Dagblaðið - 08.10.1981, Page 20

20
(m
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1981.
Menning
Menning
Menning
Menning

r
N
ENDURREISN
Tónleikar Musica Nova f Norrœna húsinu 5.
október.
Flytjendur: Einar Jóhannesson, Hafsteinn
Guðmundsson, Helga Ingólfsdóttir, Jón H.
Sigurbjörnsson, Kristján Þ. Stephensen,
Manuela Wiesler, Reynir Sigurösson, Sig-
urður I. Snorrason, Stefán Stephensen og
Þorkell Sigurbjömsson.
Efnisskrá: LeHur Þórarinsson: Kvintett fyrir
blásara, Stig, fyrir sjö hljóðfœraleikara; Jón
Þórarinsson: Brek, fyrir flautu og sombal;
Þorkell Sigurbjörnsson: Bergabesk, kvintett
fyrir blásara; Hjálmar Ragnarsson: Romanza,
fyrir flautu, klarínettu og pianó.
Það var í vor, að boðuð var upp-
risa félagsskapar, sem legið hefur í
láginni um árabil. Og nú var komið
að fyrstu tónleikum á nýhöfnu starfs-
ári. Ekki fór mikið fyrir kynslóðabil-
inu margumrædda á tónleikunum í
Norræna húsinu, að minnsta kosti
ekki hvað höfunda áhrærði.
Á Stig (Kvintettinn erl raun hluti
Stigs) mátti ég hlustá gegnum hurð
salarins því að Musica Nova var svo
stundvís að ekki skeikaði einni mín-
útu. Er það vel, en fyrir bragðið varð
ég af ágætri blásaramúsík Leifs.
Ekki minnkar
dálœtið
Brek var ekki síður leikið nú en
við frumflutninginn í Skálholtsdóm-
kirkju í sumar. Húsakynnin sáu aftur
á móti fyrir því, að hins góða leiks
varð ekki notið nema til hálfs, ef
miðað er við frumflutninginn. En
ekki minnkar dálæti mitt á Breki við
að hlýðaáþaðaftur.
Bergabesk (hvað sem það nú
þýðir), ljómandi hressilegur kvintett
Þorkels Sigurbjörnssonar, hlaut allra
þokkalegustu meðferð Islenska blás-
arakvintettsins. En heyrt hefur
maður íslenska blásarakvintettinn
skila betra verki en í þessum flutningi
á Bergabesk .
Hvers er þá
frekar að óska?
Hætt er við að fari fyrir brjóstið á
einhverjum að Hjálmar Ragnarsson
skuli nefna verk sitt Romanza. Ekki
síst þar sem langir kaflar rómönsunn-
ar ganga út á að þenja blásturshljóð-
færin til hins ýtrasta nærri enda-
mörkum tónsviðs þeirra. Þar skyldi
enginn fikta við gand, ^nema að
kunna sæmilega fyrir sér, og það
gerir Hiálmar.
En rismestu kaflar verksins eru
þegar gauragangnum linnir og blíðir
tónar klarínettu og flautu öðlast
enduróm í hljómbotni slaghörpunn-
ar. Þar fara saman staðgóð kunnátta
og frumleg hugsun. Og þegar við
bætist hljóðfæraleikur í stjörnu-
flokki, — hvers er þá frekar að óska?
Líkast til hafa fáir verið endurreist-
ir jafn glæsilega og Musica Nova.
-EM.
— Hætt er við að fari fyrir brjóstið á einhverjum að Hjálmar Ragnarsson skuli
nefna verk sitt Romanza, segir Eyjólfur Melsted meðal annars i umsögn sinni um
tónleika Musica Nova. DB-mynd.
Orgeltónleikar í Ffladelf íukirkju
Orgeltónleikar Antonios Corvelras (kirkju Ffla-
detfiusafnaöarins 3. október.
A efnisskrá: Verk eftir G. D. Leyding, A. Calvi-
ere, J. G. Walther, J. Emst Bach, A. Solar, L.
Vierno og J. Langlais.
Antonio Corveiras, sem á undan-
förnum árum hefur þjónað sem
organisti Hallgrímskirkju, hélt fyrstu
tónleikana af þrennum i Fíladelfíu-
kirkjunni á iaugardag. Ætlun hans
mun vera að leika tónleikana á
þremur laugardögum hverjum á eftir
öðrum. Verkefnavalið reyndist sér-
stætt, að minnsta kosti langt því frá
að vera hefðbundið organistapró-
gramm eins og við eigum að venjast.
Það verður allavega að teljast for-
vitnilegt að heyra verk höfunda sem
hérlendir organistar láta mest í friði.
Ugglaust likar mörgum organistan-
um vel við hljóðfæri Fíladelfíukirkj-
unnar og hún er að mörgu leyti þægi-
legt tónleikahús en mörg eru þau
orgelin hér sem hafa þýðari hljóm-
inn og aldrei get ég fellt mig við
hvernig orgel Fíladelfíukirkjunnar
líkt og geltir tónunum fram i salinn.
Hinu er þó við að bæta að varla er
nokkurt orgel hér í borg betur stað-
sett í kirkjunni, með tilliti til tón-
leikahalds.
Veikleiki
og styrkleiki
Antonio Corveiras ræðst með tón-
leikaröð þessari í stórvirki og kemur
víða við í verkefnavali sínu. Það er
ekki svo lítil vinna sem liggur i undir-
Antonio Corveiras organleikari.
búningi þrennra tónleika — ogsvoer
að leika þá. í verkum eldri meistar-
anna bar um of á helsta veikleika
Corveiras. Honum hættir til að leika
óryþmiskt og fyrir bragðið verkar
leikur hans á stundum flausturslegur.
í fínlegum fléttum þáttanna úr
sónötum Solers og scherzetto úr op.
31 eftir Vierne, þann mikla snilling,
nutu hans sterku hliðar sín hvað best.
Þótt Antonio Corveiras eigi ekki
skap saman við höfunda barokktím-
ans hefur hann upp á býsna margt
gott að bjóða í leik sínum og full
ástæða til að hvetja menn til að fjöl-
menna á þá tvenna tónleika sem eftir
eru því að þar getur að heyra orgel-
tónlist sem ekki er boðið upp á á
hverjum degi í íslenskum tónleikasal.
-EM.
Penelope Roskell
í Norræna húsinu
mundir merki Norræna hússins sem
tónleikahaldara og þykir sumum,
semBIeiksébrugðið.
Mozart var fyrstur á skránni hjá
listakonunni ungu. Penelope Roskell
leikur Mozart samkvæmt brezkri
hefð í þessum hálfgerða „Hammer-
klaviereftiröpunarstil”, sem gerir
Mozart heldur snubbóttan svo að hann
missir drjúgan skref af sinni hrifandi
hrynjandi og mildin í tónlist hans
verður snöggtum minni en efni
standa til.
Tónleikar Penlope Roskoll píanóleikara í
Norrœna húslnu 1. októbor.
Efnisskrá: Mozart: Tilbrigði við irAh vous dirais
je maman; Schumann: DavidsbUnderlortanzo
op. 6; Chopin: Nocturne í c-moll op. 48 nr. 1;
Mazurka op. 24 no. 2; Vals ía-moll op. 34 nr. 2
og Fantasta ( f-moll; Hadjidakis: Prelúdíur og
dansar úr flokknum Fyrir litlu hvftu skelina.
Öðru hverju slæðast hingað
tónlistarmenn úr öðrum löndum án
þess að vera á vegum opinberra
tónleikahaldara — koma hingað
einfaldlega af áhuga einum eða eiga
vini og kunningja hér úti á
klakanum. Einn slíkra er Penelope
Roskell píanóleikari sem hélt
tónleika í Norræna húsinu fyrsta
október. Það kemur í hlut einstakra
listamanna áð halda uppi um þessar
Vl Nautaskrokkar
1 HÁLS i HAKK
2 ORILLSTEIK
3 BÓGSTEIK
4 SKANKI i HAKK
5 RIFJASTEIK
« FILLET-MÖRBRÁ
7 SLAG I GULIASCH
I R0A8T-BEEF
I INNANLÆRI SNITCHEL
10 BUFFSTEIK
11 GULIASCH
12 SKANKI i HAKK
13 OSSO BUCÚ
14 SÚPUKJÚT
UTBEINUM EINNIG
ALLT NAUTAKJÖT
EFTIR ÓSKUM ÞÍNUM
Núna er rétti tíminn að gera góð matarkaup
Penelope Roskell pianóleikari.
Að sjá ekki skóginn
fyrir trjánum
DavidsbUndlertánze Schumanns
voru næstir og þótt margt gerði hún
laglega náði Penelope Roskell ekki að
halda þræðinum nógu skýrt í gegn.
Það er fáum pianistum gefið að sjá
skóginn fyrir trjánum þegar
Davidsbiindlertánze eru annars vegar
og gefst oft betur að bjóða upp á
stuttar glefsur úr þeim því að þá
heimtar enginn skýra heildarmynd.
Chopin fór hún á köflum
prýðilega með en undir lokin, í
Fantasíunni, var eins og úthaldið
væri búið.
Það var skemmtileg nýlunda að
hlýða á tónlist Hadjidakisar. Manni
er svo sannarlega hollt að Vera
minntur á að fleira er grísk músík en
sú sem er eftir jöfurinn Þeodorakis.
Prelúdíur og dansar Hadjidakisar eru
samin undir áhrifum grískrar
þjóðlagatónlistar. Hjá Hadjidakis
fannst mér kveða við svolítið annan
tón en hjá öðrum grískum þjóðlaga-
tónskáldum — svona rétt eins og
heimahéruð hans væru töluvert
norðar á Balkanskaga en í hjarta
Grikklands. En hvað um það. Lögin
voru skemmtileg og ágætlega leikin.
Penelope Roskell lætur vel að
túlka ljóðrænu, virðist bresta úthald
til átaka. Hitt er svo aftur annað mál
hvort nokkuð er að marka til hlítar
frammistöðu píanista sem lendir í því
að þurfa að rassskella hljóðfærið í
Norræna húsinu.