Frjáls verslun - 01.03.1942, Blaðsíða 19

síðum, og nota síðan Aðurnefnda fiskkassa-planka
og negla þá hvern utan yfir annan framan á skips-
stefnið með tjörguðum striga milli laganna, og hætti
eigi við fyr en stefnið var orðið fullbreitt.
Meðan á þessari viðgerð stóð, sá ég að lekinn
minnkaði með hverju flóði, og þóttist af þvi mega
ráða að cigi væru fleiri göt á skipinu.
Um miðja vikuna frétti ég að „Grána" væri komin
til Seyðisfjarðar. Fékk ég þá mann á Fáskrúðsfirði
til að bregða við og fara með bréf til Gránu-Petersens,
þar scm ég l)að hann að koma suður á Fáskrúðs
fjörð og búa út segl og reiða á skonnortunni. Petei
sen varö við þessum tilmælum og hélt til Fáskrúðs-
fjarðar á báti með mörmum sínum. Kom hann þang
að á laugardagsmorgun. Var skipinu nú kornið á flot
með flóðinu og reyndist það pottþétt.
Verkfæri hafði ég ekki önnur við aðgerðina en sög.
skaröxi og „kalfakt“-járn til að þétta skipið með.
Ilafði ég fengið þotta að láni, en auk þess hafði ég
nafai' sem ég smíðaði sjálfur.
Við þetta vcrk koin mér það í góðar þarfir, að ég
hafði áður fyr fcngist við þilskipasmíði við Eyja-
fjörð.
Alla vikuna fór ég ekki úr fötum, lagðist aldrei
fyrir né sofnaði, en fann þó hvorki tii þreytu nó
svefns. Á sunnudagsmorgun var blíðalogn og sólskin,
og þegai- ég sá skipið fljóta þarna í blíðviðrinu og
langt var komið að koma fyrir seglum, þá fór að
draga úr mér, ætlaði ég heim á bæ til að sofa, en á
heimleiðinni sofnaði ég standandi þrem sinnum á
rennisléttu túninu. jlegar heim kom á bæinn, lagðist
ég til svefns og svaf mestallan sunnudaginn og mánu-
dagsnóttina.
A mánudag fékk ég mér hesta og liélt til Eskifjarð-
ar. Á leiðinni þangað kom ég við á Kolfreyjustað
hjá séra Hákoni Espólín. — Vildi prestur endilega
að ég kæmi inn og þæði hjá lionum kaffi, og varð
það úr. Var prestur mjög ræðinn og skemmtilegur,
svo að tíminn leið fljótt, en eftir hálfa aðra klukku-
stund var hvorki konan né kaffið komið og beið ég
þá ekki lcngur, fór af stað kaffilaus og hélt yfir
Staðarskarð og inn Reyðarfjarðarbygð allt að Eyi i.
F.n þessi bið á Kolfreyjustað varð mér bagaleg, því
að Eyri kom óg ekki fyrr en eftir háttatíma, og
varð að vekja upp til þess að fá mig fluttan yfir
fjörðinn til Eskifjarðarkaupstaðar. Var þá komin á
köld næturgola utan fjörðinn, og var mér kalt þar
sem ég sat á þóftunni og stýrði bátnum; bað ég
róðrarmennina að lofa mér að róa, svo að mér hitn-
aði, en það vildu þeir ekki, að ég færi að róa.
þegar ég kom til veitingahússins á Eskifirði, var
kominn í mig kölduhrollur, og um nóttina vaknaði
ég upp með liitásótt og taksting. Morguninn eftir
kom Zeuthen læknir tii mín og sagði hann, að ég
Iiefði tekið lungnabólgu og mætti ég ekki róta mér
þann dag.
I þessum svifum kom til mín sendimaður frá Sig-
urði -lónssyni verzlunarstjóra Gránufélagsins á Vest-
dalseyri. I-Iafði sendimaður meðferðis bréf frá Sig-
urði, þess efnis að komið sé lil Seyðisfjarðar vcstur-
faraskip og muni fara með því vestur um liaf á ann-
FRJÁLS VERZLUN
að hundrað manns úr verzlunarumdæminu. Meðal
þein-a muni vera ýmsir sem ætli sér að hlaupast (il
Vesturheims með óborgaðar skuldir við Gránufélags-
voi'zlunina. Biður Sigurður mig að lircgða við hið
fyrsta og koma sér til aðstoðar.
F.g læt nú kalla á Guðmund fylgdarmann minn.
Hafði hann beðið á Eskifirði með hestana allan tím-
ann, meðan ég var á Fáskrúðsfirði. Spurði ég hann
um hestana og segir hann að þeir séu þar upp í
brekkunum. Segi ég honum að taka hestana svo
lítið beri á og leggja lmakk minn á bezta liestinn,
á bak við liúsið.
Meðan A því stóð, fór ég að klæða mig. þegar Guð-
mundur kom aftur og sagði að lagt væri á og allt
búið til ferðar, sendi ég hann til veitingamannsins
til þess að borga næturgreiðann, en fór sjálfur út
til hestanna.
Einmitt þegar ég er ;tð stíga í ístaðið, ber þar að
Zeuthen lækni. Spyr hann mig fyrst, liyort ég sé vit-
laus. Eg tók því fjarri, cn sagði að mér lægi mjög A
að komast til Seyðisfjarðar, ef unnt væri. „þú kemst
þangað aldrei", sagði Zeuthen, „þú verður að snúa
aftur einlivcrs staðar liérna frammi í hlíðinni. „Jæja“,
sagði ég, „ég reyni hve langt ég kemst og sný aftur
þegar ég kemst ekki lengra".
Gömul staksteinótt gata lá frá bænum fram að
þjóðveginum. Var takið svo slæmt, meðan ég fór
eftir henni, að í hvert sinn sem hesturinn skriplaði
á steinunum, varð ég að stinga fingrunum sem fast-
ast í síðuna, þar sem takstingurinn var. En þcgai'
kom á þjóðveginn dansaði klárinn upp brekkurnar
og fór þá svo, að þegar komið var upp á heiðarbrún-
ina, var takið horfið og beinverkirnir. Ég hafði þrjá
hesta til reiðar, skipti um hesta á hverjum klukku-
tíma og fói' ærið hart yfir. Lögðum við af stað frá
Eskifirði kl. 11 Ardegis og komum til Seyðisfjarðar
kl. 6 síðdegis og höfðum þannig farið leiðina yfir
Eskifjarðarheiði og Fjarðarheiði á sjö klukkustund-
um.
Þegar til Seyðisfjarðar kom, fór ég A fund Einars
Thorlaciusar sýslumanns og tók hann með mér út á
Vestdalseyri.
Ilittum við nú Sigurð verzlunarstjóra og bað ég
hann að ná í þá vesturfara, sem ætluðu að tráss
ast við að borga Gránufélaginu skuldir sínar. Gerði
hann það og þcgar þeir komu, hótaði ég þeim því að
ég léti sýslumann kyrsetja þá, ef þcir borguðu ekki.
Og varð þá sá endir á, að þeir borguðu allir og fóru
svo með skipinu um nóttina.
Na'st dag var ég orðinn heill lieilsu. Kom þá Peter-
sen með skipið frá Fáskrúðsfirði til Seyðisfjarður.
Var skipið skírt „Rósa“.
Tveim dögum síðar sigldi Petersen með skipið til
Rudköbing A Langalandi til viðgerðar. — Skip þetta
hefir verið eitt hið fai'sælusta og bezta siglingaskip
sem verið hefir í ferðum milli Islands og Danmerk-
ur. Sigldi það fyrir Gránufélagið, meðan það starf-
aði og er enn (1917) í förum milli Islands og Dan-
merkur.
Ekki reiknaði ég Gránufclaginu þetta starf mittj
kaupin og viðgerðina. Félagið fékk skipið með upp-
19