Tíminn - 01.11.1966, Síða 6

6
1IERZLUNAISTARF
Viljum ráða vana vélritunarstúlku meö
allgóða enskukunnáttu.
Ennfremur unga stúlku til vinnu á götun-
arvél.
STARFSMANNAHALD &
Vélrítun
Stúlka óskast til ritarastarfa. Laun samkvæmt
hinu almenna launakerfi opinberra starfsmanna.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið.
Gúmmfvinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Símar 31055 og 30688
Mikilvækt sænskt „PATENT”
sem uppsett í húsum veitir 100% einangrun gegn
vindi og regni og mun þannig draga verulega úr
hitakostnaði. Óskum eftir að komast í samband við
aðila í bæjum og kauptúnum víðs vegar um land-
ið, sem vildu taka að sér dyra og gluggaþéttingar.
Vinsamlegast hafið samband við okkur.
Ólafur Kr. Sigurðsson & Co.
Hverfisgötu 42, — sími e.h. 14-2-05-
Máiverkauppboð
verður í Málverkasölunni Týsgötu 3 næstkomandi
föstudag og hefst kl. 5.
Málverkin eru þar til sýnis til þess tíma.
Kristján Fr. Guðmundsson — Sími 1 76 02.
Systrafélaglð
ALFA Reykjavík
heldur sinn árlega bazar miðvikudaginn 2. nóvem-
ber kl. 2 eftir hádegi í Góðtemplarahúsinu uppi.
TÍBVISNN
ÞREDJUDAGUR 1. nóvember 1966
RÆÐA EINARS
Framhald af bls. 5.
erlend framleiðsla sé ódýrari og
hagkvæmari.
Þetta er náttúrulega sjónarmið
út af fyrir sig, það hafa alltaf
verið hér menn, sem telja hags
munum okkar bezt borgið með
því að vinna að framleiðsíu sjáv
arafurða í einni eða annari mynd
og frá sjónarmiði ýmissa er-
lendra sérfræðinga hefur einatt
verið taiið borga sig bezt —
verið beztur bissness, — að láta
alla verkfæra fv’endinga vinna á
sjónum og í frystihúsuuuin. Sam
kvæmt þessum kenningum ætti
hórr enginn annar iðnaður að
vera.
En svo eru aðrir, og þeir marg
ir, sem telja, að í gröf íslenzks
iðnaðar og íslenzks landbúnaðar
verði einnig að Ieggja skjaldar
merkið og fánann — siálfsfor-
ræði þjóðarinnar. Auk þess er
iðnaðarfólkið fjölmennt, ein fjöl
mennasta stéttin í okkar þjóð
félagi. Þess vegna segir síðar í
hinum tilvitnuðu orðuni að ef
íslenzkur iðnaður væri ekki til,
þá mundu erlendir framleiðend
ur áreiðanlega hækka vöruna
stórkostlega, nota sér einokunar
aðstöðuna eins og þeir geri allt
af, þar sem hún sé fyrir hendi.
Hver verður þá niðurstaðan?
Mér finnst hún loðin og óákveð
in eins og stjórnarstefnan. ís-
lenzkur iðnaður er verðbólguvald
ur og vegna hans verðutn við að
kaupa dýrari vörur en ella. en
ef enginn innlendur iðnaður væri
til yrðu vörurnar þó ennþá dýr
ari.!!
Allar þjóðir, sem komizt hafa
til vegs og virðingar hafa kapp
kostað að efla iðnað sinn, og séð
og skilið að hann er undirstað
an. Við íslendingar erum þar
engin undantekning. Einnig við,
verðum að skilja að það er ekki
nóg að vera alla tíð hráefnisfram
leiðendur, við megum ekki enda
Iaust láta aðra fleyta rjómann af
þeim auðævum, sem landið og
miðin búa yfir.
Fiskurinn í ánum, vötnunum
og sjónum, afurðir laudsins og
gaéði eiga að vera þeir horn
steinar, sem menntaðir íslending
ar byggja á framtiðarvelferð
sína.
En til þess að svo megi verða
mega valdhafarnir ekki hafa van-
trú á ísland og íslendinga
að leiðarljósi. Ef forfeður okkar
hefðu alltaf verið að bera kjör
in á íslandi saman við það, sem
margir þeirra þekktu frá öðvum
þióðum, hefðu þeir vafalítjð gef
izt upp við að hokra héi við
þeirra tíma aðstæður. Einu sinni
var hér menntaður og víðreistur
lögfræðingur, sem vildi láta
flytja alla landsmenn til Jótlands
og taldi sig geta útvegað jarð
næði þar. Jótland cr að mörgu
leyti gott land og vafalítið hefði
þetta harðgerða þjóðarbrot, sem
nefnist íslendingar, getað koniizt
áfram í því landL kannski án
þess að vinna eins mikið og beir
voru vanir, og átt eitthvað hæg
ari daga en í landinu, þar sem
þeir áður voru. Samt erum við
í dag þakklátir þeim samtíma
mönnum lögvitringsins, sem
komu í veg fyrir þessa búferla
flutninga, vegna þess að við er
um stollt af því að vera sjálfstæð
þjóð og vitum nú að hægt er að
halda uppi sjálfstæðu þjóðfélagi
á íslandi.
Við erum svo lánsöm að úrtölu
mennirnir hafa hingað til aldrei
ráðið stefnunni, þegar til al-
vörunnar hefur komið.
Víst er að síendurtekuar vanga
veltur ýmissa af valdhöfum þjóð
arinnar um það hvort það borgi
sig að halda hér uppi siálfstæðu
þjóðfélagi vekja andúð og ugg.
í hugum meginþorra íslendingaj
er það svo sjálfsagður hlutur, að
ekki þarf um að ræða. Þegar
menn hafa gert upp hug sinn
um þetta, er spurningin. sem
þarf að svara ekki HVORT hér
eigi að halda áfram að búa sjálf-
stæð þjóð heldur HVERNIG
málum verði svo bezt fyrir kom
ið, að lífskjörin geti orðið sem
bezt. Þess vegna á ekki að spyrja
um það. hvort hér eigi að vera
landbúnaður, heldur hvaða ráð
stafanir þurfi að gera til þess
að hlúa að íslenzkum landbún-
aðj.Þess vegna e>- spurt: Á hvern ;
hátt er hægt að gera íslenzkan
iðnað að sams konar lyftistöng
og hann hefur reynzt öðrntn þjóð
um? Þess vegna er leitað að leið
um til að gera ístenzkan sjávar
útveg ennþá arðbærari en hann
hefur hingað til verið.
Öll þjóðin spyr nú Um úrræði
ríkisstiórnarinnar í þessum efn
um. í unnhafi þingstarfa birti for
sætisráðherrann svonefnda
stefnuyfirlýsingu. Hún rúmaðist
í einni setningu: Við höldum við
reisninni áfram. Þetta bóíti fólki
að vonum þunnar trakteringar,
því að hingað til hefur •r iórnar-
stefnan aðallega verið fólgin í
því tvennu, annars vegar að eera
það sem í upphafi var tekið fram
að alls ekki mætti gera, og hins
vegar að gera ekki það, sem átti
að gera.
Þa ðátti t. d. að leyfa víxl-
verkanir kaupgjalds og verðiags,
það átti ekki að hafa afskipti af
kjaradeiium, það áfiti ekki að við
halda niðurgreiðslum. Þetta e>u
dæmi um það, sem alls ekki
mátti, en það hefur verið gert.
Hins vegar átti að stöðva dýrtíð
ina og koma atvinnuvegunum á
traustan og heilbrigðan grund-
völl.. Allir vita, hvernig það hef
ur tekizt.
Þegar sýnt var, að íólk vildi
fá meira að heyra um fyrirætl-
anir rík:s9tjórnarinnar, hélt for
sætisráðherrann ræðu á Varðar-
fundi/ þar sem nánar var frá því
skýrt, hvað efst væri á baugi í
stjórnarráðinu þessa dagana.
Megininntak þess virðist vera
þetta: Það er svo dýrt að vera
fslendingur, eða eins og segir
í Morgunblaðinu í fyrradag:
„Auðsætt er og hefur oft verið
sagt áður, að erfitt er að halda
jafnvægi á lítilli bátskænu, erf
iðara að halda henni í jafnvægi
heldur en að halda stóru haf-i
skipi í jafnvægi”.
Ekki alls fyrir iöngu hélt ann
ar ráðherra ræðu og var þess
mjög fýsandi að hnýta kænunni
íslandi aftan í eitt stórt og vold-
ugt hafskip. Líkingavalið og hin;
tilfærðu orð benda til þess a?
fleiri i þeim röðum séu orðniri
þvældir í volkinu og þráj öryggii
og ábyrgðarleysi það, sem fæst
með því að vera hnýttur aftan Lj
En óhætt er að fullyrða, að
meiri hluti fslendinga vill þetta,
ekki. Þeir vilja sjgla sjálfir, en
gera sér Ijóst, að til þess þarf
bæði áræði og Iag.
Ekki dettur mér í hug að halda
því fram, að núverandi valdhafar
vilji þjóðinnj illa og að axar-
sköft þeirra stafi af því. Þvert
á móti er vitað, að ráðherrarnir
eru hinir mætustu menn, flestir
góðum gáfum gæddjr og með
talsverða reynslu að bald. Því
hefur það oft vakið furðu hversu
frámunalega báglega þeim hefur
tekizt ráðsmennskan á þjóðarbú
inu, þar sem þeir hafa leitt þjóð
ina frá velmegun til vandræða á
aðeins 7 árum.
Margir hafa viljað kenna þetta
því, að þeir hafi oftrú á ýmsum
kennisetningum, sem þeir hafa
viljað þröngva hér í framkvæmd
án tillits til þess, hvort þær
henta íslenzkum aðstæðum eða
ekki, og víst er, að margt, semi
miður hefur farið, má rekja til
þessa.
Sú skoðun á nú vaxandi fylgi
að fagna að önnur ástæða sé hér
einnig fyrir hendi, það er vantrú
á landið og möguleika þess
til að búa þjóðinni viðunandi
kjör, cn sannað er. að sá maður,
sem óttast verkefni sitt og nálg-
ast það með því hugarfari, að
það sé óleysanlcgt, nær engum
árangri í glímunni við það.
Væri þetta rétt, sem margir
hallast að, fer að verða skiljan-
legt hvers vegna atvinnuvegirnir
eru svo illa settir, sem raun ber
vitni eftir 7 ára góðæri á „við-
reisnar“-tímum.
FRAM-ÁRMANN Kvennafl.
Framh.alri af bls 13
Jónasdóttir 1. Áttunda mark
Fram skoraði Fríða Proppé, en
hún var frekar óörugg í fyrri hálf
leik og missti knöttinn oft.
Framliðið kom ágætlega út í
þessum leik, og er líklega eina
kvepnaliðið, sem notar línuspil að
einhverju gagni. Samleikur hðs
ins úti á vellinum, er ekki nógu
öruggur ennþá, og langskyttur tiðs
ins eru allt of fáar. Geirrún <>g
Margrét í markinu voru beztar í
leiknum á sunnudag, og Haildóra
á línunni átti sömuleiðis góðan
dag.
Ármann lék nú án sinna gamal
reyndu og traustu landsliðskvenna
þ-e. Svönu, Ásu og Sigríðar. í
fyrstu leit út sem hið unga lið
ætiaði að standa sig vel, en á
daginn kom, að Ármann á enga
skyttu fyrir utan Kristinu, sem
skoraði fyrstu tvö mörkin. Stein-
unn Hauksdóttir skoraði 3ja mark
ið. Ármannsliðið getur leikið hratt
fyrir utan vörn mótherjanna, en
hvað gagnar það, ef aldrei er skot
ið að marki?
Birgir Bjömsson, FH dæmdi
leikinn vel.
VALUR-ÍR
Framhald af bls. 13.
2, Stefán 2. Mörk ÍR: Þórarinn
4, Hermann 3, Pétur og Gunnar
2 hvor og Erling 1. Daniel Benj
mínsson dæmdi leikinn mjög vel.
Er hann einn bezti handknattleiks
dómari okkkar í dag— alf.
VÍKINGAR JÖFNUÐU
Framhald >í bls 13
manns, og hann stóð sig framúr-
skarandi vel í þessum leik, og
skoraði 4 _mörk. Hreinn skoraði
3 mörk, Árni 2, Lúðvík, Olfert
og Ragnar 1 hver.
Menn biðu nokkuð spenntir eft
ir að sjá Víkingsliðið. Liðið olli
vonbrigðum að vissu leyti, þvi að
sóknarleikurinn var ekki nógu
beittur. Annars eru ungu mennirn
ir í liðiriu, sérstaklega Einar Magn
ússon og Jón Magnússon, eftir-
tektarverðir. Mörkin skoruðu Jón
4, Ólafur 3, Þórarinn og Einar 2
hvor, og Rósmundur 1.
Leikinn dæmdi Sveinn Kristjáns
son og slapp sæmilega frá honum.
TÓNLEIKAR
Framhald af bls. 9
en vinnst ekki að sama skapi úr
og dofnar yfir öllu, er á þátt
inn líður.
Hljómsveitin gerði það, sem
hún megnaði.
Fyrirkomulag þessara tón-
leika. með fimm mismunandi
löng hljómsveitarverk, teygðlsi
það mikið á langinn að athygli
hlustenda var farin að dofna
all verulega og missir þá tónlist
in af sínu marki.
Sverre Bruland stjórnaði þess
um tónleikum með öruggum
taktslætti og allgóðri sam-
heldni.
Unnur Arnórsdóttir.