Frjáls verslun - 01.01.1966, Blaðsíða 20

forstjórn hótelsins. í nóvember 1964 voru fleiri sér-
fræðingar valdir til starfa. í teiknistofu Stefáns
Olafssonar var hafin gerð teikninga af vatns- og
skolpkerfi, en Einarsson og Pálsson teiknuðu liita-
og loftræstingakerfi. Rafmagnskerfi teiknaði Jóhann
Indriðason, og Jón A. Skúlason fjarskiptakerfi, en
danskur verkfræðingur, Jörgen Pcdersen, gerðist
ráðgjafi um hljóðdeyfingar.
Framkvæmdir hafnar
Um miðjan febrúar 1965 hófust byggingafram-
kvæmdirnar. Almenna byggingafélagið hf. hafði þá
tekið að sér yfirumsjón þeirra, og eftirtaldir meist-
arar verið ráðnir: Þórður Kristjánsson, trésmíða-
meistari, Þórður Þórðarson, múrarameistari, Þórður
Finnbogason, rafvirkjameistari og Benóný Krist-
jánsson, pípulagningameistari, og blikksmiðjan Vog-
ur vegna loftræstingakerfis.
Af hálfu Almenna byggingafélagsins var Páll
Flygenring verkfræðingur ráðinn framkvæmdastjóri
á staðnum, en Þorvaldur Daníelsson gerðist trún-
aðarmaður Loftleiða um eftirlit með öllum bygg-
ingafrainkvæmdunum.
í deiglunni
Frá því er verkið hófst á staðnum eru nú liðnir
15j4 mánuður, en þá var búið að ljúka 2% mánaða
vinnu í teiknistofum. Er þetta mjög stuttur tími,
einkum þegar þess er gætt, að öll hönnun (projekt-
ering) varð að mestu að fara fram samtímis því sem
byggt var, og einnig öll efniskaup.
I upphafi var ljóst, að djarft var teflt er ákveðið
var að hótelið skyldi fullbúið til opnunar 1. maí
1966, einkum þar sem nær allt efni varð að flytja
frá útlöndum. Var því horfið til þess ráðs, að byggja
sem mest úr byggingaeiningum, framleiddum í verk-
smiðjum, og skipuleggja nákvæmlega allar fram-
kvæmdir þeirra, er samkeppnisfærir reyndust heima
og erlendis, en árangurinn hlaut að byggjast á því,
að vel tækist til um góða samvinnu hinna fjölmörgu
innlendu og erlendu aðila, er hér þurftu að leggja
margar hendur á einn plóg.
Byggingariðjan hf. í Reykjavík tók að sér fram-
leiðslu lofta og burðarbita úr steinsteypu. Útveggir
voru smíðaðir í einingum af belgíska fyrirtækinu
Chamebel, og voru veggeiningar þessar fluttar frá
Belgíu með fullbúnum gluggum og íset.tu gleri. Ann-
að belgískt fyrirtæki, De Coene, smíðaði alla inn-
veggi í hótelhæðir, hurðir og skápa. Bretar gerðu
flísar og skreytingar í sundlaug. Teppi voru einnig
ofin af Bretum. Svíar brenndu flísar í eldhúsdeildir
og gerðu hreinlætistæki. Þjóðverjar smíðuðu lyftur,
innréttingar og öll tæki í eldhús. Danir framleiddu
loftin í veitingasali og hótelgang. Frakkar skáru
spón á harðviðarinnréttingar, Finnar gerðu gut'u-
böð, Bandaríkjamenn smíðuðu loftræstingartæki og
vélar þeirra, og þannig mætti lengi telja.
Mörg íslenzk fyrirtæki hafa unnið að ýmis konar
verksmiðjuframlciðslu við innréttingar, svo sem
þiljur, vínstúkuborð, húsgögn, hurðir, skápa o. fl.,
en helzt þeirra eru: Gamla Kompaníið, Trésmíða-
verkstæði Jónasar Sólmundssonar, Trésmiðjan hf.,
Valbjörk hf., Stálhúsgögn hf. og Sólóhúsgögn hf.
Sigrað með samstarfi
Oft var miklum vandkvæðum bundið að afla
efnis, utanlands og innan, og koma Jiví á réttum
tíma til byggingarinnar, en sá vandi var stundum
leystur ineð því að flytja það flugleiðis, einkum
smærri tæki í leiðslukerfi hússins. Þá varð vegna
fannkyngis að flytja nokkra flugfarma af húsgögn-
um frá Valbjörk á Akureyri til þess að unnt væri
að koma þeim fyrir í tæka tíð, og má þannig segja
að margt hafi verið í mótun utanlands og innan,
fram á síðustu stund.
Á byggingastaðnum varð skipulag framkvæmda
á margan hátt sérstætt, því að enda þótt íslenzkir
iðnaðarmenn bæru hita og þunga dagsins undir
stjórn innlendra verkfræðinga og meistara, þá var
þar jafnan allmargt útlendinga, sem leita varð til,
bæði vegna manneklu í byggingariðnaðinum og sér-
þekkingar þeirra á ýmsum sviðum. Þannig unnu
norskir múrarar mikinn hluta múrverksins, Svíar
lögðu allar flísar í eldhúsdeildir, Belgíumenn reistu
útveggi og innveggi hótelhæðanna, Þjóðverjar settu
niður öll eldhúsgögn og tæki í þvottahús, en Danir
settu upp loft í veitingasölum. Fjölmörg íslenzk
fyrirtæki hafa, auk þess sem að framan er greint,
lagt lið sitt til þess að koma upp húsinu, bæði með
vinnu í því sjálfu og verksmiðjum.
Samvinna hinna mörgu aðila, sem í húsinu unnu,
hefir verið hin ákjósanlegasta og öllum til mikillar
sæmdar,, einkum þegar þess er gætt, að þar voru
oft samtímis að verki 130—140 manns af ýmsum
þjóðernum, sem allir þurftu að ljúka á tilskyldum
tíma þeim sérstöku störfum, sem þeir höfðu ábyrgzt
að vinna, án þess að tefja framkvæmdir annarra
hópa eða einstaklinga, sem einnig voru að verki.
20
FRJÁLS VERZLUN