Frjáls verslun - 01.11.1973, Blaðsíða 34

ákveðna stefnu í iðnaðarmál-
um, sem aldrei hefur verið fyr-
ir hendi hér á íslandi. Við
vitum aldrei, hvað við getum
raunverulega reitt okkur á í
þeim efnum.
— Hvað um sameiningu fyr-
irtækja og uppbyggingu þeirra
í færri einingum?
— Það er ekki svo auðvelt.
Fyrirtækin eru misjafnlega
uppbyggð og sumir óska þess
hreinlega að hafa þetta smátt
í sniðum. Það verður erfitt að
komast að niðurstöðu um
þessi mál fyrr en þrengir að.
Ákvörðunin virðist ekki ætla
að verða tekin meðan allt
gengur vel. Það hlýtur þó að
vera skynsamlegt að hefja ein-
hverja samvinnu, t. d. í véla-
kaupum. En afkoman í fram-
tíðinni hlýtur að verulegu leyti
að verða undir því komin, hve
mikla möguleika stjórnvöld
skapa okkur. Tollar og of-
greiðslur hjá okkur gera það
að verkum, að við þurfum að
greiða 24% hærra verð fyrir
framleiðslu en heimsmarkaðs-
verð segir til um. Það er til
dæmis illþolanlegt, að við skul-
um vera skyldaðir til að kaupa
innlenda þurrmjólk, sem er
þrisvar sinnum dýrari en þurr-
mjólk á heimsmarkaðsverði.
— Hvernig er að iðnaðinum
búið almennt séð hér á landi
og hvernig er að vera iðnrek-
andi um þessar mundir miðað
við það sem áður var?
— Það eiga örugglega allir
við viss vandamál að stríða og
það á ekki aðeins við um ís-
lenzkan iðnað. í heildina tekið
er ég ekki viss um, að erlend-
ir iðnrekendur margir hverjir
hafi það neitt betra en við. Það
er aftur á móti augljóst, að
iðnaðurinn á íslandi býr við
miklu lakari kost en sjávarút-
vegur og landbúnaður, jafnvel
þó, að hann sé stærri og þýð-
ingarmeiri atvinnugrein í ýmsu
tilliti. Það er kominn tími til,
að íslendingar ái li sig á nýj-
um staðreyndum og láti iðnað-
inn njóta sannmælis, þó að
sjávarútvegur og landbúnaður
hafi verið undirstöðuatvinnu-
greinar þjóðarinnar fyrr á ár-
um. Aðstaða okkar iðnrekenda
er allt önnur og miklu betri
en var fyrir tveimur áratug-
um. Þá voru hreinlega agaleg-
ir tímar. Það var ekki nóg með
að við þyrftum að bíða dag
eftir dag á skrifstofum úthlut-
unarnefnda heldur fengum við
kannski ekki þá afgreiðslu hjá
bönkunum, sem við höfðum þó
leyfi fyrir. Þegar við byggð-
um við húsið hérna í Skip-
holtinu þurftum við að sjálf-
sögðu fjárfestingarleyfi. Svo
vildi til, að við höfðum
safnað saman nokkur þúsund
krónum og byrjuðum að
byggja, þegar leyfið var kom-
ið. En það máttum við ekki,
því að sérstakt leyfi til að
hefja vinnuna skorti enn.
Þannig varð bagalegur drátt-
ur á því að verkinu væri
hrundið í framkvæmd. Þetta
voru svo ótrúlega erfiðir tím-
ar miðað við ástandið í dag.
— Er ekki óæskilegt, a'ð
sælgætisgerðirnar innlendu
framleiði svo til allar sömu
tegundir, þó að í litlum mæli
sé? Væri verkaskipting ekki
sjálfsögð?
— Mér finnst gjörbreytinga
þörf. Ef eitthvert vit á að vera
í rekstrinum þurfum við að
skipta verkefnum milli okkar.
Það hefur líka verið til um-
ræðu, en engin lausn fengizt.
Þá finnst mér einsýnt, að til-
raunir verði gerðar til að koma
á laggirnar sameiginlegri pökk-
unarstöð og lager, og afgreiðslu
í sambandi við hann fyrir sæl-
gætisgerðirnar. Af því yrði
mikið hagræði.
Gengur vel að fá hæft fólk
til að búa til gotterí nú á dög-
um?
Menntun starfsfólksins er
stórmál. Við hjá Opal höfum
verið ákaflega heppnir með
starfsfólk, en hér menntar hver
annan og þessi störf hafa ekki
hlotið viðurkenningu sem iðn
eins og t. d. bakaraiðnin. Þó
er sælgætisgerð sérstök iðn-
grein víðast í nágrannalöndum
okkar og veitti ekkert af því
að koma sömu skipan á hér,
sagði Jón Guðlaugsson að lok-
um.
Almennt leiguflug mcð
farþega og vörur bæði innan-
lands og til nágrannaland-
anna.
Aðcins flugvélin fær betri
þjónustu en þér.
H.UGSTOÐIN
REYKJAVIKURFLUG VELLl
SÍMI 11422

\uqcyn ///
\nnLTrlLL/ atat CiiCaSatah í CiMgíHHi ^
SKÚLAGÖTU 40 1 5 0 1 4 1 918 1
34
FV 11 1973