Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Qupperneq 49

49
ólífrænu náttúru yfir í lífrænt ástand og úr því ástandi aftur
yfir til ólífræns ásigkomulags.
íslenzkar og erlendar tilraunir liafa sýnt, að vaxandi
skammtar af köfnunarefni auka hráeggjahvítu heys af þeirri
ræktun, þar sem eingöngu vaxa jurtir af grasættinni. Aftur
á móti getur svo farið, þar sem mikill smári er í túnum, að
mikil köfnunarefnisgjöf verki gagnstætt, og að lítil aukning
verði á eggjahvítu fyrir aukinn köfnunarefnisáburð í fyrra
slætti, en venjulega kemur þó fram meiri eggjahvíta við þær
aðstæður í seinna slætti, því að þá nær smárinn auknum
vexti. Þar sem smárinn er innan við 20%, virðist köfnunar-
efnisgjöf, undir flestum kringumstæðum, hafa jákvæð áhrif á
efnismagn hráeggjahvítu í heyinu. Ef gera ætti grein fyrir
því, hvernig köfnunarefnisskortur lýsir sér á ræktuðu gras-
lendi, eru fyrstu einkennin hægfara vöxtur, blaðmyndun tak-
mörkuð, blöðn rýr, verða fljótt grænbleik á litinn og fölna
fyrst í blaðoddinn, en síðan niður rendur blaðanna. Strá-
myndunin er hægfara, og stráin eru óeðlilega grönn og glær,
en þó með rauðleitum rákum.
Hafrar, sem skortir köfnunarefni, fá ljósgrænan blaðlit, og
blöðin standa beint upp, stöngulmyndun er lægri en blöðin.
Blöðin verða gul í blaðoddinn. Þegar stráið er orðið vaxið,
byrjar að koma fram á því rauðleitur blær.
Kartöflur: Kartöflugrasið er lágvaxið, blaðgisið, blöðin
ljósgræn með brúnum blaðröndum. Blöðin geta vafizt
upp frá blaðröndinni, neðstu blöðin fyrst, og visna þau fljótt.
Aukin hætta á kartöflumyglu fylgir köfnunarefnisskorti,
einnig á stöngulsýki. Of mikið köfnunarefni gefur lélegt
sterkjumagn, en hið sama kemur fram við köfnunarefnis-
skort.
Einkennin eru mjög svipuð fyrir rófur. Blöðin gidna sér-
staklega fljótt, og rótkerfið nær litlum þroska strax í byrjun.
Yfirleitt má reikna með því sem öruggu atriði, að þá er
neðstu blöðin gulna á gróðri, sem þó ekki stendur það þétt,
að Ijós skorti, beri það vott um skort á köfnunarefni.
4