Vísir - 16.05.1975, Blaðsíða 8

8
Vlsir. Föstudagur 16. mai 1975.
Diskötekiö er mjög vinsslt I
Tónabæ, hér sést Þorgeir
diskótekari aO störfum.
Ómar Einarsson framkvæmdastjóri Tónabæjar.
ar, svo sem i Klúbbnum og
Tjarnarbúö, þvi þaö eru jú ung-
lingarnir hérna, sem svo kaupa
hljómplötur þeirra.”
T. „Hvaö veldur þessu þá?”
Ó. „Ekki spyrja mig, ég skil þetta
ekki. Mér fannst það spor i rétta
átt, þegar stórt umboðsfyrirtæki
var myndað hér á þessu ári, en
þaö hefur brugðizt minum vonum
gersamlega.”
T. „Meinarðu Demant h/f?”
Ó. „Já, þeir hafa upplagt tækifæri
til þess að fá smásystem á þetta,
en leggja vist minnsta áherzlu á
það að minu mati, þar ættu þeir
að taka Omar Vald. til fyrir-
myndar.”
Þarna er viðtaliö komið út á
viðkvæman punkt sem kannski
væri vert að minnast á seinna
meir, en sleppum þvi núna. I
framhaldi af þessu viðtali okkar
við Ómar Einarsson viljum við
Tónhyrningar koma smááskorun
á framfæri.
Við vitum að unglingar á aldr-
inum 16—19 ára eiga i smábasli i
skemmtanalifi sinu og viljum þvi
hvetja sem flesta á þessum aldri
til að skrifa okkur nokkrar linur.
Við viljum fá að vita hvað þið ger-
ið ykkur til skemmtunar yfir
helgar, og ef þið hafið einhverja
úrlausn á þessu vandamáli ykk-
ar, þá myndi það gleðja okkur að
koma henni á framfæri opinber-
lega og til réttra aðilja.
Persónulega- teljum við Tón-
hyrningar yfirvöld vanrækja
þennan aldursflokk algerlega, og
við höfum vitaskuld tillögur á
reiðum höndum til úrbóta (við
erum jú svo klárir), en bréf ykkar
ganga fyrir. TAKK.
Að lokum eru svo nokkur atriði
úr fjölritaðri skýrslu Ómars um
starfsemi Tónabæjar.
A siðasta ári fengu eftirtaldar
hljómsveitir mesta aðsókn, mið-
að við meðaltal:
1. Brimkló 379
2. Pelican 350
3. Dögg 291
4. Júdas 273
(aðrar hljómsv. minna).
Að lokum „keep up the good
worrk Omar”. örp.
„Jóhann G.Jóhannsson á fullri ferð"
Eftir langt hlé er nú væntan-
legt annað „eldgos” frá Jóhanni
G. Jóhannssyni.
A morgun opnar hann sina
þriðju einkasýningu, og i þetta
sinn að Hamragörðum.
Ekki tókst okkur Tónhyming-
um aö ná sambandi við Jóhann I
vikunni, en búast má við fjöl-
breytilegri og vandaðri sýningu,
að vanda.
Ekki nóg með málverkasýn-
ingu, Jóhann mun á næstu dög-
um senda frá sér nýja plötu, 45
sn. i þetta sinn. Eitthvað hefur
plata þessi tafizt á leið sinni
hingaö, þvi u.þ.b. ár er síðan
hún var hljóðrituð I London.
Hér er um að ræða nokkurs
konar auglýsingarlag fyrir
Loftleiðir (afsakið Flugleiöir)
annars vegar, en á B-hliö plöt-
unnar er lag af siðasta albúmi
Jóhanns, „Langspil”.
Þetta auglýsingarlag Loft-
leiða á eflaust eftir að vekja
mikla athygli og umtal, og bíða
menn nú i ofvæni eftir við-
brögöum Air Vikings. örp.
P.S. Nánar verður skrifað um
plötu þessa seinna:
„Snúður með súkkulaði?"
Þaö var I grenjandi rigningu
hérna á miðvikudaginn var, að
viö Tónhyrningar heimsóttum
Tónabæ. Ekki var þetta þó að
kvöldlagi, heldur um miöjan dag
og bakariið meira að segja opið.
„Einn snúð og eitt vinarbrauð,
svona meö giashúð, takk”, svo
keyptum við okkur kók i kjöt-
vöruverziuninni, og þrömmuðum
upp á skrifstofu tii Ómars. Ómar
Einarsson heitir þessi ungi fram-
kvæmdastjóri Tónabæjar, aðeins
21 árs að aidri.
Ómar hefur, þó ungur sé að ár-
um, áöur haft afskipti af æsku-
lýðsmálum, þvi það var hann
m.a. sem barðist fyrir æskulýðs-
heimilifyrir ungt fólk á Akureyri
á sinum tima. Uppskera þessárar
baráttu hans fyrir norðan (ásamt
fleirum) er æskulýðsheimilið
„Lónið”, sem nú gegnir veiga-
miklu hlutverki i skemmtanalifi
ungs fólks á Akureyri.
Ekki nóg með það, Ómar dvald-
ist siöar tvö ár i Gautaborg þar
sem hann stundaði nám i
„fritidsledelse” (sem kalla
mætti „æskulýðsleiðsögn á
slæmri islenzku). Siöastliðiö
haust tók ómar svo við fram-
kvæmdastjórn Tónabæjar af
Magnúsi Þ. Þóröarsyni....
Við vorum satt að segja heppnir
að ómar haföi verið nýbúinn að fá
sér kaffi, þvi við gleymdum
nefnilega aö kaupa kók og snúð
handa honurp, en hann reddaði
upptakara.
T. „Jæja Ómar, hvernig hefur
þessi fyrsti vetur lagzt I þig?”
Ó. „Mjög vel, miklu betur en ég
bjóst við.”
T. „Hvað meinarðu?”
Ó. „Tja, mér finnst eins og ég
hafi komizt I persónulegt sam-
band við unglingana, þeir hafa oft
komiðtil min með . persónuleg
vandamál, sem ég hef svo reynt
að leysa eftir beztu getu, þvi ég lit
á þá sem algera jafningja, og þeir
sömuleiðis á mig.”
T. „Hver eru þeirra vanda-
mál?”
Ó. „Það er mismunandi,
heimilisástand, áfengi, ástir,
skólinn og fl.
Smápása á meðan Tónhyming-
ar fá sér vænan bita af snúð meö
súkkulaöi.
T. „Þaö er lokað hjá ykkur
núna, hvers végna?” (Góöur
þessi snúður!)
Ó „Skólarnir eru allir i prófum,
en viö opnum aftur 30. mal.”
T. „Verður einhver breyting á
fyrirkomulagi skemmtana i sum-
ar?”
ó. „Nei þær verða nú ekki mjög
Það er þröngt á þingi I Tónabæ, þegar aldursflokkurinn ’61-’62 flykkist á staðinn.
miklar, en við ætlum að reyna að
hafa reglulega dansleiki á
fimmtudögum I sumar fyrir 16
ára og eldri.”
T. „Er þetta aldursflokkurinn,
sem hefur orðiö útundan i
Tónabæ?”
ó. „Nei, ekki beint, en þessir
krakkar hafa flúið staðinn vegna
hinna yngri, sem skiljanlegt er,
þvi þeir vilja gjarnan skemmta
sér saman.”
T. „Hvað verður þá um hina
yngri?”
Ó. „Þau halda sinum dögum, en
spursmálið er, hvar eiga
krakkarnir á aldrinum 16-19 ára
aö skemmta sér, það er varla til
staður fyrir þennan aldursflokk,
og þetta er aöeins tilraun hjá
okkur.”
Nú ráðast Tónhyrningar á
snúðinn með miklum krafti, þvi
þetta er allathyglisvert mál.
T. „Já, þetta er anzi sterkur
punktur hjá þér, þessi aldurs-
flokkur virðist ekki eiga heima
á neinum skemmtistöðum hér I
borg, en hver er þin tillaga til úr-
bóta?”
Ó. „Tja, það er I fyrsta lagi öld-
ungis ómögulegt að krefjast þess
af barþjónum að þeir haldi uppi
löggæzlu i sambandi við vinveit-
ingalöggjöfina. Við vitum það jú
allir að átján ára krakkar komast
inn á vinveitingastaði, en mega
samt ekki snerta áfengi. Þetta
geta þeir á svokölluðum „dauðum
dögum” i bransanum, þ.e.
fimmtudögum og sunnudögum,
en á öðrum dögum komast þeir
ekki inn, þvi þá hafa staðirnir
nægilegan bissness af eldri
krökkum.”
T. „Þá eru það göturnar sem
heilla?”
Ó. „Einmitt, eina ráðið er að
lækka vinveitingalöggjöfina i
átján ára.”
T. „Nú fær einhver „siðferðis-
postulinn” slag?”
Ó. (hlær) „Já, ég vona nú samt
ekki, en það er samt vitað mál að
þessi aldursflokkur kemst jafn-
auðveldlega i áfengi og við eldri,
og það gerir þetta ennþá meira
spennandi.”
T. „Er mikil áfengisneyzla hér i
Tónabæ?”
Ó. „Nei, mjög litil og fer snar-
minnkandi.”
Nú hefur annar Tónhyrningur-
inn litla lyst á vínarbrauðinu sem
eftir er.
T. „Má bjóða þér vinarbrauö,
Ómar.”
Ó. „Nei takk, ómögulega.”
T. „Ókei, biddu bara þar til ég
býð þér næst, góurinn.”
T. „Er ekki dýrt að reka svona
stað?”
Ó. „Jú, i fyrra fór a.m.k. ein
milljón i rekstur og viðhald, og
eiginlegt tap staðarins i fyrra var
5.4 milljónir.”
T. „Hvað veldur þessu tapi?”
Ó. „Það er margt sem spinnst inn
i, við greiðum 1.3 milljónir I aug-
lýsingakostnað I Morgunblaðinu
(og bætir siöan við), og þótt und-
arlegt megi virðast fáum við ekki
svo mikið sem krónu i afslátt
fyrir þessa rokupphæð). 2.6
milljónir greiðum við i söluskatt,
og svo greiðum við svimandi upp-
hæðir til hljómsveita, á siðasta
ári var þessi upphæö 3.5 milljón-
ir.”
T. „Er það ekki óeðlilega mikið?”
Ó. „Jú, það finnst mér. Mér finnst
það mjög skritið að hljómsveitir
fara fram á meira en helmingi
nærri greiðslu hér en annars stað-