Vísir - 17.05.1974, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Föstudagur 17. mai 1974.
limsm:
— Hverjar eru hæfilegar mánað-
artekjur meðalfjölskyldu um
þessar mundir?
Hörður Ingólfsson, vörubilstjóri:
— Til að framfleyta fjögurra
manna fjölskyldu þarf ekki
minna en 60 til 70 þúsund krónur.
Með þann pening er samt ekki
hægt að lifa nema fábrotnu llfi.
Guðjón Jónsson, bifvélavirki: —
Það veit ég ekki. Ég hef forðazt
að reikna það út. Maður hefur
alltaf of litiö. Svona fljótt á litið
sýnast mér 75 til 80 þúsund krónur
vera lágmark. bað er þó tæpast
hægt aö gera meira en að lifa á
þvi. Til að ná þeirri peningaupp-
hæö þurfa alltof margir að vinna
mikla aukavinnu.
Þar sem ég er nú sjómaður, á ég
svolitið erfitt með að gera mér
grein fyrir þeim verðhækkunum,
sem orðið hafa undanfarið. Ég
get lika sagt, að ég hafi nóg fyrir
mig og mina en lágmarkstekjur
fjögurra manna fjölskyldu i dag
gæti ég trúað að væru 70 til 80 þús-
und.
Sigrid Valtingrjer, teiknari: —
Nú erum við bara tvö i heimili og
þvi er ég ekki alveg reiðubúin að
svara þessari spurningu. Hjón
með börn þurfa sjálfsagt talsvert
mikið meira sér til framfæris en
barnlaus hjón. Fjögurra manna
fjölskylda kemst áreiðanlega
ekki af með minna en sjötlu þús-
und krónur.
Smári Ragnarsson, bifvélavirki:
— Lágmarkið er 60 þúsund krónur
á mánuði. Þá geri ég tæpast ráö
fyrir meiri lúxus en einni blóferð I
mánuðinum. Fjölskylda, sem á
bfl, þarf svo að minnsta kosti tiu
þúsund krónur aukalega til að
reka þann „fjölskyldumeölim”.
jafnvel meira en tfu þúsund....
Sveinn Sæmundsson, endurskoð-
andi:— Ég hef ekki hugmynd um
þaö. Mundi i fljótu bragði imynda
mér, að 60 til 70 þúsund krónur
mundu hrökka til þess nauðsyn-
legasta. Þeir, sem hafa þau
mánaðarlaun, eru sjálfsagt ekk-
ert of ánægðir.
106. skoðanakönnun Vísis:
Hverjar eru hœfilegar mónaðartekjur meðalfjölskyldu í dag?
„Allt hreinlega
orðið vitlaust"
Niðurstöður skoðanakönnunarinnar
urðu þessar:
Undir 60 þúsund nefndu 52 eða 24%
60—70 þúsund 57 eða 26%
Yfir 70 þúsund 51 eða 23%
Óókveðnir 60 eða 27% ♦
►♦♦♦'♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦•»-»•»♦♦ + ♦ + ♦♦♦•♦■•»♦♦♦♦♦■♦■»♦♦♦♦1
Við þekkjum vlst ótal sögur um manninn, sem ætlaði að borga meö 200-kalli I mjólkurbúðinni, þegar
reikningurinn reyndist vera um 400, eða konuna, sem rétti fram þúsund krónur fyrir matarkaupin I
búðinni, en reikningurinn var kominn hátt á 2. þúsundið. Svo miklar hafa hækkanirnar verið siðustu vik-
urnar, að það hefur verið ofraun að gera sér grein fyrir, hvað búðarferðin mundi kosta.
„Svona 60-80 þúsund.
Annars veit maður ekki,
hvað má eiginlega
halda, þvi að það er allt
hreinlega orðið vitlaust i
þessum hækkunum.”
(Kona á Akranesi) —
,,Ekki minna en 100 þús-
und, og endarnir ná
sennilega ekki saman
samt.” (Karlmaður,
Akureyri). — ,,Ætli dugi
minna en 50 þúsund?”
(Kona á Hofsósi). ,,Ég
tel 90 þúsund algert
lágmark til að geta
borðað sig saddan einu
sinni á dag” (Svar i
Reykjavik). — ,,Ég hef
með eftirvinnunni 80-90
þúsund á mánuði, en það
þyrfti að vera talsvert
meira” (Reykjavik). —
„Svona 30 þúsund”
(Bóndi). — „70-80 þús-
und er talsvert gott. Þó
vil ég meina, að meðal-
fjölskylda geti komizt af
með talsvert minna með
þvi að gæta sparneytni.”
(Svarúti álandi). — „Ef
fólk á að geta lifað
sómasamlega, veitir
ekkert af 100 þúsundum
á mánuði.” — „Meðal-
stór fjölskylda kæmist
liklega af með 50-60 þús.
á mánuði en þá lifði hún
liklega sparlega”. —
„Með 60-70 þús. væri að
minnsta kosti ekki hægt
að leyfa sér neitt óhóf i
nokkrum hlut.”
Þetta eru dæmi um svör fólks
við spurningunni, hverjar séu
hæfilegar mánaöartekjur meðal-
fjölskyldu.
Matgoggur skrifar:
,,Á stöku grillmatsölustöðum
hér i bænum hafa gestgjafarnir
vandað til gerðar á snotrum mat-
seölum, þar sem upp eru taldir
dýrindisréttir. Nmmm, það
kemur vatn i munninn á manni,
bara af þvi að renna augum yfir
heitin á þessum gómsætu réttum.
En i ljós kemur svo, þegar
maður hefur mannað sig upp i að
vera það rausnarlegur við sjálfan
sig og kaupa einn af þessum i 600
króna klassanum, að þessi
ákveðni réttur er ekki til.
Ég hef t.d. rekið mig á þetta
nokkrum sinnum. Og þegar ég
færi mig i næstu linu á matseðlin-
um, þá hefur ósjaldan komiö
fyrir, að sá réttur er heldur ekki
Skoðanir manna eru vissulega
skiptar um þetta. Menn nefndu
allt niður i 30 þúsund krónur og
upp I og yfir 100 þúsund. Reyndar
nefndi einn 150 þús.og annar 500-
600 þús. krónur! En meðaltalið
er greinilega 60-70 þúsund. Þær
tölur nefndi um þriðjungur
til. — Þetta veldur manni tölu-
verðum vonbrigðum.
Fari maður t.d. með fjölskyld-
una, þá er venjulega langur timi
og miklar umræður, sem fara i að
velja pöntunina. Siðan er ákvörð-
unin tekin, þjónninn kvaddur til,
en þegar hann upplýsir, að
viðkomandi krásir séu ekki fyrir
hendi, þá er hálf ánægjan frá
manni tekin. Þá er pantaður
næsti réttur, sem svo kannski er
ekki heldur til. — Það er þá, sem
hópurinn fórnar höndum og biður
um hamborgara yfir linuna.
En það sem ég annars vildi sagt
hafa, var þetta. Uppi á veggjum
hanga spjöld með heitum á rétt-
unum. Mætti ekki setja rauð
spjöld eða eitthvert merki við þá,
sem ekki eru fáanlegir þennan
þeirra, sem á annað borð nefndi
tölur. Þriðjungur nefnir lægri
tölur og þriðjungur hærri tölur.
Við vitum nokkurn veginn,
hvaöa tekjur við höfum, og við
börmum okkur öll yfir verðhækk-
unum, og okkur langar i fleiri
krónur. „Ef ég hefði bara 10 þús
und kr. meira á mánuði, þá
gæti ég gert þetta eða hitt, keypt
þetta eða hitt”, hugsum við. For-
ystumenn segja, að kauphækkun-
in I febrúarlok hafi numið 20
prósentum að meðaltali. Þá var'
samið fyrir allan þorra launþega.
Opinberir starfsmenn höfðu
samið fyrr um miklu minni
kauphækkanir. Þá tók verðbólgan
við og át á nokkrum vikum upp
alla þessa 20 prósent hækkun
fyrir öllum almenningi. Um fátt
hafa menn verið jafnsammála og
það, að þetta væri „vitleysa”,
hverjum svo sem var um að
kenna.
Skoðanakönnunin er gerö um
mánaðamótin marz-april, þegar
verðbólgan hefur geisað tryllt í
einn mánuð. Tekjur tólks notou
vaxið, en verðlagið i svipuðum
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
ÞAÐ GÓMSÆTASTA EKKI TIL
daginn? — Það mundi spara ergilegur maður nýtur ekki mat-
manni ergelsið — kannski — og arins,”
KOSNINGAR
Nú hljómar borgin af áróðri alla daga,
og eldgömul loforð um framkvæmdir stlga nú dans.
En I sálum þeirra, sem kjósa er haldið til haga
hjartnæmum svikum stjórnmálaflokka vors lands.
En nú skal ég berjast i horngrýtis hablt, af móði
með hita i kinnumjá mikið skal á sig lagt.
Minn styrkur er falinn I gömlu og lélegu ljóði.
Loforði um það, að hér skuli ekkert sagt.
Ben Ax.