Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Qupperneq 129

byggðar. Engra sérstakra galla varð vart, sem unnt var að
setja i samband við erfðir frá nautunum.
D. FullyrSingar og staSreyndir.
Það, sem rætt verður hér á eftir, eru nokkrir fróðleiks-
molar, er ég hef grafið út úr skýrslum S. N. E., jafnframt því,
sem ég á síðastliðnu sumri og þó einkum hausti vann að því,
að fullgera spjaldskrá yfir allar skýrslufærðar kýr hjá S.N.E.,
en sú skrá hafði verið í nokkurri vanrækslu til margra ára,
og ef til vill að vonum, þar sem skort hafði tilfinnanlega bæði
tíma og aðstöðu til að vinna svo fyrirferðarmikið verk, þar
til sú aðstaða fékkst á Búfjárræktarstöðinni.
Svo er um margan hagnýtan og markverðan fróðleik, að
liann fæst aðeins með langvarandi gagnasöfnun eða skýrslu-
söfnun, er þó stoðar lítið, sé ekki unnið úr gögnunum. Það
vill mjög brenna við hér hjá okkur, að safnað er gögnum
og skýrslum, er síðan ganga í salt og fá seint eða aldrei þá
meðferð, er dregur fram í dagsljósið þau merkilegu sannindi,
er þar kunna að vera fólgin, og sem oft gætu hnekkt eftir-
minnilega margháttuðum fullyrðingum og meinlokum, er
ganga ljósum logum og ógerlegt er að handfesta eða kveða
niður án haldgóðra staðreynda.
Heimurinn er fullur af framfaraandstæðingum, eins kon-
ar öfuguggum, er hafa andúð á allri umbótaviðleitni og fé-
lagslegu samstarfi, og þegar slíkt leiðir til ómótmælanlegra
framfara, telja þeir undirrót þeirra allt aðra og óháða öllu
umbótabröltinu. Þessir bölsýnismenn eru sjaldan myrkir í
máli. Þeir vaða uppi á fundum og mannamótum og fá þar
oft furðugott hljóð og fá andmæli. Fer þar oft saman undar-
leg hlédrægni þeirra, er ættu að halda uppi vömum, allút-
breidd meinfýsni margra í garð þeirra, er mest hafa brotizt
í framkvæmdum framfaramála og stundum ef til vill nokkuð
óvægilega, þegar taumlatir áttu í hlut, og svo það undarlega
fyrirbæri, að færri rök þarf til að rífa niður og afvegafæra
en til þess að verja og rökstyðja hin réttu orsakatengls til