Vísir - 16.04.1969, Síða 12

WfFTTTjnji
r
Qdýrustu
sjálfvírleu
þvottavéíarnar
SKÓlAVÖRÐUSTie U.
SÍMARi 1372SOG 1.50»
V I S I R . Miðvikudagur 16. apríl 1969.
akstut
y?«A*\Á\w iaUuat:L .
aUmabUiw
. .« bifrei« inuB^ . ldiS íeiiur
» ** fS “«, 1,»
á sóiarixnug ^ ^ aíhetldum >«ur
a6 briT'BÍ®
7ðaea,er ‘
'bílinu-
BlUUf IGAN FfllUR!
car rental service ©
Rauðarárstíg 31 — Sími 22022
var ennþá heit og tók þegar við
sér. Á næsta augnabliki var hann
kominn af stað og fór á mikilli
ferö niður götuna, og vélarhljóðið
för hækkandi, þegar hann gaf
meira bensin.
Sölin var aö ganga undir og lit-
aði himininn blóðrauðan, þegar hún
hvarf bak við húsin, en samt var
ennþá kæfandi hiti. Þaö var eins
og loftið, sem straukst við kinnar
Johns kæmi úr bræösluofni. Það
Iamdist við vanga hans og fyllti
lungu hans, en samt veitti þaö
enga svölun.
Hann gaf meira og meira bensin,
og nú þeyttist hann áfram á mótor-
hjólinu, eins og hann væri á kapp-
akstursbraut. John vissi ekki hvert
hann var að fara og honum stöð
lika á sama. Loft, það var allt sem
hann var að sækjast eftir, meira
loft! Hann fann enn i vitum sér
þefinn af hýasintunum. Bensiniö
var núna i botni og hann þeyttist
fyrir homin i kröppum beygjmn
með mildum gný. Loft, meira loft!
Þessi hraði gat ekki haldizt. Ekki
einu sinni þetta mötorhjól gat hald-
izt á þessum hálu götum á þessum
hraða. Og eftir næstu beygju skrik-
uðu hjólin til á næstum þvi ösýni-
Iegri ójöfnu. Mótorhjóliö hentist til
og þeyttist yfir götuna, yfir gang-
stéttina. Þar beið þeirra múrveggur
og eyöileggingin.
loft, loft. Ferskt loft til að feykja
brott hinum viöbjóöslega þef af
hýasintum, og hreinsa burt minning
una um hina viðbjóöslegu, drukknu
nekt.
Við gangstéttarbrúnina stóð eini
tryggi vinurinn hans, mótorhjólið,
sem aldrei mundi bregðast honum.
Hann studdi sig andartak við sæt-
ið, meöan hann reyndi að ná ein-
hverju valdi á ólgandi huggesipwQfr,
Síðan stökk hann á baknoafPsj4lfei.w i skólann, |6giR aB
rátt setti hann vélina .í gang. Hún voniMsrl óhámingju rh<
ELLEFTI KAFLl
Drungi og eymd, sönn eymd,
hvíldi yfir heimilinu að Malcolm
Raod 53. Hjónin bjuggu þar nú aö-
eins tvö ein. Winnie var farin aft-
sleppa .frá
vonlkiifsrl öhaniingju rfióðlif sinnar
og þungbúnum svip föður síns. En
herra og frú Marble voru þar öllum
stundum.
Herra Marble hafði veriö rekinn
frá nýja fyrirtækinu næstum þvi á
sama tima. Honum stöð á sama.
I-Iann þarfnaöist ekki peninganna,
og svo kostaði það svo mikla á-
reynslu að þurfá aö drífa sig á
fætur og fara í vinnuna á hverjum
degi.
Sorg eða ekki sorg. Hann kaus
heldur aö vera heima, þar sem hann
gat fylgzt með bakgaröinum og
glæpabókunum sinum en hanga á
skrifstofunni allan daginn, og velta
því fyrir sér hvaö væri að gerast
heima.
Og horiuni var farið að finnast
hið einmanalega lif, þar sem hann
sat öllum stundum við gluggann,
óhugnanlega heillandi. Það kóstaöi
enga fyrirhöfn, enga frumlega hugs-
un né hæfileika, og sem drykkju-
maður var hann feginn því að þurfa
ekki að reyna neitt á sig. Hugur
hans reikaði löngum eftir skugga-
legum troðningum, sem oft höfðu
veriö farnir, en voru samt alltaf
eins og nýir.
Konán hans var ekki nema svipur
hjá sjón, hún var eins og einhver
furðusvipur öraunverulegri heldur
en skjálgi böðullinn, sem svo oft
kom og snerti við öxl hans, hún
var hljóölátur svipur, sem reikaöi
um húsið. Hún fitlaði við húsverk-
in eins og til málamynda, og venju-
Iega var hún grátandi, en hún grét
svo hljóðlega, að það ónáðaði hann
ekki.
Stundum grét frú Marble út af
minningúnni um látinn son sinn,
og stundum grét hún vegna þess að
hún hafði bakverki. Og hún grét viö
önnur tækifæri lika, og hún vissi
ekki hvers vegna hún gerði það, en
í rauninni grét hún vegna þess að
eiginmaður hennar var hættur aö
bera ástarhug til hennar. Þennan
tima var frú Marble ákafiega föl,
ákaflega lítil fyrir sér og ákaftega
óhamingjusöm.
Það var undarlegt og íárániegt
líf, sem þau tvö liföu nú oröið.
Nóg var til af peningum, en afskap-
lega litil not fyrir þá. Veggirnir i
dagstofunni voru gersam|ega þaktir
glæpabókum herra Marbles, og öll
hin herbergin voru yfirfull af ótrú-
lega dýrum húsgögnum, og útskurö-
urinn á þeim var frú Marble stöö-
ugt áhyggjuefni, þegar hún kom til
að þurrka af þeim.
N
Hann komst heiiti og höldnu út.
Við gátum ekki lokað Tarzan inni með
mannætunum ekki eftir að hann bjarg-
aði. okkur. Þú ert.aö veröa of viökvæm,
bárn.
Vlð verðuni að losna við hann.
Ef Tarzan kemst nokkru sinni að því
hvað kærastinn þinn er aö gera þá munu
ckki allar byssur í Afriku geta stöövað
hann.
EFTIR C. S. FORESTER
W6.WE JUST
COULDN'T SEAL
TARZAN IN WITH
THE CANNIBALS!
NOT AFTER HE
^AVED US!
YCU'KE 6ETTING
SOFT, CHILD*
TO
Og i herberginu var veikur og
óþægilegur blómaþefur. Lykt af
áfengi sem hellzt haföi niður
fannst betur en fúl tóbaksstækjan,
en yfir öllu var samt önnur lykt,
dauf en innáþrengjandi — fúll
óþægilegur þefur af gömlum hya-
sintum.
John fitjaði upp á nefiö, þegar
fnykurinn barst að vitum hans.
Hann gat gert sér grein fyrir lykt-
inni af áfenginu og tóbakinu og
óreiöunni í herberginu, við öllu
þessu hafði hann verið búinn, þó
ekki í jafn ríkum mæli. En önnur
lykt, sem drengurinn fann, var ekki
af sama tagi. Hún var ennþá and-
styggilegri en annar þefur i her-
berginu.
I-Iann flýtti sér út úr herberginu.
Hann hafði þegar hálfpartinn kom-
izt að þeirri niðurstöðu, að faðir
hans væri ekki i húsinu. Hann lagði
af staö upp stigann til aö fara upp
i sitt eigið herbergi tiF að opna
gluggana, galopna þá, svo að tært
kvöldloftiö kæmist að minnsta
kosti þangað inn. En hann sneri
við þegar honum datt svolítið í
hug.
Aö öllum likindum var faðir hans
núna í bakherberginu — þaö var
fyrir löngu orðinn siður hans að
sitja þar flestum stundúm. Ef haim
væri þar, bg eins og John viöur-
kenndi hikandi fyrir sjálfum sér
að væri liklegast, hann sæti að
drykkju, væri bezt aö fara inn og
láta hann vita af sér við fyrsta
tækifæri.
Faðir hans mundi veröa ösku-
reiður, ef hann væri aö flækjast
um húsið án þess hann vissi af
því, John gekk að dvrum setustof-
unnar, tók í snerilinn og opnaöi.
En hann fór aldrei yfir þröskuld-
inn. Þar staönæmdist hann andar-
tak og hýasintuþefurinn gaus á
móti honum í rikara mæli en áður
og hann sá frá hverju þefurinn
stafaði. Hann stóö dasaður eins og
eftir kylfuhögg.
Þetta var ógeöslegt, dýrslegt og
andstyggilegt. Hann snerist á hæli
óstyrkur á fótunum. Og þegar hann
komst út undir bert loft aftur, og
auk þess sem hann sá enn i huga
sér kom faöir hans i Ijós. Hann
veitti honum eftirför og hrópaði
eitthvað á eftir honum, sem hann
heyrði ekki hvaö var, sennilega
bænir um aö hann hlypist ekki á
burt heldur biði eftir útskýringu.
En John flúði.
Hann gat ekkert annað gert. Hver
fruma i líkama hans hrópaði á loft,
peningana
Gerið sjálf við bOinn
Fagmaður aðstoðar.
NÝJA BILAÞJÓNUSTAN
Simi 42530.
Hreinn bill. — Fallegur bíll
Þvottur, bönun, ryksugun.
NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN
Sími 42530.
Raigeymaþjónusta
Rafgeymar i alla bíla.
NÝJA BILAÞJÓNUSTAN
Sími 42530.
Varahluti i bílinn
Platinur. kerti, háspennu-
kefli, Ijósasamlokur, perur,
frostlögur, bremsuvökvi,
olíur o. fl. 'o. fl.
NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN
Hafnarbraut 17.
Sími 42530.