó í síðustu viku, þegar
ráðamenn Bandalags starfsmanna ríkis- og bæja
breyttu um sumarhúsastefnu.
Þeir höfðu þá um skeið staðið í samningum við
danskt fyrirtæki, sem átti eitt hæstu tilboðanna, þegar
boðin voru út 15 sumarhús að Eiðum á Fljótsdalshér-
aði og önnur 15 eins að Stóru-Skógum við Munaðar-
nes.
Eftir mikla gagnrýni ákváðu ráðamenn BSRB að
hætta þessum samningum og bjóða húsin út að nýju og
þá væntanlega með útboðslýsingu við hæfi. Þar með
viðurkenndu þeir, að fyrra útboðið hafði verið gallað
af þeirra hálfu.
Hofmóður valdamanna skein þó örlítið í gegnum
fullyrðinguna um, að „hávaðinn” í Dagblaðinu út af
málinu hefði engin áhrif haft á stefnubreytinguna. En
það er skárri og skiljanlegri hofmóður en þeirra, sem
ekkert vilja læra.
í útboðum eru settar fram ákveðnar kröfur, sem eru
í samræmi við þarfir verkkaupa. Síðan er tekið lægsta
tilboði af þeim, sem eru talin vera í samræmi við kröf-
urnar, er settar voru fram í útboðslýsingu.
Undantekningar á þessu eru mjög fáar og byggjast
einkum á efasemdum um, að verktaki hafi bolmagn
eða reynslu til að vinna verkið samkvæmt tilboði. Þá
verður lægsta tilboðið stundum að víkja fyrir hinu
næstlægsta.
Eftir viðtöku tilboða í sumarhúsin virðist ráðamönn-
um BSRB skyndilega hafa dottið í hug, að húsin þyrftu
að vera miklu vandaðri en lýst var í útboði. Þau ættu
að hafa þrefalda glugga og óvenju mikla einangrun.
Þess vegna voru ekki hafnir samningar við þá hinna
21 tilboðsaðila, sem lægstir voru — á um það bil 5,5
milljónir nýkróna. í staðinn var farið að ræða við einn
af þeim, sem hæstir voru — á um það bil 8 milljónir
nýkróna.
Lægstu tilboðsaðilarnir voru íslenzkir og höfðu gott
orð á sér, þar á meðal einn fyrir byggingu vandaðra
sumarhúsa fyrir BSRB. Þeir töldu auðvitað ranglátt
af BSRB að ræða bara við danskan aðila úr hópi hæst-
bjóðandi.
Kristján Thorlacius, formaður BSRB, sagði í gremju
sinni, að það væri ,,ekki hlutverk BSRB að styrkja
íslenzkan iðnað sérstaklega” og að BSRB eigi ekki
„að fara að greiða niður innlendar iðnaðarvörur”.
Þetta var ógætilega sagt, eftir að íslenzkur iðnaður
hafði átt öll lægstu tilboðin, sem stóðust gæðakröfur
útboðs BSRB. Ekki var verið að biðja um fríðindi fyrir
iðnaðinn, heldur aðeins, að ekki væri hrækt framan i
hann.
Nú er málið blessunarlega leyst með nýju útboði,
sem BSRB getur væntanlega staðið við. íslenzkur
iðnaður fær þá nýtt tækifæri, því að mikið svigrúm er
til gæðaaukningar milli 5,5 og 8 milljón nýkróna. Og
BSRB-menn eru menn að meiri.
VEGAMAL
í GARÐABÆ
Á hverjum tíma geta komið upp
hin ótrúlegustu deilumál, sem oft
verða svo flókin og furðuleg, að
venjulegu fólki vefst tunga um tönn.
Garðbæingar hafa ekki farið var-
hluta af slíku. Hér er að sjálfsögðu
átt við þær deilur, sem staðið hafa
um svokallaðan HafnarfjatQarveg og
umferðina í gegnum Garðabæ. Þetta
mál hefur tekið á sig ýmsar myndir
og fullyrða má, að hikið, fumið og
þvermóðskan hjá þeim aðilum, sem
ákvörðunarvaldið hafa, sé nánast
óþolandi og öllum til tjóns og
armæðu. En um hvað er þá deilt?
Það er sjálfsagt mörgum enn í
fersku minni, þegar Hafnarfjarðar-,
vegur var breikkaður í Kópavogi og
hvaða áhrif það hafði á bæjarlífið.
Sá er þó munurinn í Kópavogi og
Garðabæ, að í Kópavogi var ekki
hægt að lagfæra veginn á annan hátt
en gert var, en í Garðabæ er slíkt
auðvelt og betra en að breikka veginn
eins og nú er verið að gera. Hér er átt
við svokallaða sjávarbraut, þ.e. að
leggja veginn niður með sjónum,
sem hefði það m.a. í för með sér, að
umferðin yrði greiðari og hættu-
minni og heildarsvipur byggðar í
Garðabæ fallegri og samfelldari. Sá
hluti Hafnarfjarðarvegar, sem liggur
um Garðabæ, yrði innanbæjarvegur
og tengibraut við Hafnarfjörð.
Þau rúmlega þrjú ár, sem liðin eru
af kjörtímabili núverandi bæjar-
stjórnar, hefur mjög mikill tími farið
í umræður um vegamálin og því
miður oft einkennst af leiðinda karpi.
Afstaöa í bæjarstjórn
í upphafi kjörtímabilsins var
breikkun vegarins hafnað af allri
bæjarstjóm. Meirihluti bæjarstjórn-
ar, þ.e. sjálfstæðismenn, greiddu
þeirri tillögu þó ekki atkvæði með
glöðu geði. Ástæðanvareinfaldlega
sú, að meirihluti atkvæðabærra
Garðbæinga hafði mótmælt
breikkuninni. Þegar þessi fram-
kvæmd var í undirbúningi 1978 má
segja, að farið hafi verið að skipu-
lagslögum, teikningar af veginum
0 „Lögboðinn réttur íbúanna til að segja
álit sitt á framkvæmdunum var fótum
troðinn.”
r
Friðarhreyfingin
og risaveldin
Takmörkuð umræða
„Mikilvæg umræða” er titill
leiðara Þjóðviljans 12. júlí. Þar er átt
við umræður um kjarnorkuvopna-
laus Norðurlönd og Mið-Evrópu.
Mikil ósköp — víst er hún mikilvæg.
En þá ekki hvað síst ef hún er víð-
feðm og laus við slagsíðu gagnvart
öðru hvoru risaveldinu. Við getum
ekki gefið okkur fyrirfram að bæði
umræðan og friðarstarfið hamli,
stríði vegna þess að góðvinir beggja
risaveldanna reyna að móta hreyfing-
una í þágu annars hvors nátttröllsins.
Varla er tilviljun að austur-þýski
„verkamannaflokkurinn” skuli hafa
sent sérstaka flokkssendinefnd til
þess að taka þátt í Friðargöngunni í
Evrópu?
Ég nefni þetta allt hér til þess að slá
dálítið á uppblásna hrifningu Þjóð-
viljans og fleiri, — á gagnrýnisleysið
og einsýnina. Umræðan er enn mjög
takmörkuð.
Gleymdar hliðar
Það mætti minnast á að stríðshætt-
an og drápsógnanir stafa ekki af
kjarnorkuvopnunum einum.
Kjallarinn
Ari T. Guðmundsson
Fækkun kjarnavopna léttir ekki á
hagsmunaárekstrum risaveldanna og
kapphlaupi um allan heim.
Fækkunin gæti hins vegar leitt til
vægari áhrifa styijaldar. Hvers vegna
að láta eins og fækkun kjarnavopna
sé aðalatriðið? Auk þess ætti friðar-
hreyfing að láta sig ófrið risaveld-
anna um þessar mundir einhverju
skipta. Þjóðarmorð og staðbundinn
ófriður núna er ekki eitt og heims-
friðurinn annað. Baráttan á að bein-
ast að því að koma i veg fyrir átök
risaveldanna með því að standa hvar-
vetna í vegi fyrir þeim núna. Hver
hagnast á því að kröfur um brottför
Sovétmanna frá Afganistan eða
engin afskipti Bandaríkjanna af E!
Salvador er ekki að finna í aðgerðum
friðarhreyfingarinnar?
Megineinkenni umræðunnar af
hálfu forkólfa friðarhreyfingarinnar
eru feitletraðar (stundum réttmætar)
ásakanir um striðsundirbúning á
hendur NATO og Bandarikjanna, en
fremur afsakandi og villandi umsögn
um Sovétmenn og Varsjárbanda-
lagið. Meir að segja krafan um
eyðingu SS-20 — flauga Sovétmanna
er lítið áberandi, þó svo að þeir einir
ráði yfir slikum meðaídrægum
kjarnaflaugum við Evrópu (um 700
stk.) í bili. Kannski hafa of fáir enn
gert sér grein fyrir eðli og vígbúnaði
Sovétrikjanna innan hreyfingarinnar.
Hafi menn NATO á hreinu er þeim
mun meiri ástæða til að draga fram
V