Vísir - 11.01.1972, Blaðsíða 8

VISIR . Þriðjudagur 11. janúar 1972.
Utgefancu : KeyKjapreat hf.
Framkvæmdastjóri • Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri • Jónas Kristjánssoo
Fréttastjóri: Jón Birgir "'Pétursson
Ritstjómarfulltröi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar : Hverfisgötu 32. Símar 15610 11660
Afgreiðsla: Hverfisgötu 32. Sími 11660
Ritstjóm Síðumúla 14. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 225 á mánuði innanlands
* lausasölu kr. 15,00 eintakið.
Prentsmiðja Visis — Edda hf.
Eiturlyfjavarnir riðlasf
Vonbrigði og vonleysi ráða ríkjum hjá þeim mönnum
hér á landi, sem falið hefur verið að hafa hemil á
innflutningi eitur- og fíknilyfja til landsins. „Með nú-
verandi mannafla og tækjum erum við alltaf skrefi
á eftir eiturlyfjasmyglurum“ sagði einn tollvörðurinn
í viðtali við Vísi í gær.
í byrjun nóvember skilaði samstarfshópur áætl-
un um skipulag eiturlyfjavarna og í framhaldi af því
var sótt um tæpra fimm milljón króna fjárveitingu
til framkvæmda í málinu. Stjórnvöld vildu ekki sinna
því, þrátt fyrir vinsamlegar viðtökur í fyrstu, og létu
ekki af hendi nema sjö hundruð þúsund krónur.
Þessi viðbrögð stjórnvalda eru orsök vonbrigða og
vonleysis þeirra manna, sem að eiturlyfjavörnum
starfa. Aðalhvatamaðurinn af hálfu embættismanna,
deildarstjóri í tollgæzlunni á Keflavíkurflugvelli hefur
nú hætt afskiptum af málinu í mótmælaskyni.
„Eiturlyfjasmygl hefur farið vaxandi í haust og
vetur og menn jafnvel gerðir út í innkaupaferðir til
annarra landa“, sagði einn þeirra sérfróðu manna,
sem Vísir ræddi við um þetta mál í gær. Það er enginn
vafi á, að allur almenningur hefur áhyggjur af þessari
hættulegu þróun og óskar eftir því, að stjómvöld
landsins sýni meiri ábyrgðartilfinningu.
Hinir sérfróðu menn telja, að dómsmálaráðherra
nægi ekki að senda út hvatningu til lögreglustjóra og
sýslumanna um að vera vel á verði. Hér sé um að
ræða svo sérhæft og erfitt starfsvið, að ekki dugi
annað en ýtarleg fræðsla og þjálfun. Yfirleitt sé
hvorugu til að dreifa hjá þeim mönnurn, cc;.i vinna
að þessum málum, og því hljóti árangur að verða
takmrr' ", ’ ótt mennimir séu y^firleitt allir af
vilja gerðir.
Við höfum enga afsökun ryrir að láta reka á reið-
anum í eiturlyfjamálum. Okkur er fullkunnugt um
það ólýsanlega böl, sem eiturlyfjatízkan hefur valdið
úti í heimi. Við viljum ekki kalla það yfir okkur. Við
viljum búast til varnar í tæka tíð. Við viljum ná taki
á meinsemdinni þegar í upphafi, en ekki bíða þangað
til hún hefur grafið um sig.
Þess vegna þarf nú þegar að koma upp hópi sér-
þjálfaðra manna. Þjálfunin tekur 1—2 ár, svo að ljóst
er, að engan tíma má missa. Hasshundurinn var gef-
inn af áhugamannafélögum, og eiturlyfjavarnirnar
hafa hingað til byggzt á einstökum áhugamönnum,
sem hftfa varið til þess fé og tíma á eigin vegum.
Percta nægir okkur ekki lengur. Nú verða stjórnvöld
að taka betta nauðsynjamál upp á sína arma.
Áætlun um framkvæmdir var tilbúin í nóvember.
Nú er kominn tími til að vakna, Ólafur Jóhannesson.
Hvernig á að „selja Nixon" i ár?
Umsión: Haukur Helpason
Aftur hamskipti eoa fé-
lagsrannsóknir og tölvurf
Menn murja, hvemig Richard
Nixon, sem hafðj tapað hverj-
um kosningunum á fætur öðr-
um, varð skyndilega „nýr Nix
on“ og kjörinn forseti VarJa
hefðj nokkrum komið til hugar
ári fyrr, að þetta gætj gerzt.
Margir áróðursmeistarar lögðu
hönd að því verki að skapa
hinn nýja Nixon. Nú standa
kosningar fyrir dyrurn, og sig
ur Nixons er ekk; talinn með
öllu öruggur. Þess vegna er
um þessar mundir verið að
skipuleggja. Verður hinn þriðji
Nixon skapaður? Er enn unnt
að hafa hamskipti, ef nauðsyn
krefur? Lítum nánar á sköpun-
arverldð.
Nixon var ekki á neinum
spretti, þótt fólk héldi
það.
Sá M!"nP > h:rtist kjós-
’ ’ kosningamar 1968.
var breyttur. Nú var maðurinn
hlýr í viðmótj opinskár og al-
þýðlegur, á sífelldum þönum
um þvert landið til að tala við
fólkið. Eða var það ekki?
1 bókinni „Hvernig forsetinn
var seldur‘‘ er sagt, að i raun
inni hafi Richard Nixon alls ekki
verið á neinum spretti til að
hitta alþýöufólk. Hann hafi lit-
ið þur-ft að.sýna sitt nvia andlit.
aðeins við valin tækifæri. Nix
on hafði í rauninni eins lítið
fyrir og unnt var Hinn nýi Nix
on var sjónarspií eitt.
„Ekki aðalatriði, hvað
þjóðhöfðinginn gerir,
heldur hvað hann virðist
gera“.
í samræmi við þær líf.sreglur,
sem Machiavellj lagðj þjóðhöfð
ingjum miðalda, er það ekki að-
alatriðið, hvað þjóðhöfðinginn
gerir, heldur hvað almenningur
heldur að hann sé að gera.
Þessj kenning v T þann tið
. alger bylting í afstöðu til þjóð-
höfðingja, og Machiavelli hné
til moldar, 'áðúr en hann vissi
um frægð sína. Þjóðhöfðingjar
Evrópu voru eins og páfi enn
er, taildir fulltrúar guðs á jörðu.
Þeir hefðu vald sitt frá guði.
Þessi samsuða trúar og verald
legs valds var nauðsynleg þeirra
tfma mönnum (og allra tíma)
til þess, að fólk sætti sig við
arfgeng alræðisvöld og hlýddi
nægilega sínum þjóðhöfðingja.
Ein afleiðingin af því raun-
sæi, sem kom í kjölfa-r kenn-
inga Maohiavellis, var mikil
framför málaralistar. Málverk
af þjóðhöfðingjum voru það „sjón
varp“, sem þeirra tíma fólk
hafði. Málverkið gat skapað
hvers konar lyga-vef umhverfis
andlitsmynd af höfðingjanum.
Skyldi hann sitja meðal en-gla,
ef skírskota þyrfti til trúhneigð
ar manna, með skáldgyðjunni,
þeysandi á fáki á vigvelli, drep
andi ógurlega dreka, gefandi af
mildi sinni faðmandi alþýðu, ef
þurfti.
Með málverkinu var áróðurs
vopn fengið, sem ekki náð; ein
vörðungu til samtímamanna,
heldur stóð sem minnisvarði um
aldir. Og MachiavelH liifir f dag
við meiri særnd en þá. í bækl
ingi, sem starfslið Nixons í
kosningabaráttuhni 1968 hafði
undir höndum, stóð: „Aðalatrið
ið ' "kipulagningu er, að kosn-
ingabarát-ta er táknræn það er
að segja það skiptir eícki eins
miklu, hvað frambjóðandinn í
rauninni aðhefst, og það, hvað
hann virðist vera að aðhafast.“
Seldur eins og sápa.
En hvernig gat þetta sjónspil
borið svo göðán árangur og
raun varð? Var ekki unnt að
afhjúpa blekkinguna i tæka tíð,
og gátu andstæðingar Nixons
ekkj snúið vopnunum í höndum
stuðningsmanna hans? Svarið
er að hvort sem það hefði ver
ið unnt eða ekki þá var það
ekki gert. Nixon vann, sem kunn
ugt er, fremur nauman sigur.
Hann naut þess, að keppinaut
ur hans, Hubert Humphrey, hafði
verið ámáttlegur í stöðu varafor
seta í forsetatíð Johnsons.
Humphrey bar allar syndir John
sons á bakinu, Víetnam ekki
sízt, þótt ástæða væri tn að
ætla, að hann hefði í rauninni
verið ósammála Johnson um það.
Það var fyrst eftir kosning-
arnar, að f jölmiðlar og ekki sízt
bók McGinniss um „sölu forset-
ans“ eins og sápu eða súkku-
laðis með auglýsingabrellum
ge-rðu mönnum ljóst, hvað hafði
gerzt, svo að nú er ekki mót-
mælt. Menn greinir á um það,
hvor þeirra Nixons eða Hump
hreys hefði orðið betri for-
seti, en ekki um það, að hinn
nýj Nixon var tilbúinn af á-
róðursm-eist-urum og „seldur
þjóðinni“. Nixon fylgdi fyrir-
mælum Machiavellis og „ lét svo
sem hann væri í miðri eldlín-
unni meðal almennings“, en I
-reynd birtist hann nær eingöngu
útvöldum mönnumí þau skipti,
sem hann virtist hætta sér í rað
i-r almennings og „opna“ sig
hverjum sem vildi í reynd forð.
aðist hinn einræni og innhverfi
Nixon. að leggja f mikla hættu
á torgum úti.
Bréf frá þekktum Iækni
um eiturlyf, samkvæmt
fyrirmælum tölvunnar.
Og nú velta stuðningsmenn
hans fyrir sér, hvemig haga
skuli seglum í ár Ráðunautur
Nixons í kosningabaráttu var
og er John Mitcheli dómsmála-
ráðherra. Hann stýrði barátt-
unni 1968, og margir álíta, að
hann viij; endurtaka þann leik.
Þá mundi annað hvort verða
haldið áfram að leika hinn nýja
Nixon, sem nú verður orðin
nokkuð göm-ul plata eftir fjög
urra ára forsetatíð, eða ef til vili
þyrfti að skapa „enn einn Nix-
on“. sem betar hæfð; í dag.
Aðrir staðningsmenn vilja
beita tölvum og félagsrannsókn-
um með óvenjulegum hætti og
styðjast við fjárstuöning auð-
ugra fyrirtækja. Þeir vilja, að
viðhorf borgaranna verði Jcannað
með þv) til dæmis að spyrja um
afstöðu til vandamála samtíð-
arinnar. Spumingu um afstöðu
manna til vandamálanna ma
auðveldilega fela innan um skoð-
anakannanir um hvaða vömr
fólk kaupi og þess háttar, þann-
ið að fyrirtækin greiddu fyrir án
þess að mikið yrði eftir því tek-
ið. Síðan vilja hinir yngstu staðn
ingsmenn Nixons setja mikið
lið i að hringja og skrifa til
fóilks. eftir að tölvur hafa greint
það í hópa eftir a-fstöðu og hugs.
anlega leika plötu í símann með
rödd forsetans eða fjölrita bréf
með undirstorift hans til kjósenda
þar sem forsetinn segist hafa
aðaláhuga á þvf vandamáli, sem
einmitt er áhyggjueifni kjósan?4
ans í þvii tilviki, og rekur, hvað
hann hafi gert eða vilji gera
í málinu. Bréfið gæt; allt eins
haft undi-rskrift kunns læknis í
nágrenninu sem styddi Nixon,
ef um eiturlyf eða heilbrigðis-
mál vær; að ræða, og þar fram
eftir götunum — tölvur og fé-
lagsrannsóknir — nýjusta áróð-
ursaðferðimar