Vísir - 17.07.1969, Side 12

Rambler-
umboðíð.
m
LOFTSSON HF.
Hringbrauf 121 — 10600
SKOT-NAGLAR
<S^=2ÖJ
SKEIFAN 3B
SÍMI 84480
Ljósastillingar
SKEIFAN 5
SÍM'I 34362
EDDIE CONSTANTINE
„Þess þarf ekkl, Tarzan. Þetta þrumu-
skriðkvikindi er lika að drepast,"
Þaö stendur „taikum“ á
er -sennilega ekki ætlazt til, að
notað útvortis.
Það er beizkt á bragðið .. Þetta er
heroin eða eitthvert annað deyfilif.
Um Ieiö niðri í anddyri hóteísim. —
„Kvað varð af Eddie? Komdu, Claire.
Förum upp og gætum að honum."
„Skjóttu annarri sprengju í þaö, Chu-
lai.“
„Það er ekki hægt. Afturhlaðningurinn
er ónýtur fyrir fullt og allt.“
V I SI R . Fimmtudagur 17. júlí 1969.
B 82120 H
rafvélaverkstædi
s.melstetfs
skeifan 5
Tökum -o okkun
ViSgerðir á rafkerfi
dfnamóum og
störturum.
9 Mðtormælingar.
Pl Mótorstillingar
■ Rakaþéttum raf-
kerfið.
v^raMutir á ctaðnum.
SÍMI 82120
BILAR
Bifreiðakaupendur
nú er tími til að
gera góð kaup, fyrir
sumarleyfið.
NOTAÐIR
BÍLAR: m.a.
Rambler American ’65
Plymouth Belvedere '66
Chevrolet Impala ’66
Taunus 20 M '65
Chevrolet Chevy II ’66
Chevrolet Chevy II ’65
Rambler Classic '63
Rambler Classic '65
Rambler Classic ’66
Plymouth Fury '66
Renault ’64
Peugeot ’64
Verzlið þar sem úrvalið
cr mest og kjörin bezt.
og viðlag, unz þeir liöfóu dansaó sig
þreytta og létu aftur fallast niður
á sæti sta. Bréfið frá Rhode frænku
lá á góinnu, og ekkert rauf þögnina
nema þungur og hraður andardrátt
ur aöstoöarprófessoranna, og lágar
hlátursrokur viö og við.
. Foley sagði: „Ég ætla aö hringja
i Jacob og spyrja hann urn þennan
óðaisrétt og karllegg. Hann hlýtur
að vita allt um þess háttar."
Jacob var prófessor í löguni, þeir
spiluðu brids saman einu sinni í
viku hann, Foley, Oscar og hag-
fræðiprófessor aö nafni Kodac. —
Foley hringdi, Jacob svaraöi.
„Dokaðu við andartak” sagöi
Foiey í símann. „Ég ætla aö ná í
bréfið“.
Hann tók bréfiö upp af gólfábreiö
unni og las þær setningar, sem máli
skiptu. Hripaöi sér svo til minnis
aftan á þaö meöan Jacob lét móöan
niása. Hann hafði mikla ánægju
af aö ræða lögfræöileg atriöi, Jac-
ob. Talaöi og tálaöi góöa stund, og
sagöi svo í lokin: „Upplýsingarnar
kosta hundraö dollara."
Og Foley svaraði: „Hvað mun
ar okkur óðalseigendur um hundrað
dollara.”
„Ég kem og heimsæki þig þarna i
Bally-hvað-þaö-heitir“, sagói Jacob.
„Hafðu herbergi til reiðu handa
mér. Skilurðu það? Hátt yfir virkis-
gröfinni.“
Foley hét þvi og lagöi t.alnem-
ann á. Fór siðan aö athuga þaö,
sem hann haföi hripaö hjá sér til
minnis aftan á bréfið.
„Jacob segir að gózeigendur á
öldinni sem leið og öldunum þar á
undan, hafi lagt allt kapp á þaö aö
eignast syni og koma upp ætt,
svo aö góziö gæti gengið aö erfð-
um f beinan karllegg. Hann segir,
aö þannig hafi það sennilega veriö
i þetta , skiptiö. Eiiújýer . írskur
Foley hafi arfleitt elzta son sinn
aö jandíireign > sinnh sá, hafi
arfléitt elzta son Sinn, og þanriig
hafi það gengið mann fram af
manni — nema hvað þaö hafi get-
aö komiö fyrir aö ekki væri um
neinn elzta son aö ræöa, og þá
varð að grípa til þess óyndisúrræð
is aö láta landareignina ganga að
erföum til elzta sonar næstelzta son
ar, og við það gekk kerfiö úr skorð
um. Skiluröu?”
„Ekki baun.“
„Hann segir að þannig hafi það
sennilega verið í þetta skiptiö. Ein-
hver Foley kvæntist ekki eöa
eignaðist ekki son nema meö hjá-
konum, og þá hafi kastalinn geng-
iö að erföum til bróöur hans, næst-
elzta sonarins, en hann þá verið
kominn til Ameríku og ekki tek-
izt aö hafa uppi á honum ... og þaö
hafi aö öllum líkindum veriö þessi
David Foley, afi minn.“
„Og fyrir bragöið er kastalinn
þinn, Willie Foley, lávarður af
Ballykilleen. Nú skrifar þú þess-
um blessuöum Casey og segir hon-
um allt af létta um karllegg þinn.
Þú segir honum að ganga frá öll-
um skjölum og skilríkjum fyrir
þína hönd, skreppur síðan til ír-
lands og tekur i krumluna á kast
aladraugnum og þakkar fyrir þig.
Það er ekki að vita nema þú
skemmtir þér prýðilega .. . þetta
gæti eins veriö kvendraugur.“
Foley hikaöi andartak. „Ég var
búinn aö ákveða aö kenna við sum
arnámskeiðið eins og r fyrrasumar.
Ég get ekki farið þetta árið ...“
Oscar hleypti brúnum eins og
ævmlega, þegar honum var and-
mælt. Hann dró siöustu sígarettuna
úr þvældum pakka. „Farðu i sum-
ar“, sagði hann með þungri áherzlu.
Næsta sumar veröur írski lýöveldis
herinn búinn að sprengja kastalann
i loft upp. Hefuröu aldrei heyrt tal
aö um írska lýðveldisherinn?‘‘
„Jú, hann hefur þaö á stefnuskrá
sinni að sprengja í loft upp kast-
ala, einkum og sér í lagi ef þeir
eru í eign friöelskandi, bandarískra
prófessora. Þaö er ekkert líklegra
en aö þú verðir að verja þennan
kastala þinn með oddi og egg áður
en iýkur.“
,.Þaö ,jFær mig enginn kastali til
iað' berjást."
jJ-Iva^ utn .gjttarheiður Foley-
anna?“
„Þetta veróur ekkert annað en
gabb. Jacob kvaðst ekkert vita um
írska löggjöf. Þetta um ööalsrétt
og beinan karllegg er úr brezkri
Iöggjöf, og hann kvaöst ekki vita
hvort irsk löggjöf væri henni sam-
hljóða um þau atriði.“
Oscar varp þungt öndinni.
„Nema hvaö? Ef þetta reynist gabb,
þá hefurðu ekki neinu að tapa. Þá
bara skemmtirðu þér og skoöar
landslagiö. Ég skyldi koma með
þér, svei mér þá, ef það væri
ekki vegna Önnu, og barnanna ..
„Ætli þessi kastalaarfur geri
mig aö hertoga, greifa eða ein-
hverju þess háttar?“ spurði Foley.
MICHAEL
KENYON:
MAÐURINN meó svuntuna kom
meö bjór og stórt vodkaglas og
setti á boröið. Þegar hún hefur
tæmt þetta glas, biður hún um ann-
að og loks það þriöja, hugsaöi Fol-
ey. Hann vorkenndi bæöi sér og
henni, en þó einkum henni. Hann
haföi grun um, að hún heföi grun
um að nú væri öllu lokið þeirra
á milli, og fyrir það myndi hún
drekka eins mikið af vodka og hún
gæti innbyrt, svo aö hann vissi að
hún vissi aö öllu væri lokiö, En
hvorugt þeirra mundi minnast á
þaö einu orði.
„Ég rakst á þessa feröaskrif-
stofu i Wabashstræti", sagði
Foley.
Það var uppgeröarkæti í rödd-
inni. „Thomas Hide. Einskær tilvflj-
un“, mælti hann enn, einungís til
þess að segja eitthvað. „Haföi
aldrei heyrt þeirrar feröaskrifstofu
getið. Þetta er ekki stórt fyrirtæki,
en þeir hafa annazt alit fyrir mig,
flugmiöa, gistihúsnæði, allt þess
háttar. Ég vitja um öll þessi skil-
ríki á morgun."
Hann gerói nokkra þögn. Horföi i
bjórglasiö, þegar hann spuröi:
„Hvaö um morgunverð?"
„Ég er hrædd um aö ég hafi
ekki neinn tíma til þess á morgun,“
sagöi Joy.
Foley starði í bjórglasið gegnum
kúpt gleraugun. Joy staröi á eitt-
hvað, sem virtist vinstra megin og
fyrir aftan öxl hans.
Ég verö f léttu skapi, þegar þessu
er lokiö, hugsaöi Foley. Ég skal
svei mér skvetta úr klaufunum, þeg
ar við höfum kvaözt á eftir. Þá
skal ég fara inn í fyrsta flokks
bjórkrá, fá mér fyrsta flokks bjór
og syngja með barmannimsn.
„Já, herra minn, þetta héma er
möðurfyrirtækiö. Yngri bröðir
minn stjómar útibúinu á vestur-
ströndinni. Nánar tií tekíð í Los
Angeles. Hr. Denpster stjómar úti
búinu í New York. Okkar á miffi
sagt, herra Foley, þá er þetta fyrfr
tæki, sem ekki lætur mikið yfrr
sér — en við leggjum því meiri
áherzlu á að veita sem fuBkomn-
asta og viðtækasta þjdnustn. Já,
herra minn, fuílkomna þjónustu.
Persónulegt samband við viðskipta
vinrnn, það er okkar ekfkunnar-
orö.“
'Ibomas Hide, stofnandi og eig-
andi ferðaskrifstofti Thomas Híde,
hafði komið skálmantE innan úr
innri skrifstofunni tfl að brosa við
hr. Foley og kveöja hann áður en
hann lagðí upp í hina löngu ferð
á vegum skrifstofunnar, með
ræöu, sem undirstrikaði ágæti henn
ar. Thomas Hide hafðí langt, þunnt
nef, snör augu og andlítið geisl-
aði af sjálfstrausti. Starfsmenn-
irnir tveir í fremri skrrfsfofunni
höföu fyrirskipun om aögerahonum
viðvart hvenaer sem einbver hugs
anlegur viöskiptavrnur meö lang-
ferð í buga gerði vart við sig.
Vegna bmna, sem einungis bugðu á
feröalag innanlands, karmski ekki
nema nofckur bandruö mflut, gerði
hann sér ebki siikt ómak. Enda
þótt hann væri tíítöMega nýr í
| vetkfœrt & jgmvorur H.f.