Vísir - 26.09.1975, Blaðsíða 7

Vísir - 26.09.1975, Blaðsíða 7
Vísir. Föstudagur 26. september 1975 7 Beizk bernskuár Golda, eins og tsraelar kalla hana allir, mótaðist mjög af reynslu bernskuáranna. Hiin fæddist í Rússlandi 1898, og hefur henni aldrei liðið úr minni hræðslan við ofsóknirnar á hendur gyðingum. Frá þeim árum á hún margar sárar minn- ingar, sem fylgt hafa henni siðan. Þær viku ekki einu sinni frá henni, þegar hún var flutt með foreldrum sinum og tveim systrum til vinafólks i Milwauk- ee i Bandarikjunum. Oft vitnar hún til þessara ára, þegar hún á mannamótum vill skýra trúsina á þvi, að gyðingar þurfi að eiga sterkt riki sem þeir geti varið sjálfir. Það var þessi trú, sem leiddi hana til kibbutz (samyrkjubús) i Palestinu 1921 og svo þaðan i stjórnmálaat- hafnir og stofnun rikisins, þar sem hún starfaði við hlið manna eins og David Ben Gurion. Ótrúlegur Meir hafði dregið sig i hlé frá þingstörfum þegar hún var kvödd til 1969, þá orðin sjötug. Nóga hafði hún þó reynsluna. Hún hafði verið fyrsti ambassa- dor Israels i Sovétrikjunum. Hún hafði einnig gegnt embættum atvinnumála- ráðherra og utanrikisráðherra. En fyrst og fremst var hún þó valin til að afstýra klofningi innan flokksins, sem spratt upp eftir fráfall Levi Eshkol, forsætisráðherra. 1 bók sinni rifjar Golda Meir upp að skoðanakönnun hafði bent til þess, að einungis 3% þjóðarinnar hafði hugsað sér hana i forsætisráðherra- embættið. Liklegastir þóttu þá Moshe Dayan, varnarmálaráð- herra og Yigal Allon, þáverandi aðstoðarforsætisráðherra. Með tregðu tók Golda að sér þetta nýja hlutverk og ekki fyrr enhúnhafði áður fengið til sam- þykki barna sinna sem þá voru gift og höfðueignast sinar eigin fjölskyldur. En áður en margir mánuðir voru liðnir hafði hinn sterki persónuleiki hennar, alræmd þrjózka og ef til vill einnig ömmubragurinn á henni skapað henni öruggan sess. Skoðanakannanir sýndu þá, að 80% þjóðarinnar bar til hennar fullkomið traust. Þjáningar strlðsfanganna fengu mjög á Goldu og afhroð þjóðar hennar i strfðinu. Ömmulegt fas hennar veitti henni tvimælalaust brautar- gengi. Margt hefur verið lagt á herðar þessarar konu um ævina. Húsmóðirin Golda: Hvernig lízt þér á nýja leirtauið mitt? frami Þrátt fyrir allan þann frama sem henni hlotnaðist innan verkalýðshreyfingar Israels hafði hvorki hana né flokks- bræður hennar nokkru sinni órað fyrir þvi að hún- ætti eftir að verða forsætisráðherra. Staðreyndin var sú, að Golda Yom Kippur- stríðið En þegar henni verður sjálfri litiö i bókinni aftur til þeirra atburða, sem hæst ber á ævi hennar, er greinilegt, að mest hefur Yom Kippur-striðið 1973 fengið á hana, en þá var hún forsætisráðherra. Sektar- kenndin nagar hana. Hún kemst við af tilhugsuninni um hversu mörg mannslif það kostaði að Israelsher létárásina koma sér að óvörum. Henni er ekki næg sárabót að Israel varðist falli. Má vera að það hafi átt fullt eins Tiikinn þátt i þvi að hún sagði af t fararbroddi herráðsforingja I fremstu vlglinu á landi, sem heyrði til Egyptalandi. Jafnvel heima með þjóðhöfð- ingjum (hér með Nixon) og viö pottana i eldhúsinu. Engan óraði fyrir þvi að hún ætti eftir að verða forsætisráð- herra. Golda haföi mikiö álit á dr. Kissinger. sér og dró sig i hlé frá stjóm- málunum ekki löngu siðar, og aldurinn, þreytan og óskin um að verða aftur venjuleg amma, sem gaukar smákökum að barnabörnum sinum. „Þetta er þó ekki svo mikil Þrjózku hennar var viðbrugðið. Hún hefur gegnt þrem ráð- herraembættum. spurning um sektarkennd. Ég er nógu raunsæ til að sjá, að það hefði verið út i hött hjá mér að fyrirskipa herútkall þegar tekið er tillit til þess hve sannfærð leyniþjónusta okkar var um að ekki kæmi til striðs,” segir hún. ,,En samt hefði ég átt að hlýða rödd minnar eigin skynsemi sem sagði mér að kalla út vara- liðið. Og með þá hræðilegu vissu verð ég að lifa það sem eftir er ævi minnar.” t bókarlok kemur fram hjá henni, að hún hefur þó ekki glatað bjartsýni sinni eða trú. — ,,Ég trúi þvi, að við öðlumst frið með nágrönnum okkar. En ég er jafn sannfærð um að enginn muni semja frið við máttvana Israelsriki. Ef Israelsriki er ekki öflugt verður enginn friðurinn,” ályktar hún. i ■ s : : ■ ■ : :: SS SS SS 1 :: :: SHHttHHHHtttttt:;:::::::::::; ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::H::::::::H:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::u::::::n:::::::::::H:::::::::::::::::::::::::::::::H::::: ■ ■■

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.