Alþýðublaðið - 14.07.1974, Blaðsíða 22

Frá Skíðaskálanum
HVERADÖLUM
Höfum okkar vinsæla kalda borð i hádeginu á sunnudög-
um. — Aðra daga heitur matur.
Tökum veizlur og hópa.
Sendum einnig út köld borð,
4® smurt brauö og snittur.
Njótið okkar góðu veitinga i rólegu umhverfi.
Ingibjörg og Steingrimur Karlsson.
Vélaverkstæðið FOSS h.f.
Garðarsbraut 48
Húsavik s. 96-41117
Bifvélavirkjun — Vélavirkjun
Rennismiði — Rafsuða
Piötusmiði — Logsuða
Sveifarásslipun— Eldsmiði
REYKJAViK
)h;tíhii4!
Þriggja daga
sumarleyfisferðir
um Snæfellsnes
r
alla mánudaga frá B.S.I. kl. 10
Skoðað Borgarfjörð Snæfellsnes, Breiðafjarðar-
eyjar, heim um Skógarströnd og Heydal.
Gististaðir Borgarnes og Stykkishólmur.
Kunnugur fararstjóri.
Upplýsingar í síma 22300.
Hópferðabílar
Helga Péturssonar hf.
VARAHLUTASALA
- fisléttur og hlýr, fóóraður meö dralon eða ull.
Ytra byrði úr vatnsvörðu nyloni, innra byrði úr bómull.
Hann má nota sem sæng og það fylgir honum koddi.
Hægt er að renna tveimur pokum saman og gera úr
þeim einn tvíbreiöan.
Gefjunar svefnpokinn
fyrir sumarið.
GEFJUN AKUREYRI
HOTEL
SELFOSS
SELFOSSI.
Matar- og kaffisala fyrir einstaklinga og
hópa.
HÓTEL
SELFOSS
SÍMI 99 - 1230.
Ingveldur Sigurðardóttir
Áætiun 1974.
Flóabáturinn
Baldur h.f.
Stykkishólmi, simi 8120
Mánudagar:
Timabil 10. júni—30. sept.
Frá Stykkishólmi kl. 13. Aætlaður komutimi til Stykkis-
hólms aftur kl. 20.30.
Fimmtudagur:
Timabil 11. júni—15. ágúst.
Frá Stykkishólmi kl. 10. Frá Brjánslæk kl. 14.30.
Aætlaður komutimi til Stykkishólms aftur kl. 18.
Föstudagar:
Timabil 28. júni—6. sept.
Sömu timar og á fimmtudögum.
Laugardagar:
Timabil 8. júni—28. sept.
Sömu timar og á fimmtudögum og föstudögum.
Viðkoma er alltaf i Flateyog geta farþegar dvalið þar i
um 3 tima á meðan báturinn fer til Brjánslækjar og til
baka aftur.
Ath. Bilaflutningaer nauðsynlegt að panta meö fyrirvara.
Frá Stykkishólmi i sima 93—8120.
Frá Brjánsiæk hjá Ragnari Guðmundssyni Brjánslæk.
FflSTUR i|
örugglega. Mér fannst þau
ekki hægja nægilegá á sér svo
ég fór út á veginn. Þau stopp-
uðu og ég útskýrði ástandið
fyrir þeim, frekar andstuttur.
Jújú, ég gat fengið að sitja i
með þeim út að Kviskerjum,
alveg sjálfsagt, fyrst svona
stóð á.
Þau voru að koma frá
Hvolsvelli, þar sem þau
bjuggu og ætluðu að heim-
sækja vini og kunningja á
Hornafirði, þar sem þau
bjuggu áður. Ég afsakaði
vandræðalega klaufaskap
minn og fiflshátt, að vaða
svona út á sandinn, eins og
maður hafi ekki átt að vita, að
það kunni ekki góðri lukku að
stýra.
— Æjá, sagði eiginmað-
urinn, sem sat aftur i — ég var
frami hjá konu og syni, sem
ók. — Æjá, þetta er alltaf hel-
víti hallærislegt, þegar maður
gerir einhverja svona vit-
leysu.
Þar með var ég ekki sá eini,
sem gerði vitleysur. Mér leið
miklu betur.
//þá list mér
ekki á það"
— Ertu kominn til að sækja
hringinn þinn? spurbi
Sigurður á Kviskerjum þegar
ég kom þar i hlaðið aðeins
rúmum klukkutima eftir að ég
hafði kvatt þar. — Það hefur
nú verið sagt, sagði Sigurður
svo, — að þar sem maður
gleymir einhverju, þar komi
maður aftur.
Nei, ég hafði ekki komið til
að sækja hringinn, ég vissi
ekki einu sinni að hann hefði
gleymst, ég var búinn að festa
mig i sandinum eins og asni.
Gátu þeir bræður nokkuð
hjálpað.
— Ætli sé ekki best að þú
farir á dráttarvelinni, sagði
Sigurður við Hákon bróður
sinn. — Hér eru allir bilar
bilaðir eins og stendur.
Hákon gerði dráttarvélina
klára, náði i langa taug og svo
var haldið af stað, ég
standandi aftan á palli. —
Hvar er hann, billinn þinn?
spurði Hákon.
— Hann stendur svona
fimm eða tiu metra frá
sjávarmáli, svaraði ég. — Það
flæðir ekki mjög hratt að
hérna eða hvað?
— Ja, þá list mér ekki á þaö,
sagði Hakon og gaf i. Skömmu
áður en við komum að brúnni
yfir Kviá beygði hann út af og
hélt niður eftir troðningi i
áttina að sjónum. — Við
vorum vanir að fara þessa leiö
áður en brúin kom á hana
Kviá, sagði Hákon.
Þegar við nálguðumst sáum
við, að þeir voru komnir aö
gröfunni og farnir að vinna
aftur. Á dráttarvélinni var
auðvelt að komast yfir ána,
enda tvöföld hjól að aftan — og
svoleiðis hjól sökkva ekki svo
glatt i sandinn. Sjórinn hafði
ekki enn sökkt bil hótelsins á
Höfn. Hákon ók alveg upp að
bilnum, við festum i hann
reipið, ég sat i bilnum og áöur
en minúta var liðin var ég laus
og kominn upp af sandinum.
Nú var það ég, sem glotti til
mávanna og skúmanna, sem
þarna voru. Hákon er sjálf-
lærður fugla- og náttúru-
fræðingur, sagður hafa skákað
sjálfum doktor Finni, og hann
sagði mer ýmislegt af fuglalifi
á sandinum og i sveitinni.
Hann er meira að segja svo
mikill náttúrufræðingur, aö
einhverntima fann hann
lúsarkrili i kletti og sögðu mér
menn i sveitinni, að það héti
„Hákonarfluga”.
Ég vildi komast i kaup-
félagið fyrir lokin og spurði:
— Jæja, hvað á ég að borga
þér fyrir greiðann og ónæðið?
Hákon leit á klukkuna. —
Tja, það verður liklega fimm
hundruð krónur, sagöi hann.
Ég rétti honum peningana
og við kvöddumst. Þegar ég
var kominn upp á veginn aftur
og brunaði vestureftir, gætti
ég þess að horfa ekki of mikið
niður á sandinn, það gafst
ekki svo vel siðast. — óvald.

Sunnudagur 14. júli 1974.