Vísir - 17.07.1969, Qupperneq 6

6
V I S I R . Fimmtudagur 17. júlí 1969.
|vERKTAKAK! — HÚSBYGGJENDUR:|
FRAMKVÆMUM ALLS-
KONAR. J A RÐÝTU VINNU
UTANBORGAR SEM INNAN
82005-82972
MAGNÚS &MARINÓ SF
© Notaðir bílar til sölu ®
Höfum kaupendur að Volkswagen og Land-
Rover bifreiðum gegn staðgreiðslu.
Volkswagen ’53
Volkswagen ’55
Volkswagen ’57
Volkswagen ’61
Volkswagen ’62 stærri gerð
Volkswagen 1200 ’64
Volkswagen 1500 ‘67
Volkswagen microbus árg. ’65
Land-r<over ’62 dísi! og bensín
Land-Rover ’63 dísil
Land-Rover ’64 bensín
Land-Rover ’65 bensín
Land-Rover ’66, bensín
Land-Rover ’68, bensín
Volvo Amazon ’58
Við bjóðum seljendum endurgjaldslaust af-
not ai rúmgóðum og glæsilegum sýningarsal
okkar.
Loftur Guðmundsson skrifar leiklistargagnrýni:
' Pí 1 f7"
—Listir -Bækur -Menningarmáí
,Litli leikklúbburinn" — Isafirði:
Afbrýðisöm eiginkona
eftir: Gay Paxton & Edward Hoile
Þýðing: Sverrir Haraldsson — Leikstjóri: Jóhann Ögmundsson
„T itli leikklúbburinn“ á ísa-
firöi brá sér hingaö til
Reykjavíkur um sl. helgi og
sýndi gamanleikinn „Afbrýöi-
söm eiginkona“ í Iönö á láugar-
dagskvöld ög sunnudág. „Litli
Ieikklúbburinn" er arftaki Leik-
félags ísafjarðar, stofnaöur ár-
ið 1965, fjórum árum eftir aö
Leibfélagið hætti starfsemi
sinni, en það mun hafa verið
stofnaö á fyrsta tug aldarinnar
og lét oft mikið aö sér kveöa.
Tuttugu áhugamenn og konur
stóðu að endurreisn þess undir
núverandi nafni, en alls munu
meðlimir „Litla leikklúbbsins"
nú vera um áttatíu talsins, „en
varla mikið yfir tuttugu virkir",
að sögn þeirra sem til Reykja-
víkur komu aö þessu sinni.
„Afbrýöisöm eiginkona" er sjö-
unda viðfangsefni Leikklúbbsins.
Leikstjórinn er frá Akureyri,
Jóhann Ögmundsson, en hann
stjórnaöi einnig næstsíðasta við-
fangsefni hans, „Billy lygara",
fyrr á þessu leikári.
Húsnæði til leikstarfsemi er
mjög óhentugt á ísafirði; húsið
tekur að vísu allmarga áhorf-
endur en sviðið ákaflega þröngt
og erfitt að koma þar við nokkr-
um sviðsbúnaði, að því er for-
maöur Leikklúbbsins, Emir
Ingason, sagði. En leiksýningar
em vel sóttar, að minnsta kosti
gamanleikir, til dæmis mun láta
nærri að þriðji hver íbúi hafi
sött sýningar á þessu leikriti.
Auk þess hefur Litli leikklúbb-
urinn jafnan sýnt viðfangsefni
sín víðsvegar á Vestfjörðum við
góða aðsókn. Þrátt fyrir örðuga
aðstöðu er mikill áhugi ríkjandi
innan leikklúbbsins, og helzta
áhugamálið að fá hæfan kennara
í undirstöðuatriðum leiklistar-
innar til starfa vestur þar. Tón-
listarlífið á ísafirði stendur með
ótrúlega miklum blóma, og þaö
er fyrst og fremst því að þakka
að bæjarbúar voru svo lánsamir
að þangað réðist jafnfjölhæfur
og mikilhæfur maður og Ragnar
H. Ragnar. Þótt varla megi
reikna með að þeir sem leggja
þar stund á leiklistina, veröi svo
heppnir að viðlíka kennari á þvi
sviði seíjist að á Isafirði, yrði
þeim mikill fengur að nokkurri
dvöl leiklistarkennara þar i
kaupstaðnum. Jafnvel þótt góö-
ir leikstjórar starfi þar við og
við, kemur það ekki að sömu
nótUm, eins og gefur að skilja.
Leiksýningin í Iðnó bar þess
og nokkur merki, að hina ungu
og áhugasömu leikara skorti
raddþjálfun, til dæmis. Annars
varð það ekki fyllilega dæmt af
fyrri sýningunni; leikararnir
höfðu ekki haft tækifæri til að
átta sig á hljómburðinum, og
eins gætti þess nokkuð, aö þeir
voru ekki vanir svo stóru sviði,
og áttu þess vegna erfitt með
að ná viðhlítandi samleik fyrst
í stað, en það lagaðist er á leið.
Viðfangsefnið var af léttasta
taginu, eitt af-hinum ótal mörgu
afbrigðum af hinum sígilda
gamanleik, „Frænka Charleys“,
sem stöðugt skjóta upp kollin-
um, bæði á leiksviði og kvik-
myndatjaldi, sum allsnjöll en
ná þó yfirleitt hvergi nærri
hinni sígildu fyrirmynd. Leik-
sagan og atburðafléttan er að
vísu með ýmsu móti í slíkum
skopleikjum, en þeir eiga það
allir sammerkt, allt er miðaö við
að koma því þannig fyrir að
einhver af karleikurunum sé til-
neyddur að taka á sig gervi
roskinnar konu, og skapa þann-
ig hlægilegan misskilning og
árekstra. Þessi hamskiptj njóta
jáfnan mikilla vinsælda, bæði
leikara og áhorfenda — og
minna má á það til dæmis, að
margir af frægustu gamanleik-
urum austan hafs og vestan hafa
glfmt við „frænkuna", bæði á
leiksviði og í kvikmyndum.
Hamskiptaleikur þessi er
brezkur, saminn af tveim höfund
um, Gay Paxton og Edward
Hoile, og hvork; betri né lakari
en önnur slík afbrigði „frænk-
unnar“. Að sjálfsögöu veltur
mest á því að góður skopleikari
fari með hamskiptahlutverkið.
og þar reyndist Litli leikklúbb-
urinn hafa liðtækum manni á að
skipa, Lúðvík Jóelssyni — sem
að vísu náöi ólíkt betri tökum
á hlutverk:nu, eftir að hann
hafði tekið á sig kvengervið, og
sýndi þá ósvikna skophæfileika,
sem áreiðanlega gætu nýtzt vel
með aukinni kunnáttu og tækni.
Annaö skopverk var þama líka
um að ræöa, sem vel var af
hendi leyst, Mole skátaforingja,
forkostulega brezkan sérvitring,
leikinn af Finni Magnússyni.
Önnur hlutverk eru fremur lit-
dauf af höfundanna hálfu, enda
einungis við það miðuð að skapa
„hamskiptunum" sennilega um-
gerð. Charles Pentwick er eins
konar eftirprentun á skopper-
sónum Woodehouse, leikinn af
Guöna Ásmundssyni, en að
mínum dómi hefur leikstjórinn
ekki lagt þann skilning í hlut-
verkið. sem meö þarf til þess
að það njóti sín. Margaret kona
hans er leikin af Guðrúnu Ey-
þórsdóttur, sem gædd er sviðs-
þokka og öryggi í framkomu, en
hlutverkið veitir ekki tækifæri
tilneinna átaka. Sama er að segja
um hlutverk Dicks og ráðskon-
unnar, leikin þokkalega af Erni
Ingasyni og Sigrúnu Vernharðs-
dóttur, en öllu meira reynir á
Sigurborgu Benediktsdóttur í
hlutverki Mollyar og Helgu
Sveinbjarnardóttur í hlutverki
Fritzy Willers leikkonu, þótt
ekki sé þar um nein átök að
ræöa; leikur beggja var geð-
þekkur og útúrdúralaus, og eink
um er Helga gædd þrótti og
svipbrigðum, sem vekja grun
um hæfileika til skapgerðar-
leiks, ef hún fengi tækifæri til
að þjálfa þá og aga. Leikendum
var vel tekið og vel þakkað að
lokum, en áhorfendur hefðu
gjarna mátt vera fleiri.
ísfirðingar hafa löngum fengiö
orð fyrir að láta sér.ekki allt
fyrir brjósti brenna, og sannar-
lega þarf nokkurt áræði til þess
af fámennum leiksamtökum
í afskekktu dreifbýli aö sækja
höfuðstaðarbúa þannig heim. Og
þakka ber „Litla leikklúbbnum“
það raunsæi og hreinskilni gagn-
vart sjálfum sér og öðrum, aö
velja til sýningar í slíkri ferö
viðfangsefni, sem þeir vissu sér
viöráðanlegt, en láta hins vegar
lönd og leið þótt reykvískum
leikhússgestum kynrii aö finnast
slíkt léttmeti naumast samboð-
ið sínum hábróaða smekk. Hafið
því þökk fyrir komuna, Isfirð-
ingar.