Vísir - 13.01.1971, Blaðsíða 9

VfSIR* Miðvíkudagur 13. janúar Iít/i.
i ~iii iiimiMiniowiiiiii .....
55
Stúlknrnar meiri land
kynning en fiskurinn“
— segir i viðtali við forstöðufólk Fegurðar-
samkeppni Islands
Óvenju mikið heí'ur verið rætt um fegurðarsam-
keppnir að undanförnu, enda kannski ekki að
undra þar eð nýlokið er við að velja eitthvað á
milli 30 og 40 stúlkur til að taka þátt í slíkum sam-
keppnum. Því hefur að sjálfsögðu fylgt umfangs-
mikil vinna og margt verið um dýrðir, þó að aðal-
hátíðuhöldin séu enn ekki afstaðin. f»ar eð Vísir
hefur ekki látið sitt eftir liggja við fréttaflutning
frá fegurðarsamkeppnum þessum án þess þó, að
nokkurn tíma hafi að ráði verið vikið að þeim,
er standa að baki keppnum þessum, tókum við í
gærdag tali 2 forsvarsmenn fegurðarsamkeppna.
| " \ \ s' ' |||j|
Fyrst höföum við tal af Ein-
ari Jónssyni bankagjaidkera,
sem fyrstur manna fór af stað
með fegurðarsamkeppni hérlend
is og fengum hann til að segja
oikkur í stuttu máli frá hans af-
skiptum af keppninni.
— Um það leyti er ég var
framfcvæmdasitjóri fyrir Tívolí-
inu ofckar gamla, hóf Einar máls
var ég félagi i Fegrunarféilagi
Reykjavíkur, sem sett var á lagg
imar til að vinna að fegrun
bæjarins. Sá félagsskapur
þurfti að sjélfsögðu töluvert fé
tii að standa straum ajf kostn
aðinum við fegrunarframkvæmd
imar. Eiftir miklar vangave'ltur
kom okkur Einari nafna minum
og vini Magnúss. það ráð í hug
að halda fegurðarsamkeppni í
Tívolí og færa okkur ágóöann
í nyt viö fegmn bæjarins —
þetta var árið 1947. — Gafst
þessi fjáröflunarleið svo vel, að
_ árleg feguröarsamkeppni varð
úr.
Verðlaunin, sagði Einar enn-
fremur vom fyrst í stað þau, að
sú er varð númer eitt Waut ferð
til Kaupmannahafnar með uppi
haidi. Það varð ekki fyrr en árið
1957 sem við gátum boðið hlut
skörpustu stúilkunum að taka
þátt í a'lþjóðlegum fegurðarsam
keppnum. Aðild að þeim sam-
keppnum tófest mér að fá til
handa minni fegurðarsamkeppni
í utanl andsferðum mínum sem
famar voru í þeim erindagjörð
um að ráða skemmtikraifta til
skemmtana þeirra, sem ég stóö
fyrir hér heima.
Með árangurinn af þátttöku
íslenzku stúlfcnanna í allþjóða-
fegurðarsamfeeppnum get ég
ekki veriö annað en ánægður.
Vestanhafs hefur þeim tekizt að
komast í öll fimm efstu sætin,
tvisvar í efsta sæti Miss Skandi
navíukeppninnar og auk þess tví
vegis í úrs'litasæti í öðrum
keppnum. Hins vegar hefur ís-
lenzk stúlka áldrei náð svo
langt í keppnum um titlana
Miss Europe og Miss World.
— Hver eru afskipti þín af
Fegurðarsamkeppni Islands nú?
— í einu orði sagt engin. Ég
lét af öHum afskiptum af henni
árið 1964 og hef sfðan aöeins
haft það með höndum, að
senda sigurvegarana til þátttöku
í beim fegurðarsamkeppnum.
sem eg hef mín gömlu umboð
fyrir, þ. e. a. s. Miss Universe,
Miss World, Miss Europe og
Miss Scandinavia. Þessar fjór
ar fegurðarsamkeppnir hafa með
sér nokkra samvinnu, Miss Int-
ernational-keponin var einnig i
þeirri samvinnu fyrst, en lenti
utangarðs er keppnin komst í
hendur aðila. sem svifcið höföu
titilinn í sínar hendur. Því er
það, sem mér er meinað, af
samtökum hinna feguröarsam-
keppnanna, aö ejg@, viðskiþf,if:ii
við þá aðila, sem standa að
Internationalkeppninni. ,
— En hvenær og hvers yegna
hættir þú afskiptuni af Fegurð-
arsamkeppni íslands?
— Áriö 1964 gaf ég hana al-
veg frá mér. Þá tók frú Sigríður
' Gunnarsdóttir, forstöðukona.
Tízkuskólans við. Hún hafði áð-
ur þjálfaö stúlkurnar fyrir mig
til keppni og mátti því heita
„Falli rauðsokkum ekki feg-
urðarsamkeppnir í geð, geta
þær bara iokað augunum fyr-
ir þeim, rétt eins og því sjón
varpsefni, sem þeim fellur
ekki,“ segir Einar Jónsson.
vel kunnug öllum hnútum. Fáar
eða engar tel ég lfka betur til
þess færar en hana.
—• En hvað viltu segja um
aðferð hennar við aS velja
„Þó fiskurinn okkar sé góð
ur, er samt ekkert jafngóð
iandkynning og stúlkurnar
okkar, sem hafa r.áð larigt er-
lenfn^'. Wgir Sigríður Gunn-
arsdóttir.
stúlkurnar til úrslitakeppnanna.
þ.e.a.s. sýslukeppnirnar?
— Það tel ég ekki vera raun-
hæfustu aðferðina. Ég á erfitt
með að trúa því, að hægt sé að
kynnast til hliítar á dansleik og
það á kannski nofckrum mínút-
um. Á dansleiki er Ifka ungt
fódk komið til að skemmta sér,
en ekki í neinum öðrum tilgangi.
Þegar ég hafði með keppnina
að gera, hafði ég þann háttinn
á, að hafa samiband við aðila
úti á landi, sem ég taldi að gætu
bent mér á stúlfcur, sem höfðu
það til að bera sem til fegurðar-
samikeppni þarf. Kæmu ábend-
ingar, sem mér þóttu gefa góða
von, setti ég mig strax í sam-
band ,við stúlikuna, auk fjöl-
skyldu hennar og unnusta, ef
hann var einhver. Sparaði ég
mér ekki sporin við þetta starf
og flaug þá landshomanna á
milli, ef því var að skipta. Þetta
tel ég hafa gefið bezta raun.
— En hvað um mótmæli
rauðsokkaliða? spurðum við
Einar að lokum.
— Ég hlusta ekki á þá, mér
felilur nefnilega ekki tal þeirra,
rétt eins og mér fellur ekki
allt efni sjónvarpsins. Falli
manni ekki einhverjir dagskrár-
liðir sjónvarpsins slekkur maður
bara á tækinu, og eins má loka
eyrunum fyrir tali rauðsokka.
Þær gætu líka alveg eins lokað
augunum, þegar fegurðarsam-
keppni fer fram, falli þeim hún
ekki í geð. Ég tel það efeki
þurfa að vera neitt spursmál,
hvað það er, sem réttmætir til-
veru fegurðarsamkeDpna. Þær
gefa stúlkunum oft atvinnu-
möguleika á ýmsutn sviðum og
oft góðan skilding í aðra hönd
— aö maöur ekki tali um öll
þau ferðalög, sem þeim standa
tiil boða sem bezt vegnar í
keppnum. Erfiðleika er vitan-
lega oft við að glíma, en enga
stúlfcu þekki ég, sem tekið hefur
þátt í fegurðarsamkeppnum á
mínum vegum og beðið tjón af
á nofckurn hátt.
Fyrsta spurningin, sem við
lögðum fyrir Sigríði Gunnars-
dóttur, var varðandi einkarétt
þann, sem hún hefur opinberlega
lýst yfir, að hún hafi á notkun
titilsins Ungfrú ísland.
— Þann einkarétt hef ég ó-
vefengjanlega, svaraði Sigríður.
Ég hef einnig látið skrá á firma-
skrá nafngiftina Fegurðardrottn-
ing íslands, Ungfrú Reykjavík
og Fegurðardrottning Reykja-
víkur. Fegurðarsamikeppni ís-
lands og Fegurðarsamkeppni
Reykjavikur er svo til þar einn-
ig skráð á mitt nafn. Það eru
raunar aðeins liðnir nokkrir
dagar, síðan ég lét verða af
skráningunni, en hún hefur
staðið fyrir dyrum undanfarin
ár — við drifum bara í málinu
núna af ótta við að það ylli
vandræðum ef það fréttist meðal
fegurðarsamfceppnanna erlendis.
að við hefðum ekki tryggt okk-
ur löglegan yfirráðarétt yfir
þessum titlum.
— Úvað segir þú um sam-
keppnina, sem þú hefur hlotið?
— Eina áhyggjuefnið, sem ég
tel vera í sambandi við tilkomu
hinnar fegurðarsamfeeppninnar
er það, að erfiðleikar gætu hlot-
izt af því, að tveir aðilar séu að
velja svona margar stúlkur til
fegurðarsamkeppna. Annars
held ég, aö ekkert annað en gott
geti hlotizt af — því, sem þú
vilt kalla samkeppni. Þeir sem
standa að baki nýju feguröar-
samkeppninni eru mér lika að
góðu kunnir, ég t.d. þjálfaði á
sínum tíma frú Unni ArWgríms-
dóttur, eina aðalforstöðukonu
þeirrar keppni. Guðrúnu Bjarna-
dóttur þekki ég llíka vel. Hún
var hjá mér f Tízkusikólanum í
tvö ár og hana þjálfaði ég svo
líka er hún fór á vegum Fegurð-
arsamkeppninnar tiil þátttöku í
„Miss Internationaíl-keppninni",
sem hún lenti I fyrsta sseti I.
— Hverju viltu svara þeirri
spumingu rauðsokka, hverjir
græði á fegurðarsamkeppnlnni.
— Um gróða hefur aldrei ver-
ið að ræða. Okkur hefur rétt
tekizt að hafa upp f kostnaðinn
við fegurðarsamkeppnina með
dansleikjahaldi. Oft er lf'ka tap
á dansleikjunum, eða þá að beir
standa sléttir. En í það heila
jafnar þetta sig alltaf upp. Bf
hins vegar er um tap af feg-
urðarsamkeppninni að ræða,
er það ökkar, sem að henni
stöndum, að borga brúsann. Ég
hugsa, að ég megi segja, að ég
hafi varla lágmarks tímakaup
fyrir alla þá vlnnu sem ég legg
f keppnina.
— En hvað um tilgang keppn-
innar?
Hann ætti að vera aug'ljós.
Einn aðaltilgan-g hennar tel ég
vera landkynninguna, því þótt
fiskurinn ofckar sé góður er
samt ekkert landinu eins góð
land'kynning og stúlkumar okk-
ar, sem komast langt erlendis.
— ÞJM
vlsiBsrai
Hvert er álit yðar á feg-
urðarsamkermnum?
—--
Magnús Sigurðsson, fisksali:
Þessar fegurðarsamkeppnir
finnst mér bara vera tóm vit-
leysa, sem þjónar engum til-
gangi. Það mætti þess vegna
leggja þær niður.
Svavar Guðmundsson, jámiðn-
aðarmaður: — Ég fæ ekki ann-
að séð, en að það sé allt í lagi
með þær. Ég fór sjálfur til að
fylgjast með þessum kappleikj
um, þegar þær voru aö byrja.
Þeir eldri geta líka haft gaman
af fegurðarsamkeppnum, þær
geta gefiö þeim góða hugmynd
um það, hvemig ungdómurinn
er hverju sinni.
Garðar Ólafsson, verkamaöur:
— Þær eru sjálfsagt ágætar út
af fyrir sig. Ég bara veit ekkert
um þær, — hef ekkert fylgzt
með þeim.
Jóhann Jóhannsson, bifvélav.:
— Ég er nú frekar mótfallinn
þeim, og þá vegna kvenþjóðar-
innar. Hitt er svo annað mál,
að fegurðardísir geta verið
góð landkynning.
Kolbrún Skarphéðinsdóttir, hús-
móðir: — Þær finnst mér eiga
rétt á sér sökum þess, hve þær
geta veitt mörgum stúlkum ým-
iss konar framtlðarmöguleika,
sem þeim ellegar hefðu ekki
staðið til boða.
Kristín Andrésdóttir, fram-
reiöslustúlka: — Ég barasta er
ekki klár á þvi. Mundl segja
svona í fljótu bragði, að þeim
ætti að halda áfram.