Vísir - 15.01.1970, Blaðsíða 9

V í SIR . Fimmtudegur 15. janúar 1970.
9
I
□ Burt með rokið og..
Þessi sífelldu hrakviðri hér á
Reykjavíkursvæðinu eru alveg
að fara meö taugarnar mínar.
Annaðhvort er rok og rigning
eða frost og fjúk. Það er til lít
ils, að borgin skuli hafa föig
ur hús, breiðar götur og hrein
torg, þegar veöurguöimir leika
lausum hala 365 daga í ári. Ég
legg til að keyptur verði plast
himinn yfir Reykjavík eins og
nú er farið að framleiða í Amer-
íku. Að vísu munu þeir ekki
ná yfir nema tvo hektara eins
og er. En eftir nokkur ár munu
áreiöanlega fást nógu stórir
plasthimnar fyrir Reykjavík. Þá
skulum við endilega fá okkur
einn og búa svo í friði æ síðan.
Lognhattur.
□ Tvær tillögur í mesta
bróðerni.
Mætti ekki bæta spænsku f
skólasjónvarpið til viðbótar við
enskuna og þýzkuna?
Einnig vil ég ráöleggja sjávar-
útvegsmálaráöherra að fara á
Dale Camegie-námskeið, áður en
hann kemur næst fram f sjón-
varpinu. Til hvers? Jú, hann gæti
þá kannski lært, hvemig hann á
að snúa sig út úr sínum miklu
vandamálum, a. m. k. í orðum.
Einn velviljaður.
□ Og nú eru það
Baldvin og Gunnar.
Slysavarnamaður hringdi í
gær og sagðj 1 gærkvöldi fengu
áhugamenn um ópemr að skegg-
ræða < sjónvarpssal um óupp-
gerðar sakir sínar og að vonum
vakti þátturinn landsathygli. En
hvernig stendur á því að út-
varpsráð neitar áhugamönnum
um umferðaröryggi um svipaða
fyrirgreiðslu? Einvígi þeirra
Gunnars Friðrikssonar og Bald-
vins Þ. Kristjánssonar er enn ó-
útkljáð. Fjölmargir áhugamenn
eru mjög í vafa um ágæti SVFl
i sambandi við þetta þjóðarböl,
sem ég vil leyfa mér aö kalla
umferöarslysin hér á landi. Þaö
hlýtur aö vera krafa okkar að
útvarpsráð endurskoöi afstöðu
sína — eöa er mönnum líka þar
mismunað gróflega?
„Efins“.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15
Þetta var svo fyrirferðar-
lítið í stílabókinni minni
Litið inn á æfingu á Dimmalimm og spjallað
við h'ófundinn, Helgu Egilson
Það er heldur betur líf-
legt um að Iitast á sviði Þjðð-
leikhússins, þar sem verið er
að æfa barnaleikinn Dimma-
limm. Að tjaldabaki bíður
fjöldi ungra leikenda. Pínu-
Iítill órói í hópnum af því
þetta er nærri því eins og
alvörusýning. AHir komnir í
fínasta púss til þess að líta
þokkalega út í afmælisboð-
inu hans Péturs prins.
Orátt heyrist fjörugt spilað í
hljómlistargryfjunni, þar
sem Atli Heimir Sveinsson stend
ur meö stjómsprotann og allur
skarinn fylkir sér inn á sviðiö,
dansar, syngur og fer í leiki eins
og gengur f slíkum veizlum.
Ballettmeistari hússins Colin
Russel er á þönum að leiðbeina
og minna þá sem gleyma, á sínar
stellingar. — Brosa! segir
hljómsveitarstjórinn. Brosa! seg-
ir kórstjórinn, Þorgerður Ing-
ólfsdóttir, og allir gera sitt bezta
til þess að brosa. Þetta unga. fólk
er úr listdansskóla Þjóðleikhúss-
ins og ungir nemendur úr Tón-
listarskólanum. Stærstu barná-
hlutverkin i leiknum, Dimma-
limm og Pétur prins, fara þau
með Júlíana Kjartansdóttir og
Ólafur Flosason. Stærri hlut-
verkin í leiknum eru hins vegar
leikin af leikurum Þjóðleikhúss-
ins
— Þessi leikur um Dimma-
limm er sprottinn upp úr ævin-
týrj Guðmundar Thorsteinsson-
ar, Muggs sem flestir þekkja.
Höfundurinn er frændkona
Muggs, Helga Egilson, en henni
sagði Muggur ævintýrið upohaf-
lega og kallaði hana gjarna
Dimmalimm.
— Ég hef setiö flestar æf-
ingar síðan þetta kom á sviðið,
segir hún þegar Visismenn hittu
hana þar f áhorfendasætunum.
Þaö er stórkostlegt að sjá þetta
lifna svona á sviðinu. — Þetta
var svo ósköp fvrirferðarlítið f
m • mmm mmmnrnmH-wiawMMÁ
stflabókinni minhi. Svo þegar ég
sé allt þetta fólk vera að vinna
aö þessu og allt sem í þetta er
lagt, þá er ekki laust við að ég
skelfist.
— Er þetta allt öðruvísi á
sviðinu heldur en þú sást það
fyrir þér, þegar þú varst að
semja leikinn?
— Þetta er miklu svipmeira
á sviðinu heldur en ég hugsaöi
mér það. Ég hafði ekki dirfsku
til þess að setja í þetta margt af
því sem leikstjórinn, Gíslj Al-
freðsson, hefur síðan látið ger-
ast. — Þótt maður fari sem gest-
ur í leikhús og hafi yndi af, hef-
ur maður ekki hugmynd um
alla þessa vinnu, sem á bak við
sýningarnar liggur og ég þekkti
ekkert til leikhúss, nema sem
áhorfandi
— Er langt síðan þú laukst
við þetta, eöa ertu kannski enn-
þá aö snurfusa það?
— Nei, það hefur ekki verið
átt við sjálft leikritið eftir að
það var prentaö í handrit, En
þaö er um það bil ár síðan ég
sendi leikinn til Þj.óðleikhússins.
Þetta hefur verið lengi í smfð-
um. Ég var dálítiö hikandi við
þetta, því ekki hefur það komiö
yfir mig áður að skrifa, nema
sendibréf op illa ;Ég var dá-
lítiðfög viðþetfa og þoTði iíaum-
■ ast i að kotna- þvl á framfæri.
Lfkléga hefði ég aldrei gert þaö
Helga Egilson.
Engin er eins þæg og góð
og Dimma-limma-Iimm,
og engin er eins hýr og rjóð
og Dimma-limma-limm.
hefði ég ekki búið i næsta húsi
við Bryndísi Schram. Hún stapp-
aöi I mig stálinu og taldi i mig
nægilegan kjark til þess að
koma jpessu á framfæri.
Leík'éndumir eru að tínast
inn úr hléi í þann mund sem við
slítum talinu og sviðið lifnar
á ný.
— Það er svo einkennilegt
með hann Mugg, segir Helga.
Hann sem var nú svona mikið
erlendis og hefur sjálfsagt
kynnzt vel skógum, aö í teikn-
ingunum hans veröur skógurinn
alltaf ævintýraskógur. Þar er
þessi íslenzka víðátta, fjöll I
baksýn eins og sjá má af svið-
inu. — En sviðið er reyndar að
miklu leyti sniðið eftir teikning-
um Muggs. Sviðsmyndin er verk
Birgis Engilberts.
Við skjótum þeirrf spurningu
að Helgu að lokum, hvort hún
ætli sér að halda áfram að
skrifa ...?
— Nei, alls ekki aö svo miklu
leyti, sem ég get fullyrt núna.
— Ef eitthvað fer að spila í mér
þá veit ég altént hvað það kost-
ar.
----Og svo heldur ævintýrið
um Dimmalimm og prinsinn
hennar, sem varð að svani, á-
fram á sviðinu.
I hölhnm hjá kóngi og drottningu, Hákoni Waage og Bryndísi Schram, yzt til hægrl er
Jón Júlíusson, sem leikur eitt af helztu hlut verkunum.
Stutti Jón í Köldukinn hann
dansa.
átti dætur þrjár... Nemendur Tónlistarskólans og Listdansskóla Þjóðleikhússins syngja og