Helgarpósturinn - 18.04.1996, Síða 26

26
FIMMTUDAGUR1B. APRIL1996
Vilhjálmur Hallgrímsson köfunarkennari í fullum skrúða: „Þingvellir eru
fallegir, en það eru fáir sem hafa séð og upplifað hina ólýsanlegu fegurð í
gjánum. Útlendingar koma jafnvel sérstaklega erlendis frá til að kafa í
þeim. Eitt sinn kom maður hingað sem kafað hefur um heim allan. Við
köfuðum saman í Peningagjá og Silfru og það fyrsta sem hann sagði þeg-
ar hann kom upp var: Vá, þetta er eitt af sjö undrum veraldar í köfun!
Ég er sammála honum í því.“
köfunargræjum getur verið allt
upp í 200 til 250 þúsund krón-
ur ef allt er tekið með; nám-
skeið og því um líkt. Margir
halda að hér sé ekkert að sjá f
sjónum og að hann sé of kald-
ur. Það er algjör misskilningur.
Um leið og maður er kominn
niður fyrir yfirborðið birtist
nýr heimur. Heimur sem er
mjög fallegur, spennandi,
áhugaverður og órannsakaður.
Það er ólíklegt að nokkur hafi
kafað þarna áður og aldrei að
vita hvað maður sér, skipsflök
og því um líkt. Svo má ekki
gleyma öllu lífríkinu sem er
ótrúlega fjölbreytt."
„Maður upplifir frábæra
náttúru undir yfirborði sjávar
og þetta er hið besta sport fyr-
ir þá sem kunna að njóta nátt-
úrufegurðar,“ segir Hlynur.
„Það er hrikaleg tilfinning að
vera allt í einu staddur í stórri
torfu af sandsílum. Það er ekk-
ert sem jafnast á við það.
Menn hafa einnig lent inn í
stórum loðnutorfum. Það er
ótrúleg upplifun inn í svona
torfum. Milljónir af fiskum um-
lykja mann og það myndast
geil í kring um þig. Þú upplifir
torfuna sem eina lifandi veru.“
Þingvellir eitt af sjö
undrum veraldar í köfun
Skemmtilegasta staðinn til
að kafa á íslandi segja þeir
vera í gjánum á Þingvöllum.
„Landslagið og skyggnið er
hreint út sagt frábært. Það er
ekkert sem gruggar og skyggn-
ið er margfalt betra, en við
bestu aðstæður erlendis. Vatn-
ið er ótrúlega tært og þú sérð
ekki neinar agnir syndandi í
vatninu. Ef maður gleymir sér
þá er eins og maður sé svífandi
í lausu lofti. Og þessi sérstaki
blái og tæri litur sést hvergi
annars staðar. Þingvellir eru
fallegir eins og allir Islendingar
vita, en það eru fáir sem hafa
séð og upplifað hina ólýsan-
legu fegurð í gjánum. Útlend-
ingar koma jafnvel sérstaklega
erlendis frá til að kafa í þeim.“
„Eitt sinn kom maður hingað
sem kafað hefur um heim all-
an,“ segir Vilhjálmur. „Við köf-
uðum saman í Peningagjá og
Silfru og það fyrsta sem hann
sagði þegar hann kom upp var:
Vá, þetta er eitt af sjö undrum
veraldar í köfun! Ég er sam-
mála honum í því.“
Sjötíu manns í
Sportkafarafélaginu
Eins og áður segir eru þeir
Vilhjálmur og Hlynur í Sport-
kafarafélagi íslands, en um sjö-
tíu manns eru í þeim félags-
skap. „Við erum með mjög öfl-
ugt félagsstarf og höfum glæsi-
legt félagsheimili út í Nauthóls-
vík. Þar hittumst við á fimmtu-
dagskvöldum, svokölluðum
pressukvöldum. Þar pressa
menn kútana sína og ræða
málin, til dæmis hvert á að fara
um helgina. Nú er fólk farið að
hugsa um hvað það ætli að
gera í sumar. Við mælum ein-
dregið með köfun og fólk getur
til að mynda byrjað á að heim-
sækja okkur úti í Nauthólsvík.
Það verður ekki fyrir vonbrigð-
um með þá ákvörðun.“
Köfuner
ekki hættulegri
en keila...
Ahugaköfun er vaxandi
sport hér á landi og ís-
lendingar í auknum mæli
að uppgötva hina mögn-
uðu veröld sem leynist í
djúpum hafsins. Um síð-
ustu helgi var haldin kynn-
ing á vegum Sportkafarafé-
lags íslands á köfun og var
þetta þriðja árið í röð sem
svona kynning er haldin.
Um 200 manns á öllum
aldri komu í Sundhöllina
til að prófa köfun og fór
aðsóknin fram úr björtustu
vonum. Guðbjartur Finn-
bjömsson skellti sér í Höll-
ina, kafaði í um tuttugu
mínútur á botni Iaugarinn-
ar og hafði — líkt og flestir
sem prófuðu köfun þennan
dag — gaman af. Eftir á
ræddi hann við Vilhjálm
Hallgrímsson köfunar-
kennara og Hlyn Halldórs-
son félaga í Sportkafarafé-
lagi íslands.
ingu eftir fyrstu köfun að þeir
hafi ekki þorað að kafa síðan.
Margir væru trúlega enn að
kafa ef þeir hefðu fengið góða
leiðsögn í byrjun. Það finnst
mér leiðinlegt því þetta er al-
veg meiriháttar sport. Grund-
vallarreglurnar eru fáar sem
maður verður að kunna og fara
eftir ef maður ætlar að kafa. Ef
maður þekkir þær ekki eða fer
ekki eftir þeim er voðinn vís.“
„Það er mikilvægt að byrja
köfunarferil sinn í vernduðu
umhverfi eins og í sundlaug,“
segir Hlynur. „Þannig byrjaði
ég. Áður hafði ég farið gegnum
bóklega kennslu, en þrátt fyrir
að ég væri vel undirbúinn og
með kennara mér við hlið var
fyrsta köfun mín mjög erfið.
Maður venst þessu samt
fljótt."
„Margir halda að þetta sport
sé aðeins fyrir ofurhuga,“ segir
Vilhjálmur. „En það er ekki
Erfiðari aðstæður
hér á landi en erlendis
„Gjörbylting hefur orðið á
sviði áhugaköfunar hér á landi
á síðustu árum,“ segja þeir.
„Við erum búnir að lyfta þessu
áhugamáli á sama stig og það
er í Evrópu og Bandaríkjunum
og stöndum nú fyllilega jafn-
fætis þeim í öryggismálum og
aðferðum. Menn eru nú flestir
sammála um að íslendingar
séu almennt betri tækjum bún-
ir hér en erlendis," segir Hlyn-
ur. „Ástæðan er að einhverju
leyti sú, að við köfum við erfið-
ari aðstæður en gengur og ger-
ist erlendis — og á ég sérstak-
lega við kuldann í sjónum hér.“
„Kafarar með reynslu af ís-
lenskum aðstæðum geta kafað
nánast hvar sem er eftir þá
reynslu. Engu að síður er mjög
auðvelt að kafa hér við land ef
aðferðirnar eru réttar," bætir
Vilhjálmur við.
„Ég veit ekki hvernig tilfinn-
ing það er að fara út í geim, en
ég gæti trúað að það sé svipuð
tilfinning og að kafa,“ segir Vil-
hjálmur sem á að baki um sex
hundruð kafanir. „Þetta er
gjörsamlega annar heimur;
maður er algjörlega þyngdar:
laus og syndir áreynsluslaust. í
köfun erum við að skoða heim
sem fáir hafa séð nema þá
helst á Ijósmyndum eða í kvik-
myndum.“
„Það er mjög erfitt að lýsa
þeirri tilfinningu sem fylgir því
að kafa,“ segir Hlynur. „Þyngd-
arleysið, þessi algera þögn,
hinn skringilegi hafblámi sem
umlykur mann og síðast en
ekki síst: allt dýralífið í sjón-
um. Allt þetta hefur mjög sterk
áhrif á mann og gerir köfun að
einu því skemmtilegasta
áhugamáli sem hægt er að
hugsa sér.“
Köfun er ekki
hættulegri en keila
Það er í rauninni hægt að
kaupa sér köfunargræjur og
skella sér í sjóinn án þess að
hafa nokkra þekkingu á köfun.
Slíkt er nefnilega alls ekki
bannað, en þeir kumpánar ráð-
leggja ekkert slíkt og segja það
í raun stórhættulegt. „Það er
álíka gáfulegt að kaupa sér
flugvél og fljúga henni án flug-
prófs," segir Vilhjálmur. „Fyrir
fimmtán til tuttugu árum var
lítið um köfunarkennara á ís-
landi. Þá var frumskógarað-
ferðin notuð: það er að kafa án
þess að vita hvað maður væri
að gera. Þessi aðferð hefur
ollið allmörgum slysum, jafn-
vel dauðaslysum. Einnig hafa
menn fyllst það mikilli skelf-
Hlynur Halldórsson og Vilhjálmur Hallgrímsson, félagar í Sportkafarafélagi íslands: „Ég veit ekki hvernig tilfinn-
ing það er að fara út í geim, en ég gæti trúað að það sé svipuð tilfinning og að kafa. Þetta er gjörsamlega annar
heimur; maður er algjörlega þyngdarlaus og syndir áreynsluslaust. í köfun erum við að skoða heim sem fáir
hafa séð nema þá helst á Ijósmyndum eða í kvikmyndum — þessi algera þögn, hinn skringilegi hafblámi sem
umlykur mann og síðast en ekki síst: allt dýralífíð í sjónum."
rétt. Köfun er fyrir hvern sem
er, og ef eitthvað er: sér í lagi
fyrir grandvara menn sem
enga löngun hafa til að fara sér
að voða. Samkvæmt banda-
rískum skýrslum sem ég hef
séð eru kafarar í sama áhættu-
fiokki og keiluspilarar vegna
dauðaslysa. Knattspyrna var
til að mynda talin mun hættu-
legri samkvæmt þessum
skýrslum. Það hafa vissulega
orðið dauðaslys í sambandi
við köfun, en venjulega er það
vegna reynslu- eða þekkingar-
leysis: menn að kafa án þess
að vita hvað þeir eru að gera
og ráða ekki við aðstæður."
Þeir segja annars mjög
skemmtilegt að kafa við
strendur íslands sökum þess
að sjórinn við landið býður
upp á fjölskrúðugt gróður- og
dýralíf, sjávarbotninn er jafn-
framt mjög sérstakur með öll-
um sínum hraundröngum og
skemmtilegu berglögum og
skyggni oft mjög ágætt.
„Eg var til að mynda að kafa í
gær og skyggnið var um níu
metrar sem telst bara nokkuð
gott,“ segir Vilhjálmur. „Menn
sem koma hingað erlendis frá
til að kafa eru yfirleitt mjög
hrifnir af því sem þeir sjá og
upplifa.“
Lent í stórum loðnutorfum
Um tvö hundruð manns
stunda áhugaköfun á íslandi
og fer sá hópur stækkandi með
ári hverju, en allskonar sjó-
íþróttir hafa verið í mikilli sókn
á íslandi síðustu árin. „Fyrir tíu
árum gapti maður ef sást til
einhvers á sjóskíðum. Nú kipp-
ir maður sér ekkert upp við að
sjá einhvern á sjóskíðum, segl-
brettum eða við köfun. Menn
eru farnir að átta sig á að það
er vel hægt að stunda allskon-
ar sjóíþróttir við íslands-
strendur. Þetta er aðeins
spurning um réttan búnað en
kostnaður við að koma sér upp
BÁhugaköfun er vaxandi íþrótt hér á landi og íslendingar
teknir að átta sig á þeim stórkostlega heimi sem leynist
í undirdjúpunum. Um síðustu helgi var haldin kynning á
vegum Sportkafarafélags íslands í Sundhöllinni og 200
manns á öllum alcfri mættu til að prófa. Einn af þeim var Guðbjartur
Finnbjörnsson sem kafaði í um tuttugu mínútur á botni laugarinnar
og ræddi andstuttur á eftir við Vilhjálm Hallgrímsson
köfunarkennara og Hlyn Halldórsson kafara.