Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Side 136

142
fengið hafa nokkurn veginn sæmilega meðferð og fóðrun
fyrir og um burðinn, eins og ég fullyrði að þær hafi yfirleitt
fengið hér í Eyjafirði um langt skeið eða mestan þann tíma,
er S. N. E. hefur starfað, komast því eftir burðinn nokkurn
veginn í þá hæstu dagsnyt, sem þeim er eðlileg, þótt oft
gangi skrikkjótt með framhaldið. Hœsta dagsnyt er því til-
tölulega óhdð fóðrinu og mjög vel nothœfur mcelikvarði d
afurðahœfni kúnna og kynbótunum, þegar um meðaltal
margra einstaklinga er að ræða.
Tafla XVIII er úrvinnsla úr mjólkurskýrslum S. N. E.,
er sýnir hve margar 1. kálfs kvígur voru á skýrslum 1939,
1949 og 1959 og hver hæsta dagsnyt þeirra var að meðaltali.
Ennfremur tölu fullmjólkandi kúa og hæstu dagsnyt að
meðaltali 1939 og 1959. Árið 1939 er valið sem upphaf þessa
samanburðar vegna þess, að fyrr er ekki að vænta teljandi
kynbóta af starfinu, en þó komið nokkuð fast form á það
og búið að hreinsa úr lélegustu gripina.
Hæsta dagsnyt hjá 1. kálfs kvígum vex um 0.51 kg fyrri
tíu árin. Það er ekki mikið, en í fullu samræmi við það, að
vöxtur nythæðar hjá fullmjólka kúm er ekki mikill eða að-
eins 226 kg. í raun og veru eru framfarimar þó nokkru
meiri, því að fitu % vex um 0.14%. Á síðara tíu ára tíma-
bilinu vex hæsta dagsnyt hjá kvígunum um 1.83 kg, en þá er
líka mjólkuraukningin hjá fullmjólka kúm meiri, eða 475
kg.
Hliðstætt verður uppi á teningnum, ef athuguð er hæsta
dagsnyt fullmjólka kúa. Hún hefur vaxið frá 1939—59 um
4.5 kg að meðaltali, og á sama tíma hefur ársnyt þeirra vaxið
um 701 kg.
Þegar þetta er athugað, er örðugt að andmæla því, að kyn-
bætur eigi drýgsta þáttinn í aukningu afurðanna.
Það er ekki ófróðlegt að athuga, hvemig nýting afurða-
hæfninnar virðist minnka með vaxandi afurðum, einkum ef
við viljum aðhyllast þá kenningu, að nokkur tengsl séu milli
hæstu dagsnytar og ársnytar, ef allar aðstæður eru eðlilegar.