Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Síða 124

129
hafa undir 10000 fe. að meðaltali á ári en hafa þá aðeins
verið eitt eða fá ár fullmjólkandi á skýrslu. Nú er fróðlegt að
athuga, hvort betri masðurnar hafa gefið betri dætur heldur
en þær lakari. Eftirfarandi uppsetning sýnir þetta dável:
M æ ð u r :
Betri hlutinn
Þelaci. 4 Fylkisd. 10
Lakari hlutinn
Þelad. 9 Fylkisd. 5
Dæturnar gáfu að meðalt. 11894 13466 10494 10736
Fe. að meðalt. >í hvorum flokki 13017 10581
Mismunur flokkanna í fe. 2436
Hér sést í fyrsta lagi, að 2/s Fylkisdætra eiga mæður úr
betra helmingnum, en aðeins tæpur þriðjungur Þeladætra.
Að þessi skipting getur haft nokkur dhrif á samanburð naut-
anna md marka af þvi, að dœtur Þela undan betri mæðrun-
um gefa að meðaltali 1400 fe. meira heldur en dæturnar
undan lakari mæðrunum. Hliðstæður munur d Fylkisdætr-
um er 2730 fe. I öðru lagi sýnir þessi samanburður, að dætur
betri mæðranna hafa gefið að meðaltali 2436 fe. meira en
dætur lakari mæðranna. Þetta md þó ekki skiljast þannig,
að allar lakari mæðurnar hafi gefið lélegar dætur og allar
góðu mæðurnar góðar dætur, þvi svo er eigi, en allar léleg-
ustu kvigurnar eru þó undan lélegum, mæðrum og allar
beztu kvigurnar undan tiltölulega góðum mæðrum. Mis-
munurinn á afkvæmum mæðrahópanna er svo mikill, þrátt
fyrir mjög grófa og nokkuð vafasama skiptingu, að ef gerður
væri jöfnuður á milli afkvæmahópanna vegna ójafnrar skipt-
ingar mæðranna, þá myndi hann minnka mismun afkvæma-
hópanna um allt að 800 fe. að meðaltali. Ekki þykir þó fært
að gera þessa lagfæringu, því sá grundvöllur, sem flokkun
mæðranna er byggð á, er of veikur.
Það, sem mestan árangur gefur til styrktar afkvæmarann-
sókninni, umfram þær niðurstöður, er hún sjálf gefur, er
annars vegar samanburður systrahópanna í rannsókninni
við systur þeirra og jafnöldrur, sem koma fram á skýrslum
bænda, og hins vegar samanburður þeirra við jafnöldrur
o