Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Qupperneq 64

64
að bórskortur sé til staðar og að ræktaðar séu þær jurtir, er
sérstaklega hafa þörf fyri bór.
Vel má vera, að orsök þess hve fræsetning hér á landi á
smára er óviss, bæði á innlenda hvítsmáranum og eins á rauð-
smára og alsiksmára, sé bórvöntun, en það getur fleira komið
til greina, svo sem að ekki sé til staðar nægilega mikið af bý-
flugum til að frjóvga hann.
Hitt er víst, að almennar umkvartanir um, að gulrófur
geymist illa og verða fljótt lítt ætar, má án alls efa að veru-
legu leyti skrifast á þann reikning, að þær eru ræktaðar í
jarðvegi, sem hefur ekki nægilegt bórmagn í nothæfum sam-
böndum. Hið sama gildir um lélegt blómkál. Það þroskast
ekki, og kálhöfuðin fá brúnleitan blæ, ef bór skortir í jarð-
veginn.
8. Kopar.
Frumefnið kopar er líffræðilega nauðsynlegt fyrir jurtir og
búfénað. Þar sem ekki eru við að styðjast innlendar rannsókn-
ir um þýðingu þess gagnvart framleiðslu fóðurefna, verða
hér samandregin þau almenn atriði frá erlendum rannsókn-
um, er ætla má, að skýri, hverja þýðngu það getur haft í sam-
bandi við ræktun nytjajurta.
I jarðvegi er oftast tiltölulega lítið magn af kopar, og
venjulega er það bundið með þeim hætti í jarðveginum, að
vafasamt er, að hve miklu leyti það kemur að notum fyrir
jurtirnar. Talið er, ef magn þess er yfir 4 mg/kg í jarðvegi,
þá sé óvíst, að tilraunir sýni jákvæðan árangur af notkun
þess í áburði. Sé efnismagn af kopar yfir 20 kg í gróðr-
armoldarlaginu á ha, þá er komið að því marki, að aukið
magn efnisins hefur skaðleg áhrif.
Koparskortur kemur einkum fram á steinefnasnauðri
mýrarjörð. Jarðvegur, sem inniheldur mjög lítið af leir- eða
steinefnum, er líklegur að sýna vaxtarauka, ef borið er á
koparsúlfat.
Talið er, að kopar hafi þýðingu fyrir blaðgrænumyndun