Vísir - 23.09.1971, Page 9

V í SIR. Fimmtudagur 23. september. 1971.
mmmmtmmmmmmmmmmmmmmmmmmrnmmmmmí
Tjón af árekstrum
hafa stéraukizt
Nær 4 millj. kr. bótakröfur fyrir eitt slys —
Góð ráð dýr til umferðarslysavarna
„Á meðan fjöldi tjóna hefur aukizt um 22,7% á
fyrri hluta ársins miðað við sama tíma í fyrra, þá
hafa tjónin sjálf — verðmætin, sem í súginn fara
— aukizt um 74,3%“, sagði framkvæmdastjóri Hag-
tryggingar, Valdimar Magnússon, um tjón af á-
rekstrum og slysum í umferðinni.
„Hluti af þessari aukningu, sem auðsjáanlega er
mikið meiri en f jölgun óhappanna, á orsök sína að
rekja til þess, að dýrtíðina hefur ekki stöðvazt þrátt
fyrir verðstöðvunina. En stór hluti hlýtur að liggja
í því, að það verða stærri tjón í hverjum árekstri“,
sagði Valdimar framkvæmdastjóri.
Svipaöa reynslu faafa flest bíla
tryggingafélögin haft. Runólfur
Þorgeirsson, deildarstjóri hjá
SJÓVÁ tók í sama streng og
Valdimar:
„Okkur finnast allar líkur
benda til þess, að meðaltjónið
fari vaxandi, og af fréttum, sem
maður fylgist með. sést, að fjölg
un slysa er tilfinnanlega mikil
á fyrstu sex mánuðum þessa
árs, sérlega á ökumönnum og
farþegum í bílum.
Manni getur ekki dottið ann-
að í hug en þetta stafi að því,
að árekstrarnir verði harðari og
þá trúlegast af auknum hraða.
En aukning slysanna er greini
lega meiri en aukning árekstr-
anna.“
Þegar menn lesa fréttir af
„óvenjumörgum árekstrum“
þennan og þennan daginn gera
þeir sér sjáldnast í hugarlund,
hve mikil verðmseti eyðilögðust
um leið, enda að vonum meir
með hugann bundinn við, að oft
við. En heildartrygging fyrir
einn bíl er kr. 3 milljónir, sem
í þessu tilviki hrekkur ekki til.“
Þegar við tókum Valdimar
Magnússon, framkvæmdastjóra
Hagtryggingar, tali, varð honum
að orði:
„Það er varla, að manni finn
ist taka þvl fyrir blaðamenn að
fá fulltrúa tryggingafélaganna
tii þess að fjölyrða um tjónin
af völdum umferðarslysanna. Er
ekki flestum gjarnast aö halda,
að það séu bara „búhyggindi"
tryggingafélaganna að „berja
lóminn?
Ég held að fáir geri sér fulla
grein fyrir þvf, að það er verið
að tala um verðmæti, sem fara
í súginn — verðmæti sem þjóð
inn; kæmi betur, ef hægt væri
að ráðstafa til annarra þarfa.
Eða hvað ætli við gætum gert
við það fé, sem verja þarf til
innkaupa og innflutnings á bila
varahlutum, sem þurfa að koma
í stað hinna eyðilögðu úr árekstr
unum?
Borga ekk; tryggingarnar? Er
þá ekki allt í lagi?
Hvað, sem því líður þá hrýs
mönnum hugur við hinni Vskyggi
legu fjölgun árekstra og slysa.
Þegar litið er yfir fyrstu sex
mánuði ársins, kemur í Ijós aukn
ing slysa og árekstra um 20%
og fjölgun slasaðs fólks er enn
meiri, um 30% í Reykjavík. —
Þetta verður eitt helzta um-
ræðuefni fólks, og allir eru um
eitt sammála: „Það verður að
grípa til einhverra ráðstafana,
sem stemma stigu við þessari
þróun“!“
Hvað skal til
bragðs taka?
Runólfur Þorgeirsson, deild-
arsti hiá Sióvá: „Ckkur
V-ni'st, sem meðaltjónið hafi
vaxið.“
Valdimar Magnússon frkvstj.
Hagtryggingar: „74,3% aukn
ing tjóna.“
ast hafa einhverjir einstaklingar
um leið orðið fyrir meiðslum.
Stundum má lesa um „20 á-
rekstrar urðu f hálkunni f gær“,
en fáir leíða þá jafnfráhit hug-
ann að því, að þar hafi senni-
lega 40 bVlar orðið fyrir skemmd
um, og þegar það getur kostað
um kr. 5000 að skipta um eitt
bílbretti og sprauta það nýja,
geta menn rétt ímyndað sér,
hvaða upphæðir eru í húfi.
„Einhverjar mestu bótakröfur,
sem lagðar hafa verið fram
vegna eins bílslyss. fylgja í kjöl
far slyss, sem varð 'i sumar,
þar sem svo sorglega vildi til,
að kona og barn fórust i á-
rekstri,“ sagöi Runólfur olckur,
þegar við spurðum hann um
mesta tjónið, sem hann þekkti
til.
„Kröfumar, sem þegar hafa
verið lagðar fram. nema hart
nær 4 milljónum króna og er þó
ekki séð fyrir endann á því,
hvort fleiri bótakröfur bætast
,,Víst hefur fólk fært þetta í
tal við okkur. Þegar það vill
ná eyrum umferðarYFIRVALDA
snýr þar sér til UmferðarRÁÐS
eða umferöarNEFNDAR Reykja-
Vikur Hin raunverulega um-
ferðarYFIRVÖLD eru þó auðvit
að löggjafinn og dómsmálaráðu
neytið,“ sagði Pétur Sveinbjarn
arson, framkv.stj. Umferöarráös,
þegar við færðum þetta í tal
við hann.
,,Sjá menn fram á nokkur
ráð, sem gætu dugað til þess
áð stöðva þessa þróun?“
„Það er þrennt til, sem sér
fræðingar eru sammála um að sé
áhrifaríkt tii þess að draga úr
umferðaróhöppum,“ upplýsti Pét
ur okkur.
„í fyrsta lagi að auka lög-
gæzlu, sem sérfráeðingar i ná-
grannaríkjum okkar telja fljót-
virkustu og um leið ódýrustu
umferðarslysavarnir, sem unnt
sé að grípa til. -~- Hvort menn
vilja taka þann kostinn, verður
svo undir mörgu komið. og áð-
ur þurfa menn auðvitað að gera
sér grein fyrir kostnaðinum af
því aö fjölga lögreglumönnum,
lögfeglubifreiöum og tækjum.
En hér í Reykjavík sem
annars staðar er fjöldi lög-
reglumanna bundinn af gömlum
reglum um fjölda fbúa á svæð-
inu, en ekki t. d. af fjölda bíla.
Annað ráð telja menn vera
fljótvirkustu og auðveldustu að-
ferðina — að auka ökuleyfis-
sviptingar svo að menn finni
áþreifanlega fyrir þvl, að fylgi
þeir ekki settum reglum, þá
verð,- að dæma þá úr leik í um
ferðinni um eitthvert tlmabil að
minnsta kosti.
Og þriðja ráðið, sem menn
telja bezt að beita með hinu, er
umferðarfræðsla. — Hún ein út
af fyrir sig þykir hrökkva
skammt, enda er áhrifa hennar
lengur að gæta.“
„En hafa menn gefið gaum
að þeirri reynslu ríkja, sem svip
að er ástatt fyrir og okkur —
skyndileg fjölgun bVla og ört
vaxandi umferö — að auka þurfi
kröfur til ökukennslunnar og
veita þurfj meirj undirbúning
nýjum ökumönnum, áður en
þeir eru sendir út í umferð-
ina?“
„Jú, þegar Umferðarráð gerði
nú I sumar drög að starfsáætl
un sinn; næsta ár þá var þar
m. a'. gert ráð fyrir endurskoð
un og athugun ökukennslu og
ökuprófa. Þaö er vitað mál, að
það hafa orðið stórkostlegar
framfarir I ökukennslu hjá ýms
um nágrannaþjóðum okkar. Auk
in tækni verið tekin upp við
kennsluna, og ökukennslan jafn
vel verið færð inn I skólakerfið
sjálft. Og þróunin verið I þá
átt, að leggja meirj áherzlu á
hæfni manna til að stjóma far
artækjunum, heldur en til að
læra á bókina fjölmargar regl-
ur.“
„Verður þá kannski undinn
bugur aö þessari endurskoðun
ökunámsins á næsta ári?“
„Það veit enginn, fyrr en
ljóst veröur, hve miklu fé verð
ur veitt til bessara mála. Um
það tekur alþingi sjálft ákvörð
un I vetur. Þetta eru fjárfrekar
aðgerðir og það verður ekki I
þær ráðizt nema hafa til þess
fé,“ svaraöi framkvæmdastjðrinn
spurningu okkar. — GP
Pétur Sveinbjamarson, frkstj.
Umferöarráðs: „Góð ráð eru
dýr.“
ö útQ'Á uíHif;V
sfeiBsm:
— Teljið þér að menn fái
tjón sín nægilega vel bætt hjá
tryggingafélögu .n — eða
kannski fullriflega?
Már Gunnarsson, vélskólanemi:
— Þaö þekki ég ekki af eigin
reynslu. Hins vegar hefur mér
helzt heyrzt á tali manna, að
tryggingafélögin séu heldur treg
á bæturnar.
Már Ársælsson, kennari: — Ég
veit ekkj hvernig það er I það
heila en I það skiptið, sem ég
átti rétt á bótum urðu þær sára
litlar og ósanngjarnar. Það
gramdist mér fyrst og fremst
sökum þess, að ég átt; ekki
nokkra sök á óhappinu. Það var
ekið á minn bíl.
Þorbjörn Þorbjörnsson, verka-
maður: — Nei, það held ég ekki.
Ég held, að þeir sem verða fyrir
tjóni fáj aldrei nærri nósu mikl
ar bætur, alla vega aldrej full
ríflegar.
Guðmundur Elnarsson, blla-
málari: — f mínu starfi heyri
ég óneitanlega margar og mis-
jafnar sögur af því. Sjálfur tel
ég mig hins vegar hafa fengiö
sanngjarnar bætur I þau skipti,
semég hef orðið fyrir tjóni.
Sigurður Guðbrandsson, verka-
maður: — Nei. heldur illa, held
ég. Sjálfur fékk ég þó vei bætt
það tjón. sem ég varö fyrir á
sínum tíma, en það var líka fyr-
ir dugnað umboðsmannsins, sem

22