Alþýðublaðið - 12.11.1976, Blaðsíða 3

bíaSjó* Föstudagur 12. nóvember 1976_ _______VERKALYDSMAL 3
Baráttudagur grunnskólakennara í Vestmannaeyjum:
Ollum réttindalausum kenn-
urum verði gefinn kostur á
að afla sér réttinda
Kennarar viö grunnskólann i
Vestmannaeyjum fela stjórnum
S.Í.B., L.S.F.K. og B.H.M. og
samninganefndum að vinna að
eftirfarandi atriðum með næstu
samninga i huga.
l.Starfsheitið kennari
verði lögverndað.
Þeir einir kenni á
grunnskólastigi sem
til þess hafa full rétt-
indi, og hafi þeir sömu
laun. (Punktakerfið
verði afnumið).
Það er athyglisvert
hver munur er á þvi
hvernig ráðinn er
starfskraftur til bygg-
inga skólahúsnæðis
annars vegar og þess
starfsliðs sem annast
skal uppfræðslu barn-
anna hins vegar. Það
þættu nokkur tiðindi
ef i ljós kæmi að 25%
raflagna i skólahúsum
væru verk manna sem
ekki hefðu sérmennt-
un á þvi sviði. E.t.v.
myndum við una þeim
verkum þar til færi að
kvikna i og orsakimar
kæmu i ljós. Engum
dettur i hug að taka
slika áhættu. Samt er
hliðstæð áhætta tekin
um velferð barnanna
hvað menntun þeirra
áhrærir. Liðst það
e.t.v. þar sem hvorki
glatast mannslif né
fjármunir beinlinis,
heldur kemur tjónið
fyrst og fremst niður á
þeim einstaklingum
sem fyrir verða i
skertum framtiðar-
möguleikum og
tilfinningalegum
áföllum.
Með þessu er ekki sagt að all-
ir réttindalausir kennarár séu
lélegir kennarar. Mörg dæmi
eru um hið andstæða. bað er
þvi augljós sanngirniskrafa að
jafnframt þvi sem tekið verði
með öllu fyrir ráðningar rétt-
indalausra i kennslustörf, verði
þeim sem nú starfa réttinda-
lausir gefinn kostur á að ná
réttindum með námi á nám-
skeiðum i eða utan skóla og
verði þá tekið tillit til fyrri
menntunar og starfsreynslu.
Væri markvisst að þessu
stefnt og ákveðinn aðlögunar-
timi ákveðinn (2—3 ár), væri
grundvöllur skapaður fyrir
sameiningu kennarafélaga á
grunnskólastigi.
2. Sama kennsluskylda skal vera
i grunnskólanum öllum.
bað hefur verið landlægur
hugsunarháttur að kennsla sé
þeim mun auðveldari og létt-
vægari sem nemendurnir eru
yngri. Endurspeglast þetta i
mismunandi kennsluskyldu á
hinum ýmsu skólastigum,
minnkandi eftir þvi sem ofar
dregur.
bær rannsóknir sem efstar
eru á baugi og einfarið er geng-
ið út frá i almenna hluta nýút-
kominnar námsskrár (sjá bls.
8—15) benda til, jafnvel sanna
að markvisst kennslustarf er
sizt auðveldara þegar yngstu
nemendurnir eiga i hlut þar
sem hugsun þeirra er svo ólik
hugsun kennarans sem raun
ber vitni.
3. Einhliða ákvörðun rikisvalds-
ins um lengingu starfstima
kennara veröi hrundið.
Engri stétt annarri en kenn-
urum hefur verið sýnd sú litils-
virðing að atvinnuveitandi
ákvarði einhliða lengingu á
vinnutima án þessað laun komi
fyrir. betta sýnir að svokallað-
ur samningsréttur sem samið
var um i siðustu samningum er
einungis i orði en ekki á borði.
Er ömurlegt til þess að vita að
rikisvaldið, sem á að gæta rétt-
ar þegnanna skuli verða fyrst
allra til að traðka á siálfsögð-
um mannréttindum. Teljum við
að ekki hafi verið tekið tillit til
þessarar lengingar og krefj-
umst þess að þessir dagar verði
greiddir ef þeir verða unnir.
4. Reglugerðir um skólahald
brjóti ekki i bága við anda
grunnskólalaganna.
1 lögum um grunnskóla segir
að „Grunnskólinn skuli leitast
við að haga störfum sinum i
sem fyllstu samræmi við eðli og
þarfir nemenda og stuöla að al-
hliða þroska, heilbrigði og
menntun hvers og eins.
Við teljum að það reglu-
gerðarákvæði að meðaltala
nemenda i bekk skuli vera 28 sé
gróft brot á annarri grein
grunnskólalaganna. bað sé
ekki á nokkurs manns færi að
sinna hverjum einstaklingi svo
fullnægjandi sé i svo fjölmenn-
um bekk. baðan af siður ef
stuðningskennsla i núverandi
mynd á að hverfa og bekkjar-
kennari alfarið að sinna sér-
þörfum nemenda I hópi „fastra
vinnufélaga” eins og hin nýja
aðalnámsskrá virðist gera ráð
fyrir.
5. Samtök kennara kynni störf
þeirra.
Almenningur telur að vinnu-
timi kennara sé stuttur og laun
góð miðað við hann. betta staf-
ar fyrst og fremst af þekk-
ingarleysi almennings á skóla-
starfinu. A þessu má ráöa bót
með sterkum, lögvernduðum
heildarsamtökum kennara og
öflugri kynningarherferð til
styrktar stööu kennarans i
þjóðfélaginu.
Störf kennara eru mjög
vanmetin. Til þess liggja ótal
ástæður. M.a. eru réttindalaus-
ir kennarar hiklaust ráðnir i
stöður og þær oft á tiðum ekki
auglýstar aftur, þó lög kveði á
um að svo skuli gert. betta ger-
ir það að verkum að al-
menningi finnst að hver sem er
geti stundað kennslu. Ekkert
annaö stéttarfélag liður slikan
ágang á hagsmuni félaga
Ályktun kennarafundar
í Glerárskóla á Akur-
eyri 8. nóvember 1976
í dag gengur kennarastéttin i grunnskólum landsins fram til
* samstilltrar baráttu.
Kennarar hafa sýnt það I undangengnum árum að þeir eru
seinþreyttir til vandræða, en svo má brýna deigt járn að blti.
Tal menntamálaráðherra um löglausa baráttu stéttarinnar
verkar eins og klámhögg, þegar þess er gætt að hann hefur
sýnt litinn skilning og ekkert framtak til að koma til móts við
stétt okkar. i stað þess að ganga heiðarlega til samninga við
okkur hefur rikisvaldið beitt fyrir sig ósvifinni samninganefnd
og hlutdrægum kjaradómi æ ofan i æ. Arangurinn þekkja all-
ir. Menntamálaráðherra ætti a.m.k. að skilja það óðrum
fremur að það er ekki menntun og menningu þjóðarinnar til
framdráttar að láta kennarastéttina troðast undir i launa- og
kjaramáium.
Landsföðurlegt tal æðstu valdsmanna þjóöarinnar um erfiða
tima og litla greiöslugetu verkar ekki sannfærandi þegar jafn-
framt gefur að lita milljarðasóun fjármuna á öðrum sviðum.
2
3
Með vaxandi ugg hefur kennarastéttin fylgzt með framvindu
kjara- og réttindamáia sinna auk almennrar þróunar f skóla-
málum.
Kennaraskólinn hefur á undanförnum árum verið hafður að
leiksoppi misviturra stjórnvalda og er ná aðeins að hluta til
fagskóli og útskrifar orðiðalltof fáa kennara. bað ásamt hrak-
smánarlegum kjörum kennara veldur þvi að sfvaxandi fjöldi
réttindalauss fólks skipar nú kennarastöður um alit land.
Handahófskennd vinnubrögö við röðun I launaflokka verkja
furðu og hneykslun. Engin önnur stétt, sem okkur er kunnugt
um, veröur að sæta þvi að langþjálfaðir menn með tilskylda
starfsmenntun séu settir neðar I launastiga en nýútskrifaðir
viðvaningar i starfsgreininni.
bað hlýtur einnig aðteljast misskilin hagsýni að gera þannig
við kennara að úr stétt þeirra hrekist mikill hluti þess fólks,
sem menntazt hefur og þjálfazt til starfsins, þess starfs sem
a.m.k. á hátiðlegum stundum er taliö eitt hið þýðingarmesta
og vandasamasta, sem menn fást viö.
bað dugar skammt að orna sér við drauma um glæsilega og
fjölbreytta æðri menntun i þessu landi, ef valdsmenn skortir
andlega stærð til að skilja og viöurkenna I verki mikilvægi
góðrar undirstöðumenntunar.
sinna.
Utanríkisráðuneytið
óskar að ráða ritara til starfa i utanrikis-
þjónustunni frá og með 1. janúar 1977.
Umsækjendur verða að hafa góða kunn-
áttu og þjálfun f ensku og a.m.k. einu öðru
tungumáli. Fullkomin vélritunarkunnátta
áskilin.
Eftir þjálfun i utanrikisráðuneytinu má
gera ráð fyrir að ritarinn verði sendur til
starfa i sendiráðum Islands erlendis þeg-
ar störf losna þar.
Eiginhandarumsóknir með upplýsing-
um um aldur, menntun og fyrri storf
verða að hafa borizt utanrikisráðu-
neytinu, Hverfisgötu 115, Reykjavik, fyrir
20. nóvember 1976.
U tanrikisr áðuney tið.