Alþýðublaðið - 19.02.1976, Blaðsíða 5

I
I
Þeir voru hetjur
almennings. Hvitu
svörtu og rauðu
riddarar himinsins.
Flughetjurnar úr
fyrri heimsstyrjöld-
inni.
En þeir áttu bágt,
þegar striðinu lauk.
Þeir höfðu lært
að lifa með dauðann
i hjartanu
hverja minútu —
og nú var timi
hetjanna liðinn.
Þeir flökkuðu
bæ úr bæ
og sýndu bændum
og borgurum
listir sinar.
Nú hefur verið
gerð kvikmynd
um þessar
gleymdu hetjur,
sem sváfu
undir flugvéla-
vængjum
með garnirnar
gaulandi af sulti.
Á daginn nurluðu
þeir saman fáeinum
dölum fyrir mat,
vini og varahlutum
með lifshættulegu
,,list”flugi.
„Svona möluðum við Fokker-
þriþekjur keisarans”. Flug-
mennirnir sýna borgurum
striðslistir slnar.
Robert Redford varð að læra að
fljúga gömlu „fuglabúrunum”
og vann enn einn sigur á sjálfum
sér.

.. Íí,' 'í %i.-. 1

Þeir hættu lífinu
fyrir fáeina dali
Tveir góðir ráða ráðum sinum. Tallman og Redford ræðast við og
sýnast hvergi bangnir.
Fyrst eftir heimsstyrjöldina
fyrri áttu herflugmennirnir
erfitt uppdráttar.
Þeir höfðu svifið hátt yfir
venjulegu fólki. Þeir voru hetj-
urnar. Hinir hvitu, rauðu og
svörtu riddarar himinsins. En
þeir þjáðust....
Þeir höfðu lært að lifa með
dauðann i hjartanu hverja
stund. Þeir drápu — og dáöu —
hver annan. Þeir voru tengdir
hver öðrum djöfullegum
böndum.
En menn eru litils viröi, þegar
þörfin er ekki lengur fyrir
hendi.
Slátruninni var lokið og tómið
tók við. Þeir höfðu lifað of hátt
og gátu ekki komizt niður á
jörðina aftur.
Meðan friðurinn var, ferð-
uðust þeir um og sýndu listir
sinar og striðsbrögö fyrir
gónandi bændur og bæjarbúa.
Hermann Göring flaug I koll-
hnisum yfir dönskum þorpum. t
Randarikjunum lágu þessar
fyrrverandi þjóðhetjur skjálf-
andi undir flugvélarvængjum,
meðan garnirnar gauluðu af
hungri. Á daginn unnu þeir sér
inn aura fyrir mat, vini, benslni
og varahlutum með þvi að hætta
lifi sinu i brjálæðislegu
,,list”flugi.
Þetta allt hefur George Roy
Hill sýnt i myndinni „Hinn mikii
Waldo Pepper”.
Þetta cr sönn mynd.
Það hefur aldrei verið logið
jafn mikið um flug og einmitt i
kvikmyndum.
En flugvélalikön, sem
hrapa, sniðugar klippingar og
falsaðir flugárekstrar eru ekki i
tizku lengur. Fólk sér i gegnum
það nú orðið. Þetta á að vera
ekta. Og það er það i þessari
mynd.
Hill náði i Frank Tallman og
hið fræga safn hans um gamlar
hcrflugvélar. Þegar flugvél-
arnar berjast — þúsund metra
yfir jörðu — leikararnir undir
stýri.
Það er i fyrsta skipti i kvik-
myndasögunni.
Hérna eru listirnar sýndar:
Skriðiö um vélarnar, stokkið af
einum vængbroddi á annan,
klifrað upp rcipstiga frá bil til
flugvélar.
Tallmann sér um lifshættu-
legasta atriðið: 30 sekúndna
brjálæðislegt flug eftir banda-
riskum þjóðvegi, með hjólin
fáeina sentimetra frá götunni.
Það var hann, sem flaug i
gegnum auglýsingaskilti og
flugvélarskýli i „It’s a Mad,
Mad, Mad YVorld,” sem svo
margir hér kannast við. Hann
segir: — Þctta voru 30 erfiðustu
sekúndur lifs mins! Sifellt varð
ég að lyfia vélinni vfir bilana og
fólkið, sem stökk út á götuna.
þrátt fyrir bannið'.
Þetta var mikið afrek fyrir
aðalstjörnuna, Robert Redford,
sem m.a. hefur leikið i „Gatsby
hinn mikli”, „Sundace Kid”
o.fl. Hann lieldur þvi fram. aö
menn verði að berjast við lifiö
til að sanna vald sitt yfir þvi.
„Við erum strengbrúður! ”
„Það er unnt að breyta fram-
gangi mála með viljakrafti. Allt
annað en kcrlingaþvaður!”
Redford hefur reynt margt.
Hann er listmálari, fjallgöngu-
maður og fyrsta flokks skiða-
maður, cn hann á erfitt með að
umgangast annað fólk. þvi hann
heldur þvi fram, að „hver
maður stendur einn og hefur
skrattann i sjálfum sér að
berjast við. Skrattinn hirðir
hann á endanum..”
Hann er lika bliðlyndur og
fordómaiaus maður.
Hérna — i þessum hrörlegu.
gömlu flugvélum — sjáum við
liann sigra i þeirri baráttu. sem
hanu vill hevja við eigin ovissu.
—IJ
©
Fimmtudagur 19. febrúar 1976
Alþýðublað.'ð