Vísir - 15.02.1974, Blaðsíða 7

Visir. Föstudagur 15. febrúar 1974.
7
flNNl
i SÍÐAIVI 1
Umsjón:
Edda
Andrésdóttir
Jón Gunnlaugsson hefur hug á þvi að koma upp hjúkrunarheimili fyrir aldraða við Nes á Seltjarnarnesi, en þar er sem kunnugt er
gamalt landlæknissetur.
//Af 16.321 manns, 67
ára (1. des.1972) og eldri,
má búast við, að um 10%
þurfi á hjúkrun að halda í
einhverri mynd, og allt að
helmingur þess fjölda séu
hjúkrunarsjúklingar,
sem þurfi að dvelja á
hjúkrunarstofnunum. En
hinir styðjast þá við
eftirlit heima, heimilis-
hjálp og heimilishjúkrun
og jafnvei dagvistun
sumir.
//
Gífurlegur skortur
sjúkrarýmis fyrir
langlegusjúklinga"
Rœtt við Jón
Gunnlaugsson
\œknif sem hefur
hug á að reisa
hjúkrunarheimili
fyrir 67 ára og
eldri í Nesi við
Seltjörn.
Eftir því þyrftum við
minnst að hafa um 750
hjúkrunarrúm fyrir 67
ára og eldri, og má búast
við þessari tölu hækkandi
á næstunni, því að fólki
fjölgar í hæstu aldurs-
flokkum. Hér styðst ég
við svipuð hlutföll á hin-
um Norðurlöndunum. Við
munum nú hafa sem næst
500 hjúkrunarrúm fyrir
aldraða i landinu, sem
fullnægir alls ekki þörf-
um tímans."
Þetta sagbi Jón Gunnlaugsson
læknir meðal annars, þegar við
ræddum við hann, en Jón hefur
nú hug á að koma upp
hjúkrunarheimili fyrir aldraða i
Nesiá Seltjarnarnesi, en Nes er
sem kunnugt er gamalt land-
læknissetur.
Þau 8 ár, sem ég hef starfað
sem heimilislæknir i Reykjavik
og næsta nágrenni, hefur mér
fundizt það verða erfiðara og
erfiðara að fá pláss fyrir lang-
legusjúklinga, og þá ekki sizt
fyrir gamalt fólk. Það er óhætt
að segja, að á þessu sviði rikir
hreint neyðarástand. A DAS er
t.d. 600 manna biðlisti og liklega
er ástandið svipað á Grund.”
Á sl. sumri dvaldi Jón um
tima I Danmörku og kynnti sér
þá skipulag Dana varðandi
hjúkrun gamals fólks, en Danir
eru framarlega á þvi sviði. Þar
hitti Jón tvo þeirra lækna, sem
hvað mest hafa unnið að þessum
málum, og hjá þeim fékk hann
upplýsingar og skoðaði nýjar
hjúkrunarstofnanir fyrir aldrað
fólk.
Jón kvaðst hafa farið þessa
ferð með Nes við Seltjörn i
huga, en landið er i einkaeign,
og þyrfti að kaupast, en land-
eigendur eru vinveittir svona
,,Æ erfiðara og erfiðara er að fá
piáss fyrir langlegusjúklinga.”
— Jón Gunniaugsson læknir.
stofnun, svo það ætti ekki að
standa i veginum, að sögn Jóns.
f Danmörku gegna slikar
stofnanir mjög þýðingarmiklu
og vaxandi hlutverki og stuðla
að þvi, að hinar dýru sjúkra-
hússstofnanir nýtist betur með
þvi að taka þaðan við sjúkling-
um, sem aðeins þurfa hjúkrunar
við, og þannig rýma pláss, sem
annars gæti verið upptekið
mánuðum eða jafnvel árum
saman.
Minnst slik heimili taka 48
manns og það stórt heimili hef-
ur Jón i huga. Aldur sjúklinga er
miðaður við 67 ára ogeldri.þótt
til greina geti komið, að yngri
sjúklingar gætu dvalið þar um
tima. Sjúklingar, sem yrðu á
þessari stofnun þyrftu að hafa
fengið rannsókn og meðferð á
sjúkrahúsum og hafa verið úr-
skurðaðir af læknum ekki færir
um að dvelja i heimahúsum eða
venjulegum elliheimilum.
Flest slikra heimila eru
byggð með eins manns her-
bergjum, þar sem með fylgir
bað. Þar þarf að vera almenn
hjúkrunaraðstaða, endur-
hæfing, iðjuþjálfun, fót-
snyrting, hárgreiðslustofa er á
þessum stofnunum, og fleira
mætti nefna. Nú ryður sér
einnig mjög til rúms dagvistun
fullorðinna. Rólfærir sjúklingar
dveldust á heimilinu um daga,
en heima um nætur. Þeim yrði
þá ekið að heiman á morgnana
og heim aftur á kvöldin, og
myndi þetta fyrirkomulag, án
efa létta undir hjá mörgum.
„Daghjúkrun ryður sér nú til
rúms á Norðurlöndum, og
hennar er lika þörf hér,” sagði
Jón. „Staðsetning slikrar stofn-
unar hér á Seltjarnarnesi er
mjög góð. Héðan er stutt til
aðalsjúkrahúsa landsins, og auk
þess eru i næsta nágrenni
stofnanir fyrir langlegu-
sjúklinga, t.d. Sólvangur i
Hafnarfirði. Mætti vel hugsa
sér, að þessar stofnanir gætu
haft einhverja samvinnu um
sjúklinga, t.d. að hjúkrunar-
heimilið Nesi væri með léttari
hjúkrunarsjúklinga, sem svo
gætu flutzt til Reykjalundar eða
Sólvangs, ef þeir veiktust
meira. Á þann hátt þyrfti stofn-
unin á Nesi ekki að vera eins vel
búin tækjum, þótt auðvitað
þurfi að gera strangar lág
markskröfur um húsrými,
hjúkrunarfólk og alla starfsað-
stöðu.”
Ýmsum gæti dottið i hug,
hvort nægt starfslið væri til, til
þess að taka t.d. við vinnu i
Nesi, en Jón sagði, að það væri
vissulega erfitt, en hér á landi
er þó 1201 hjúkrunarkona. 217 af
þeim eru i fullu starfi, 400 i hálfu
starfi, 325 ekki i starfi og 172 eru
erlendis, á eftirlaunum eða i
sveitum. Um 600 sjúkraliðar eru
svo til i landinu.
Legukostnaður á sliku heimili
gæti verið 50% ódýrari en á
sjúkrahúsi, t.d. ef legu-
kostnaður er 6000 kr. á ein-
hverju sjúkrahúsi borgarinnar,
yrði hann 50% ódýrari á sliku
hjúkrunarheimili.
Sigurgeir Einarsson kaup-
maður, Vesturgötu 28, gaf
eignir sinar tii sjúkrahús-
byggingar i Nesi, og er féð hús-
eignin ásamt meiru, sem svarar
um 10-12 milljóna króna
„startkapitali”. Jón hefur i
huga, að hreppsnefnd Sel-
tjarnarness hafi forgöngu um
fjáröflun og vonar, aö llein
aðilar komi til, t.d. önnur
sveitarfélög i Gullbringu- og
Kjósarsýslu, enda þótt rikis-
sjóður eigi lögum samkvæmt að
greiða mestan hluta byggingar-
kostnaðar.
„Mér fyndist það gott framlag
til 1100 ára afmælisins, ef við
gætum á þessu ári tekið
ákvörðun um bygginguna. Allir
eiga að stiga á stokk og
strengja heit, er það ekki....”
íiimim i
= SÍÐAN 1