Vísir - 26.09.1975, Qupperneq 6

6
Vísir. Föstudagur 26. september 1975
visrn
Ctgefandi:
Framkvæmdast jóri:
Ritstjóri og ábm:
Ritstjórifrétta:
Fréttastjóri erl. frétta:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
AfgreiOsla:
Ritstjórn:
y
Reykjaprent hf.
Daviö Guðmundsson
Þorsteinn Pálsson
Arni Gunnarsson
Guðmundur Pétursson
Skúli G. Jóhannesson
Hvérfisgötu 44. Simar 11660 86611
Hverfisgötu 44. Simi 86611
Síðumúla 14. Simi 86611. 7 linur
Askriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands.
i lausasölu 40 kr. eintakið. Blaðaprcnt ni.
Að hlaupa fyrir fé
og renna fyrir fisk
í umræðum um menntamál á undanförnum árum
hefur verið lögð rik áherzla á lengingu skólaársins.
Menn hafa talið nauðsynlegt að feta i fótspor ann-
arra þjóða i þessum efnum. Með grunnskólalögun-
um var stigið stórt skref i þessa átt. Háskólakennsl-
an hefur einnig verið að færast smám saman i þenn-
an farveg. .
Breyttir þjóðlifshættir hafa gert menntun æ
mikilvægari fyrir þjóðfélagið. Eftir þvi sem þjóð-
félagsstarfsemin hefur orðið flóknari hefur þörfin
fyrir sérþekkingu farið vaxandi. Hitt er aftur á móti
vafamál hversu langt við eigum að ganga á þeirri
braut að lengja árlegan skólatima.
Fyrir nokkrum árum ræddi kunnur rithöfundur
og núverandi alþingismaður um nauðsyn þess að
háskólastúdentar þyrftu ekki að vinna með námi og
gætu helgað sig þvi eingöngu. Þetta var rökstutt
með þvi að á alþjóðaþingum væri ekki að þvi spurt
hvort íslendingar hefðu hlaupið fyrir fé eða rennt
fyrir fisk, heldur hversu gagnmenntaðir þeir væru.
Skoðanir af þessu tagi hafa mótað i rikum mæli
þróun menntamála hér á landi á siðustu árum.
Meðal háskólastúdenta er t.a.m. veruleg tilhneiging
til þess að vinna ekki með námi. Hér er einfaldlega
komið að þeirri spurningu hvort menntunin komi að
fullum notum ef þeir, sem hennar njóta, eru ekki i
lifandi tengslum við þjóðlifið sjálft.
Umsjón: GP
IBOHBBBBBaaBBBBBOBBOBBBBBBBBBBBBI
iaoaBBBB»»BaB»BaBBBBBBBBBUBMB»l
ISSSSSS
Forsætisráöherrann ávarpar ,,Knesset'
þing tsraels
Afleiðingin af lengingu skólatimans hefur orðið sú
að yfirvöld fræðslumála hafa komið af stað tilraun-
um með að færa verkkennslu i auknum mæli inn i
skólana. Nú á að kenna reynslu hins daglega lifs á
skólabekk. Fram til þessa hafa skólanemendur get-
að aflað sér slikrar reynslu með sumarvinnu.
Sverrir Pálsson skólastjóri vék að þessu vanda-
máli i ræðu við setningu Gagnfræðaskólans á Akur-
eyri fyrir skömmu. Hann sagði að það væri spurn-
ing hvort forráðamenn skólamála væru á réttri leið
með þvi að efna til dýrrar skólakennslu um verk og
vinnubrögð svo að nemendur verði ekki reynslu-
lausir glópar, skilningslausir apar og menntunar-
snauðir álfar út úr hól án lifsnauðsynlegrar
snertingar við þjóðlifið sjálft og ærlega vinnu.
Hér er vissulega vakin athygli á spurningu, sem
vert er að leiða hugann að. 1 fljótu bragði sýnist það
vera eðlilegra að hafa skólahléin heldur lengri og
gefa nemendum kost á að afla sér raunverulegrar
reynslu i atvinnulifinu. Með þessu er ekki verið að
varpa rýrð á fræðslustarfsemi i skólum og á þeirra
vegum um atvinnuhætti landsmanna. Þvert á móti
er þar um gagnmerkan þátt i skólastarfi að ræða.
Hitt er álitamál hversu langt við eigum að ganga
á þeirri braut að lengja skólatimann. Jafnvel há-
skólastúdentum er nauðsynlegt að kynnast atvinnu-
starfsemi af einhverju tagi þó að þeir stefni að þvi
að verða gagnmenntaðir.
Það er full ástæða til þess að vara við þeirri þróun
sem átt hefur sér stað i þessum efnum. Þrátt fyrir
allt getur það verið nokkurs virði að hafa hlaupið
fyrir féogrennt fyrir fisk.
8
■B
BB
8
Henry Kissinger,
uta nrikisr áðh err a,
hafði nær alveg gefið
viðræðurnar i fyrra
milli Sýrlands og ísra-
els um afvopnunar-
samkomulag upp á
bátinn. En Golda Meir
fékk talið hann á að
gera siðustu úrslita-
tilraunina og hún hreif.
Þetta kemur fram i bók, sem
kom Ut eftir Goldu Meir i
London I gær. „Ævi min” heitir
þessi sjálfsævisaga, gefin Ut af
Weiáenfeld og Nicolson.
I bókinni kemur fram mikil
aödáun hennar á dr. Kissinger,
sem hún segir að hafi allt til
brunns að bera: „Gáfur, kost-
gæfni, Uthald og þá staðreynd,
að hann kemur fram i nafni
voldugasta rikis veraldar....”
Fréttamenn, sem fylgdust
meö maraþonviðræðunum i mai
i fyrra, urðu þess varir, að upp
Ur þeim virtist ætla að slitna.
Golda Meir, sem viða i bók sinni
veitir lesandanum tækifæri til
aö skyggnast að tjaldabaki,
upplýsir hversu nærri þessar
umræður höfðu farið Ut um
þUfur.
Síðasta
tilraunin hreif
tsrael hafði hafnað siðustu
kröfu Hafez A1 Assad, Sýrlands-
forseta, og dr. Kissinger hafði
sagt við Meir: „Þessu er þá
lokiö. (Aðstoðarutanrikis-
ráðherra Joseph) Sisco fer þá á
morgun til Damaskus með
fyrirmæli um að tilkynna þeim,
að það verði ekki af frekari
viðræðum, og að við leggjum til,
að sameiginleg yfirlýsing verði
gefin.’.’
En siðar um kvöldið átti
Kissinger annan fund með
Goldu Meir og spurði hana hvort
hUn héldi að hann ætti að fara
sjálfur.
„Þvi sagði ég: „Sjáðu til. Ég
veit eitt fyrir vist. Ef þú ferð
sjálfur er smámöguleiki á þvi
að þér takist það i þetta sinn.
Annars er enginn möguleiki”,
skrifar Golda Meir, og bætir þvi
við að Sisco hafi verið henni
sammála.
„Ó.K... ég skal fara. Má vera,
að ég geti eitthvað gert,” hefur
hUn svo eftir Kissinger.
Hann kom frá Damaskus kl.
1.30daginneftirog hitti straxað
máli samninganefnd Israels.
Meir bætir við i frásögn sinni:
„Hann vatt sér inn og sagði:
„Þetta er allt I lagi. Okkur tókst
það.”
íngin
rauðsokka
Eftir að hafa verið 50 ár i
sviðsljósinu, kann Golda Meir,
sem nU er 77 ára, frá mörgu
sliku að segja. En sjálfsævisaga
hennar greinir þó mest frá þvi
hvað mótar slika manneskju
sem varð ein fárra kvenna til að
stofna og stýra nUtimaþjóð.
Ziónisti, jafnaðarmanneskja
og auðsjáanlega sterktrúuð á
réttindi kvenna en þvi fer fjarri
að Meir sé ein af þessum her-
skáu valkyrjum rauðsokkahug-
sjónarinnar.
„Ég er ekki ýkja hrifin af
þeirri tegund kvennahugsjóna,
sem brennir brjóstahaldara,
hatar karlmenn eða traðkar á
móðurhlutverkinu. En ég hef
ávallt borið mikla virðingu fyrir
þessum ötulu konum sem finna
má innan verkalýðshreyfingar-
innar... ” segir hUn.
Ævi hennar sjálfrar er talandi
tákn um þetta. Drjúgur kafli i
ævisögu hennar fjallar um þá
innri baráttu, sem hUn háði með
sér, allt frá þvi að skólagöngu
hennar lauk og þar til hún dró
sig i hlé frá stjórnsýslu. Það var
samvizkustrið hennr, þegar hún
reyndi að skipta sér milli
þjóðarleiðtogahlutverksins og
hinsvegar eiginkonu-.móður- og
ömmuhlutverksins.
Það slitnaði upp úr hjóna-
bandi hennar i þessum átökum
og sakar hún sjálfa sig að mestu
fyrir það sem hana hafði skort
hæfni til þess að endurvekja ást
sina til eiginmanns sins, Morris,
meðan hún var gagntekin af
starfinu 'að hugsjónamálum
sinum.
Mun án vafa margri nútima-
konunni þykja athyglisvert að
lesa um reynslu hennar i þessu
efni.
Svo virðist þó sem henni hafi
tekizt að viðhalda sambandi
sinu við börnin hennar tvö en
tiðrætt er henni um það sam-
vizkubit, sem langar fjarvistir
hennar frá börnunum, fyrst á
vegum ziónistahreyfingarinnar
en eftir 1948 i þágu Israelsrikis,
bökuðu henni.
iaiHIII»aHBHBI»HI»»l»BBailB
■■■■■■■BaaaBBaB»B»»»HHaaBB»»»B»»»»BBBaaa»BB»H»B»»BBa»fe