Helgarpósturinn - 23.11.1995, Qupperneq 2

2
FIMMTUDAGUR 23. NÓVEMBER 1995
HP spyr
Hvernig
finnst þer
nýia Eítla-
íagið?
Daníel Birgir ívarsson,
atvinnulaus: „Þokkalega
gott. En ekki alveg nógu
mikið bítl.“
Ríkharður Garðarsson,
nemi við HÍ: „Ekki nógu
gott og þó hafði ég ekki
miklar væntingar, enda
ekki af þeirri kynslóð.“
Dr. Þórður Helgason:
„Það er ágætt en þó ekki
eins skemmtilegt og
mörg af gömlu bítlalög-
unum. Það ber þess
merki hvernig það er
unnið. En gott að mörgu
leyti.“
Rakel Matthíasdóttir
veitingadama: „Ég hef
bara ekki heyrt það.“
Gunnlaug Þorvalds-
dóttir nemi: „Hvaða
bítlalag?"
Dagný Björk Sveins-
dóttir, atvinnuiaus
eins og er: „Fínt.“
Kári Sturluson ráðgjafi:
„Snilld."
Og hér kemur fréttin.
Sjálfur DJ-inn og hljóm-
plötubúðarmógúllinn í
Hljómalind:
Kiddi kanína: „Ég hef
ekki heyrt það.“
sendi
Hrafni
þykir renna undir hana stoðum að eigin-
maður Sigríðar er Kjartan Gunnarsson,
framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins og
einn helsti ráðgjafi Davíðs Oddssonar,
einkavinar Hrafns. Þar hafið þið það.
skeytið
Iútvarpsviðtali á dögunum greindi Hrafn
Gunnlaugsson frá því að sér hefðu borist
mörg heillaóskaskeyti vegna átakanna
um smásögu sína, Hetjusögu. Þar á meðal
hefðu borist árnaðaróskir frá konu sem
„hefur verið orðuð við forsetaembættið".
Hm. Það eru ekki margar sem koma til
greina. Harla ólíklegt þykir að Guðrún Pét-
ursdóttir hafi sent Hrafni mörg heillaóska-
skeyti, ekki er líklegt að Guð-
rún Agnarsdóttir hafi fundið
hjá sér sérstaka hvöt til þess
og varla Sigríður Dúna Kristmunds-
dóttir. Af þeim, sem orðaðar hafa verið í ein-
hverri alvöru við forsetaframboð, er þá að-
eins ein eftir: Sigríður Snævarr sendiherra.
Helgarpóstinum tókst ekki að fá þessa tilgátu
staðfesta, en samsæriskenningasmiðum
Hver
Rektorcir vildu Heiðar
Að Vera í
góðum málum
í Reykjavík
*
Aforsíðu síðustu Vieru, blaðs kvennabar-
áttu sem gefið er út af Kvennalistanum,
má sjá stóra mynd af kyntákninu Ingvarí E.
Sigurðssyni við fyrirsögnina „karlar í
kreppu?“ Þeirri spurningu er óhætt að
svara neitandi sé miðað við hvernig Ingvar
svarar spurningunni hvort staða karl-
mannsins hafi breyst vegna kvennabaráttu
undanfarinna ára. Ingvar gefur þeim Veru-
konum ekkert færi á sér: „Á alvöru heimil-
um hefur hún ekkert breyst. Það eru til
menn sem þykjast lifa vitrænu skilnings-
ríku lífi, það má vera að staða svoleiðis
sprelligosa hafi breyst vegna tilefnislausrar
kvennabaráttu.“ Og talandi um Veru og
kreppu þá er blaðið ekki í neinni kreppu
gagnvart borgaryfírvöldum enda vart við
því að búast. í blaðinu eru tvær heilsíðu-
auglýsingar í lit frá borginni: Bílastæða-
sjóður og SVR auk þess sem forsvarsmenn
íþrótta- og tómstundaráðs sjá ástæðu til að
auglýsa starfsemi sína á síðum blaðsins.
Þetta er ágætishlutfall í ekki stærra blaði.
Eins og fram kemur annars staðar í blað-
inu verða í kvöld haldnir stórtónleikar í
Laugardalshöll, en að þeim standa meðal
annarra framhaldsskólarnir á höfuðborg-
arsvæðinu. Nokkuð er síðan sú tillaga kom
upp að Heiðar Jónsson yrði kynnir á þess-
um tónleikum, en í ljósi hremminga hans
síðustu vikur þótti rétt að endurskoða þær
Skólasystir Hrafns Gunnlaugssonar,
Guðrún Pétursdóttir, vildi ekki bíða
lengi eftir að heyra smásögu hans aftur og
stóð því fyrir undirskriftasöfnuninni á hend-
ur Ríkisútvarpinu sem fréttnæm varð. Alls
skrifuðu á annað hundrað manns undir, en
meðal þeirra voru Thor Vilhjálmsson og
eiginkona hans, Margrét Indriðadóttir,
Helgi Hálfdanarson, Sigfús Daðason, Þor-
hugmyndir. Niðurstaðan varð sú, að ekki
einungis vildu félög framhaldsskólanema
að haldið yrði óbreyttri áætlun, heldur
samþykktu skólastjórar skólanna sam-
hljóða að í engu skyldi út af brugðið fyrri
áformum.
Sem sagt: Heiðar verður kynnir og rekt-
orar gerast víðsýnni með árunum.
steinn frá Hamrí og Laufey Sigurðardóttir,
kona hans, og Gunnar Þorsteinn Halldórs-
son, fyrrverandi dagskrárgerðarmaður á
Rás 2. Annars munu flestar undirskriftirnar
hafa verið ættaðar úr Háskólanum, sem er
vinnustaður Guðrúnar, og sýndist viðmæl-
endum Helgarpóstsins að líkiega væri á list-
anum samankominn lunginn af þeim sem að
öðru jöfnu hlusta á Rás l.
Guðrún stóð fyrir
undirskriftasöfnun
Nýr pöbb hjá Sævari Karli
Enn bætist í pöbbaflóruna og nú er verið
að opna nýja krá í kjallaranum í húsi
Sævars Karls á horni Ingólfsstrætis og
Hverfisgötu. („Æi, kjallaranum sem er
svona hlaðinn og flottur,“ sagði heimilda-
mús í undirheimum pöbbalífsins.) Helgar-
póstinum tókst því miður ekki að grafast
fyrir um hverjir væru eigendur þessarar
eðalkráar, en víst er að hún er verðandi
menningarsetur því ekki getur gallerís-
höldurinn Sævar Karl liðið annað í sínum
húsakynnum.
að mun meira að segja frágengið, að
einn af okkar fremstu og skemmtileg-
ustu myndlistarmönnum, Sunnlendingur-
inn Ólafur Lárusson, ríður á vaðið í kjall-
ara Sævars og mun því næstu daga hengja
þar upp myndir sínar í gríð og erg — upp-
lagt að kíkja á gluggana þá í skammdegis-
göngutúrum. Ölafur stendur reyndar í
stórræðum þessa dagana því hann tví-
skiptir snilli sinni og er þannig jafnframt
að hengja upp myndir sínar á veitinga-
staðnum 22 við Laugaveg.
Umrœðuefni vikunnar
Guðrún Pétursdóttir húðskammaði
Hrafn Gunnlaugsson fyrir dónaskap í garð
Halldórs og Auðar Laxness. Hrafn svaraði
og sagðist ekki vita hverra manna '
Guðrún væri. Lengra varð það rifrildi
Davíð Oddsson sagði sjálfsagt að ís-
lendingar fengju fulltrúa y öryggisráði
Sameinuðu þjóðanna. Hjalti Úrsus og ívar
Hauksson buðu sig umsvifalaust fram.
Brynjólfur Bjarnason og fleiri for-
svarsmenn Granda sögðust hlynntir
veiðileyfagjaldi í einhverri mynd. Kristján
Ragnarsson sagði þetta hvorki bera vott
um frjálslyndi né umbætur. Hann var
settur á námskeið í stjórnmálafræði.
Þjóðvaki héit áfram að tapa fylgi í
skoðanakönnunum. Þetta kom engum á
óvart, nema þeim sem héldu að ekki væri
hægt að tapa því sem ekkert var orðið.
Edda Björgvinsdóttir ritstýrir
Menningarhandbókinni af mikilli
röggsemi.
Höfuðborgar-
búar!TUham-
ingjumeð
Menningar-
handbókina
Fjórða tölublað Menningar-
handbókarinnar er komið
út, eins og höfuðborgarbúum
ætti að vera kunnugt, enda er
blaðið borið inn á hvert heimili
á höfuðborgarsvæðinu. Blaðið
er svona „What’s on“ í Reykja-
vík og fjallar um menningu og
listir eins og nafnið gefur til
kynna. Þetta er glæsilegt blað
og aðstandendur geta verið
sallaánægðir með sig — enda
eru þeir það. Ritstjórinn Edda
Björgvinsdóttir skefur heldur
ekki af hlutunum í leiðara sín-
um og segir engan vafa leika á
að Menningarhandbókin sé
komin til að vera: „Það má
velta því fyrir sér hvort það sé
ekki ofrausn að færa öllum
borgarbúum þessa handbók
að gjöf í hverjum mánuði án
þess að hafa fullvissu fyrir því
að ritið nýtist öllum sem
skyldi." Og áfram heldur Edda
og segir skömmu síðar: „Við
óskum höfuðborgarbúum til
hamingju með Menningar-
handbókina og vonum að hún
megi halda áfram að upplýsa
ykkur um hvaðeina sem þessi
litla þjóð hefur upp á að bjóða
á sviði menningar og lista."
Þetta heitir að vera ánægður
með sitt, enda full ástæða til
þegar Menningarhandbókin er
annars vegar.
... Hjálmar H. Ragn-
arsson fyrir þrautseigju
á ritvellinum. Maðurinn
er gersamlega ódrepandi
þegar ritdeilur eru ann-
ars vegar. í gær lagði
hann undir sig leiðara-
opnu Moggans, Matti og
Styrmir mega prísa sig
sæla að koma að orði um
Bosníu, og enn er það
Jón Leifs sem er í brenni-
depli. Þar hirtir Hjálmar
Jón Þórarinsson fyrir að
spræna utan í útvarps-
þætti sína um Jón Leifs.
Það er rétt að láta þessa
kverúlanta ekki komast
upp með að steyta görn.
Það má hverjum manni
vera ljóst að ef einhver
getur gert tilkall til Jóns
Leifs þá er það Hjálmar
og enginn annar.