Vísir - 16.05.1975, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Föstudagur 16. mai 1975.
Huldumanni í Háoleiti svarað:
DREKKA
BRENNIVÍN
Halldór Kristjánsson
skrifar þættinum:
„í tilefni af ritgerð
Ólafs Sveinssonar í Vísi
12. þ.m. langar mig til að
biðja hann að svara:
1. Veit hann hvernig fór i
Finnlandi, þegar minnka átti
brennivlnsdrykkjuna meö þvi
aðauövelda mönnum aðgang að
bjór?
2. Kann hann að nefna eitt-
hvert land á jarðarkringlunni
þar sem mönnum hefur verið
„kennt hvernig drekka skal
vin” svo að áfengissjúklingar og
aðrir slíkir þekktust ekki?
3. Hvað heldur hann að gróði
islenzka rikisins af áfengissölu
sé mikill þegar rikissjóður er
búinn að borga það sem
drykkjuskapurinn kostar hann?
Svörin eru annars þessi: 1.
Brennivinsneyzla Finna óx um
nálega 50% á einu ári. 2. Það
land er ekki til I Evrópu, sem
kennt hefur sllkt. 3. Ætli „gróð-
inn” sé ekki minni en enginn?”
„GRÓÐINN"
AF AÐ
Hilmar Bjarnason, lagermaður:
— Ég keyri bllinn alls ekki mikið.
Ég bý i Kópavogi og stunda þar
mina vinnu og þarf því ekki að
aka langar leiðir I og úr vinnu.
Benslnkostnaðurinn einn er þó
aldrei minni en átta þúsund á
mánuði.
Guðmundur Magnússon: — Við
hjónin notum bilinn bæði og telj-
um þaö nokkuð vel sloppiö að
þurfa ekki að kosta meiru en 15 til
20 þúsund krónum til reksturs
hans á mánuöi..
Jón Sturlaugsson skrifar:
„Sl. þriðjud. 12. þ.m. fær séra
Árelius heldur óþyrmilegar
kveðjur i dálkum þessum, og
þar sem ég hef átt þess kost um
aldarfjórðungsskeið að fylgjast
nokkuö meðstörfum hans, þyk-
ist ég mega leggja þarna orð I
belg.
Allur fjöldinn telur störf
prestanna vera fólgin i þvl að
leggja út af bibliunni úr ræðu-
stól á þann hátt, að enginn kenni
til,skíra, ferma, gifta greftra og
gefa út tilskilin vottorð við
hjónaskilnaði, svona álika og
þegar lögreglumaður setur
sektarmiða á bflrúðu, og mér er
ekki grunlaust um, að sumir
klerkar vorra leggi þennan
skilning I starf sitt að einhverju
leyti lika.
En svo eru prestar, eins og
séra Arelius, sem leggja allt
annan skilning i köllun sina.
Þegar þeir leggja t.d. út af
oröum Krists, reyna þeir að
færa boöskap þeirra til kring-
umstæönanna í dag, líkt og
menn eru nú að færa fornsögur
okkar til nútima stafsetningar,
svo að auðskildari verði.
Og Arelfusi nægir þetta ekki. •
Hann álitur það einnig skyldu
sina aö reyna að hugga þá, sem
eiga I sorgum og erfiðleikum, i
stað þess að humma slík óþæg-
indi fram af sér. Fyrir þetta
skal hann dæmdur.
Eitt af þvi, sem hann stendur
dags daglega I, er að reyna að
koma I veg fyrir upplausn heim-
ila vegna drykkjuskapar og
annarra vandræða, leita hælis
og læknisbóta fyrir þá, sem út-
keyröir eru af ofnautn alls
konar eiturlyfja, ef vera mætti,
að lifi þeirra og jafnvel heilsu
yrði bjargað. Fyrir þetta skal
hann dæmdur.
Það er af þessum orsökum, að
klerkur getur ekki oröa bundizt I
blöðum og hljóðvarpi, en ekki
endilega af þvi að hann hefur
veriðófullur alla sina ævi. Hann
vill knýja menn til að sjá og
viðurkenna hvað á seyði ér i
okkar þjóðfélagi, hreint eins og
meistari hans geröi fyrir tæpum
tvöþúsund árum, og þetta getur
hann, þótt hann hljóti aö höggva
nærri mörgum, sem ekki kjósa
að sjá bjálkann I eigin augum,
þvi hér er enn rikjandi mál-
frelsi, og forráðamenn fjölmiðla
skilja nauðsyn þess, að almenn-
ingur átti sig á þeirri vá, sem
hér er fyrir dyrum, auk þess
sem það er ekki lengur I tizku að
krossfesta svona óróaseggi,
sem raska andlegri svefnró
manna.
„Megi Árellusi endast sem
lengst kjarkur, þor og heilsa til
þessara björgunarstarfa
sinna,” segir Jón Sturlaugsson i
bréfi slnu.
Segjum nú svo, að Arelius
settist niður og ritaði grein I VIsi
I hvert sinn sem hann kæmi úr
þessum llknarferöum, og VIsis-
mönnum þætti nú nóg að birta
eina I hverju tölublaði. Þeir
yröu þá að gefa út fleiri en eitt
blaðog fleiri en tvö suma daga
til að hafa við.
Það er langt I frá, að ég sé
nokkur bindindismaður, eins og
þaö orð er almennt skilið, og er
alls ekki fylgjandi áfengisbanni,
þvl mér finnst það bæði ófram-
kvæmanlegt og óskynsamlegt.
En ég skil mætavel örvænt-
ingu prestsins og annarra hans
llka, þvl að ég hef um dagana
séð margt líkt því, sem hann
berst við daglega, og mér hefur
hreint ekki liöið vel fyrst á eftir.
Megi Areliusi endast sem
lengst kjarkur, þor og heilsa til
þessara björgunarstarfa
sinna.”
Bjarni Sigurðsson, leigubilstjóri:
— Ætli manni dugi minna en átta
þúsund krónur fyrir benslni á
mánuði. Leigubillinn, sem er mitt
atvinnutæki, er að sjálfsögðu
mikið dýrari i rekstri. Hann kost-
ar mig sjálfsagt eitthvað um 50
þúsund krónur á mánuði — áður
en ég fer að taka út min laun.
Guðmundur Ágústsson, bakari:
— Ég á nú erfitt með að reikna
það út svona I fljótheitum. Veit
bara, að það er ofsalega dýrt. Og
ekki er það ódýrara að nota fyrir-
tækisbilinn. Þessi litli sendiferða-
bill, sem ég nota, eyðir bensini
fyrir um 500 krónur á dag.
Guðrún Alfreðsdóttir, verka-
kona: — Ég held nákvæmt
bókhald yfir rekstur bilsins, og
það eru ógnvekjandi tölur, sem ég
fæ út úr þeim reikningi. Með þvi
að keyra bilinn um eða yfir 12000
km á ári kostar útgerðin ekki
minna en 300 þúsund á ári.
,Áfram Árelíus'
Guðmundur Árnason, kennari: —
Lágmark 20 þúsund krónur á
mánuði. Það er þó nýr blll, sem
ég þarf ekki að kosta miklu til i
viðhald á ennþá.
Mannleg sjónarmið og virðing
fyrir lagalegum rétti samborg-
arans kafna fullkomlega þegar
Huldumaður eignar sjálfum sér
til frambúðar landareign
Reykjavikurborgar og tilkynnir
opinberlega, að ofanritaðir ætli
að eyðileggja hvildarreit
nágranna sinna.
Rétt er, að minnzt hefur verið
á að einhvers konar tengsl gætu
myndazt á milli fyrirhugaðra
tveggja hæða og standsetningar
umræddrar lóðar, á sama hátt
sem lóð Háaleitisbrautar 58-60
tók á sig kvöð um gangbrautar-
réttindi fyrir þá ibúa nærliggj-
andi húsa, er teldu hagstætt
fyrir sig að ganga um lóðina.
Huldumaður krefst þess, að
lyftur verði i húsinu þegar það
hefur verið hækkað um tvær
hæöir — ekki er fyrirhugað að
hafa lyftur til að koma fólkinu
upp á 3. og 4. hæð, enda óþarfi,
eins og reynslan hefur sýnt i
ibúöarblokkum, enda er þess
ekki krafizt fyrr en komið er
upp fyrir 4. hæðina.
Huldumaður hefur áhyggjur
af að tilvonandi ibúar verði fyrir
bifreiðum á lóð Háaleitisbraut-
ar 58-60. Það hlýtur aö vera ósk
okkar allra að ekki komi til
slikra atburða, og sem betur fer
sýnir reynslan, að þar sem mun
meiri umferð er en við Háa-
leitisbraut 58-60 og verri skilyrði
hefur blessunarlega verið kom-
izt hjá bifreiðaslysum, og þessi
staðreynd styöur þær tilgátur,
að þar sem fólk gerir sér grein
fyrir duldum hættum verða fæst
slys.
Huldumaður gerir tilraun til
aö lýsa byggingarsögu um-
rædds húss — öll hús hafa sina
sögu, og þvi stærri sem þau eru
þvi meiri saga um erfiðleika —
mistök — svik — efnisskort —
verkföll — en einnig gleðistund-
ir, þetta eru helztu kynni byggj-
enda undanfarin ár, og nú virð-
ist löghelgi eignarréttarins sjá
sklmu af sóslalisma þegar um
nágrannann er aö ræða, en
sjálfur vill Huldumaður slá um
sig skikkju valdsmannsins og
segja sér hæfari mönnum fyrir
verkum, i skipulagsmálum, og
flokka siðan fólk hvar það eigi
að búa.
Við ofanritaðir erum sam-
mála Huldumanninum um að
heildarskipulag Háaleitishverf-
isins er þokkalegt en teljum þó,
að óþarfi hafi verið að gera
glæsileg ibúðarhús að bakhús-
um, með hinum stuttu, lokuðu
götum, svo ekki sé talað um
stefnubreytingar á Ibúðarblokk-
unum með þvi að láta þær snúa
þvers og kruss um Háaleitið og
setja siðan falleg einbýlishús
þar innan um. Að sjálfsögðu er
þetta smekksatriði, og ekki er
hægt að gera svo öllum liki.
Við teljum að skipulagsnefnd
séskipuð I dag hæfum mönnum,
sem mættu þó halda uppi betra
nýtingargildi lóða, þvi sóun á
hvaða sviði sem er kann ekki
góðri lukku að stýra.
Að endingu hvetjum við
Huldumann til að virða eignar-
rétt nágrannans og snúa sér að
sinum eigin vandamálum, hvort
heldur sálrænum eða efnisleg-
um.”
ef það sjálft telur þær henta
fyrir sig, eða hver annar
aldursflokkur. Allt annað væri
hroka- og drambsháttur, sem
Huldumaður virðist vera
uppfullur af.
Siguröur Þ. Söebech og Her-
mann Bridde gera athugasemd
viö frétt I VIsi 14. mai.
„Huldumaður bendir ofanrit-
uðum á að lesa dagblaðið
Timann siðastliðinn sunnudag
til að sannfæra sig um tölulega
hlið á hugsanlegum Ibúðafjölda
Háaleitisbrautar 58-60. Tölurn-
ar 100-200 ibúar eða 20 ibúðir
sjáum við ekki, enda er sann-
leikurinn, kæri Huldumaður, 30
einstaklingsibúðir.
Huldumaður segir m.a.:
„Þarna verða litlar Ibúðir fyrir
gamaltfólk.” Ekki fáum við séð
hvers vegna Huldumaður notar
gamla fólkið i niðrandi og fyrir-
litningartón á sama tima og
hann skrökvar upp stærð
einstaklingsibúöanna með þvi
að segja þær litlar.
Hið rétta er að ibúöirnar
verða 2ja, 3ja og 4ra herbergja
með stórum svölum og nýtizku-
legum þægindum, og gamalt
fólk er velkomið i þessar Ibúðir,
HRINGIÐ I
SÍMA 86611
KL13-15
r
r
r
r
IBUÐARHUS AÐ BAKHUSUM...
vísntsm:
— Hvaö teljið þér að bíllinn yð-
ar kosti I rekstri á mánuði?
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„ÓÞARFI AÐ GERA GLÆSILEG