Frjáls verslun - 01.08.1953, Qupperneq 23

Pólski flóttamaðurinn, Leon Jolson, kom
tómhentur til Bandaríkjanna árið 1947. 1
dag- er hann forstjóri fyrirtækis, sem
selur ítalskar saumavélar fyrir $25 millj-
ónir á ári.
ótvírætt í skyn, að Necchi mætti auðveldlega selja í
Bandaríkjunum. „Spyrjið mig ekki að því, hversvegna
Necchi var ekki komin á ameríska markaðinn fyrr,“
segir Jolson. „Sennilega er ástæðan sú, að eftirspurn-
in var nægileg í Evrópu.“
Jolson hafði kynnst tveimur mönnum, sem voru í
saumavélaiðnaðinum, Benjamín Krisiloff og Milton
Heimlich, og voru þeir af evrópisku bergi brotnir eins
og hann. Þeir voru báðir sannfærðir um það, að ef
Jolson ætlaði sér að vinna stóran markað í Banda-
ríkjunum, þá yrði hann að hafa dreifingakerfi um allt
landið og senda yrði sýnishorn til væntanlegra selj-
anda. Sýnishornin kosta svo aftur á móti peninga.
Jolson var að kalla peningalaus, en þeir Krisiloff
og Heimlich, sem höfðu mikinn áhuga og sterka trú á
málinu, lögðu fram $50.000. Jolson og Krisiloff lögðu
nú land undir fót og héldu á fund „gamla mannsins"
í Pavia, Vittorio Necchi, uppfinningamanns sauma-
vélarinnar. Þegar þeir höfðu vakið áhuga hans á am-
eríska markaðnum, sömdu þeir um kaup á 135 vélum.
Á heimleið til New York datt þeim í hug snjöll sölu-
hugmynd. Þeir mundu eftir því, að á Times Square
er blaðasala, sem hefur á boðstólum dagblöð frá flest-
um helztu borgum Bandaríkjanna. Sama daginn og
þeir komu til New York keyptu Jolson og Krisiloff
eitt eintak af hverju blaði. Þeir flettu í gegnum aug-
lýsingarnar og skrifuðu niður þær verzlanir, sem lík-
legar voru til að selja saumavélar. Sendu þeir síðan
bréf til 350 verzlana, þar sem lýst var kostum Necchi
saumavélarinnar auk þess, sem boðizt var til að veita
frekari upplýsingar, taka á móti pöntunum og veita
söluumboð. Á einni viku streymdu inn pantanir á
3500 vélum út á bréfið og innan tveggja vikna voru
þær komnar upp í 7000!
Nú reis sú spurning, hvort ítalska verksmiðjan gæti
tekið við þessu pantanaflóði. Jolson gerði sér aðra
ferð til Italíu og lagði pantanirnar fvrir Vittorio
Necchi. Kraftaverkið skeði — Necchi gat afgreitt þær
— var einmitt verið að ljúka við stækkunarfram-
kvæmdir á verksmiðjunni.
Jolson, Krisiloff og Heimlich opnuðu nú skrifstofu
og vöruhús á 1151 Broadway, og tilkynntu þeir hin-
um bandarísku söluumboðsmönnum strax um það, þeg-
ar sendingar af saumavélum komu til landsins. Marg-
ir viðskiptavinanna komu með eigin vörubifreiðar til
að sækja Necchi vélarnar.
Hver var nú ástæðan fyrir því, að þessar ítölsku
saumavélum var tekið svona vel? Mest af þeim vélum,
sem keyptar voru fyrir heimanotkun í Bandaríkiunum,
voru seldar af Singer Co. í gegnum þeirra eigin um-
boðsmenn og af White Co. í gegnum deildarverzlanir,
sem höfðu sérstakt leyfi. Jolson gaf með þessu hinum
smærri kaupmönnum tækifæri til að komast inn á
saumavélamarkaðinn, sem selur fyrir $250 milljónir
á ári. Þetta var tækifæri, sem aðeins fáum gafst kost-
ur á áður. I dag eru 2000 sjálfstæðir kaupmtnn í
Bandaríkjunum og 500 í Kanada, sem selja Necclii
saumavélar.
Nauðsynlegt var nú að auglýsa saumavélarnar, og
ákváðu því Jolson og félagar hans að leggja til hliðar
10% af brúttótekjum til auglýsingastarfsemi. Jolsori
tók sér einnig fyrir hendur að halda námskeið fyrir
lítinn hóp manna, sem áttu að fá þann starfa að heim-
sækja verzlanir, er seldu Necchi vélar, og sýna almenn-
ingi fram á, hvaða verkefni þær gætu leyst af hendi
án sérstakra fylgitækja.
Þegar salan nálgaðist $10 milljónir á öðru ári, var
farið að auglýsa Necchi saumavélarnar í hinum stærri
FRJÁLS VERZLUN
79