Alþýðublaðið - 24.08.1976, Blaðsíða 5

bto&M*'Þriðjudagur 24. ágúst 1976
ÚTLOND 5
Búast rná við
frekarí átök-
R ódesíu
um í
Snemma i síðustu viku réðust
hermenn rhodesisku stjórnar-
innar inn fyrir landamæri
Mosambique og drápu - að sögn
stjórnarinnar i Salsbury — þrjii
hundruð rhodesiska skæruliða,
þrjátiu Frelimo-hermann og tiu
óbreytta borgara sem studdu
skæruliðana.
Hinn hviti minnihluti I
Rhodesiu fagnaði þessum aö-
geröum stjórnarinnar (heldur
dró þó úr ánægjunni eftir
hefndaraðgerðir svartra þjóð-
ernissinna i þriðja stærstu borg
Rhodesiu, Umtali).
önnur „Entebbe-að-
gerð”
Stjórnin I Salsbury hefur
reynt að sveipa leifturárás
hermanna sinna seinustu viku
einhverskonar „Entebbe-hetju-
blæju”. I yfirlýsingu stjórnar-
innar segir meðal annars:
Rhodesia á ekki á öðru völ en
ráðast gegn þeirri skipulögðu
hermdarverkastarfsemi sem
rekin er við landamærin. Þetta
er einungis gert i sjálfsvarnar-
skyni.
Raunin er þó sú að aðgeröir
Rhodesiumanna eiga fátt skylt
með „Entebbe-árás” Israela.
Krafa tsraelsrikis um tilveru-
rétt nýtur stuðnings almenings-
álitsins i heiminum, en þeir eru
fáir sem viðurkenna stuðning
sinn við stjórnina I Salsbury.
Engar leifturaðgerðir breiöa
yfir hinn rhodesiska raunveru-
leika: Land sem er heimkynni
óbilgjarnrar kynþáttaaðskiln-
aðarstefnu. Land þar sem
hvitu kúgararnir (sem telja
einungis 3,6% þjóðarinnar) fá
það meir og meir á tilfinninguna
aö þeir séu fangar, þrátt fyrir
glæsileg hús, fallega garöa
sundlaugar og tennisvelli. Þeir
eru umkringdir þrælum sinum,
og þrælarnir þrengja sér nær og
nær.
Skýrsla, alþjóða lögfræðinga-
nefndarinnar I Genf, sem afhent
var einum starfshópa
Sameinuðu þjóðanna nú fyrir
skemmstu undirstrikar kúgun
svartra I landinu. 550.000 blakk-
ir þjónar og verkamenn I land-
búnaði, námagreftri, skógar-
höggi og falla undir „Húsbónda
og þjónalögin” sem sett voru
árið 1970. Lög þessi banna
„þjónunum” að segja upp at-
vinnu sinni án „fullnægjandi
ástæðu”. Ef þeir samt sem áður
segja upp — eða öllu heldur
reyna að segja upp — er hægt að
láta þá sæta sektum eða hveppa
i fangelsi. Þeim er einnig bönn-
uð óhlýðni og „kjaftháttur” að
viðlagri fangelsisvist. Sá sem
neitar að taka upp vinnu á fyrri
vinnustað eftir sllka fangelsis-
refsingu getur átt það á hættu að
hljóta fangelsisdóma á ný —
mánuð og mánuö i senn — uns
hann beygir sig. Nefnd á vegum
Sameinuðu þjóðanna sem ætlaö
er að berjast gegn þrælahaldi
hefur ekki gert mikiö til hjálpar,
meðal annars vegna þess aö
Sovétrikin hafa, vægast sagt,
sýnt málinu litinn áhuga.
Hvitir flýja
Hinir hvitu herrar I Rhodesiu
lita þróun mála þar mjög alvar-
legum augum. Það sést best á
tölum stjórnarinnar um fjölda
þeirra sem flytja inn í landið og
út úr þvi. Fjöldi þeirra sem
fluttist burt fyrstu sex mánuði
þessa árs jókst um 42% miðaö
við sex mánuðina þar á undan.
Fjöldi þeirra sem flutti inn
minnkaöi á sama timabili um
27%. 1 júnimánuöi siðastliðnum
komu 572 manns til landsins, en
1330 yfirgáfu landið á sama
tima. Rhodesiumenn hafa átt
við stöðugan flótta hvitra að
striða allt frá árinu 1976, og töl-
urnar hækka I sifellu.
Stjórnin I Salsbury er mjög
uggandi vegna þessarar þróun-
ar og I júli siðastliðnum reyndu
stjórnvöld aö hefta fólksfióttann
— °S fjöldi hvítra, sem kýs að
flytjast brott eykst stöðugt
með þvi að minnka þá peninga-
upphæð sem fjölskylda, sem
vilja flytja burtu má taka með
sér. Hver einstaklingur má nú
taka með sér sem svarar 330.000
krónum, eða einn fimmta hluta
þess sem áður var leyft. Jafn-
framt hefur stjórnin skorið niö-
ur ferðamannagjaldeyri.
Ef maður er 16 ára eða eldri,
og þar með á þeim aldri sem bú-
ast má við herkvaðningu, verð-
ur hann að sækja um leyfi til
varnarmálaráðuneytisins til
þess að fá að fara úr landinu á
annað borö.
Þessar aðgerðir munu jú bæta
efnahag landsins nokkuö, en
hafa miður góð áhrif á traust
hvitra á stjórninni.
Ian Smith, forsætisráðherra,
hefur beint þeim orðum til
þeirra sem flytja vilja burt, að
þeir hugsi sig vel um og taki
ekki neinar skyndiákvarðanir.
En flestir Rhodesiubúar eru
einmitt þungt hugsi þessa dag-
ana og fjöldi þeirra sem tekur
þá ákvöröun að flytjast á brott
eykst stöðugt.
Búast má við frekari
átökum
Einn ráðherranna i stjórn
Smiths, Edward Sutton Price,
hefur beðið hina hvitu ibúa
landsins að vera viðbúna frek-
ari árásum blakkra skæruliöa
þegar regntiminn hefst, I októ-
ber. Þaö eru sem sagt allar lik-
ur á þvi að átökin I Rhodesiu
eigi eftir að harðna á næstu
mánuðum.
Herinn i Rhodesiu telur milli
10 og 15 þúsund manns, þar af
eru um 5 þúsund manns að jafn-
aði undir vopnum. Ef viösjár
verða með hvitum og svörtum
má hugsanlega fjölga hermönn-
um I 25 þúsund. Þessi her hefur
möguleika á þvi aö vinna ein-
stakar orustur, en er dæmdur til
þess að tapa striðinu. Aö lokum
hlýtur svo að fara að Rhodesia
hinna hvitu verður Zimbabwe
hinna svörtu (Zimbabwe er það
nafn sem innfæddir hafa gefið
landinu?
— ES
Braskað með Kim II Sung-dýrkun
„ódauðleg, klassisk verk hins mikla leðtoga, Kim II Sungs” ög „Ævi-
saga Kim II Sungs” frásögn af heiðvirðum og giæstum ferli leiðtogans
mikla eru bækur, sem gefnar eru út I ótal löndum. Svona hljóðar
textinn við mynd I norður-kóreönsku timariti.
I grein I „The Times”, London,
segir Peter Hazelhurst frá sam-
tali I sendiráðsveislu I Seoul,
höfuðborg Suður-Kóreu. Þar var
rætt um hömlulausan áróður
Norður-Kóreu til aö gera Kim II
Sung forseta að mesta byltingar-
sinna tuttugustu aldarinnar.
„Hvernig getur land, sem kallar
sig alþýðulýðveldi eytt minnk-
andi gjaldeyrisbirgðum sinum i
auglýsingar 1 erlendum blöðum
til að gera þennan eina mann að
dýrlingi?” spurðimaður, sem var
I fyrstu heimsókn sinni til Kóreu-
skagans.
„ Norður- og Suður-Kórea
blekkja bæði kommúnista og
Vesturveldin,” sagði vitur og
lærður Kóreumaður. „Kóreu var
skipt I tvö riki, þegar kalda striðið
stóð sem hæst og þar rikja nú
tveir lénsherrar, sem hafa taliö
sér hag i að varpa yfir sig
skikkjum lýöræðis og kommún-
isma. En báðir eru lénsherrar
innst inni. Þaö er sama hvað
mikið menn neita þessu i
Washington og Moskvu, þvi að
það örlar ekki á lýöræði i Suöur-
Kóreu og vissulega er ekkert
alþýöulýðveldi i noröurhlut-
anum,” sagöi Kóreumaöurinn.
Við skulum lita á hina hlægi-
legu og afskræmdu Kim II Sung
dýrkun, sem jafnvel kommún-
istiskum vinum Norður-Kóreu
hlýtur að veitast erfitt aö sætta
sig við. Þaö er hreinasta hneyskli,
hvernig áróðrinum er beitt utan
Norður-Kóreu um leið og viö-
skiptasamningar eru sviknir og
landið er nú skuldugt bæöi I austri
og vestri um alls 1200 milljónir
dala (skv. „Times”). Sifellt
rennur peningaflóðið til að gylla
Kim H Sung. Það hlýtur að kosta
hundruð þúsunda króna á
Norðurlöndum einum að gefa út
allar þessar bækur og rit I rauðu
bandi með gyllingu, sem streyma
sifellt á markaðinn og i eru ræður
„hins mikla foringja félaga Kim
II Sung” og greinar, sem fæstir
nenna að lesa. Sama máli gegnir
um auglýsingarnar, sem birtast
ekki aöeins I blöðum stórveld-
anna heldur og I blöðum á
Norðurlöndunum, en þar er að
finna gullkorn Kim forseta.
Það blygðunarlausa við þessa
bókaútgáfu er, að Norður-Kórea
fjármagnar hana sjálf, bæði
heima fyrir og erlendis er látið að
þvi liggja, að það séu blöð og
bókaforlög I öðrum löndum, sem
gripi gráðug hvert tækifæri til að
segja almenningi, frá þvi sem
skapari „Kimilsungismans,
leiðarljós mannkynsins i fram-
tiðinni,” hefur að segja.
Sem dæmi má nefna, að I
siðasta hefti af „The Pyongyang
Times,” sem gefið er út á ensku,
dgs. 24. júli, er aðalfréttin:
„Odauöleg klassisk verk leiðtog-
ans mikla, félaga Kim II Sung,
gefin út I mörgum löndum.”
Þessu fylgir löng upptalning
bókaútgefanda eða vinafélaga I
Japan, Nepal, Indlandi, Dan-
mörku, Togo, Stór-Bretlandi
o.s.frv. Annars stendur i miðri
upptalningunni „Frelsishreyf-
ingin er voldugt and-heimsveldis-
sinnaö afl á vorum timum” er
gefið út af bókaútgáfunni
„Observateur Africain” I Senegal
og „The Press Printing House” i
Noregi, hvar svo sem sú útgáfa er
tilhúsa!
Annað jafnnýlegt og
afskræmislegt dæmi er nýjasta
hefti af myndablaðinu „Demo-
cratic People’s Republic of
KOREA” nr. 4. 1976. Á Kápusiðú
nr. 2 er texti og lag vð sönginn
„Hann er sól fólksins”.
Hamingjan rikir I voru ljómandi
landi. Þjóöin syngur um leiðtog-
ann, um marskálkinn mikla Kim
II Sung. Hann er sól þjóðarinnar.
Hann hefur gert fimm þúsund ára
riki okkar aö Paradis.”
A bls. 1 eru myndir með text-
anum: Hinn mikli leiðtogi Kim II
Sung með barn (april 1975). Blað-
siður 6-8 eru allar vigðar svindl-
áróðrinum um þann óseðjandi
áhuga sem rikir um allan heim á
visdómi Kim II Sungs. Textinn er
svohljóöandi: Byltingarsinnar
um heim allan lofa hinn virta og
heittelskaða leiötoga, en bylt-
ingarhugmyndir hans munu loga
sem leiöarljós um ókomnar aldir.
Þar er sagt, að Kimilsungisminn
sé hápunktur alþýðubyltingar-
innar og eigi viö nútimann o ,s .frv.
Þvi er ennfremur haldið fram, aö
á flestum þjóðlöndum hafi menn
myndað lesflokka til að læra af
ritum Kim II Sungs, og að nú séu
mörg námskeiö I gangi. A þessum
siöum eru niu stórar myndir, sem
eiga að sanna þessa staðhæfingu
— ein þerra sést með þessari
grein. Allar hinar myndarnar eru
af erlendum vinum og „erlendum
blaðamönnum ”, sem leggja
stund á Kimilsungnámið eða
ljóma af hrifningu yfir nokkrum
KIM-bókum (barnabækur gefnar
út af Leiftri). Enginn myndanna
er staöfest sem rétt, enda vist
allar framleiddar i Pyongyang.
A öðrum siðum blaðsins fyrir-
finnst Kim-dýrkunin i öllum
myndum. Hvort sem um er að
ræða ávaxtaræktun, borgar-
skipulagningu eða námugröft.
Svo megum við ekki gleyma
þrem myndasiðum um „Man-
gyondae þar, sem sól Kóreu
reis”, eða bernskuheimili Kims,
sem nú hefur veriö gert aö safni.
Foreldrar hans eru fyrir löngu
teknir i hálfguöa tölu, og nú
bendir margt til þess, að Kim ætli
að segja son sinn, Kim Chung II,
eftirmann sinn i „leiðtogaland-
inu” Noröur-Kóreu.