Alþýðublaðið - 29.07.1976, Blaðsíða 12

12
Fimmtudagur 29.
|úll 197Í. !»•

*
Islandsaften i Nordens hus
Torsdag 29. juli kl. 20:30 Rektor Hörður
Ágústsson forelæser (pá dansk) om
islandsk byggeskik i fortid og nutid með
lysbilleder:
Kl. 22:00
Filmen Hornstrandir
„Sumarsýning”, en udstilling af
oljemalerier og akvareller i udstillings-
lokaleme.
Velkommen
NORRÆNA
HÚSIÐ
Blaðamenn!
Alþýðublaðið óskar að ráða blaðamenn í haust.
Reynsla eða stúdentspróf æskilegt, góð
íslenzkukunnátta skilyrði. Umsóknir, merktar
„Blaðamenn” skal senda í pósthólf 320
Kennarar
Tvo .kennara vantar að Barnaskóla Þor-
lákshafnar. Æskilegt að annar geti kennt
piltum handavinnu. Ódýrt húsnæði fyrir
hendi. Nánari upplýsingar gefa formaður
skólanefndar i sima 99-3632 og skólastjóri i
sima 99-3638.
Skólanefndin
S í m i
Alþýðublaðið óskar að ráða starfsmann
til símagæzlu.
Umsóknir merktrar „Sími” skal senda í
pósthólf 320.
Fullorðnir menn
og konur
Alþýðublaðið óskar eftir tveim fullorðnum
mönnum eða konum til að annast lausa-
sölu á blaðinu hluta úr degi, 5 daga vik-
unnar.
Þeir eða þær sem áhuga hafa leggi nafn,
heimilisfang og simanúmer inn á
afgreiðslu blaðsins Hverfisgötu 8-10 merkt
„hálfs dags vinna” eða hringi i 14-900.
Styrkur
til háskólanáms i Japan
Japönsk stjórnvöld bjóða fram styrk handa islendingi til
háskólanáms i Japan námsárið 1977-78 en til greina kemur
að styrktimabil verði framlengt til marz 1979. Ætiast er til
að styrkþegi hafi iokið háskólaprófi eða sé kominn nokkuð
áleiðis i háskólanámi. Þar sem kennsla við japanska
háskóla fer fram á japönsku er til þess ætlast að styrkþegi
leggi stund á japanska tungu um a.m.k. sex mán aða
skeið. Umsækjendur skulu ekki vera eidri en 35 ára.
Styrkfjárhæðin er 121.000 — yen á mánuði og styrkþegi er
undanþeginn skólagjöldum. Auk þess fær styrkþegi 25.000
— yen við upphaf styrktimabilsins og allt að 42.000.- yen til
kaupa á námsgögnum. Þá er og veittur ferðastyrkur.
Umsóknir um styrk þennan, ásamt staðfestum afritum
prófskirteina, meðmælum og heilbrigðisvottorði, skulu
sendar menntammálaráðumeytinu, Hverfisgötu 6,
Reykjavik, fyrir 1. september n.k. — Sérstök umsóknar-
eyðublöð fást I ráðuneytinu.
Menntamálaráðuneytið,
26. jlili 1976.
Nálarstunguaðferðin
læknar áður ólækn-
andi sjúkdóma
- nokkur styr stendur um þessa fullyrðingu
1 timaritinu Nordisk blind kona með liðagigt eyrað.
Medisin fullyrðir Ole hafi hlotið fullan bata Ole Jörgensen, sem
Jörgensen dr. med. að eftir nálarstungur i bæði er nálarstungu-
læknir og hómópati,
fjallar i þessari grein
sinni um náttúru-
lækningar, djöflatrú og
ýmsar aðrar óvenju-
legar lækningaaðferð-
ir, sem nú eru ofarlega
á baugi.
— Sú aðferð sem veitir
sjúklingnum fullkomna lækn-
ingu, er sú eina og rétta, segir
hann.
— Oft hefur verið bent á hætt-
una i sambandi við náttúru-
lækningar. En án þess að bera
nokkurt blak af þeirri hættu,
sem. óneitanlega er þvi sam-
fara, að ómenntaðir menn taka
til læknismeðferðar sjúkt fólk,
vil ég einnig benda á öll þau
alvarlegu tilfelli er komið hafa
upp þegar læknastúdentar hafa
tekið sjúklinga til meðferðar.
Einn sjúklinga minna er kona,
sem þjáðst hafði af ólæknandi
liðagigt i 12 ár. Hún hafði orðið
blind vegna rangrar meðferðar
á skólasjúkrahúsi, en fékk
engar skaðabætur á þeirri for-
sendu að engin læknisfræðileg
mistök hefðu átt sér stað. Eftir
að nálarstunguaðferðinni hafði
verið beitt nokkrum sinnum við
eyra hennar, fékk hún bót allra
sinna meina, — að þvi er Ole
FBAMHALDSSAGAW
leyfðu mér að skoða þig vel. Já,
þú litur ágætlega út. Þið lækn-
irinn ættuð að fara oftar út.
Hún opnaði fyrir Robert, sem
kom nokkrum minútum siðar.
Ann var að sækja töskuna staa inn
i dagstofuna, þegar hún heyri
Bessie reka upp hrifningaróp.
Ann greip töskuna og fiytti sef-
út, og gaf lika frá sér hrifningar-
óp. Það var ekki gamli bDlinn
hans Roberts, sem stóð fyrir
utan, heldur litill, rauður sport-
bHl, nýr og glampandi.
Robert stóð með höndina á
vélarhlifinni. — Jæja, hvernig
llzt ykkur á? spurði hann og
kinkaði kolli til bilsins.
Ann og Bessie spurðu og
spurðu. Hvar hafði hann náð i
svona fallegan bfl? Og hvenær?
Og átti hann hann.
— Þetta er fallegur bill, sagöi
Ann og kom gætilega við hann.
— Ég elska allt, sem er rautt!
Robertsýndi þeimsætin stoltur
á svip. — Ekta leður... ekkert
plasthér! Mig langaði lengi tii að
fá mér nýjan bfl. Tom Ball vildi
kaupa gamia bilinn. Ég sagði, að
hann gæti f engið bann, ef ég fengi
mér nýjan, og nú má hann fá
hann. Mér datt i hug, að við
gætum litið inn til hans i leiöinni
og sagt honum það.
Ann settist inn i bilinn og
Robert var önnum kafinn við að
sýna henni allt, sem i honum
var... auðvitað útvarp og sigar-
ettukveikjara. Hann var að rifna
úr monti.
Ben Conolly sat undir stóra
trénu viö torgið, þegar þau óku
fram hjá og hann veifaði til
þeirra. Innan skamms voru þau
komin út úr Meldersyde.
Þau fóru til Summerfield, en þar
bjó Tom Ball. Það var unaöslegt
að aka þangað. Vegurinn lá upp
háa hæð, og þar var svo rúmgott
og loftið svo tært.
Tom Ball kom út til að dást að
nýja bflnum. Þeir Robert ákváöu
hvaroghvenær hann mætti sækja
gamla bilinn, en þann bil hafði
hann lengi girnzt að kaupa. Hann
sagði fátt, en Ann vissi, að han
var ekki margmáil, þó að hann
væri himinlifandi eins og núna.
Þegar þau komu út fyrir
Summerfield, beygðiRobertinn á
mjóan stig, og skömmu seinna
nam hann staðar við ána. Ann
hafði aldrei komið þangað, en
Robert, sem þótti mjög gaman að
fiska, kannaðist vel við sig alls
staðar þarna.
Þau sátu og horföu á vatniö,
sem streymdi fram hjá. Sólin var
þegar lágt á lofti, þó að þaö væri
ekki nærri strax að rökkva.
Anh var óendanlega ánægð.
Hún var mjög glöð yfir þvi, að
Robert hafði fariö meö hana
þangað, þvi að hún vissi vel,
hvaða augum veiðimenn lita á
sinn einkahyl. Þau sátu þarna
þögul og kyrrðin umkringdi þau,
nema hvað flugumar suðuðu i
loftinu og Ann horföi hrifin á fiðr-
ildi, sem flaug fram hjá. Vængir
þess minntu á regnbogann.
Robert leit á hana. Þögn þeirra
hafði verið svo indæl og friðsæl.
Hann brosti björtu brosi til
hennar. — Lizt þér vel a þig
hérna?
- — Já! Ég hef aldrei komið
hingað fyrr.
— É hef það... oft. Mér hefur
alltaf fundist þessi staður sá frið-
sælasti, sem ég hef komið á. Hér
er hægt að hugsa, áætla, láta sig
dreyma. Og mig dreymir mina
drauma, Ann, þó að þú trúir þvi
kannski ekki.
— Dreymir ekki alla? spurði
Ann bliðlega.
Hann hafði á réttu að standa.
Hér var ótrúlega friðsælt. Ekkert
heyrðist nema niðurinn i ánni og
suð flugnanna.
Hjúkrunar-
konan
Þýðandi Ingibjörg Jónsdóttir