Vísir - 13.09.1975, Blaðsíða 8

8
Vfsir. Laugardagur 13. september 1975.
Hljómsveitin Change mun
snila hingað aftur úr sumarleyfi
slnu á Spáni og spila hér um
tvær heglar. Change hafa verið
á Costa del Sol síðan um
mánaðamót og leikið þar I
næturklúbbi við mjög góðar
undirtektir. Koma þeir fram i
klukkutíma þrjú kvöld i viku.
Upphaflega var ætlunin að
þeir héldu beint til Englands en
sú áætlun breyttist og munu
þeir þvi koma hér við i rúma
viku á leið sinni þangað. Þegar
þeir koma til Englands, munu
þeir staldra stutt við, þar eð þeir
eiga að koma fram á hljómleik-
um I Paris i byrjun næsta
mánaðar. Hérlendis munu þeir
leika á Hvoli og að Hlégarði þá
tvo laugardaga, sem þeir dvelj-
ast hér, en óvist er hvar þeir
verða annars staðar.
Millilending Megnsar
Nafn þessarar plötu Megasar,
„Millilending”, gefur vel til
kynna þá breytingu sem orðið
hefur á tóniist hans frá þvl
hann gaf út fyrstu plötu sina. Þó
er ef til vill rangt aö segja tón-
list hans, þvi að hijómsveitin
Júdas á þar mestan hlut að
máli.
Fyrsta pj,atan sem kom út
með Megasi var nokkurs konar
„underground” plata, þ.e. hún
var ekki seld á almennum
markaði hljómplötuverzlana,
heldur nær einungis innan
veggja Háskólans. Þrátt fyrir
þetta fyrirkomulag seldist upp
töluvert stórt upplag plötunnar.
A henni flutti Megas lög og ijóð
eftir sjálfan sig við eigin undir-
leik á gitar. Útkoman varð væg-
ast sagt tormelt, og höfðaði ein-
göngu til þröngs hóps fólks, sem
haföi gaman af sérstæðum text-
um Megasar.
Á „Millilendingu” verður hins
vegar sú breyting, að i stað
fábreytilegs gitarleiks heyrum
við mjög góð tilþrif einnar
vinsælustu stuðhljómsveitar
landsins við ljóðasöng Megasar.
Undirleikur Júdasar lyftir
mörgum ljóðunum á plötunni
mjög mikið upp, og nægir að
nefna lögin. „Ég á ekki tölu,
Jónas Ólafur Jóhannesson frá
Hriflu,” og ,,Ég á mig sjálf”.
Fjölbreytt og skemmtileg tón-
listin gerir það að verkum, að
ljóð Megasar verða mun að-
gengilegri fyrir þorra fólks en
áður. Þar er komin sú millilend-
ing er ég minntist á i upphafi.
Þaö vantar m jög litið upp á að
þetta samkrull Megasar og
Júdasar geri plötuna mjög
góða, en þetta litla er samt
mikilvægt atriði. Þó að textar
fylgi með plötunni, þá er það
slæmt, hversu framburður
Megasar er illskiljanlegur á
köflum. Þá er það gegnumgang-
andi að Megas virðist vera á allt
öðru plani en hljómsveitin, og
hann fylgir alls ekki tónlistinni.
Hann gæti þess vegna veriö að
raula með uppáhalds plötunum
sinum. Fyrra atriðið hlýtur að
skrifast á reikning upptöku-
mannsins, hann hefi getað
blandað rödd Megasar ofar i
lokahljóðblöndun en hann gerði.
Um seinna atriðið verður að
segjast að Megas er Megas.
Næstkomandi mánudag mun
hinn engilsaxneski plötusnúður
Óðals efna til keppni á milli
plötusnúða. Mun hún fara
þannig fram, að þeir, sem
staddir verða á staðnum og hafa
hug á, munu fá tækifæri til þess
að spreyta sig á tækjum húss-
ins, en sá engilsaxneski, Stuart
Austin, mun siðan taka að sér að
skera úr um, hver sé beztur af
þeim, sem reyna sig um kvöld-
ið. Mun hann hljóta einhver
verðlaun fyrir vikið. Ekki tókst
Brambolti að afla sér upplýs-
inga þess efnis, hvort einhverjir
af starfandi plötusnúðum
bæjarins myndu ætla að taka
þátt i þessu gamni, en allavega
verður gaman að fylgjast með
keppninni og úrslitunum.
Þeir hjá óðali ætla að fitja
upp á ýmsum nýjungum á næst-
unni og til að byrja með ætla
þeir að hafa danskennslu á
staðnum. Verða þar ' kenndir
nýjustu diskódansarnir, sem
hafa farið eins og eldur i sinu
um heiminn undanfarið. Munu
dansamir „Bump” og „The
Hustle” verða kenndir til að
byrja með en báðir eru þeir
upprunnir frá Ameriku. Sagði
Jón Hjaltason i Óðali, að hann
vonaðist til að þetta yrði til að
efla dansmenntina hjá gestum
sinum og að sér fyndist hálf-
leiðinlegt að sjá, hvernig fólk
dansaöi i diskótekum þessa
dagana. „Eins og fólkið dansar
núna, gæti strákurinn verið i
einu diskóteki, og stúlkan i öðru
án þess að þau tækju eftir þvi.”
Lonlí blú
bojs halda
til London
Lonli blú bojs eru nú farnir að
hugsa sér til hreyfings á ný eftir
að hafa notið góðs af velheppn-
aðri metsöluplötu sinni. Þann
15. þessa mánaðar munu þeir
félagar halda utan, nánar tiltek-
ið til London, þar sem þeir ætla
að freista þess að taka upp
nokkur lög, er gætu allt eins orö-
ið efni I nýja, stóra plötu.
Ekki er ennþá vitað, hvaða
lög verða á plötunni, en vafa-
laust fylgja þeir félagar met-
söluplötu sinni vel eftir, og
verður þá næsta plata væntan-
lega I svipuðum dúr.
Samkvæmt upplýsingum,
sem Brambolt aflaöi sér hjá
Hljómaútgáfunni, þá mun hún
gefa út væntanlega plötu LBB,
en næsta plata, sem væntanleg
er frá útgáfunni er sólóplata
með Gunnari Þórðarsyni. Búið
er að taka plötuna upp, og er
hún tilbúin til pressunar. Mun
hún væntanleg á markaðinn eft-
ir u.þ.b. mánuð. Siöasta plata
Hljómaútgáfunnar sem var með
væntanlega einnig Klúbbnum.
Af trióinu er það helzt að frétta,
að þeir fóru af landi brott siðast-
liðinn sunnudag áleiðis til New
York. Þar var ætlunin að dvelja
i tvær til þrjár vikur en halda
siðan til Hollywood og taka upp
plötu.
Rúnar ekki
í Brimkló
Það liggur nú ljóst fyrir, að
Rúnar Júliusson mun ekki
ganga I hljómsveitina Brimkló
að svo stöddu. Hann hefur það
mikið að gera I hljómplötuút-
gáfu Hljómanna að hann
treystir sér ekki til að bæta
meir á sig.
Hins vegar kemur til greina,
að hann starfi með Brimkló
seinna meir, þegar hann hefur
tima til þess, en nýja Brimkló
mun allavega byrja að spila
án hans. Bjarki Tryggvason
mun koma I stað Sigurjóns
Sighvatssonar á bassa og
væntanlega einnig sjá að
miklu leyti um söng. Gamla
Brimkló spilar enn og veröur I
kvöld að Hlégarði. Ekki er
vist, að þetta verði þeirra sið-
asta ball, en það gæti allt eins
orðið.
Gylfa Ægissyni hefur selzt
nokkuð vel að sögn Rúnars
Júliussonar hjá Hljómum.
Söngkonurnar tvær, sem
vcru I för með White Bachman
trióinu, þær Stellina McCarthy
og Lorenza Johnson, frestuðu
för sinni til Bandarikjanna um
rúma viku. Þær munu þvl ekki
halda þangað fyrr en aö upptöku
plötu WBT kemur, en dveljast
hér þangað til og skemmta okk-
ur. Siöastliðinn fimmtudag
skemmtu þær I Tónabæ, I gær-
kvöldi I Festi og á Vellinum. t
kvöld munu þær koma fram
með Paradis að Hellu og I Tóna-
bæ, en annað kvöld troða þær
upp i Restaurant Sesar og

Einhliða og
tilþrifalaus
Frábært Spilverk
Sfðastliðinn laugardag sýndi
sjónvarpið tónlistarþátt sem
bar nafnið Spilverk þjóðanna.
Þátturinn var á sinn hátt mjög
góður og á köflum frábær.
Kemur þar margt til: tónlist
Spilverksins er i senn uppruna-
leg og félagarnir búa allir yfir
sérstæðum persón uleika.
Atriðin voru látlaus og passlega
absúrd: runnu hvert inn i annað
án nokkurrar áreynslu. Mynda-
takan var með skemmtilegum
kæruleysisbrag: lét vera að
„demonstrera” hið absúrda,
heldur tók þvi eins og fullkom-
lega eðlilegum hlut, t.d. glimu-
mennirnir dönsuðu inn i
myndina og út úr henni, eins og
ekkert væri sjálfsagðara.
Ahorfandinn hékk þvi á köflum i
lausu lofti og vissi ekki alveg
hvemig hann ætti að bregðast
við. Fyrir bragðið hélt myndin
Spilverk þjóðanna I sjónvarpssal.