Frjáls verslun - 01.04.1964, Side 9

um langan tíma, að þangað komu í viðlegu fiski-
bátar víðsvegar að.
Fyrstu lendingabætur sem gerðar voru á
Akranesi eru trébryggjur þær sem fyrstu kaup-
mennirnir létu byggja í Lambhússundi. Um
1895 byggir Thor Jensen fyrstu trébryggjuna
sem byggð var við Krossavík, og um 1915 bygg-
ir hinn góðkunni athafna- og sjógarpur, Bjarni
Ólafsson, steinbryggju í Lambhússundi. Bygg-
ing aðalhafnarinnar við Krossavík, er svo haf-
in árið 193,1.
Segja má að í vaxandi útgerðarbæ séu verk-
efni eins og hafnarbætur, ótæmandi viðfangs-
efni, og með auknum skipastól og aukinni fram-
leiðslu sjávarafla, verða Akurnesingar, enn um
langa framtíð, að halda áfram með auknar og
endurbættar hafnarframkvæmdir.
Þó að Akranes hafi alla tíð verið talin góð
og fengsæl verstöð til sjávarins, þá má ekki
gleyma því, hversu gróðurmoldin og hið frjó-
sama land, sem umlykur kauptúnið, milli fjalls
og fjöru, hefur átt veigamikinn þátt í að gera
staðinn byggilegan, á þetta bentu þeir, sem
bænarskjalið sömdu á Hafnarfundinum 1863, og
það er vissulega rétt.
Um langan tíma stóðu Akurnesingar báðum
fótum, ef svo mætti segja, í tveim aðalatvinnu-
vegum þjóðarinnar, sjávarútvegi og landbúnaði.
Akranes hefur einnig tileinkað sér hinn til-
tölulega unga en ört vaxandi atvinnuveg, iðn-
aðinn. Fyrir hagstæða legu staðarins var hér
reist eitt mesta iðjuver landsmanna, Sements-
verksmiðjan, og hefur hún nú verið rekin um
árabil með góðum árangri.
Með stórhug og fyrirhyggju tryggðu forráða-
menn Akraness á sínum tíma þennan þátt at-
vinnulífsins. Virkjun Andakílsárfossanna, sem
Akurnesingar og nágrannahéruðin tóku hönd-
um saman um að framkvæma, var og er stór-
mál, sem á liðnum árum hefur fært íbúunum
meiri hagsæld, en flestir gera sér grein fyrir í
dag.
Um hagnýtingu sjávaraflans hafa fiskiðju-
verin á Akranesi verið í fremstu röð í landinu.
Þau hafa jafnóðum tileinkað sér þær nýjung-
ar og tækni sem átt hefur sér stað á undanförn-
um árum. Sama má segja um fiskiskipaflot-
ann, þar hafa Akurnesingar jafnan verið í far-
arbroddi, búið skip sín öllum þeim tækjum,
sem fullkomnust eru, hvort heldur er til ör-
yggis sjómönnum, eða til tæknilegra aðstoða við
fiskveiðarnar.
Hér hefur aðeins verið stiklað á stóru um
sögu og byggingu Akraness, mörgu hefi ég
sleppt, sem vert væri að minnast, en Akranes
væri ekki í dag slíkur bær menningar og fram-
taks, sem hann er, aðeins fyrir það, að staður-
inn er vel í sveit settur.
Iiér hafa farið saman góðir landskostir frá
náttúrunnar hendi, og atorka og dugnaður þeirra
manna sem bæinn hafa byggt. Akranes á sína
sögu. Hún er samofin baráttu allrar íslenzku
þjóðarinnar, fyrr og síðar, fyrir frelsi, menn-
ingu og efnahagslegri uppbyggingu.
íslendingar eru í eðli sínu fylgjandi frjálsri
verzlun, þær skoðanir eru hluti af andlegum
arfi þjóðarinnar frá fyrstu tíð. Slík afstaða er
ekki óeðlileg þegar á það er litið hvaða áhrif og
afleiðingar leiddu af hinni illræmdu verzlunar-
einokun, sem þjóðin varð við að búa um margra
alda skeið.
FLUGFÉLAG í S L A N D S (frh. af bls. 19)
menn. Hann benti á þá hættu, sem leiguferðir
erlendra flugfélaga á vegum íslenzkra ferða-
skrifstofa hafa í för með sér fyrir íslenzk flug-
mál og taldi jafnframt hættu á að innanlands
gætu litlu flugfélögin skert svo afkomu Flug-
félags íslands, að það neyddist til þess að draga
úr þjónustu sinni við landsmenn á þeim vett-
vangi.
Þá tók til máls Eyjólfur Konráð Jónsson rit-
stjóri, og bar fram tillögu þess efnis, að fundur-
inn fæli stjórn félagsins að láta athuga mögu-
leika á útgáfu jöfnunarhlutabréfa, en bjóða síð-
an út nýtt hlutafé meðal almennings. Taldi flutn-
ingsmaður tillögunnar, sem var samþykkt sam-
hljóða, að margan fýsti að leggja hönd á plóg-
inn í því að auka starfsemi Flugfélagsins, sem
nyti hylli alþjóðar.
Að ræðu Eyjólfs Konráðs Jónssonar lokinni
var lýst stjórnarkjöri, en stjórnin var öll endur-
kjörin. Hana skipa Guðmundur Vilhjálmsson,
Bergur G. Gíslason, Björn Ólafsson, Richard
Thors og Jakob Frímannsson. í varastjórn voru
kosnir Jón Árnason og Sigtryggur Klemenzson.
Endurskoðendur þeir Magnús Andrésson og Ein-
ar Th. Magnússon.
FRJÁLS VERZLUN
9