Vísir - 28.04.1975, Blaðsíða 16

16
Visir. Mánudagur 28. april 1975.
______ Ný _____________
'!^sruRVf>/s6lldÍnd\^ru*v^
Vorum aö fá stóra sendingu
af góöum hljómplötum svo sem:
Gentle Giant — flestar
Genesis — flestar
Jethro Tull — flestar
Black Sabbath — allar
Ekseption — flestar
Procul Harum — Grand Hotel
Procul Harum — Exotic Birds
Procul Harum — Live
Jim Croce — I Got aö name
Jim Croce — You dont mess around
Refugee
Bachman Turner Overdrive — Not Fragile
Bachman Turner _ As Brave belt
Barry White — Stone Gone
Barry White — I’ve got so much to give
Nice — Elegy
Lobo — Calumet
Lobo — Just a singer
Lobo — Best of
Allman Bros — ýmsar
Lindisfarne — Fog on the tyne
Lindisfarne — Roll on Ruby
Leon Russel — Stop allt that jazz
Yardbirds & Sonny boy Williamson
Edith Piaf
Nana Mouskouri — flestar
Beethoven — niunda
Cesar Franck — Pierre Cocheran
Tschaikowski — Svanavatniö
Tschaikowski — 1812
Mozart — Eine kleine nachtmusik
og margt fleira, komiö og skoöiö.
Sendum I póstkröfu.
Hljóöfæraverzlun Sigriöar Helgadóttur
Vesturveri — simi 11315.
Myndliosta- og
Handíðaskóli íslands
INNTÚKUPRÚF
fyrir þá nemendur, er hyggja á nám i dag-
deildum Myndlista- og handiðaskóla
Islands,
fer fram i húsakynnum skólans, Skipholti
1, Reykjavik, dagana 2. -3.-4. og 5-júni
(mánudag til fimmtudags) n.k.
Umsóknareyðublöð, sem liggja frammi
á skrifstofu skólans, skulu hafa borist
fyrir 20. mai 1975.
Allar nánari upplýsingar veitir skrifstofa
skólans frá kl. 2—5 e.h. simi 19821.
Skólastjóri.
Skipholti 1 - Sími 19821

Lausar stöður
Eftirtaldar stööur I verkfræöi- og raunvisindadeild Há-
skóla lsiands eru lausar til umsóknar.
Dósentstaöa i efnafræöi. Aöalkennslugreinar eru á sviöi
ólifrænnar efnafræöi.
Lektorsstaöa f landafræöi viö jaröfræölskor. Aöalkennslu-
greinar eru á sviöi mannvistariandafræöi og svæöalanda-
fræöi.
Laun samkv. launakerfi starfsmanna rikisins.
Umsóknir um stööur þessar ásamt ýtarlegum upplýsing-
um um námsferil og störf skulu hafa borist menntamála-
ráöuneytinu, Hverfisgötu 6, Reykjavik, fyrir 25, mai n.k.
— Umsækjendur um dósentsstööuna skulu einnig láta
fylgja umsókn sinni rækilega skýrslu um visindastörf þau,
er þeir hafa unniö, svo og ritsmiöar og rannsóknir.
Menntamálaráðuneytið,
22. april 1975.
t>arna stóö hún I fjórtán daga og beift eftir þvi aft komast heim aftur.
íslenzkir víkingar ó Jómfrúareyjum:
Á BÚÐARÁPI f
40 STIGA HITA
— Örn Petersen flugþjónn segir fró
Farkostur. Boeing 720. VV 511.
Flugstjóri. Arngrimur Jó-
hannsson.
Flugmaöur. Gunnar Þor-
valdsson.
Vélamaöur. Ævar Guömunds-
son.
Flugfreyjur. Marit Daviös-
dóttir. Ingibjörg Nordal.
Eygló Gunnarsdóttir.
Fiugþjónn. örn Petersen.
Verkefni: Leiguflug Air Vik-
ing, fyrir „Pansk vestur-
indiska féiagiö” frá Kaup-
mannahöfn tii St. Croix i
Karabiska hafinu.
Klukkan var tíu að
morgni er við loksins
lentum á flugvellinum á
St. Croix.
Við höf ðum lagt af stað
frá Kaupmannahöfn um
miðnætti t snjókomu og
skítakulda og flogið í ein-
um áfanga með stuttum
millilendingum í Kefla-
vík og Halifax á Nova
Scotia.
Véiin haföi veriö leigö Dansk-
vestur-indiska félaginu, en þaö
er nokkurs konar vináttufélag
Dana og ibúa Jómfrúeyja, en
eyjarnar tilheyrðu Dönum á ár-
unum 1733-1917.
Flest þetta fólk var af æðri
stéttum, og á farþegalistanum
mátti lesa allar tegundir stjóra
og jafnvel greifa og greifynjur,
svo eitthvað sé nefnt. <
Einnig var með i förinni
karlakór Kaupmannahafnarhá-
skólans, sem til allrar hamingju
lét ekki til sin heyra I vélinni,
enda flestir sofandi alla leiðina.
Mikil viðhöfn var á flugvellin-
um við komu farþega okkar. Viö
flugstöðvarbygginguna lék
hljómsveit, og á langboröi einu
stóöu fjöldámörg glös af þjóöar-
drykk eyjabúa „Pina Colada”
(romm — ananas — kókós-
hnetusafi).
En okkur var ekki til setunnar
boðið, siðasti farþeginn var
kominn frá borði (geispandi
eins og allir hinir), og nú þurfti
að ganga frá vélinni.
Yfirleitt er mér ekki mjög
hlýtt til vélmenna, en einhvern
veginn vorkenndi ég nú samt
vélinni að þurfa að standa þarna
ein og yfirgefin á glóandi heitri
flugbrautinni i hálfan mánuð.
Ég hrökk upp úr daumórum
minum, er feitur náungi frá
heilbrigðiseftirliti eyjarinnar
tjáði okkur með bros á vör, aö
okkur stæði tvennt til boða:
Annaðhvort skyldum við sort-
éra rusl okkar i tvo poka, mat-
arleifar i annan og afganginn i
hinn, ellegar fljúga með þessa
þrjá vesældarlegu ruslapoka til
næstu eyju.
„Nei, heyrðu mig góði,” gall
við i flugfreyjukórnum. Og eftir
fimm minútna islenzkan „flug-
freyjusjarma” bugaðist sá feiti
gersamlega og hvarf á braut
með pokana þrjá.
„Er allt klappað og klárt,”
gall við i Arngrimi, „eigum við
ekki að fara að koma okkur i
bæinn?”
Jú, það var i tima, hitastigið i
vélinni minnti einna helzt á
gufubaðið á Loftleiðum.
Bandariska toll- og vega-
bréfseftirlitið sýndi okkur mikla
lipurð og afgreiddi okkur á
svipuðum hraða og landssiminn
gerir, þegar simareikningur
hefur ekki veriö greiddur.
Þá var haldiö til stærsta bæj-
ar eyjarinnar. Christiansted, i
stæröar leigubil sem ók vitlausu
megin á veginum alla leið.
Á leiðinni gafst mér fyrst
tækifæri til að lesa Iitlu grænu
bókina „Historic St. Croix” sem
ég hafði krækt méj i i Kaup-
mannahöfn.
„Já, látum okkur nú sjá”, St.
Croix er ein þriggja eyja er til-
heyra svonefndum „Virgin Is-
lands” Jómfrúeyjum, hinar eru
St. Thomas og St. John.
Fyrstu ibúar St. Croix voru
suðurameriskir Indiánar af
„Arawak” ættum.
Þeir fengu að lifa þarna i ró og
spekt, þar til Kólumbus kom ár-
ið 1493 og „fann eyjuna”.
Arið 1625 kasta svo Spánverj-
ar eign sinni á eyjuna, eins og
flestallar eyjar i Karabiska haf-
inu.
Nú nenni ég ekki að lesa öll
þessi ártöl, en les að eyjan hafi
verið i spánskri — hollenzkri —
enskri — franskri — og danskri
eign frá upphafi byggðar og nú
tilheyri hún Bandarikjamönn-
um.
Ástæðan fyrir þessari sifelldu
eignarskiptingu segir bókin mér
að sé eflaust uppskerubrestur á
sykri, svo og verðbreytingar á
þeirri sætu vöru.
Einnig hefur eyjan litla nær
enga hernaðarlega þýðingu, og
hefur það eflaust eitthvað að
segja lika.
Bezta efnahagslega timabil
eyjarinnar var á árunum 1733-
1900, er eyjan var i eign Dana.
Danir keyptu St. Croix af
Frökkum 1733 eftir að hafa her-
numið hinar tvær eyjar Jómfrú-
eyjaklasans. Þeir upphófu þeg-
ar mikla sykurrækt, og með að-
stoð vinnuafls, er þeir fluttu til
eyjanna frá svörtu Afriku, og
högnuðust vel af.
Ekki má þó beint segja að
Danir hafi stundað þrælahald,
þvi þeir gáfu þrælum sinum öllu
meira frjálsræði en tiökaðist á
þeim timum.
En eftir aldamótin 1900 lækk-
aði sykurverð skyndilega, og
slæmt efnahagsástand heima
fyrir gerði það að verkum, aö
Danir séu sig tilneydda að selja
hæstbjóöanda, Bandarikja-
mönnum, á 25 milljónir dollara.
Eyjarnar teljast þó ekki ame-
riskt fylki og njóta sjálfræðis að
flestu leyti, nema þá i varnar-
og utanrikismálum.
St. Croix telst til austasta
hluta Bandarikjanna. Ég lit upp
úr litlu grænu bókinni og sé að
við erum komin niður i Christi-
ansted, litill bær það. Negrar
vírðast hér i meirihluta, ekki
verður maður var viö neinn
lúxus hér, en allt virðist óvenju
snyrtilegt. Hótel okkar reynist
vera hreinn draumastaður, litið
Viklngarnir vift brottför, tallö frá vinstri: Arngrimur Jóhannsson
flugstjóri, greinarhöfundur flugþjónn, Ingibjörg Nordal flugfreyja,
Ævar Guðmundsson véiamaöur, Marit Davfösdóttir fiugfreyja,
Gunnar Þorvaldsson (sá brosandi) flugmaöur, Eygló Gunnarsdóttir
fiUgfreyja.