Vísir - 29.05.1971, Blaðsíða 8

s
V1SIR. Laugardagur 29. mai 1971.
yisiR
Otgeíandi: KeyKJaprenr at
Framkvæmdastjóri: Sveinn R EyjólfssoD
Ritstjóri: Jónas Kristjánssop
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfuiltrúi: Vajdimar H lohannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar. Bröttugötu 3b Slmar 15610 11660
Afgreiðsla Bröttugötu 3b Siml 11660
Ritstjóm: Laugavegl 178. Simi 11660 (5 ilnur)
Askriftargjald kr. 195.00 á mánuði innanlands
T lausasölu kr. 12.00 eintakiö
Prentsmiðia Vfsís - Edda ht
Forysta sem má treysta
!£ommúnistar gáfu núna 1 vikunm út aukablað af
Þjóðviljanum, en nefna það reyndar Alþýðubandalag-
ið, með eldrauðu letri, eins og vel hæfir. Efni þessa
blaðs er að mestu upprifjun á því, hvemig samkomu-
lagið var í vinstri stjórninni víðfrægu þegar verið var
að undirbúa útfærslu landhelginnar 1958. Reynt er að
gera hlut Lúðvíks Jósefssonar þar sem mestan og
raunar er niðurstaðan sú, að hann hafi gert þetta einn
að kalla, með því að beygja samráðherra sína úr Fram-
sóknar- og Alþýðuflokknum undir sinn vilja.
í frásögn þessari kemur greinilega fram, að báðir
fyrrnefndu flokkarnir hafa viljað fara að öllu með
nokkurri gát og reyna til hlítar þau ráð, sem leitt
gætu til sama árangurs án þess að til eins illvígra
átaka kæmi og raun varð á. Þetta máttu
kommúnistar ekki heyra nefnt. Þeim var enginn akk-
ur í að færa út landhelgina án þess að til illinda drægi
við Breta. Þeir vonuðu, að með þeim hætti yrði því
komið til leiðar, að íslendingar færu úr Atlantshafs-
bandalaginu. Það var þeirra megintilgangur með þeim
aðferðum, sem þeir beittu. Þessi von þeirra brást, og
vitaskuld þræta þeir fyrir að þeim hafi verið nokkuð
slíkt í huga. Þeir neita því einnig nú, en allir ættu að
vita að þeir vilja ekki kanna neina leið til nýrrar út-
færslu með friðsamlegum hætti. Nú á líka að nota
þetta sem kosningamál, og telja ýmsir að erfitt verði
að fá marga íslendinga, aðra en sanntrúaða kommún-
ista, til þess að trúa því, að Þjóðviljaklíkunni sé bezt
treystandi til að leysa þetta mál á þann hátt sem
heilladrýgstur yrði fyrir þjóðina.
Sé eitthvað satt í því sem kommúnistar segja nú um
tregðu framsóknar-ráðherranna í vinstri stjórninni
til einhliða ákvörðunar íslendinga um útfærslu 1958,
er það enn eitt dæmið um það, hvernig Framsókn leik-
ur eftir því, hvort hún er í ríkisstjóm eða stjómarand-
stöðu.
Allir sem nokkuð þekkja sögu landhelgismálsins
frá upphafi, vita að Sjálfstæðisflokkurinn hefúr alltaf
haft þar forystu og ævinlega lagt þar á beztu og vit-
urlegustu ráðin. Það kom líka í hans hlut að stöðva
þau óheillaátök, sem kommúnistar stofnuðu til af
ráðnum hug 1958. Fyrir forgöngu Sjálfstæðisflokksins
unnu íslendingar þá einn mesta sigur sem nokkur
smáþjóð hefur unnið í deilu við stórveldi. Framsókn-
armenn hafa alltaf sáröfundað viðreisnarstjómina af
þeim sigri, og hefðu sjálfir kosið að vera þar í spomm
sigurvegarans, þótt þeir hr.fi látið sér sæma að kalla
samninginn nauðungarsamning og jafnvel enn verri
nöfnum.
Stefna Sjálfstæðisflokksins í landhelgismálinu er
c^ái-sem fyrr sú farsælasta, og honum er eins og áður
allra flokka bezt treystandi til að finna þar þá leið.
sem þjóðinni verður heilladrýgst.
Bandarískir humarveiðimenn
krefjast 200 mílna iögsögu
Hóta oð vopnast til
Rússar báðust afsök-
unar, þegar fulltrúar
bandarískra humarveiði
manna kvörtuðu yfir á-
gengni sovézkra togara
sem eyðilegðu veiðar-
færi þeirra. Bandaríkja-
menn sögðu, að Rússar
hefðu „á einu bretti“
eyðilagt veiðarfæri að
verðmæti um fimm millj
ónir króna. Þessi afsök-
unarbeiðni virðist hafa
haft lítil áhrif. Banda-
ríska sendinefndin var
naumast komin til Bost
on aftur begar sjómenn
á humarbát tilkynntu,
að Sovétmenn hefðu tek
ið til við fyrri iðju. Sext-
án rússneskir togarar
færu með gamalkunnu
skeytingarleysi um mið-
in Bandarísku bátarnir
væru of unnteknir við
að bægja Rússum frá
lögnum sínum til þess að
geta sinnt veiðunum. —
Þetta hefur vakið áhuga
vmissa manna í Nýja
Englandsfvlki í Banda-
ríkjunum á því að færa
f'skveiðilögsögu út í 200
mflur.
Lenti saman við 120
skina rússneskan flota
Raetur þessa veiðistriðs eru
frá érinu 1967 þegar humar-
veiðimenn urðu að halda lengra
á haf út en áður vegna minnk-
andi afla við strendur. Þegar
bátarnir héldu æ lengra frá
landi, fór svo að lokum, að
þeim „lenti saman" við rússn-
eska togara, sem um langt skeið
höfðu veitt á þeim slóðum.
Þama er mikill floti sovézkra
skipa, yfirleitt um 120 skip.
Þama er sagður mikill fiskur,
og Bandafíkjamenn segja, að
Rússamir séu að reyna að reka
þá burt. Vísvitandi eyðileggi
þeir veiðarfæri bandarísku bát-
anna til að geta setið einir að
soðkötlunum.
íslenzkir sjómenn hafa kynnzt
svipuðum vanda í viðskiptum
við erlenda. Þetta svæði er
langt utan við fiskveiðilögsögu.
auk þess sem landhelgisgæzla
Bandarfkjanna á þessuro slóð-
um er þunnskipuð. Reiðir hum-
arveiðimenn krefjast þess nú,
að Bandariki-, færi fiskveiðilög-
sögu sína út í 200 mílur. Þá
vrði þetta svæði innan mark-
anna og Bandaríkiamenn gætu
sétið éinir að fiski.
oð bægja Rússum trá
Bandaríkin venjulega
„hinum megin“
Þetta er nýtt hljóð í strokkn-
um í Bandarfkjunum. Það hefui'
einmitt verið stefna Banda.
rískra stjómvalda að hafna út-
færslu fiskveiðilögsögu ýmissa
þeirra Suður-Amer’ikuríkja, sem
Iengst hafa gengiö. Oft hafa
borizt fréttir af erjum og iii-
deilimi mílli bandarískra veiBI-
manr.a við strenáur Suður-
Ameríku og Suður-Ameríku-
manna, þar sem Bandaríkin
hafa ekki viðurkennt þá fisk-
veiðilögsögu, sem Suður-Ame-
rfkmnenn vilja hafa og reyna
að verja.
Sum ríki Suður-Ameríku hafa
fært fiskveiðilögsögu út í 200
mVlur, til dæmis Perú, eitt
mesta fiskveiðirfki heims. Kröf
nmmim
Umsjón: Haukur Helgason
Bandarísk sendinefnd fór á
fund Rússa. — Þegar einn féll
fyrir borð, fékk hann nudd og
nýja skó.
um fiskimannanna í Nýja-Eng-
landi er þvf ekki sérstakiega
vel tekið V Washington. Ekki
gætu Bandaríkin haft 200 "riina
lögsögu við strendur Nýia
Englands o° samtímis neitað
að viðurkenna slíka lögsögu hiá
öðrum rfkjum.
pthofna-
í Washinaton er hin hernað-
arlega hlið má’síns ef tii vill
mikövægari en hin efnahags-
lega. Bandarisk stjórnvöid ótt-
ast að útfærsla "skveiði'ög-
éíwrtið sýnir veiðlsvæðl við
Nýja England ekki alllangt
frá Boston og New Y*rK
sögu og landhelgi margra rákja
heims muni skerða athafnafrelsi
bandarískra herskipa.
Híns vegar vilja bandarisk
stjórnvöld að sjá'fsögðu vemda
hagsmuni sinna manna. Þau
hafa mótmælt harðlega fram-
ferði Sovétmanna og krafizt
skaðabóta.
Af þessum sökum var fyrir
nokkrum dögum gerð út ellefu
manna sendinefnd til að sigla út
að móðurskipi rússnesku togar-
anna og reyna samningaleiðina
við Rússann.
Boðið upp á vodka og
kavíar
Donald L. McKernan sérlegur
sendiherra var fyrir sendinefnd-
inni Rússar tóku nefndarmönn-
um opnum örmum og buðu
þeim upp á vodka, kavfar og
salamí og hvers kyns ostarétti.
Þeim var boðið til hádegisverð-
ar á móðurskipinu með kampa-
víni og koníaki. Einn banda-
rfsku fuiltrúanna, John nokkur
Skerry, fél] fyrir borð og var
samstundis bjargað og hann
fluttur á slysastofu Rússanna.
Þar var hann baðaður í heitu,
nuddaður. settur í hitunarbeiti
og gefið sterkt áfengi. Eftir
hálfa klukkustund af slíku var
Skerry kominn í föt sín. þurr
og nressuð. og nýja skó, sem
honum voru gefnir. Var mikii
vinátta með mönnum.
Rússar voru boðnir og búnir
til að bæta sitt ráð. Yfirmaður
beirra baðst auðmjúklega af-
sökunar á tjóni sem skin
hans hefðu valdið. Kvaðst hanr
mundu sjá t.il þess. að slíkt
kæmi ekki fyrir í framtíð
McKernap segir. aö Rússar hafi
viðurkennt bá almemu tillits-
semi. að beim bæri að hafa
augun hjá sér, svo að veiðarfæri
Randarf1<ipmanna yrðu ekki
fyrir skemmdum.
WAt-, vonng bátana
Sfðasta mánuðinn hafa banda
rískir bátar tilkynnt fimmtán
sinnum að rússneskir togarar
'iafi skemmt veiðarfæri beirra
Yfirmaður eins boi-rta humarfé
'agsins. Pre'ude Cornoration
'aóto ^rt*írtpQVicí^
nemi meira en 20 milliónu"-
króno á síð'ic-n im mánnð
um Hann hefur taiað um !>r
vonna háta sfna“ svo að b«>:-
dpti rekið PússariB af hönu...
sér
Þrátt fvrir eóð loforð Rú'
anna se”isst bandarískir f’-,T
menn »nn sem fvrr ver-a ...•»•
krin°dir“ af illskevttum Þo’-
beirra, sem sé áhugasamastm
við evðile°<»in°u á veiðarfærum