Vísir - 15.02.1974, Blaðsíða 2

2
Visir. Föstudagur 15. febrúar 1974.
risusm:
Teljiö þér fiugsamgöngur innan-
lands góöar?
Ólafur Bjarnason, nem. I
Kcn na ra h áskólan u m f'rá
Þingeyri. Fyrir neðan allar hell
ur. Ég þarf til dæmis að ferðast
talsvert á milli Þingeyrar og
Reykjavikur, og ég hef þvi rekið
mig á slæmar samgöngur. Oft er
ágætis veður til flugs, en þvi er
samt sem áður borið við, að það
sé ófært.
Jón Bæringsson frá tsafirði: Ég
tel flugsamgöngur innanlands
ágætar, og ég hef ekkert út á þær
að setja.
Inga Lára Þórhallsdóttir, banka-
mær frá isafirði: Alls ekki nógu
góðar. Manni finnst oft á tiðum
sem stærri staðir séu látnir ganga
fyrir, og flug er oft með höppum
og glöppum. Þetta eru hálfleiðin-
legar samgöngur.
Ingvi Högnason, sjómaöur frá
tsafiröi: Nei, ég held að þær séu
ekki nógu góðar eftir þvi sem
maður heyrir. Sjálfur get ég
reyndar ekki kvartað, en manni
hafa verið sögð ýmis dæmi.
Guðbjartur Asgeirsson, stýri-
maður frá ísafirði: Alls ekki
nógu góðar. Að visu hefur veðri
verið um að kenna núna síðustu
daga, og svo er reyndar oft, en
stundum hefur maður það á til-
finningunni, að það sé ekki nægur
timi til þess að fljúga t.d. á tsa
fjörö.
Ólafur II. Guöbjartsson oddviti
Patreksfiröi: Maður er nú svo
krítiskur á allt svona. En ég er
ánægður með samgöngur til
Patreksfjarðar, ég þekki ekki
annað. Það eru ferðir 3svar i
viku, og ég held að maður geti
ekki krafizt meira.
UNGUNGUM
íN ÞEIR
Keflavíkurlöqreqlq byrqir brunninn:
SNÚA ÖLVUÐUM
TIL BAKA, ÁÐUR
SKAPA VANDRÆÐI
„Þaö eru ekki nærri alltaf öll
ungmennin sem fara til baka með
rútunnisem þau komu með. Þess
i staö eru þau að þvælast hér út
um allt, peningalaus og húsnæðis-
laus, og lögreglan þarf að hýsa
þau. t langflestum tilfellum eru
þau ölvuðog skapa sjálfum sér og
öðrum stórhættu, þegar þau eru
að reyna að fá far með bilum,
scm aka Reykjanesbrautina. Það
eru þessar eftirlegukindur, sem
við erum að reyna að iirista af
okkur.”
Þetta sagði Haukur Guðmunds-
son rannsóknarlögreglumaður I
Keflavik i viðtali við Visi i gær.
Lögreglan i Keflavik hefur
ákveðið sérstakar aðgerðir vegna
eftirlegukindanna. Þeir ungling-
ar, sem koma ölvaðir og án per-
sónuskilrikja til Keflavikur með
sérleyfisferðum, verða sendir
aftur til baka þaðan sem þeir
fóru. Eins og Haukur sagði, þá er
það til að tryggja að vandræði
skapist ekki af dvöl þeirra á
staðnum, eftir að dansleikjum
lýkur.
„Við framkvæmum þessar að-
gerðir með áfengislöggjöfina að
baki. 1 nitjándu grein löggjafar-
innar frá ’69 segir i niðurlaginu,
að ökumenn leigubifreiða eða al-
menningsbifreiða megi ekki taka
neinn undir tvitugsaldri i bifreiðir
sinar, ef viðkomandi er ölvaður.
Þó má aka honum til heima sins,
eða á sjúkrahús.
ökumennirnir mega einnig
krefjast persónuskilrikja, til að
viðkomandi geti sannað aldur
sinn, ef grunur leikur á, að hann
sé undir tvitugsaldri.
„Þetta er einfaldlega það sem
við gerum. Við förum upp i
rúturnar, þegar þær koma, og
leyfum engum að fara út sem er
ölvaður, nema hann geti sannað,
að hann sé orðinn tuttugu ára.
Þeir sem ekki geta sannað aldur-
inn með skilrikjum fá heldur ekki
að fara út. Við vonum, að þetta
verði til að minnka það, að ung-
lingar undir tvitugu séu að koma
hingað og treysta svo á guð og
lukkuna með að komast til baka
aítur. Langmestur meirihluti
eftirlegukindanna eru ölvaðir
unglingar undir tuttugu ára
aldri”, sagði Haukur ennfremur.
„Hvers vegna er unglingunum
þá hleypt ölvuðum inn i rútuna i
upphafi?”
„Það er auðvitað rökréttast að
stoppa þetta á brottfararstað. En
þarna við Umferðarmiðstöðina er
mikil umferð, þegar sætaferðirn-
ar á dansleikina eru að leggja af
stað. Það þyrfti ákaflega fjöl-
mennt lögreglulið til þess að
stoppa ferðir unglinganna þar.
Svo eru þau oft ekki ölvuð áður en
lagt er af stað,” svaraði Haukur.
„A þá ekki að kæra bilstjór-
ana?”
„Við getum gert það. En þessar
aðgerðir okkar eru i fyrstu
hugsaðar sem viðvörun til ung-
linganna. Þá eiga þeir sjálfir að
geta ákveðið i upphafi ferðar,
hvort þeir sleppi áfenginu, vegna
of lágs aldurs, eða hætti á það að
verða sendir heim án þess að
komast á ballið.
Réttast væri að stoppa rúturnar
við sýslumörkin, en við höfum
enn ekki getað komið þvi við.”
Unglingsstúlka skrifaði les-
endabréf til Visis fyrir stuttu og
kvartaði undan þvi, að vegna
þessara aðgerða hefði henni ekki
verið leyft að fara út og pissa, en
haldið lengi i rútunni. Haukur
sagði, að öllum væri hleypt á
salernið i lögreglustöðinni, áður
en rútan færi aftur til baka.-ÓH
‘ LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Setan á Alþingi
Rjúpnamál þessa vetrar á Al-
þingi ætlar að verða setan (z). Úr
þvi að efnahags- og öryggismál
þjóðarinnar eru i svona góðum
höndum, verða landsfeðurnir að
hafa eitthvað að starfa. Með set-
unni skal menningunni bjarga, og
i slikri krossferð er ekki hægt að
taka tillit til smámuna eins og
þeirra, að skólafólk hefur lengst-
an vinnutima allra. En vissulega
eiga flóknar réttritunarreglur
sinn þátt i þvi.
Sannleikurinn er þó sá, að allt
réttritunarpuðið ber ekki meiri
árangur en svo, að meginhluti
þeirra, er setið hafa jafnvel ára-
Ingvar Þórarinsson, Húsavik,
liringdi:
Okkur, sem búum úti á landi, i
þessu tiíviki Húsavik, finnst að
það sé stöðugt sambandsleysi
milli Flugfélags íslands i
Reykjavik og flugvallarins, jafn-
vel afgreiðslumanna á völlunum
úti á landi.
Ég get nefnt sem dæmi, að á
mánudag sl. þurfti ég að komast
til Húsavikur frá Reykjavik og
hringdi i þeim tilgangi til þess að
vita hvort það yrði flogið. Ég
hringdi klukkan 9 og þá var mér
sagt að hafa samband eftir
kiukkutima. Ég hringdi þá, og
mér var sagt að hafa samband
aftur klukkan 11. Þannig hélt
þetta áfram til kl. eitt. Þá
gafst ég upp á að reyna að afla
mér upplýsinga um það, hvort
byrjað væri að moka af flug-
vellinum á Húsavik, hjá þeim
elskulegu stúlkum, sem svara i
tugi á skólabekk, hefur ekki fullt
vald á stafsetningunni. Margir
hæfileikamenn i ýmsum greinum
eru reyndar slappir á þessu sviði,
og kemur það sér að sjálfsögðu
illa, þar sem flestir þurfa að
semja eitt eða annað á lifsleið-
inni.
Réttritunarpostularnir, sem
sumir hverjir hafa, utan sins
þrönga sviðs, oft ekkert til mála
að leggja, hafa lengi setið yfir
hlut þessa fólks. Það er nefnilega
hægt að skapa stéttaskiptingu á
mörgum fleiri sviðum heldur en
með peningum og finum titlum.
Auðvitað þarf að hafa rétt-
simann i afgreiðslunni, þvi þær
vinna sitt verk.
Ég hringdi þvi norður. Veður-
spáin fyrir daginn hafði hljóðað
upp á bjart veður um morguninn,
en er liði á daginn átti veður að
versna. Það þurfti þvi að taka
daginn snemma, ef fljúga átti
norður.
Ég fekk siðan þær upplýsingar
á afgreiðslunni á Húsavík, að
klukkan 9 þennan sama morgun
hefði flugvallarstarfsmaðurinn
þurft að moka moksturstækin út.
Þau reyndust ekki i fullkomnu
ásigkomulagi, enda orðin nokkuð
gömul. Þvi þurfti að fá veghefil
frá Húsavik til þess að ryðja.
Ekki var byrjað að ryðja völlinn
fyrr en um hádegi, og um það
leyti sem þvi verki var lokið,
versnaði veðrið.
Það er ekkert út á flugvallar-
starfsmanninn að setja, en það
sem snýr að almenningi, sem
ritunarreglur, en fróðir menn
hafa upplýst, að þær sé mjög hægt
að einfalda, til dæmis i kommu-
setningu og með þvi að fella niður
setuna. Með þessu móti mundi
sparast timi i skólum og leiði
nemenda minnka.
Móðurmálið mun vissulega
ekki liða fyrir það. Undirritaður
minnist þess til dæmis ekki að
hafa fengið uppörvun eða umtals-
verðar leiðbeiningar i Islensku-
kennslu varðandi ritgerðasmið.
Vonandi hefur ástandið batnað
siðan, en áreiðanlega má rækta
móðurmálið betur, þcgar þarf-
þarf á þessari þjónustu að halda,
er útbúnaður þessara valla úti á
landi, svo sem á Húsavik. Tæki
til ruðnings eru léleg og gömul,
ljósaútbúnaður er sáralitill, og
ekki er hægt að fljúga þangað i
myrkri. Það er þar sem kemur að
flugmálastjórn.
Ég kva"taði yfir þessu við yfir-
mann Fli Reykjavik.sem tók mér
elskulega, en kviirtunin hefur lik-
lega ekki hafl mikil áhrif. En það
getur munað þó nokkru fyrir
mann að hafa timann frá kl. 9-1 til
þessaðganga fráýmsu.sem gera
þarf, i stað þess að þurfa að
hanga yfir simanum þennan
tima.
Það virðist þvi sem það vanti
einhvern mann, sem getur sam-
einað þetta starfsfólk, þ.e. í
Reykjavik og á flugvöllum úti á
landi, svo að hægt sé að gefa
farþegum réttar upplýsingar i
sima, á hverju standi og hver
lausar „reglur” hafa verið sniðn-
ar af þvi.
Sumir óttast þá ringulreið er
muni skapast, þegar ýmsir munu
halda setunni næstu áratugi, enda
er sjálfsagt, að fólk ákveði sjálft,
hvort það vill halda gömlum
venjum eða laga sig að nýjum.
Ekki ætti að þurfa að óttast þetta,
þvi að allir þeir, sem halda munu
setunni, hljóta að hafa fullt vald á
notkun hennar. Enginn fer að
skreyta sig með táknum, sem
hann ræður ekki við, en hinir geta
fagnað einu skrefi i átt til einfald-
leikans i annars æ flóknari heimi.
Valdimar Kristinsson
töfin sé. Ég trúi ekki öðru en þetta
megi laga.
Farþegar voru i þessu tilfelli
kallaðir út á völl klukkan 2.30,
sennilega hefur ekki munað nema
nokkrum minútum, en hvað um
það, veðrið hafði versnað þegar
loks átti að fljúga.
ÓTÆKT ÁSTAND í
FLUGVALLARMÁL-
UM ÚTI Á LANDI